Nonews-NEWS: Απόπειρα δωροδοκίας από τον Αντώνη Σαμαρά...

Nonews-NEWS: Απόπειρα δωροδοκίας από τον Αντώνη Σαμαρά...: σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο... pitsirikos.net     Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έκανε τηλεοπτικό διάγγελμα στους ανεξάρτητους βουλευ...

Με ποιους κυβερνά ο κ. Σαμαράς αυτή τη χώρα;

του Γιώργου Κυρίτση

"Φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης". Με αυτήν τη λακωνική ανακοίνωση απάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια της Ν.Δ. να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Αφού πρώτα η ομάδα Σαμαρά και τα κανάλια της προσπάθησαν να πνίξουν τις καταγγελίες Χαϊκάλη - Καμμένου για την απόπειρα εξαγοράς του βουλευτή των ΑΝΕΛ προκειμένου να ψηφίσει για πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποσιωπώντας τη συνέντευξη του προέδρου των ΑΝΕΛ, στη συνέχεια αποπειράθηκαν να γελοιοποιήσουν την υπόθεση. Προσπάθησαν δηλαδή να την περιγράψουν ως κουβέντες του αέρα μεταξύ γραφικών ατόμων, όπως έγινε και στην περίπτωση των καταγγελιών της επίσης βουλευτού των ΑΝΕΛ κ. Ξουλίδου, η υπόθεση της οποίας παραμένει ανοικτή και υπό διερεύνηση από τη δικαιοσύνη. Μετά από αυτά, το Μαξίμου και η Συγγρού επιχείρησαν να θολώσουν την εικόνα εμπλέκοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ. Έδωσαν δηλαδή στη δημοσιότητα φωτογραφίες του κ. Καμμένου μαζί με τον καταγγελλόμενο, σε μια εκ των οποίων μάλιστα είναι από συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, στην οποία διακρίνονται μεταξύ των συμμετεχόντων, ο Αλ. Τσίπρας, ο Π. Καμμένος αλλά και ο καταγγελλόμενος. Οι φωτογραφίες αυτές όμως απλώς αποδεικνύουν το βάσιμο του ισχυρισμού του προέδρου των ΑΝΕΛ, ότι ο άνθρωπος αυτός προσέγγισε τον βουλευτή καθώς είχε περάσει από τους ΑΝΕΛ και είχε οικειότητα και άνεση μαζί τους.
Η υπόθεση βρίσκεται στη Δικαιοσύνη από την οποία ο καταγγελλόμενος έχει ήδη κληθεί με την ιδιότητα του υπόπτου, οπότε δεν θα πρέπει να προτρέχουμε. Πολιτικά όμως και επί της ουσίας δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι:
1ον Η Δικαιοσύνη επέδειξε ασύγγνωστη σπουδή να κλείσει την ανάκριση περί κουμπαρά, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να την ξανανοίξει κακήν κακώς.
2ον Το προφίλ και η διαδρομή του καταγγελλόμενου δείχνουν την κατεύθυνση για την έρευνα, εκτός αν υιοθετηθεί η θεωρία του "μεμονωμένου δράστη" ο οποίος κινήθηκε εξ ιδίων και εν αγνοία των ωφελουμένων.
3ον Από την εξιστόρηση των περιστατικών και τη σειρα των γεγονότων, εάν ισχύουν, προκύπτει ότι ο καταγγελλόμενος αποσύρθηκε απο την υπόθεση μόλις ο κ. Χαϊκάλης τον κατονόμασε στην αστυνομία.
Η κατάσταση στη χώρα είναι κρίσιμη και η πολιτική μας ιστορία βρίθει σκοτεινών υποθέσεων -μεταξύ των οποίων και περιπτώσεων χρηματισμού- με την εμπλοκή του βαθέος κράτους. Μόλις προ ημερών ακούσαμε ηχητικό απόσπασμα στο οποίο φέρεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός να υπαγορεύει ενέργειες σε ανώτατο δικαστικό. Και το ηχητικό αυτό έφτασε στα χέρια της συμμορίας της Χ.Α., με την οποία το πρωθυπουργικό περιβάλλον έχει εμπλακεί. Πενήντα ένα χρόνια μετά μήπως χρειάζεται να παραλλάξουμε τη γνωστή φράση του Κ. Καραμανλή "ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;" με την απορία "Με ποιους ο κ. Σαμαρας κυβερνά αυτή τη χώρα;"

Πηγή: http://www.avgi.gr/article/5154742/me-poious-kuberna-o-k-samaras-auti-ti-xora-

Συμφωνία αρ. 1 (Τάσος Λειβαδίτης)

Ύστερα είδαμε πως δεν ήτανε πρόσωπα
μα οι σιωπηλές χειρονομίες του ηλιοβασιλέματος…
σαν ένας θεός που τον ξέχασαν κι από το βάθος του χρόνου
καλούσε βοήθεια.

O ουρανός αμίλητος και σταχτύς
το ίδιο αδιάφορος και για τους νικητές και για τους νικημένους.
Eίδες ποτέ σου μες στα μάτια των νικημένων στρατιώτων
την πικρή θέληση να ζήσουν!

Η δυστυχία σε κάνει πάντα να αναβάλεις – έφυγε η ζωή.
οι φίλοι είχαν χαθεί
κι οι εχθροί ήταν μικρόψυχοι για να μπορείς να τρέφεσαι απ’ το μίσος σου…

…και τα μάτια σου βουρκώνουν, θαμπωμένα ξαφνικά
απο τους παλιούς λησμονημένους θεούς και τις παντοδύναμες
παιδικές ευπιστίες…

Πάνω στα υγρά τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν το γέλιο
των αγέννητων παιδιών…
και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.

Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.

Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι
γίνονται οι πιό καλοί επαναστάτες.

Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν ένα νικητή
μπροστά στο θάνατο
ή ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα…

Mεγάλες λέξεις δε λέγαν πια τίποτα και τις πετούσαν στους
οχετούς.

Α, εσύ δεν είδες ποτέ το ίδιο το χέρι σου να σε σημαδεύει αλύπητα
απ’ το βάθος των περασμένων.

…Θέ μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο μια παλιά νύχτα των Xριστουγέννων…

Συχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω.

Μισώ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν τό χαμόγελό σου…

Η πλατεία θα μείνει έρημη
σα μια ζωή που όλα τάδωσε, κι όταν ζήτησε κι αυτή
λίγη επιείκεια
της την αρνήθηκαν.

Χωρίς όνειρα να μας ξεγελάσουνε και δίχως φίλους πιά
να μας προδώσουν…

Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε
μια θέση
στη ζωή των άλλων.
Ή
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων…

Από τον Τίσεν και τον Κρούπ στην ThyssenKrupp

Ο ομιλητής, με βαριά γερμανική προφορά, παρουσίαζε για ώρα τα επιχειρήματά του σχετικά με τη δυνατότητα της γερμανικής βιομηχανίας να κατατροπώσει τους αντιπάλους της στα πέρατα της οικουμένης. Από κάτω εκπρόσωποι βιομηχανικών κολοσσών όπως ο όμιλος Κρουπ έγνεφαν ικανοποιημένοι, καθώς ο ομιλητής τους έκανε μια πολύ δελεαστική πρόταση: αυτοί θα εξασφάλιζαν την αναρρίχηση και την παραμονή του στην εξουσία και αυτός θα χρησιμοποιούσε τη δύναμη του γερμανικού κράτους αλλά και της γερμανικού στρατού για να προωθήσει τα συμφέροντά τους. «Η μοίρα της Γερμανίας» επαναλάμβανε ο ομιλητής είναι να ηγηθεί της Ευρώπης και μέσω αυτής ολόκληρου του κόσμου».

Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη ομιλία είναι ότι έχει πραγματοποιηθεί δυο φορές σε διάστημα μικρότερο των εκατό χρόνων. Η πρώτη ήταν φυσικά στις 26 Ιανουαρίου του 1932, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ προσκάλεσε βιομήχανους όπως ο Κρουπ και ο Τίσεν και τους έπεισε ότι ο ναζισμός ήταν η καλύτερη επιλογή που είχαν στη διάθεσή τους, όχι μόνο για να καθυποτάξουν τους Γερμανούς εργαζόμενους αλλά και για να ξανακερδίσουν τη θέση που κατείχαν στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Μέσα στο επιβλητικό κτίριο του συνδέσμου Γερμανών βιομηχάνων στο Ντίσελντορφ ο Χίτλερ υποσχόταν να ακυρώσει στην πράξη τη συνθήκη των Βερσαλλιών και απέρριπτε οριστικά τον πασιφισμό σαν γνώμονα στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής.

Η δεύτερη ομιλία πραγματοποιήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 2014 από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου που διοργανώνει η εφημερίδα Σιντόϊτσε Τσάιτουνγκ. Προφανώς κανένας δεν μιλούσε σε αυτή τη συνάντηση για την ανάγκη κατάργησης της δημοκρατίας, όπως συνέβαινε το 1932 αλλά ούτε υπήρχε κάποιος υποψήφιος δικτάτορας να προβάλλει τον ρατσιστικό του παροξυσμό. Όταν όμως η συζήτηση έφτασε στην ανάγκη επικράτησης της γερμανικής βιομηχανίας επί των αντιπάλων της ένας απόηχος από το 1932 έγινε αισθητός στην αίθουσα.

Αυτή τη φορά στο ακροατήριο δεν βρισκόταν ο Τίσεν και ο Κρούπ αλλά ο διευθύνων σύμβουλος της ThyssenKrupp, της πολυεθνικής που προέκυψε από τη συγχώνευση των δυο γερμανικών γιγάντων το 1999. Και αυτό που περίμενε να ακούσει, όπως και οι περίπου 300 παρευρισκόμενοι από τις μεγαλύτερες γερμανικές βιομηχανίες, ήταν το πώς η γερμανική εξωτερική πολιτική θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους.

«Υποθέτω δεν με καλέσατε επειδή δεν βρίσκατε κάποιον άλλο» ξεκίνησε την ομιλία του ο Σταϊνμάγερ «αλλά γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία του αυτό το συνέδριο είναι προσανατολισμένο όχι στην οικονομία αλλά στην εξωτερική πολιτική». Στα χέρια του κρατούσε μια έκθεση που έγραψε για το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Κισμπόρ Μαχμπουμπάνι με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η μοίρα της Γερμανίας: Να ηγηθεί της Ευρώπης και του Κόσμου» και υπότιτλο «Το Βερολίνο μπορεί να ηγηθεί της Ευρώπης– το Παρίσι και το Λονδίνο όχι». Κραδαίνοντας την έκθεση ο Σταϊνμάγερ φάνηκε να παρουσιάζει τη Γερμανία σαν ένα «έθνος ανάδελφο» το οποίο καλείται να επιβιώσει σε συνθήκες που θυμίζουν την περίοδο του μεσοπολέμου: «Στο δημόσιο διάλογο με τις ΗΠΑ κυριαρχούν οι διαφορές και όχι το κοινό έδαφος» επεσήμανε ο επικεφαλής της Γερμανικής διπλωματίας για να συμπληρώσει, σε άλλο σημείο της ομιλίας του ότι η Γερμανία πρέπει να εξευρωπαΐσει τη Ρωσία. Με τον «εξευρωπαϊσμό» βέβαια ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών φάνηκε να αναφέρεται περισσότερο στις κυρώσεις απέναντι στη Μόσχα τις οποίες παρουσίασε στους δυσαρεστημένους βιομήχανους σαν αναγκαίο κακό για την δική τους επιτυχία σε βάθος χρόνου. Επιλέγοντας προσεκτικά τις εκφράσεις του καθιστούσε σαφές ότι επιθυμεί μια Ρωσία υπάκουη στις εντολές του Βερολίνου όχι όμως και τόσο περιθωριοποιημένη ώστε να χάνει την αξία χρήσης της σαν ανάχωμα στην αμερικανική επιθετικότητα.

Ο Σταϊνμάγερ κατέστησε σαφές ότι η οικονομική ευημερία δεν θα επέλθει χωρίς την επιθετική παρέμβαση του γερμανικού κράτους σε διάφορα επίπεδα: «Περισσότερες BMW στους δρόμους της Μόσχας και μεγαλύτερα εργοστάσια της VW στην Κίνα δεν εξασφαλίζουν αναγκαστικά την πολιτική συναίνεση» είπε χαρακτηριστικά.

Το μήνυμα ήταν σαφές: η μεταπολεμική, παθητική στάση της Γερμανίας στη διεθνή σκακιέρα δεν μπορεί να συνεχιστεί εάν οι μεγάλες βιομηχανίες επιθυμούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και να υπερισχύσουν των αντιπάλων τους. Το πρόβλημα βέβαια, όπως αναγνώρισε και ο ίδιος ο Σταϊνμάγερ είναι ότι ο Γερμανικός λαός δεν δείχνει σε καμία περίπτωση διατεθειμένος να εμπλακεί σε νέες περιπέτειες αυξάνοντας την διπλωματική και στρατιωτική εμπλοκή της χώρας στο εξωτερικό. Όπως εξήγησε ο ίδιος, πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Κόρμπερ αποδυκνύει ότι μόνο το 38% των Γερμανών ζητά μια πιο ενεργή εξωτερική πολιτική ενώ το 60% ζητά περιορισμό της. «Αυτό, κυρίες και κύριοι» είπε ο Σταϊνμάγερ είναι το κενό ανάμεσα στις προσδοκίες και τη διάθεση στο εσωτερικό. Αν ήμουν μηχανικός δεν θα τολμούσα να χτίσω μια γέφυρα για να καλύψω ένα τέτοιο χάσμα. Θα το εκτιμούσα όμως εάν οι γερμανικές επιχειρήσεις έβαζαν ένα χεράκι για να το πετύχουμε». Μήπως αυτό όμως δεν ζητούσε και υποσχόταν πριν από οχτώ δεκαετίες και ένας άλλος πολιτικός; Μια μικρή βοήθεια από τη μεγάλη βιομηχανία για να φέρει τις γερμανικές οικονομικές ελίτ, μέσω της ευρωπαϊκής «ενοποίησης», στην κορυφή του κόσμου.

Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Δεκέμβριος 2014

Πιτσιρίκο έχω ένα προαίσθημα

Γεια σου πιτσιρίκο. Έχω την αίσθηση ότι τελικά δε θα γίνουν εκλογές. Έχω την ίδια αίσθηση που είχα όταν ο ΓΑΠ ανακοίνωσε το δημοψήφισμα αλλά ήξερα ότι δε θα τον αφήσουν. Και αυτή η αίσθηση μου δημιουργείται διότι ο Δήμας είναι ο «δικός τους» άνθρωπος, ο άνθρωπος που μας έστειλε η Κομισιόν.


Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι η παρούσα βουλή θα εκλέξει ΠτΔ. Τον πρώτο ΠτΔ που θα έχει επιβληθεί από τους δανειστές!

Αν συμβεί αυτό, η ηττοπάθεια που θα κυριεύσει τον λαό θα είναι τεράστια.

Οπότε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι πετυχαίνουν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: και βάζουν τον ρουφιάνο τους στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας και καταρρακώνουν το ηθικό του λαού.

Η βουλή έπειτα θα οριστεί «αναθεωρητική» από τους ίδιους που ψήφισαν για ΠτΔ και ο κ. Δήμας θα είναι αυτός που θα υπογράψει για να μετατραπεί το σύνταγμα της Ελλάδος σε ένα κατοχικό σύνταγμα πλήρως εναρμονισμένο με τις επιταγές των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, έτσι ακριβώς όπως θα μας το υπαγορεύσουν οι δανειστές.


Άλλωστε, η διαμόρφωση του κλίματος έχει ήδη ξεκινήσει.

Τα ΜΜΕ από το πρωί ως το βράδυ παρουσιάζουν «δημοσκοπήσεις», που το 60% του λαού λέει «όχι» στις πρόωρες εκλογές και η ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εξανεμίζεται!

Η τρομοκρατία, για μη γίνουν εκλογές, είναι απίστευτη!
Έτσι ώστε να μη κουνηθεί φύλλο όταν γίνει η εκλογή του νέου ΠτΔ, δίνοντας παράλληλα στους κωλοτούμπες βουλευτές την δικαιολογία ότι «κοιτάτε έκανα αυτό που μου ζητούσε ο λαός…»

Αυτά
Δημήτρης

(Αγαπητέ Δημήτρη, όπως τα περιγράφεις, είναι σαν οι Έλληνες να είναι στους δρόμους και στα κάγκελα, και οι «κακοί» τους κάνουν ό,τι θέλουν. Όπως βλέπεις, οι Έλληνες κοιμούνται όρθιοι. Εκλογές έγιναν πριν από δυόμισι χρόνια, οι Έλληνες ψήφισαν -γνωρίζοντας απόλυτα την κατάσταση της χώρας μετά την χρεοκοπία-, έκαναν ξανά κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, και, ακόμα κι αν δεν γίνουν εκλογές επειδή θα εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα έχουν πάλι την ευκαιρία να εκφράσουν την θέλησή τους με την ψήφο τους σε ενάμισι χρόνο. Οπότε, ας μην δραματοποιούμε την κατάσταση. Πρέπει οι Έλληνες να μάθουν κάποτε πως τα λάθη πληρώνονται. Δεν είναι δυνατόν οι Έλληνες να κάνουν πάντα τους αθώους και τους ανεύθυνους, λες και δεν έχουν οι ίδιοι την ευκαιρία να αλλάξουν την κατάσταση, λες και δεν είναι αυτοί που ψηφίζουν και εκλέγουν κυβερνήσεις. Αν οι Έλληνες το θέλουν, βγαίνουν δυο εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους, και την επόμενη μέρα προκηρύσσονται εκλογές. Αλλά οι Έλληνες θέλουν την αλλαγή και την ανατροπή να τις παρακολουθήσουν από την τηλεόραση. Ε, περαστικά τους. Να είσαι καλά.)
pitsirikos

Έρχεται η ανάπτυξη..σε λίγο θα κυκλοφορούμε με κάρα: Όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες ΙΧ καταθέτουν πινακίδες

Προκειμένου να μην πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας του 2015, ήδη περισσότεροι από 50.000 ιδιοκτήτες Ι.Χ. έχουν καταθέσει τις πινακίδες τους στην εφορία, με τις εκτιμήσεις να εικάζουν διπλασιασμό ως το τέλος του έτους.

Η αύξηση των τελών κυκλοφορίας σε συνδυασμό με τα τεκμήρια που εφάρμοσε η φορολογική διοίκηση για την τεκμαρτή φορολόγηση εισοδημάτων αλλά και ο φόρος πολυτελείας για τα υψηλού κυβισμού οχήματα έχουν οδηγήσει στο κατώφλι της εφορίας το διάστημα 2010-2013 περίπου 874.000 ιδιοκτήτες Ι.Χ.. Να σημειωθεί πως το 2013, κατέθεσαν πινακίδες 135.000 ιδιοκτήτες Ι.Χ.

Εξάλλου, με την υποβολή δηλώσεων «ακινησίας» και την κατάθεση των πινακίδων στις ΔΟΥ μέχρι τις 31-12-2014 οι φορολογούμενοι που διαθέτουν Ι.Χ. αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, αφενός απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας του 2015 κι αφετέρου γλιτώνουν και από την εφαρμογή των τεκμηρίων διαβίωσης για το επόμενο έτος, αφού στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος του 2015 δεν θα υπολογιστούν τεκμήρια διαβίωσης για τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους.

(ΠΗΓΗ: http://exomatiakaivlepo.blogspot.gr/)

Της Σοφίας το παραλήρημα

Δεν μπορείς να πεις, ο Σα(χλα)μαράς ξέρει να επιλέγει συνεργάτες και αυτό το έχει αποδείξει. Μετά τον Μπαλτάκο και τα φασιστόμουτρα του Καρατζαφύρερ που μάζεψε στη ΝΔ, τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη και τον Πλεύρη, ανέθεσε την κρίσιμη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου στη Βούλτεψη. Αυτή που "ξυπνά στις 6 το πρωί, βάφεται, κάνει διαδρομή μέσα στην κίνηση" για να βρίσκεται καθημερινά στα κανάλια και να μας ενημερώνει με τις "σοφίες" της (εδώ).

Εκτός όλων των άλλων, η Βούλτεψη είναι ευαίσθητος άνθρωπος. Πρόσφατα μας επέστησε την προσοχή με την υπενθύμιση ότι "δίπλα στους Ρομά του Χαλανδρίου ζουν άνθρωποι" (εδώ).

Χθες, μιλώντας στο MEGA, ανέφερε ότι "έχουμε προειδοποιηθεί ότι αν προκηρυχθούν εκλογές, αυτό θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός". Μας είπε δηλαδή η Βούλτεψη ότι θα χρεοκοπήσουμε αν δεν εκλεγεί ΠτΔ και προκηρυχθούν εκλογές. Άρα να ζητάμε από την τρόικα να μας λέει πότε επιτρέπεται να κάνουμε εκλογές. Και αν δεν μας το επιτρέψει ποτέ, δεν πειράζει. Ταιριάζει μια χαρά με τη δήθεν δημοκρατία και τη δήθεν κυβέρνηση που έχουμε (εδώ).

 Όλα αυτά δείχνουν δύο πράγματα. Η κυβέρνηση αυτή έχει ακροδεξιό χαρακτήρα, που προσπαθεί να τον κρύψει με μια επίφαση νεοφιλελευθερισμού. Υπάρχουν όμως οι επιλογές του πρωθυπουργού, οι ακραιφνείς ακροδεξιοί, που αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο του ιδίου και της κυβέρνησής του.

swell

Θα μας πάρουν τα σπίτια οι τράπεζες για να μην τα πάρουν οι κομμουνιστές

Πηγή: Κώστας Βαξεβάνης – Hot Doc

Θα ανέβουν τα spreads, θα υπάρξει πιστωτικό γεγονός, θα διαμαρτυρηθούν οι αγορές. Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνουν όλα αυτά; Ούτε αυτοί που τα λένε τα καταλαβαίνουν. Δημιουργούν ένα κλίμα φόβου, αφού πρώτα όρισαν τα εικονίσματα και τους αγίους που πρέπει να φοβόμαστε. Και αυτοί είναι, ναι, οι αγορές.

Ελάχιστοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπορούν να αναλύσουν τους όρους αυτούς και πολύ περισσότερο να τους κατανοήσουν. Αλλά και η δυνατότητα να κατανοήσεις κάτι δύσκολο δεν σημαίνει και κατανόηση της αλήθειας. Η οικονομική κρίση, που ξέσπασε το 2008, ήταν αποτέλεσμα ακριβώς των αγορών, που κάποιοι θεωρούσαν ότι κατανοούν με την ίδια άνεση που ο Βενιζέλος θεωρεί ότι κατανοεί τη σπουδαιότητά του.

Οι αγορές δεν είναι τίποτα άλλο από την πιο ακραία έκφραση του καπιταλισμού, που λειτουργεί ως ιπποδρομιακό στοίχημα και ανακυκλώνεται μαζί με τη στενή ομάδα ανθρώπων που ανακυκλώνει. Δεν δημιουργεί τίποτα παραγωγικό. Μέσα από μια ελιτίστικη κυνική συμπεριφορά μεταφέρει όργανά του από το πολιτικό σύστημα στην οικονομική σκακιέρα, και αντίστροφα, για να ικανοποιήσει συγκεκριμένα συμφέροντα.

Τραπεζίτες γίνονται υπουργοί και υπουργοί περνάνε όταν τελειώνει η αποστολή τους στη διοίκηση των οργάνων της οικονομικής ελίτ, σε μια αέναη προσπάθεια αναδιανομής του πλούτου και συγκέντρωσης σε χέρια ελάχιστων.
Από κάτω επικρατεί η λιτότητα, την οποία βαφτίζουν προσαρμογή, δημοσιονομική σταθερότητα, ανταγωνιστικότητα. Ο μοναδικός τρόπος για να πειστούν τα θύματά της να την αποδεχθούν είναι να πιστέψουν πως είναι ένοχοι και κινδυνεύουν με τα χειρότερα.

Οι σύγχρονοι δούλοι και κολλήγες παραμένουν διασυνδεδεμένοι με τον αφέντη μέσα από την τηλεόραση, το iphone , τον καταναλωτισμό, που αντικαθιστά οικουμενικές αξίες. Αυτό που θες δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι αλλά αυτό που εκπαιδεύεσαι να έχεις ανάγκη. Ακόμη και σε επίπεδο πολιτικής λειτουργίας, ο κόσμος μαθαίνει να έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα που σιχαίνεται.

Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι ολόγυρα, που αναρωτιούνται τι θα γίνει η Ελλάδα χωρίς Βενιζέλο, Σαμαρά και Βούλτεψη. Αν τους ρωτήσεις τι γνώμη έχουν για αυτούς, θα σου πουν τη χειρότερη. Αλλά παρ’ όλα αυτά φοβούνται πώς θα είναι οι διάδοχοί τους από μια άλλη κυβέρνηση.
Στημένοι μπροστά στην τηλεόραση, φοβούνται με τους φόβους που τους δανείζει ο αρχισυντάκτης του Mega. «Θα καταρρεύσει η χώρα;», «θα αδειάσουν τα ATM;», «θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές;»

Οι μοναδικοί που μπορούν να πάρουν τα σπίτια είναι οι τράπεζες και αυτοί που άδειασαν τα ΑΤΜ, είναι όσοι κυβέρνησαν και άδειασαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς από τις οικονομίες μιας ζωής. Αλλά το δίλημμα μεταστρέφεται.

Στα χωριά του 'Εβρου ανησυχούν ξαφνικά για τα δημοσιεύματα των Financial Times και στην Πάτρα επικρατεί σοκ για τις δηλώσεις Γιούνγκερ. Κάποιος αναλυτής της μακρινής  Γερμανίας έβγαλε χρησμό για το Crexit και ανησυχούν τα Τρίκαλα. Δεν πρόκειται για αστείο αλλά για προπαγάνδα. Σε αποσυνδέουν από το τι πιστεύεις, τι θέλεις, ποιο είναι το συμφέρον σου και σε κάνουν απλώς να φοβάσαι. Και πάντα φοβάσαι το άγνωστο μέλλον περισσότερο ακόμη και απ’ το τραγικό και γνωστό σου παρελθόν.

Έτσι συνεχίζουν να κυβερνούν. Επικαλούνται τις αγορές, τους ευρωπαίους αξιωματούχους, που μεταξύ μαρτίνι και πούρου κάνουν μια δήλωση για την Ελλάδα, προσπαθώντας να θέτουν τον εαυτό τους έξω από κρίση και σύγκριση.

Δεν θα πουν ποτέ «είμαστε καλύτεροι», γιατί θα βάλουν σε λειτουργία τη λογική και τα αντανακλαστικά.
Θα λένε συνεχώς «πρέπει να φοβάστε τους άλλους». «Γιατί θα αντιδράσουν οι αγορές και θα ισοπεδώσουν τη χώρα». 

Αλλά κάποια στιγμή Σαμαράς και Βενιζέλος  πρέπει να αποφασίσουν: Είναι οι αγορές παντοδύναμες, και γι’ αυτό έχουν μετατραπεί σε δούλους και υποτακτικούς τους, ή αδύναμες και φοβούνται μήπως έρθει ο Τσίπρας; Οπότε φαντάζομαι και θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές, δεν θα λιώνουν τα παγάκια και μπορεί να κόψει το γάλα στα αιγοπρόβατα, που ετοιμάζονται να σώσουν τη χώρα με το σωστό άρμεγμα, σύμφωνα με το εκλογικό πρόγραμμα που θα εκπονήσει ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Nonews-NEWS: Bloomberg: Ο Σαμαράς είναι ο πιο ανεύθυνος παράγον...

Nonews-NEWS: Bloomberg: Ο Σαμαράς είναι ο πιο ανεύθυνος παράγον...: «Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει τι σημαίνει να είναι κανείς ο πιο ανεύθυνος παράγοντας στην χώρα του». Με αυτά τα λόγια το αμερικανικό πρακτο...

Nonews-NEWS: "Οι πιθανώς ανίκανοι μυρίζουν σαν τον σκύλο"...

Nonews-NEWS: "Οι πιθανώς ανίκανοι μυρίζουν σαν τον σκύλο"...: Η απάντηση της Ραχήλ, σε Τατσόπουλο και Ψαριανό... Απάντηση στα όσα έχουν ακουστεί τις τελευταίες ώρες, σχετικά με τη φωτο που δείχνει τον...

Εχει ξεφύγει εντελώς ο Πάγκαλος

Πάγκαλος:Την επόμενη των εκλογών θα έχουμε λεηλασίες καταστημάτων

Κάποιος να του πει ότι αν απεχθάνεται τον Σύριζα αντί να τα βάζει μαζί του θα μπορούσε να του κάνει κοπλιμέντα.
Όταν βγαίνει να μιλά κατά του Σύριζα κάθε μισητό από τους Έλληνες υποκείμενο τόσο θα ανεβαίνει ο Σύριζα.

Τζάμπα προεκλογική εκστρατεία λέγετε αυτό που κάνει ο Πάγκαλος

Από The TOC

Ο γνωστός Πάγκαλος επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα και τους ψηφοφόρους του, ενώ θυμήθηκε και τις επτά πληγές του Φαραώ σε περίπτωση που κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές.

Σε νέα επίθεση κατά του Αλέξη Τσίπρα προχώρησε σήμερα οΘόδωρος Πάγκαλος, χρησιμοποιώντας για μία ακόμη φορά ανοίκειες εκφράσεις, ενώ περιέγραψε με τα πιο ζοφερά χρώματα την κατάσταση στη χώρα, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές.

Ο Πάγκαλος, μιλώντας στον Βήμα fm και αναφερόμενος στη δήλωση Τσίπρα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίζει τη λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη» δήλωσε: «Μα, είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που να διεκδικεί να γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδας και να είναι τόσο γελοίος, να λέει αυτή τη γελοιότητα; Υπάρχουν πολίτες στην Ελλάδα που ακούν ένα ανεκδιήγητο νούμερο να λέει ότι θα βαρέσει τα νταούλια και τους ζουρνάδες και θα χορεύουν οι αγορές στο σκοπό του πεντοζάλη; Και θα κάνουμε αυτό το νούμερο Πρωθυπουργό της Ελλάδας; Αυτό το παλαβωμένο παιδί 45 ετών – διότι γι’ αυτό πρόκειται;»

Μάλιστα ο Πάγκαλος επιτίθεται και κατά των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι είναι «ο αγανακτισμένος και αποπροσανατολισμένος πολίτης που θέλει να τα αρπάξει, να τα φάει και να μην πληρώνει τα χρέη του» και προειδοποίησε για «media events», όπως είπε, που θα συμβούν την επομένη των εκλογών, όπως λεηλασίες καταστημάτων, κλείσιμο τραπεζών και διαδηλώσεις έξω από τις τράπεζες!

 

Συνεργάτης Σαμαρά σε Guardian: Το «win – win» σχέδιο φόβου

Ο Guardian σε δημοσίευμά του σχετικά με την επιχείρηση τρομοκράτησης των πολιτών ενόψει της Προεδρικής Εκλογές και της ενδεχόμενης πρόωρης προσφυγής στις κάλπες αναφέρεται σε δήλωση στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά μέσω της οποίας αποκαλύπτεται το σχέδιο της κυβέρνησης.

Διαμορφώνεται μια «win – win» κατάσταση, ανέφερε ο συνεργάτης του πρωθυπουργού στη Βρετανική εφημερίδα και διευκρινίζοντας σημειώνει: «Ακόμη και αν χάσουμε στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου, θα έχουμε κερδίσει καθώς οι πολίτες θα επιρρίψουν ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ για το χάος. Αυτό θα μας διασφαλίσει μια νίκη στις εθνικές εκλογές».

* Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Guardian και της Helena Smith

http://tvxs.gr/news/ellada/synergatis-toy-samara-milaei-ston-guardian-gia-sxedio-tromokratisis-ton-politon

Καλωσήρθατε στην ανωμαλία μας

Θυμάσαι το 2012; Θυμάσαι την τρομοκρατία; Θυμάσαι τις δημοσκοπήσεις του Πρετεντέρη; Την ειδική εκπομπή της Χούκλη για την έξοδο από το ευρώ; Θυμάσαι;

Αλλά και πιο πρόσφατα: Θυμάσαι τον Ρογκάκο, το βράδυ πριν τις Ευρωεκλογές; «Με κανένα τρόπο το αποτέλεσμα της κάλπης δεν πρέπει να βάλει φρένο στην πορεία της χώρας»; «Οι λεονταρισμοί και το θολό πολιτικό τοπίο στις εκλογές του 2012 μας είχαν στείλει εκτός ευρώ»; Και τον Κούρο; «Η ψήφος τιμωρίας μπορεί να γίνει επώδυνη και για τους τιμωρούς»; «Οι λεονταρισμοί στην κάλπη πρέπει να αντισταθμιστούν από ψήφους προοπτικής». Θυμάσαι;

Ε, πάλι τα ίδια έχουμε. Μάλλον θα το έχεις ήδη καταλάβει.

Η δημοσιογραφία έχει μία μακρά ιστορία διαπλοκής με την κάθε είδους εξουσία – όχι μόνο στην Ελλάδα, φυσικά. Όμως εγώ την αθλιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας έχω ζήσει, και για αυτή μόνο μπορώ να μιλήσω.

Ντρέπεται άραγε ο Πρετεντέρης, η Χούκλη, ο Ρογκάκος, ο Κούρος, ο καθένας που εμφανίζει τον εαυτό του ως «δημοσιογράφο», παπαγαλίζοντας τα ίδια που θα έλεγε ένας υπουργός, ένας βουλευτής ή ένα μεγαλοστέλεχος του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος; Μάλλον όχι. Τη δουλειά τους κάνουν, και η δουλειά δεν είναι ντροπή.

Ναι, αλλά και η ντροπή δεν είναι δουλειά, και αν αυτό ισχύει μια φορά για έναν ΜΑΤατζή, τότε ισχύει τουλάχιστον δέκα φορές για κάτι τέτοιες περιπτώσεις.

Την ώρα που σε άλλους ομίλους εκατοντάδες δημοσιογράφοι παλεύουν να τα βγάλουν πέρα σε αντίξοες συνθήκες, με μπλοκάκια, με δύσκολα ωράρια, με απειλές για απόλυση (που, όχι σπάνια, υλοποιούνται), με την ψυχή στο στόμα, κάποιοι άλλοι δε ζορίζονται καθόλου. Δουλεύοντας σε κανάλια που το Κράτος κρατά από τ’ αρχίδια με προσωρινές άδειες που αν και όποτε θέλει ανακαλεί, σε κανάλια που καταρρέουν οικονομικά, αλλά πάντα βρίσκεται μία καλή τράπεζα να τους δώσει κι άλλα δάνεια για να συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας ενημερώνουν, σε κανάλια που είναι πάντα εκεί πριν από μας, για την πάρτη τους και όχι για μας, δεν έχουν κανένα λόγο να φοβούνται. Αρκεί να μην αλλάξει το status quo και έρθει ανάποδα, στα κεφάλια τους. Οπότε κάνουν και αυτοί ό,τι μπορούν για να μην αλλάξει τίποτα – τουλάχιστον τίποτα που να τους αφορά.

Ας απολυθούν 500.000 δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοί θα έχουν τη δουλειά τους. 27% ανεργία; Και τι μας νοιάζει, η καρέκλα μας είναι εκεί, με το όνομά μας γραμμένο πάνω με χρυσά γράμματα. Δημοσιογράφοι που δεν εξοργίζουν απλά όλους τους υπόλοιπους, αλλά τους στιγματίζουν, φαίνεται σαν να είναι όλοι οι δημοσιογράφοι έτσι, λες στον άλλο «είμαι δημοσιογράφος» και σε κοιτάει με μισό μάτι και ετοιμάζει τη ροχάλα, γιατί σε εξισώνει με έναν Πορτοσάλτε, με έναν Μπάμπη, με έναν Πρετεντέρη, με έναν ακόμα «αλήτη-ρουφιάνο-δημοσιογράφο» – αν η βιτρίνα σου είναι τέτοια, τότε όλο το εμπόρευμα έτσι θα είναι, σου λέει.

Και έχεις φυσικά και την ΕΣΗΕΑ, που της αρέσει να έχει μια τέτοια καλογυαλισμένη βιτρίνα, και δεν τη νοιάζει αν οι άλλοι από πίσω τραβάνε κάθε μέρα κουπί. Τους μαλάκες με τα μπλοκάκια η ΕΣΗΕΑ τους θυμάται σε δύο περιπτώσεις: Όταν κάνει απεργία (και αυτοί δεν μπορούν να απεργήσουν, γιατί δεν είναι στην ΕΣΗΕΑ, αλλά παρ’όλα αυτά η ΕΣΗΕΑ λέει πως κακώς δεν απεργούν, ενώ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝ ΣΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ) και όταν απολύονται, οπότε εκδίδει πύρινες ανακοινώσεις που τις διαβάζουν μόνο αυτοί που απολύθηκαν και βρίζουν φωναχτά.

Επισήμως, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι «ελεύθεροι επαγγελματίες». Αντίθετα, οι «ελεύθεροι επαγγελματίες» που προσφέρουν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους, παρουσιάζοντας ως ειδήσεις δελτία Τύπου κομμάτων, θεωρούνται «δημοσιογράφοι».

Στην εποχή της τρομοκρατίας, οι λέξεις αλλάζουν σημασία, και σε ακραίες περιπτώσεις, όπως μας έμαθε ο Όργουελ, σημαίνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σήμαιναν αρχικά.

Λοιπόν, καλωσήρθατε στην ανωμαλία μας.
thestranger

Πώς να εξηγήσεις στους πιθήκους την θεωρία της σχετικότητας;

by antisystemic

«Ελάτε μαζί μας. Αφήστε την φρίκη του πολέμου,

Κι ελάτε στην ειρηνική αγκαλιά μας

Πριν να είναι πολύ αργά, θάψτε το παλιό σπαθί

Σύντροφοι, ας γίνουμε αδέλφια

Κι αν όχι, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε

Κι εμείς μπορούμε να γίνουμε ύπουλοι, αν αυτό αποφασίσουμε

Και μέχρι το τέλος των αιώνων θα είσαστε καταραμένοι

Από την άρρωστη ανθρωπότητα του μέλλοντα χρόνου που έρχεται.

Μπροστά στην επελαύνουσα Ευρώπη

Θα διαλυθούμε στις λόχμες και στα δάση μας

Κι ύστερα θα στρέψουμε εναντίον σας

Το άσχημο Ασιατικό μας πρόσωπο».

 Α. Μπλοκ, Οι Σκύθες

Ο εμφύλιος πόλεμος ήδη σιγοβράζει στο κοινωνικό υπόστρωμα της ελλαδικής κοινωνίας. Η ταξική πόλωση έχει επέλθει και τα αντίπαλα στρατόπεδα έχουν ήδη αρχίσει να πέρνουν μορφή. Όταν κοινωνικά γεγονότα όπως αυτό της απεργίας πείνας του αναρχικού Ν. Ρωμανού γίνονται αντιληπτά και ερμηνεύονται με τόσο διαφορετικό τρόπο από διαφορετικά άτομα ανάλογα με την κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκει ο καθένας, τότε βλέπουμε ότι έχει πάψει να υφίσταται μια κοινή γλώσσα, ένα αμοιβαία κατανοητό ιδίωμα, ένας τόπος συνάντησης ανάμεσα σε αυτούς που στην απεργία πείνας βλέπουν μια πράξη αντίστασης ενός πολιτικού κρατούμενου ενάντια στην χούντα και σε αυτούς που καταφέρονται ενάντια στον νεαρό αναρχικό με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και  τον αντιμετωπίζουν σαν έναν εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου. Πράγματι, πολλοί είναι οι «νοικοκυραίοι» και οι «νομοταγείς πολίτες» που στάζουν δηλητήριο για τους αιχμαλώτους του Κράτους και επιτίθενται σε αυτούς με μένος που ξεχειλίζει και πλησιάζει στην ένταση του την οργή που αισθάνεται κανείς όταν κάποιος του επιτίθεται προσωπικά, όταν κάποιος έχει υποστεί μια παραβίαση του ατομικού του χώρου. Αυτή η αναγωγή του πολιτικού αντιφρονούντα σε προσωπικό εχθρό, φανερώνει τον υπέρτατο θρίαμβο της ετερόνομης ιδεολογίας του συστήματος της οικονομίας της αγοράς πάνω στους υπηκόους της.

Πρόκειται για τους ίδιους «νοικοκυραίους» που βρίζουν νυχθημερόν τις τράπεζες και ξεσπαθώνουν ενάντια στους «προδότες πολιτικούς», αλλά τώρα εφορμούν με ανεξήγητη μανία ενάντια στο ανυπεράσπιστο θύμα που αγωνίστηκε με μόνο όπλο που του απέμεινε την ζωή του, επειδή η ύπαρξη του και μόνο προσβάλλει τα ιερά και τα όσια του μίζερου μικρόκοσμου τους, τις μικρονοϊκές θεμέλια της υπερσυντηρητικής κοσμοθεωρίας τους. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που την στιγμή που εμείς ματώναμε στο Σύνταγμα παλεύοντας και για δικό τους λογαριασμό, εκείνοι τριγυρνούσαν αμέριμνοι λίγο πιο κάτω στην Ερμού με μια τσάντα από τον Zara στο χέρι. Είναι αυτοί που αποθεώνουν την κτηνωδία των ΜΑΤ και όταν έρθει η ώρα θα τα παρακινούν να μας πάρουν το κεφάλι, όπως έκαναν οι αποκτηνωμένοι ρώσοι νεομπουρζουάδες το 1993, όταν μετά το πραξικόπημα του Γέλτσιν μαζεύτηκαν έξω από το βομβαρδισμένο κοινοβούλιο και ενθάρρυναν τον στρατό να αποτελειώσει την σφαγή των αριστερών στασιαστών, ουρλιάζοντας στους αιχμάλωτους εξεγερμένους, «Κομμουνιστές, έχετε τελειώσει!».[i] Είναι, παραφράζοντας μια ιστορική ρήση του Λένιν, οι μελλοντικοί απεργοσπάστες της εξέγερσης.[ii]

Το στρατιωτικό προσωπικό που επάνδρωσε τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν επιλέχθηκε μέσα από τον πληθυσμό των πιο επικίνδυνων τροφίμων στα ψυχιατρεία της Γερμανίας. Αντίθετα, οι ναζιστές αξιωματούχοι ήσαν άνθρωποι «πολιτισμένοι». Ευυπόληπτοι οικογενειάρχες με μόρφωση και πολιτισμικές ευαισθησίες. Με άλλα λόγια, ήταν άνθρωποι αμείλικτα «κανονικοί». Τα στρατόπεδα γι’ αυτούς, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο της λειτουργίας τους ως στρατόπεδα εργασίας, δεν ήταν παρά ένα αναγκαίο μέτρο για την διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και της έννομης τάξης, ένα μέσο για την προστασία εκείνων των αξιών που θεωρούσαν θεμελιώδεις για την αναπαραγωγή του «πολιτισμού» που αυτοί οραματίζονταν. Πόσο μακριά είναι αυτό το μακάβριο όραμα από τα σύγχρονα στρατόπεδα εγκλεισμού μεταναστών, όπως αυτό της Αμυγδαλέζας; Οι εκκολαπτόμενοι φασίστες της καθημερινής ζωής αναφέρονται σε αυτό το κάτεργο σαν «ξενοδοχείο». Εκφράζουν την αγανάκτηση τους διότι οι φορολογούμενοι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τα «ωραία τους λεφτά» για να ταΐζουν τους ανεπιθύμητους αλλοεθνείς ξυπόλυτους που τόλμησαν να καταπατήσουν με τα βρώμικα πόδια τους τα πατρογονικά εδάφη. Πρόκειται για το ίδιο επιχείρημα, «τεχνοκρατικής» υφής, με αυτό που επιστρατεύουν οι υπέρμαχοι της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ, ότι τα «παραγωγικά» μέλη της κοινωνίας δεν θα πρέπει να επιβαρύνονται με το κόστος για την συντήρηση εκείνων των αντικοινωνικών και ανεξέλεγκτων στοιχείων που ανήκουν στην τάξη των παριών και με την συμπεριφορά και τις επιλογές τους γύρισαν την πλάτη τους οριστικά και αμετάκλητα στο «κοινωνικό σύνολο».[iii]

Από το σημείο αυτό, μέχρι την μετατροπή των χώρων μαζικού εγκλεισμού των μεταναστών σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, όπου οι κρατούμενοι θα υποχρεώνονται να παράγουν έργο «προς όφελος του δημοσίου», το οποίο έχει αναλάβει να τους συντηρεί, η απόσταση είναι πράγματι πολλή μικρή.[iv] Η θεσμοποίηση των πιο άγριων μορφών καταπίεσης προσλαμβάνει με αυτόν τον τρόπο τα χαρακτηριστικά ενός ζητήματος που άπτεται της χρηστής διαχείρισης των δημοσιονομικών του Κράτους.

Φασισμός λοιπόν, με «ορθολογικούς» όρους, στο όνομα της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος. Πώς να εξηγήσει κανείς στους αδαείς ότι της γης οι κολασμένοι που καταφτάνουν κατά κύματα έξω από τις ακτές μας, εξαναγκάστηκαν να επιχειρήσουν την επικίνδυνη μετάβαση στις «ανεπτυγμένες» χώρες του παγκόσμιου Βορρά, επειδή η δολοφονική στρατιωτική μηχανή του ΝΑΤΟ ισοπέδωσε τις χώρες τους και κατακρεούργησε τον λαό τους; Κι όμως, ελάχιστοι από αυτούς γνωρίζουν ότι ακόμη και σήμερα ελληνικά στρατεύματα υπηρετούν στο Αφγανιστάν υπό αμερικανική σημαία, ή ότι τα F16 που πραγματοποίησαν τους μαζικούς βομβαρδισμούς ενάντια στον Λιβυκό λαό ξεκινούσαν από την αμερικανική στρατιωτική βάση της Σούδας για να φέρουν σε πέρας το δολοφονικό τους έργο. Πώς θα τους πείσεις ότι οι δυτικές πολυεθνικές του πετρελαίου και των μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων ευθύνονται για την καταστροφή δεκάδων χιλιάδων τοπικών οικοσυστημάτων ανά την υφήλιο, στερώντας από τους λαούς της καπιταλιστικής περιφέρειας τα αναγκαία μέσα για την επιβίωση και την αυτοδυναμία τους κι εξαναγκάζοντας τους στην μετανάστευση; Πώς θα τους εξηγήσεις ότι οι ίδιες οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες εκπέμπουν ένα μήνυμα ιδεολογικής σαγήνης προς τους εκμεταλλευόμενους λαούς της περιφέρειας, μια ιδεολογικά κατασκευασμένη εικόνα επίπλαστης ευημερίας που πείθει το παγκόσμιο προλεταριάτο της περιφέρειας ότι το πέρασμα στις χώρες του Κέντρου είναι η μοναδική διέξοδος στο πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν αυτοί και οι οικογένειες τους. Κανείς από αυτούς όταν βάζει την ζωή του σε κίνδυνο για να περάσει τα σύνορα κρυφά, δεν υποψιάζεται ότι θα καταλήξει φτωχός, άστεγος και κυνηγημένος από δουλέμπορους, μαφιόζους και τους σαδιστές των δυνάμεων καταστολής. «Ανήκομεν εις την Δύσιν», έλεγε ο «εθνάρχης» Καραμανλής. Αλλά ουδεμία ευθύνη φέρομεν για τα εγκλήματα αυτής, θα συμπληρώναμε εμείς.

Φαίνεται ότι η βαρβαρότητα του «πολιτισμένου» νου δεν έχει όρια, αν με αυτήν πρόκειται να υπηρετήσει το θολό ιδανικό της προστασίας του «τρόπου ζωής μας». Ο Βασίλειος ο 2^ος, ο επονομαζόμενος «βουλγαροκτόνος», αυτοκράτορας της Βυζαντινής θεοκρατίας, φάρου του τότε «πολιτισμένου» κόσμου, διέταξε να τυφλωθούν με πυρωμένο σίδερο 15.000 βούλγαροι αιχμάλωτοι στρατιώτες, αφήνοντας έναν μονόφθαλμο για κάθε 100 από αυτούς προκειμένου να τους οδηγήσει στον δρόμο της επιστροφής. Όταν αντίκρισε αυτή την ατελείωτη πορεία των κατακρεουργημένων ανδρών, ο «βάρβαρος» ηγεμόνας Σαμουήλ λιποθύμησε από το σοκ και δύο ημέρες μετά εξέπνευσε από καρδιακή προσβολή.[v] Οι «συνέλληνες» που «γρηγορούν» θα προτιμούσαν να δουν τα ελληνικά σύνορα σπαρμένα με πτώματα, παρά να επιτρέψουν στα «μιάσματα» από τις φτωχές χώρες του Νότου και της Ανατολής να εισέλθουν στην χώρα. Δεν πρόκειται για μαζική υστερία ή για μια στιγμιαία έκρηξη παραφροσύνης, αλλά για την φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Οι απόβλητοι του διεθνοποιημένου καπιταλισμού δεν θα σταματήσουν να έρχονται, να έλκονται από τον καπιταλιστικό «παράδεισο» του ανεπτυγμένου Βορρά, όπως οι ναυτικοί έλκονταν από το τραγούδι της Σειρήνας. Από την άλλη, τα νεόπτωχα μεθοριακά ευρωπαϊκά κράτη δεν χωρούν όλα τα κύματα απελπισμένων που προσπαθούν να πραγματοποιήσουν την «λυτρωτική» μετάβαση στον Πρώτο Κόσμο. Για τους «νομιμόφρονες», η γενικευμένη σφαγή των εισβολέων είναι μια ορθολογική επιλογή που επιβάλλεται από την ανάγκη για την διατήρηση της «δημόσιας ασφάλειας». Και σίγουρα είναι ευκολότερη από το να παλέψουν για να ανατρέψουν το οικονομικό αυτό σύστημα που με την καταστροφική του δράση σε οικουμενική κλίμακα προκαλεί τον βίαιο εκτοπισμό και την μαζική μετανάστευση των πληθυσμών της γης. Αυτές είναι γιγάντιες, απρόσωπες δυνάμεις που ο μέσος νους δεν τις κατανοεί. Θα ήταν σαν να προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε σε πιθήκους την θεωρία της σχετικότητας. Για τους “πιθήκους” ο εχθρός πρέπει πάντα να έχει πρόσωπο.

Οι σύντροφοι αντιφασίστες ας μην ψάχνουν στα μπουλούκια της Χρυσής Αυγής για να ανακαλύψουν τις ενδείξεις που δείχνουν προς τον εκφασισμό της κοινωνίας. Η Χρυσή Αυγή είναι ήδη υπερδύναμη σε ότι αφορά τις αρχές, τις ιδέες και τον αξιακό κώδικα που συνθέτουν τον πυρήνα του ηγεμονικού κοινωνικού παραδείγματος. Προτού μετουσιωθεί σε συνειδητή πολιτική στράτευση, ο φασισμός είναι πρώτα απ’ όλα μια διανοητική και ψυχική κατάσταση που έχει τις ρίζες της υλικές συνθήκες της συλλογικής μας ύπαρξης. Είναι η συμμόρφωση με τις επιταγές του δικαίου του ισχυρότερου που βρίσκει την πρακτική έκφραση του στην θεσμοποιημένη λειτουργία του συστήματος της οικονομίας της αγοράς. Είναι η αδιαμαρτύρητη αποδοχή των «φυσικών» ιεραρχιών και η βαθιά ριζωμένη πίστη στο είδωλο της θεσμισμένης εξουσίας και στον ωφέλιμο ρόλο του “ηγέτη”. Είναι ο κοινωνικός δαρβινισμός ως «πεφωτισμένη» στάση ζωής του κάθε Ποταμίσιου “εκσυγχρονιστή”, ως το υψηλότερο σημείο εξέλιξης του ετερόνομου δυτικού πολιτισμού. Από αυτή την άποψη, η «νέα μεσαία τάξη» είναι ένα φασιστικοποιημένο κοινωνικό στρώμα που δεν έχει ανάγκη να γυρέψει την πολιτική εκπροσώπηση της στους εγκληματικούς παρακρατικούς σχηματισμούς της ακροδεξιάς του περιθωρίου. Πρόκειται για τα μεσαία και ανώτερα στελέχη των πολυεθνικών και των ιδιωτικών επιχειρήσεων του εγχώριου κεφαλαίου που δραστηριοποιούνται στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών. Άτομα διαποτισμένα από τις ετερόνομες αξίες της εταιρικής υποκουλτούρας και από τις κανιβαλικές διδαχές της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης ιδεολογικής ορθοδοξίας. Πωρωμένοι ατομικιστές, δεν αναγνωρίζουν κανέναν κοινωνικό δεσμό πέρα από το συμφέρον που έχουν από κοινού απέναντι στους μη-προνομιούχους. Πιστεύουν ακράδαντα ότι η ανισότητα του πλούτου αντικατοπτρίζει την άνιση κατανομή των ατόμων σε έμφυτα φυσικά χαρίσματα και θεωρούν ότι κάθε απόπειρα αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου ή κάθε θεσμός κοινωνικής αλληλεγγύης προς όφελος των αδυνάτων, συνιστά υφαρπαγή των παχυλών εισοδημάτων που εξασφάλισαν χάρη στην δική τους ιδιαίτερη ατομική ικανότητα και αξιοσύνη. Χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος τους είναι ο αμερικανός Μάρραιη Ρόθμπαρντ, ο οποίος γράφει ότι, «Είναι απολύτως επιθυμητή και καλή από κάθε άποψη η άνοδος στην εξουσία, σε εθελοντικές ενώσεις ή οργανισμούς της ελεύθερης αγοράς, εκείνων των ανθρώπων που είναι πιο ικανοί και πιο αποτελεσματικοί από τους άλλους, ένα είδος “φυσικής αριστοκρατίας”…».[vi]

Η βρώμικη δράση των ταγμάτων εφόδου δεν συμβαδίζει με τα ραφινάτα γούστα αυτής της προνομιούχας κάστας. Προσβάλλει την εκλεπτυσμένη αισθητική τους. Μιας και οι νεομπουρζουάδες αποτελούν την «ικανοποιημένη εκλογική πλειοψηφία»[vii], δεν βλέπουν με καλό μάτι την παραβίαση της νομιμότητας από τους ακροδεξιούς τραμπούκους. Αντίθετα, απαιτούν από το Κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του. Επιθυμούν την διεύρυνση της σφαίρας της νόμιμης καταστολής ώστε να συμπεριληφθούν στις επίσημες διεργασίες ποινικοποίησης όλο και περισσότερα κοινωνικά υποκείμενα, υποκαθιστώντας στην ουσία τη δράση των παρακρατικών ομάδων με την ανάληψη δράσης των μηχανισμών της νομιμοποιημένης κρατικής βίας ενάντια στους νέους βαρβάρους που απειλούν τον άνετο τρόπο ζωής της. Σε αυτή την κατηγορία του υποπρολεταριάτου τσουβαλιάζονται οι μάζες των άνεργων, των χαμηλόμισθων εργατών, των υποαπασχολούμενων, των άστεγων, οι νέοι με παραβατική συμπεριφορά, οι κοινωνικά ανένταχτοι «περιθωριακοί», οι μετανάστες, οι μειονότητες, οι αναρχικοί, οι μαχόμενοι αριστεροί. Η προνομιούχα μειοψηφία δεν έχει ανάγκη από νεοπαγή πολιτικά κινήματα ή από καινούριους κομματικούς σχηματισμούς για να πετύχει τους στόχους της. Έχει με το μέρος της την κατασταλτική δύναμη της τυραννίας του μέσου όρου και το σύνολο της θηριώδους ισχύος του σύγχρονου Κράτους για να τους υπηρετεί. Από αυτή την άποψη, οι γραβατωμένοι φασίστες της εταιρικής υποκουλτούρας είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνοι από τους ξυρισμένους κάφρους με τα μαύρα μπλουζάκια. Αυτοί είναι η πρώτη ύλη του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, του κρατικού φασισμού του συστημικού κατεστημένου, σε αντιδιαστολή με τον παρακρατικό φασισμό του χρυσαυγίτικου περιθωρίου.

[i] A. Kramer, The role of the masses during the October 1993 Moscowrebellion, http://www.marxist.com/1993-moscow-rebellion-masses.htm.

[ii] Clearness, Precision, Correctness, https://www.marxists.org/archive/zinoviev/works/1918/lenin/ch18.htm.

[iii] «Η τάξη των παριών φέρνει στον νου την εικόνα μιας τάξης ανθρώπων που είναι πέρα από τάξεις και έξω από ιεραρχίες, χωρίς ούτε τις ευκαιρίες ούτε την ανάγκη για επανεισαγωγή στο σύνολο. Άνθρωποι χωρίς ρόλο, που δεν συνεισφέρουν κάτι χρήσιμο στις ζωές των υπολοίπων και είναι καταρχήν πέρα από κάθε σωτηρία». Z. Bauman, Η Εργασία, ο Καταναλωτισμός και οι Νεόπτωχοι (Μεταίχμιο), σελ. 182.

[iv] Η παραπάνω άποψη αποτελεί προγραμματική θέση της Χ.Α. Σ. Καλογερόπουλος, Κοινωνία, φασισμός κι αριστερά,http://seisaxthia.wordpress.com/2012/04/08/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC/.

[v] Γιατί ο Βουλγαροκτόνος τύφλωσε 15.000 Βούλγαρους.http://www.mixanitouxronou.gr/giati-o-voulgaroktonos-tiflose-15-000-voulgarous-o-tsaros-samouil-pethane-apo-to-sok/.

[vi] M. Rothbard, Egalitarianism and the Elites, http://www.lewrockwell.com/2014/09/murray-n-rothbard/why-the-power-elite-loves-equality/.

[vii] «Από την άλλη, το ανώτερο κομμάτι αυτών των μεσαίων κοινωνικών ομάδων αποτελείται από αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε νέα μεσαία τάξη, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο για την υποστήριξη της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. Απαρτίζεται κυρίως από όσους εργάζονται σε υψηλά αμειβόμενα επαγγέλματα στον αναπτυσσόμενο τομέα των υπηρεσιών στις ανεπτυγμένες οικονομίες της αγοράς. Σήμερα, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των εργαζόμενων με επαγγελματική και τεχνική εξειδίκευση, στις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες της αγοράς, συνιστά παραπάνω από το 20% των υπαλλήλων. Ωστόσο, η νέα μεσαία τάξη περιλαμβάνει περισσότερο από το 35% του πληθυσμού, σχηματίζοντας αυτό που έχει περιγραφεί σαν προνομιούχα μειονότητα, ή μια ικανοποιημένη εκλογική πλειοψηφία. Είναι μόνο αυτό το τμήμα του πληθυσμού που εργάζεται με όρους πλήρους απασχόλησης, σε καλοπληρωμένες και ασφαλείς δουλειές κι ελέγχει σχεδόν τα δύο τρίτα του κοινωνικού εισοδήματος, ενώ με την πολιτική και οικονομική δύναμη του, καθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα». T. Fotopoulos, Class Divisions Today,http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:m6b0ob86op8J:www.inclusivedemocracy.org/dn/vol6/takis_class.htm+&cd=1&hl=en&ct=clnk&gl=gr.

πηγή:

https://antisystemic.wordpress.com

Nonews-NEWS: Συμφωνία κυβέρνησης με τρόικα για νέα σκληρά μέτρα...

Nonews-NEWS: Συμφωνία κυβέρνησης με τρόικα για νέα σκληρά μέτρα...:     Τι αναφέρει το σημείωμα των τροϊκανων προς το Eurogroup... «Ναι σε όλα» απαντά η κυβέρνηση στην πληθώρα απαιτήσεων της τρόικας που υ...

Η Δαμανάκη στην υπηρεσία των βρώμικων «ωκεανών» του χρήματος - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Η Δαμανάκη στην υπηρεσία των βρώμικων «ωκεανών» του χρήματος - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Λ. Βατικιώτης: Οι πιστωτές όρισαν ήδη τη μετεκλογική ατζέντα

Ως τεκμήριο αποτυχίας κι όχι σαν σήμα κινδύνου έπρεπε να ερμηνευτεί η ελεύθερη πτώση των τιμών των μετοχών κι η νέα άνοδος των αποδόσεων των ομολόγων την προηγούμενη εβδομάδα κι ειδικότερα μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι επισπεύδει τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Η πτώση του γενικού δείκτη κατά 20,18% στις 824 μονάδες που προκάλεσε απώλειες 14 δισ. ευρώ στην κεφαλαιοποίηση του χρηματιστηρίου (από 64 δισ. ευρώ τη Δευτέρα σε 51 δισ. την Παρασκευή) κι η άνοδος των αποδόσεων των δεκαετών ομολόγων σε επίπεδα άνω του 9% (όταν μάλιστα τα αντίστοιχα ιρλανδικά, ισπανικά και ιταλικά κινούνται σε επίπεδα 1,29%, 1,92% και 2,07% αντίστοιχα) έχει μία και μοναδική ερμηνεία: πώς 4,5 χρόνια μετά την εφαρμογή των θεραπειών-σοκ της τρόικας, που διακηρυγμένο στόχο είχαν την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών και την ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα, τόσο ο δημόσιος όσο κι ο ιδιωτικός τομέας στηρίζονται σε πήλινα πόδια. Τα θεμελιώδη μεγέθη ουδόλως έχουν βελτιωθεί κι αρκεί ένα φύσημα του ανέμου ή μια κουταμάρα της Βούλτεψη για να σαρωθεί ό,τι χτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια, αποδεικνύοντας πως τα αντιλαϊκά μέτρα (από μείωση μισθών, αποζημιώσεων και φόρων μέχρι φιλελευθεροποίηση αγορών) κατά κανέναν τρόπο δεν βοήθησαν να ξεπεραστεί η κρίση, η οποία συνεχίζει να είναι παρούσα και να απειλεί. Αλλιώς… θέλει απύθμενο θράσος ώστε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και αγορές να χρησιμοποιούν στην πολιτική τους επιχειρηματολογία τους κλυδωνισμούς των αγορών και να κινδυνολογούν, ενώ κανονικά θα έπρεπε να απολογούνται…

Η αλήθεια είναι πως τα χάλια της οικονομίας δεν έγιναν αντιληπτά τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου το βράδυ, όταν η κυβέρνηση διά στόματος της κυβερνητικής εκπροσώπου αναγκάστηκε να ορίσει την 17η Δεκεμβρίου μέρα έναρξης των ψηφοφοριών στη Βουλή για την εκλογή προέδρου, αμέσως μετά μάλιστα τις δηλώσεις του προέδρου του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης Γ. Ντάισελμπλουμ, πείθοντας τους πάντες πως η ανακοίνωση ήταν προϊόν ανάγκης, δηλαδή έξωθεν επιβολή κι όχι επιλογή. Τόσο ο Β. Βενιζέλος άλλωστε όσο κι ο Αντ. Σαμαράς είχαν επανειλημμένως διαψεύσει με δηλώσεις τους το ενδεχόμενο επίσπευσης των διαδικασιών. Γιατί να χάσουν έστω και μια μέρα τα οφέλη της εξουσίας; Τα μαύρα σύννεφα είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται, αν όχι τον Ιούλιο όταν η δεύτερη έξοδος της Ελλάδας στις αγορές για την κάλυψη των δανειακών αναγκών του Αυγούστου σηματοδοτήθηκε από παταγώδη αποτυχία, μετά βεβαιότητας τον Σεπτέμβρη με αφορμή τις ανακοινώσεις του Σαμαρά ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέο πακέτο βοήθειας. Στη συνέχεια η ηλεκτρονική αλληλογραφία με την τρόικα κι η απροθυμία των επικεφαλής της να έρθουν στην Αθήνα βάραιναν ένα ήδη αρνητικό κλίμα που σφραγίστηκε με τον εκβιασμό των Ευρωπαίων τη Δευτέρα το απόγευμα: Καμία συμφωνία χωρίς να ληφθούν επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα, ούτε καν υπογραφή συμφωνίας για έγκριση της πιστοληπτικής γραμμής ECCL (Enhanced Conditions Credit Line) που προβλέπεται στο καταστατικό του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας από μια κυβέρνηση με άδηλο μέλλον. Έτσι φτάσαμε στη συμφωνία για δίμηνη παράταση, μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, όσων μέχρι σήμερα ισχύουν και μετά, όταν πλέον θα έχει ορκιστεί η νέα κυβέρνηση, νέες διαπραγματεύσεις για τα μέτρα που θα συνοδεύουν την έγκριση της προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής, που προς ηχηρή διάψευση των κυβερνητικών εξαγγελιών κι επιθυμιών θα περιλαμβάνει και το ΔΝΤ, όχι μόνο τους Ευρωπαίους. Μάλιστα, είναι ήδη γνωστό και το «όχημα», EFF (Extended Fund Facility) το όνομά του, που θα χρησιμοποιηθεί από τον διεθνή ιμπεριαλιστικό οργανισμό για να συνεχίσει την επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας που θα συνοδεύει τη χορήγηση των 16,3 δισ. ευρώ που υπολείπονται (3,5 δισ. από τον υφιστάμενο έλεγχο και 12,8 δισ. για το 2015 έως το Μάρτιο του 2016).

Δεδομένου ωστόσο ότι όλα τα παραπάνω αφορούν τη μορφή της εποπτείας, το ενδιαφέρον δεν συγκεντρώνεται στο αμπαλάζ όσο στο περιεχόμενο της συμφωνίας. Τα μέτρα, με άλλα λόγια, που πρόκειται να εφαρμοστούν έτσι ώστε να συνεχίσουν οι πιστωτές τις χρηματοδοτήσεις κι επίσης να απλώσουν ένα δίχτυ ασφαλείας στην ελληνική οικονομία. Εδώ ακριβώς μάλιστα έγκειται κι η πολιτική απάτη του Σαμαρά και του Βενιζέλου καθώς αρνήθηκαν μεν να ψηφίσουν τα αντιλαϊκά μέτρα που απαίτησε η τρόικα, για να προχωρήσει στη συμφωνία, από την άλλη όμως με κανέναν τρόπο δεν έχουν αρνηθεί ότι θα τα ψηφίσουν αν περάσουν τον κάβο της προεδρικής εκλογής (ενδεχόμενο σχεδόν απίθανο) ή αν κερδίσουν τις εκλογές. Το αντάρτικό τους, με άλλα λόγια, δεν ήταν παρά ένας ελιγμός, μια κίνηση τακτικής που λάβαινε καλά υπ’ όψιν της τις δυσκολίες που είχε πιθανή πρωτοβουλία ψήφισης των συγκεκριμένων μέτρων αυτήν ακριβώς τη συγκυρία. Διαφορετικά ειπωμένο: οι Σαμαροβενιζέλοι μετέθεσαν χρονικά, δεν αρνήθηκαν την υιοθέτηση των αντιλαϊκών μέτρων. Ουκ ολίγες φορές άλλωστε στο παρελθόν έχουν ψηφίσει τα ίδια κι ακόμη χειρότερα μέτρα…

Λόγω του ότι η τρέχουσα αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας θα ήταν η τελευταία στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος, από νωρίς η τρόικα είχε κάνει γνωστό ότι δεν θα ερχόταν για τουρισμό, θυμίζοντας πως τα μέτρα που όφειλε να λάβει η Αθήνα υπερέβαιναν τα 1.000! Επρόκειτο για υποχρεώσεις που είχαν ήδη αναληφθεί από Μνημόνια, τα οποία ψήφισαν από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και κατά περίπτωση ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ, που όμως είτε λόγω πολιτικού κόστους ή λόγω διοικητικής δυσκαμψίας ουδέποτε ενσωματώθηκαν σε εφαρμοστικούς νόμους. Η τρόικα είχε διαμηνύσει πώς απαιτούσε να ρυθμιστούν όλες οι εκκρεμότητες. Ζητούσε επομένως ένα νέο πολυνομοσχέδιο αντίστοιχης αγριότητας με τα τρία Μνημόνια που ψηφίστηκαν τον Μάιο του 2010, με αφορμή την πρώτη δανειακή σύμβαση, τον Φεβρουάριο του 2012, με αφορμή τη δεύτερη δανειακή σύμβαση και μισό χρόνο μετά, τον Νοέμβριο του 2012, με αφορμή την επαναγορά ελληνικών ομολόγων που ενέκρινε το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης.

Οι απαιτήσεις της τρόικας έγιναν με σαφήνεια γνωστές στην ελληνική κυβέρνηση με την επιστολή της 7ης Νοεμβρίου όπου περιγράφονταν τα 19 μέτρα, που ήταν τα προαπαιτούμενα για να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση μέχρι το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της 8ης Δεκεμβρίου. Σε αδρές γραμμές περιλάμβαναν την κάλυψη δημοσιονομικού κενού για το 2015 ύψους 2,6 δισ. ευρώ, που συνεπάγεται νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών και νέους φόρους. Τεράστια πολιτική σημασία έχει το γεγονός ότι από τότε μέχρι σήμερα έχει προστεθεί ένα επιπλέον δημοσιονομικό κενό, ύψους τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, λόγω της σημαντικής υστέρησης που καταγράφουν τα δημόσια έσοδα τώρα!

Η απόκλιση οφείλεται στην αντικατάσταση του γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων Χάρη Θεοχάρη, στις 5 Ιουνίου 2014, η οποία φρέναρε αν δεν σταμάτησε πλήρως την πίεση που ασκούνταν το αμέσως προηγούμενο διάστημα στην οικονομική ελίτ και τους προσωπικούς φίλους της κυβέρνησης, για να πληρώσουν τους καταλογισθέντες φόρους. Τα νέα μέτρα, διπλάσια από το αρχικό ύψος, που θα απαιτηθούν από τους εργαζόμενους επομένως, με την ολοκλήρωση του «διαλείμματος για εκλογές», θα προέλθουν από τη φοροδιαφυγή των κολλητών και χρηματοδοτών της κυβέρνησης… Τα υπόλοιπα μέτρα που ζήτησε η τρόικα αφορούν: αναθεώρηση της ρύθμισης, που κρίθηκε πολύ γενναιόδωρη, για τις υποχρεώσεις προς την εφορία μέχρι 100 δόσεις, άρση των περιορισμών για τους πλειστηριασμούς, ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, νέο αντιασφαλιστικό νόμο που θα περιλαμβάνει κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και σημαντική μείωση της ελάχιστης σύνταξης, κατάργηση του χαμηλού φορολογικού συντελεστή που ισχύει στα νησιά και υπαγωγή τους στο 23%, φιλελευθεροποίηση των αγορών κατά τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, ψήφιση του δικαιώματος ανταπεργίας από τη μεριά των εργοδοτών, νέο μισθολόγιο-πτωχολόγιο για τον δημόσιο τομέα με κατάργηση πολλών επιδομάτων, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων για να καλυφθεί η απόκλιση στους στόχους του τρέχοντος έτους (έσοδα κάτω από 700 εκατ. έναντι στόχου 1,5 δισ. ευρώ) με επικέντρωση σε ΟΤΕ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΟΣΕ και περιφερειακά αεροδρόμια, απλοποίηση διαδικασιών αδειοδότησης, απελευθέρωση αγοράς φυσικού αερίου, κ.ά.

Δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη. Όλα τα παραπάνω μέτρα και μαζί όσα νέα προκύψουν αποτελούν συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα, ικανό να ανατρέψει όποια κυβέρνηση επιχειρήσει να το εφαρμόσει, από τον Μάρτιο του 2015. Είτε επιλέξει να το κάνει μία κι έξω είτε σποραδικά… Η διακύβευση επομένως των εκλογών έχει ήδη τεθεί από τους δανειστές: εφαρμογή ή απόρριψη αυτού του κοινωνικά ολέθριου προγράμματος!

Πηγή: http://prin.gr/

Wall Street Journal: Ο Σαμαράς θέλει να τρομάξει τους ψηφοφόρους, αντί να τους πείσει

«Η Ελλάδα ξαναβλέπει τον πανικό – Ο Αντώνης Σαμαράς θέλει να τρομάξει τους ψηφοφόρους, αντί να προσπαθήσει να τους πείσει».
Με αυτόν τον τρόπο περιγράφει σε άρθρο της η αμερικανική οικονομική εφημερίδα Wall Street Journal τη στρατηγική με την οποία κινείται η κυβέρνηση εν όψει των ψηφοφοριών για την προεδρική εκλογή, σχολιάζοντας πως «αυτός ο πανικός για τη δημοκρατία είναι διδακτικός».
Όπως σημειώνεται στο άρθρο, η απόφαση του Αντώνη Σαμαρά για επίσπευση της προεδρικής εκλογής φαίνεται πως είναι μία πρώτη κίνηση εξουδετέρωσης της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία «ο κ. Σαμαράς δείχνει να ελπίζει πως οι ψηφοφόροι θα διατηρήσουν τη διόλου δημοφιλή κυβέρνησή του στην εξουσία, αντί να ρισκάρουν περαιτέρω χάος, παραχωρώντας στο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία για τις διαπραγματεύσεις εξόδου» από το μνημόνιο.
«Σχεδόν κανένας Έλληνας πολιτικός, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, δεν έχει ασχοληθεί να πείσει τους ψηφοφόρους για τα οφέλη της ανάληψης επίπονων μεταρρυθμίσεων σήμερα με αντάλλαγμα μία ταχύτερη, βιώσιμη ανάπτυξη αύριο», επισημαίνεται ακόμα, με τη Wall Street Journal να επικρίνει την «το-μνημόνιο-με-ανάγκασε» στάση του πρωθυπουργού και να υπενθυμίζει πως και αυτός κάποτε υπήρξε… αντιμνημονιακός.
Τι μας μαθαίνουν όλα αυτά; «Θα βοηθούσε αν, αντί να φοβούνται τη δημοκρατία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες βελτιώνονταν σε αυτήν», όπως αναφέρει η τελευταία πρόταση του κειμένου…

 http://www.koutipandoras.gr

Άνεμος Αντίστασης: Μάνα θα πεταχτώ λίγο στα Εξάρχεια.Πολύ γέλιο στο t...

Άνεμος Αντίστασης: Μάνα θα πεταχτώ λίγο στα Εξάρχεια.Πολύ γέλιο στο t...: Δεν μπορεί να λένε τόσο μεγάλες μαλακίες και να μην υπάρχει ούτε ένας που να τους πει:τι κάνετε ρε παιδιά,θα ξεφτιλιστούμε!!! Αλλά ...

Nonews-NEWS: Το σύστημα παίζει τα ρέστα του...

Nonews-NEWS: Το σύστημα παίζει τα ρέστα του...: ...Στο τραπέζι των ΜΜΕ, αποκλειστικά... Ευρώπη άκουσες τα νέα; Ο θεσμικός εκπρόσωπος της ΕΕ Γιούνκερ επεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρ...