Το ρέκβιεμ του Ράμφου

Εγώ στο Acro χθες δεν πήγα. Έχω πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω (να παίζω, για παράδειγμα, με τους γάτους μου) από το να παρακολουθώ διαλόγους μεταξύ του Στέλιου Ράμφου και του Σταύρου Θεοδωράκη. Πήγαν όμως άλλοι συνδελφοι δημοσιογράφοι, ως...
όφειλαν εκ των επαγγελματικών υποχρεώσεών τους. Καλοί συνάδελφοι, όχι απ' αυτούς που λέει ο Στέλιος Ράμφος ότι "ρωτάνε σαχλαμάρες" τον Σταύρο Θεοδωράκη στην τηλεόραση. Υπάρχουν και καλοί συνάδελφοι, άλλα άντε να το πεις αυτό στον μεγάλο φιλόσοφο...
Τέλος πάντων, απ' ό,τι διαβάζω δεξιά αριστερά όλη αυτή η ιστορία εξελίχθηκε σε ένα προσωπικό σόου του Ράμφου φέρνοντας σε μια σχετική αμηχανία τον Θεοδωράκη. Επειδή όμως είναι άνθρωπος ευγενής, δεν μπήκε στη μέση και άφησε το έτερον ήμισυ της συζητήσεως να λέει τα δικά του. Τα οποία κατεγράφησαν από τη δημοσιογραφική γραφίδα, φθάνοντας και στα δικά μου τα ματάκια.

Το πρώτο και ομορφότερο ήταν η κατηγορηματική διαπίστωση πως πρέπει η κυβέρνηση να εξαντλήσει την τετραετία. Υποθέτω ότι αυτό έχει να κάνει με την αντίθεση μεταξύ γεωλογικού χρόνου και χρόνου του έργου που ανέπτυξε αργότερα ο φιλόσοφος, αλλά μην το πείτε στον Μουρούτη θα κινδυνεύσει με έμφραγμα. Εγώ πάλι που με τον χρόνο δεν τα πάω καλά γιατί είμαι Δίδυμος στο ζώδιο, θα ήθελα να καταθέσω την πρόταση εργασίας που δέχθηκε φίλη από κεντρικό καφέ του Κολωνακίου: 4 ώρες την ημέρα προς 12 ευρώ συνολικά. Αν υπολογίσεις τα εισιτήρια του λεωφορείου, έβγαινε λιγότερο από τρία ευρώ την ώρα. Είναι κι αυτός ένας λόγος για να συμπληρωθεί η τετραετία. Διότι "όταν επικρατεί ο γεωλογικός χρόνος, παύει ο χρόνος να έχει ηθικό χαρακτήρα."

Ανακάλυψα επίσης ότι σύμφωνα με τον Στέλιο Ράμφο "το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι η κρίση αλλά η παρακμή". Ομολογώ ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρον το συμπέρασμά του και θα ήθελα να του ζητήσω (αν δεν κωλύεται φυσικά) να το επαναλάβει στις γιαγιάδες που παρακαλάνε μπροστά στα σούπερ μάρκετ για ένα μπουκάλι γάλα, στις μανάδες που στέλνουν νηστικά τα παιδιά τους στο σχολείο, στους κακόμοιρους που ψάχνουνε τα σκουπίδια για κανά κομμάτι ψωμί, στον κόσμο που έχει χάσει τ' αυγά και τα πασχάλια με τον ΕΝΦΙΑ. Να τους πλησιάσει όλους αυτούς να τους χτυπήσει φιλικά στην πλάτη και να τους πει τρυφερά: "Το πρόβλημά σου δεν είναι η κρίση, αλλά η παρακμή". Αλλά να το πει δίχως την προστασία security...
Είπε κι άλλα ο φιλόσοφος. Είπε την κακή του την κουβέντα για τον φραπέ (έχει φτιάξει σχολή ο Νίκος Δήμου), είπε ότι άνοιξαν ένα σωρό καφενεία (ας τον ενημερώσει κάποιος ότι ανοίγουν καφέ και μπαρ και ότι τα καφενεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο) και είπε επίσης ότι ως αντίδραση στην φοβερή κρίση θα έπρεπε όλοι να ανασκουμπώνονται. Καμία αντίρρηση δεν εχω επ' αυτού, αρκεί να διευκρινισθεί πρώτα που ακριβώς θα καταλήξει ο πλούτος που θα παραχθεί. Qui bono που λέγανε και οι δόλιοι οι Λατίνοι. Διότι εγώ δεν ξεχνώ εκείνες τις πανευρωπαϊκές έρευνες που δείχνανε ότι οι Έλληνες απασχολούμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι οι πιο παραγωγικοί και πιο σκληρά εργαζόμενοι σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Πόσο πια λοιπόν να ανασκουμπωθούν κι αυτοί, πόσα να δώσουν ακόμη και πόσα να παράγουν; Κι αυτά που θα παράγουν, ποιος θα τα καρπωθεί;
Εκεί πάντως που πραγματικά μου τη σβούριξε ήταν αυτή η ιστορία με τη γλώσσα που "πεθαίνει κάθε μέρα". Η ίδια παλαιά κασέτα που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα εδώ και δεκάδες χρόνια. Με την διαπίστωση του Ράμφου ότι "τα παιδιά μιλάνε περίπου σαν GPS". Άλλα αντ' άλλων δηλαδή και επίδειξη πνευματικής υπεροχής απέναντι στην πιτσιρικαρία. Η οποία πιτσιρικαρία δεν μιλάει μόνο τώρα με 300 λέξεις εν συνόλω. Πάντοτε μίλαγε! Και στη δική μου την εποχή, πριν από 30 χρόνια, με 300 λέξεις μιλάγανε οι συμμαθητές μου στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Αυτό δεν τους εμπόδισε να γίνουν καλοί επαγγελματίες, να φτιάξουν οικογένειες και να κερδίζουν το ψωμί τους εντίμως. Και μερικοί απ' αυτούς πήγαν απ' τις 300 λέξεις στις 3.000 και κάποιοι άλλοι έμαθαν από τη ζωή πράγματα που εμείς οι κουραμπιέδες του γραφείου δεν θα τα μάθουμε ποτέ των ποτών. Έτσι γίνεται πάντοτε και καλόν είναι οι γηραιότεροι να μην προσπαθούν να ανοίξουν τα κεφάλια των νεοτέρων για "να τους βάλουν μυαλό". Ας κόψουν μια στιγμή το μπλα μπλα το ατελείωτο και ας τεντώσουν τα αυτιά τους για να ακούσουν τις καινούριες γενιές. Ν' ακούσουν με τις ώρες. Ίσως τότε καταλάβουν πέντε πράγματα πέρα από θεωρίες και φλυαρίες και πνευματικές συνωμοσίες του γλυκού νερού...

Χρήστος Ξανθάκης

Το ακροδεξιό " θρασίμι " διδάσκει οικογενειακή αγωγή !

Οι  φοιτητές στο πανεπιστήμιο Αθηνών είναι “θρασίμια που δεν έχουν αγωγή από την οικογένειά τους  ”. 

Αντώνης Σαμαράς το πρότυπο οικογενειακής αγωγής . 

 Στο Κολέγιο Αθηνών κατά τη διάρκεια των απολυτηρίων εξετάσεων, η καθηγήτρια  Ευφροσύνη Μπουλούτα,συλλαμβάνει τον 15χρονο γιο του κ. Σαμαρά να αντιγράφει στις εξετάσεις και μονογράφει την κόλλα του. 

Διευθυντής στο κολέγιο είναι ο Αλέξανδρος Σαμαράς αδελφός του Πρωθυπουργού ,  αποτέλεσμα

 προάγεται ο μαθητής ,απολύεται η  καθηγήτρια !!!! 

Η καθηγήτρια λίγο πριν από την απόλυσή της είχε βραβευθεί με περγαμηνές ως άριστη .

Η ΟΙΕΛΕ χαρακτήρισε την απόλυση εκδικητική καταχρηστική και παράνομη. 

Ο διωγμός της καθηγήτριας από το πρωθυπουργικό σόι συνεχίζεται με αποτέλεσμα να παραμένει άνεργη .

Αυτό είναι ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής προς τους φοιτητές και τους γονείς τους .

Αυτός ο φωστήρας ο μαθητής με αυτή την αγωγή θα γυρίσει από την Αμερική με ένα αγορασμένο πτυχίο για να κυβερνήσει κι΄αυτός αυτή τη χώρα δυστυχώς.
http://ionath.blogspot.gr

Ο Φαύλος πήρε (πάλι) το όπλο του

Ο Φαύλος Κραν-ιδιώτης, γνωστός ανάμεσα σε άλλα για τη δήλωση εμμέσως υπέρ της Χρυσής Αυγής μετά την απόσυρση της ευρωυποψηφιότητάς του «πως εγώ δε βρίζω Πατριώτες, δεν βρίζω εθνικιστές. Φυλάω τις σφαίρες μου για τον πραγματικό αντίπαλο» και θιασώτης της μεγάλης σχολής του πολιτικού κυνισμού ξαναπήρε το όπλο του και πυροβολεί τον Ερντογάν, την ISIS, τη Χαμάς και τη Μ. Βρετανία! Με ένα άρθρο στο άνδρο του antinews που σε ένα νεόκοπο site αγνώστων προθέσεων εγκωμιαστικά εμφανίστηκε ως «ό,τι πιο πλήρες έχει γραφεί για Ερντογάν, Ισλαμικό Κράτος, Κύπρο, Κομπάνι και Ελλάδα» (παρακαλώ διαβάστε το αν θέλετε να ακολουθήσετε το παρόν άρθρο), ο Φαύλος, με αφορμή τις συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις κατά της Κύπρου, σκιαγραφεί τη θέση της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή και τα άμεσα βήματα στα οποία η ελληνική πλευρά πρέπει να προβεί για να αποτρέψει τα ακόμη χειρότερα, πυροβολώντας επιλεκτικά.

Δεν είναι τόσο οι θέσεις του στο εν λόγω άρθρο που είναι αμφισβητήσιμες σε αντίθεση με άλλες κατά καιρούς εμπρηστικές δηλώσεις του. Αυτό που έχει τεθεί εν αμφιβόλω είναι οι προθέσεις του και η μέχρι σήμερα διαδρομή του που καθιστούν τις μέχρι ενός βαθμού πραγματιστικές θέσεις του απολύτως υποκριτικές, θέσεις που σε σημεία τους μοιάζουν να έχουν διατυπωθεί από συγκεκριμένης αντίληψης ισραηλίτη αξιωματούχο. Άλλωστε, ποτέ ο Φαύλος δεν έκρυψε την αγάπη του για το μιλιταρισμό του Ισραήλ και τη θέση του πως το Ισραήλ θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα για ένα νέο ελληνικό μοντέλο.  

Ο Φαύλος, πρώην πασπίτης, ήταν αυτός που μέσα από το antinews διαμόρφωσε την εικόνα του καταλληλότερου για τον φίλο του Αντώνη Σαμαρά σε μερίδα των Νεοδημοκρατών αφού είχε πρωτοστατήσει στη δημιουργία του "υπερπατριωτικού" "δικτύου 21" μαζί με  τον Αντώνη Σαμαρά.

Υπήρξε ο Άγιος Φαύλος και πολύ μα πάρα πολύ καλός Σαμαρ-ίτης.

Με τη βοήθεια και του Φαύλου ο Σαμαράς πήρε την προεδρία της ΝΔ και τοποθέτησε φίλους του και ομοϊδεάτες του Φαύλου, όπως το σύνδεσμο της Χρυσής Αυγής με τη ΝΔ Τάκη Μπαλτάκο, τον πρώην μαρξιστή Χρύσανθο Λαζαρίδη και τον άτυπο υπουργό προπαγάνδας Γιώργο Μουρούτη σε καίρια πόστα, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια ακόμη σκιώδη κυβέρνηση μέσα σε μια σκιώδη συγκυβέρνηση.

Το γλυκό του σιωπηλού εσωτερικού πραξικοπήματος μέσα στη ΝΔ έδεσε με τις μεταγραφές από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ της εγωπαθούς τηλεπερσόνας που αυτοδικαίως ακούει στο όνομα Άδωνις, και του διάδοχου του αρχηγού της Χρυσής Αυγής στην ηγεσία της ΕΠΕΝ και παιδιού του Κολλεγίου Αθηνών, Μάκη Βορίδη.

Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε με την υπουργοποίηση της ομάδας παρά-κρουσης των Ντινόπουλου, Βούλτεψη και Γιακουμμάτου κάνοντας τον «δεξιό τύπου πατριωτισμό» μια ξεκάθαρα λούμπεν υπόθεση

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Είναι, ή δείχνουν να είναι φανατικοί αντιαριστεροί. Μπορεί και να θαρρούν πως υπάρχει μια παγκόσμια αριστεροί συνομωσία και πως οι χούντες αλλά και ο ναζισμός ήταν εύλογες αντιδράσεις σε αυτή, παραβλέποντας διαρκώς τις ιστορικά αποδεδειγμένες συνομωσίες της διεθνούς πλουτοκρατίας.

Και τι πήγαν και έκαναν οι σωματοφύλακες της πολιτικής Σαμαρά;

Συμμαχήσαν με τον εχθρό, με την πιο βρώμικη και πιο προσχηματική έκφανση της αριστεράς στην Ελλάδα και κάναν συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ κάνοντας τους νεοδημοκράτες που ψηφίσαν τον «αποστάτη» Σαμαρά να νιώθουν τεράστιοι μαλάκες.  

Και σιωπήσανε οι λαλίστατες γλώσσες της ομάδας Σαμαρά που πριν γίνει ο «άνθρωπος τους» πρωθυπουργός ωρύονταν για εξεταστικές επιτροπές που θα διερευνούσαν τον βρώμικο ρόλο των Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και του προέδρου της ΕΛΣΑΤ Γεωργίου στη χρεωκοπία της χώρας που είχε ως άμεση συνέπεια την υπαγωγή της σε καθεστώς πλήρους κηδεμονίας.

Μόνο σε παραδρομές του λόγου τους τα ανάφεραν πλέον αυτά καθώς η συγκυβέρνηση οδηγούσε τη χώρα βαθύτερα στην απόγνωση και τα αδιέξοδα.

Το επιχείρημα τους για τη μη τήρηση των προεκλογικών τους θέσεων ήταν πως προτεραιότητα ήταν να σωθεί η χώρα και να αποτραπούν τα χειρότερα.

Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιεί ύπουλα εκ νέου ο Κρανιδιώτης για να μας πείσει πως η εθνική ομόνοια είναι επιτακτική για να αντιμετωπιστεί μια απειλή ακόμη μεγαλύτερη και από την οικονομική καταστροφή που επέφεραν οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Και αυτός ο εχθρός είναι οι νεοθωμανικές τουρκικές επιβολές.

Φυσικά αυτή η «εθνική ομόνοια» δεν αφορά στην κοινωνία η οποία στο μόνο που ομονοεί είναι να καταδικαστούν αυτοί που την έσυραν σε ένα άθλιο παρόν χωρίς μέλλον, αλλά αφορά στα συγχωροχάρτια που θα πρέπει να δώσει η κοινωνία σε αυτούς που την εξαθλίωσαν και συνεχίζουν ατιμώρητοι το έργο τους.

Να μεταβούμε λοιπόν χωρίς άλλους τριγμούς για το βρώμικο σύστημα εξουσίας από μια οικονομική κρίση και σε μια παράλληλη στρατιωτική κρίση μοιράζοντας απλόχερα συγχωροχάρτια στους εγκληματίες του λευκού κολλάρου που συνεχίζουν να ρουφάν το αίμα του ελληνικού λαού.

Κανείς σώφρον Έλληνας δεν μπορεί να υποτιμήσει την τουρκική απειλή, κυρίως σε μια περίοδο νεοθωμανικού ερντογανισμού που επιχειρεί να εξάγει την πολλαπλή κρίση και τα υπαρξιακά ζητήματα της Τουρκίας και προς την Ελλάδα.

Η κλιμάκωση στα ελληνοτουρκικά φυσικά θα είναι παρόμοια διέξοδος και για την ελληνική συγκυβέρνηση. Η έννοια της μεγάλης εξωτερικής απειλής ίσως να είναι το μόνο εργαλείο που θα μπορέσει να κρατήσει το ελληνικό σύστημα εξουσίας στη ζωή. Το ιστορικό παράδειγμα της Χούντας και ο διχασμός της Κύπρου καταμαρτυρούν το πόσο μακριά μπορεί να φτάσουν τα συστήματα εξουσίας όταν πλέον έχουν χάσει την πειθώ τους στους πληθυσμούς τους.

Τα ερωτήματα και οι ευθύνες για το πώς φθάσαμε ως εδώ οφείλουν να καταργηθούν και το μόνο έγκυρο ερώτημα είναι το τι κάνουμε από εδώ και πέρα.

Ας δούμε όμως, πέραν του οικονομικού μαρασμού, τι άλλο έπραξαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια και πως βοήθησαν να αλλάξει προς το δυσχερέστερο η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας για πάντα.

Ο Γ. Παπανδρέου ήταν από αυτούς που βοήθησε στο να σκάψει ο Καντάφι τον ίδιο του τον λάκκο, θεωρώντας ότι οι διεθνείς ελίτ τον περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες. Ο ίδιος άνθρωπος που υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την πλεονασματική Λιβύη ύψους 220 δις πριν υπογράψει με τις διεθνείς ελίτ το μνημόνιο υποταγής με τις διεθνείς ελίτ.

Έλληνες ιατρικοί και ξενοδοχειακοί επιχειρηματίες περιέθαλπαν Λίβυους τζιχαντιστές και σήμερα είναι περήφανοι για αυτό.

Τέρμα η Λιβύη λοιπόν, Για πάντα.

Ας πάμε στη Ρωσία. Ο Σαμαράς υπέγραψε τον αγωγό TAP που είναι παράλληλα και ένα σχέδιο αποκλεισμού της Ρωσίας από τις αγορές ενέργειας της. Την υπέγραψε σχεδόν με μοναδικό αντάλλαγμα ένα φιλικό χτύπημα του Ομπάμα στη πλάτη.

Και ο συγκυβερνήτης Βενιζέλος ήταν από τους πρώτους που ανεγνώρισε την πραξικοπηματική μεταβατική αντιρωσική κυβέρνηση σε μια υποκινούμενη από αμερικανικούς παράγοντες κρίση στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας που σύντομα μετατράπηκε σε Ευρωρωσική κρίση, απειλώντας πλέον όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και τη σταθερότητα της Ευρώπης.

Μόνο χάρη στην καλή θέληση των Ρώσων και στη μακροπρόθεσμη γεωπολιτική τους στόχευση υπάρχουν σήμερα ακόμη ελληνορωσικές σχέσεις.

Αλλά ας πάμε στην Κύπρο για την οποία τόσο κόπτεται ο Φαύλος: Η συγκυβέρνηση πραγματικά πανηγύριζε με το χωρίς προηγούμενο κούρεμα των κυπριακών καταθέσεων που σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από την απλή ταπείνωση: δήλωνε την πλήρη πρόθεση της ΕΕ να εγκαταλειφθεί η Κύπρος στη μοίρα της, πρόθεση η οποία τηρήθηκε και σε όλες τις επόμενες φάσεις του «Νέου Κυπριακού»

Και ποιος έφταιγε για την κυπριακή τραπεζική κρίση; Μα φυσικά το PSI με αρχιτέκτονα τον συγκυβερνήτη Βενιζέλο όπου κουρεύτηκαν και πολλά δις ελληνικών ομολόγων που είχαν όλως παραδόξως συγκεντρώσει σχεδόν αιφνιδιαστικά οι κυπριακές τράπεζες.

Όπως περιγράψαμε στο παρελθόν, ο άλλος Έλληνας ο οποίος είχε τεράστιο ρόλο στην Κυπριακή τραπεζική κρίση ήταν ο Βγενόπουλος. Το σκάνδαλο της Λαϊκής στην Κύπρο και της αγοράς της από την Marfin με ότι θα σήμαινε αυτό, αναγνωρίστηκε αυτές τις μέρες και από την κυπριακή δικαιοσύνη: ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου την περίοδο 2002-2007 Χριστόδουλος Χριστοδούλου καταδικάστηκε σε πεντάμηνη φυλάκιση. Ποιο το έγκλημα του; Φοροδιαφυγή. Για αυτό καταδικάστηκε. Και αυτό είναι το ελαφρότερο των αδικημάτων του: Γιατί ο λογαριασμός του ενός εκατομμυρίου ευρώ που ο Χριστοδούλου δεν δήλωσε στην εφορία, προερχόταν από κατάθεση προς αυτόν της offshore Focus Maritime International που ανήκε στο στενό συνεργάτη του Βγενόπουλου, Μιχάλη Ζολώτα. Αντί για δωροδοκία και απιστία, ο Χριστοδούλου τη βγάζει μεφοροδιαφυγή, ενώ για την ελληνική δικαιοσύνη ο Βγενόπουλος παραμένει κύριος, όπως άλλωστε και ο Λαυρεντιάδης που είχε το δικό του ρόλο στην υπονόμευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Ήταν η ελληνική πλευρά λοιπόν η οποία, αφού οδήγησε την Κύπρο εκ νέου σε καταστροφή, καθόταν και έβλεπε νερωνικά το θέαμα πανηγυρίζοντας. Και εκ των υστέρων καλεί αυτούς που οδήγησαν την Κύπρο σε δύο εθνικές καταστροφές να υπερασπίσουν τώρα την Κύπρο. Οποία υποκρισία.

Αναφέρεται ορθώς ο κύριος Κρανιδιώτης στους Κούρδους και στο σκάνδαλο Οτσαλάν που αποτέλεσε αν θυμάμαι καλά και το καθοριστικότερο στιγμιότυπο της δικηγορικής του καριέρας. Ας μας υπενθυμίσει που είναι όλοι αυτοί που παραδώσαν τον Οτσαλάν στους Τούρκους, τραυματίζοντας για πάντα την εμπιστοσύνη των Κούρδων προς την Ελλάδα.

Ταυτίζει ο Φαύλος τον Ενρτογάν με τη Χαμάς την οποία ταυτίζει με την ISIS! Έντεχνα παραλείπει να αναφερθεί πως η Χαμάς στηρίχθηκε από πολλούς και ανάμεσα σε αυτούς και από το ίδιο το Ισραήλ ως αντίβαρο στην Ανεξάρτητη ΠαλαιστινιακήΑρχή!

Αναφέρεται στον κίνδυνο της ISIS και στη χρηματοδότησή της από την Τουρκία. Ορθώς. Και επικαλείται και την Συρία του Άσαντ, παραδοσιακή φίλια προς την Ελλάδα.

Ξεχνάει προφανώς ο Φαύλος ότι ο συγκυβερνήτης του Σαμαρά Βενιζέλος ήταν από τους πρώτους που τάχθηκαν υπέρ της επέμβασης στη Συρία του Άσαντ.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν βάλει το χεράκι άμεσα και έμμεσα στην καταστροφή των περισσότερων πυλώνων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Και τώρα, αφού έχουν δημιουργηθεί δυσμενέστατα τετελεσμένα στο εσωτερικό και εξωτερικό της Ελλάδας, μετά από αμέτρητα εγκλήματα των μνημονιακών κυβερνήσεων, τώρα θυμάται ο υπερπατριώτης που κρατάει τις «σφαίρες του» για τον αντίπαλο, την εθνική ομοψυχία ως μέσο υπέρβασης των τεραστίων γεωπολιτικών προκλήσεων.

Κρίνω πως δεν είναι παρά ένα φθηνός αντιπερισπασμός και μια μέθοδος για να δοθούν συγχωροχάρτια στους πολιτικούς και οικονομικούς εγκληματίες του ελληνικού συστήματος που αφού ξεπουλήσαν την ελληνική εθνική κυριαρχία και ότι άλλο μπόρεσαν να σκοτώσουν από το ελληνικό δημόσιο για να μπορούν οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες και οι κομματοδίαιτοι επιχειρηματίες να συνεχίζουν τον έκλυτο βίο τους με τους παχύτατους λογαριασμούς τους που συνεχίζει να καλείται να πληρώνει ο εξουθενωμένος Έλληνας φορολογούμενος κι αφού πουλήσαν την Κύπρο, θα εμφανιστούν τώρα ως εγγυητές της Ελληνικής και της Κυπριακής ακεραιότητας.

Παραλείπεται επίσης να τονιστεί πως η χρηματοδότηση της ISIS γίνεται και μέσω του λαθρεμπορίου πετρελαίου (και όχι μόνο). Και αναρωτιέμαι αν είναι ηθικό, γιατί σίγουρα είναι νόμιμο, το να εκπροσωπεί ένας δικηγόρος τον υιό επιχειρηματία στη μήνυση κατά περιοδικού που έδωσε στοιχεία-αληθή ή όχι δεν είμαι σε θέση να κρίνω- για εμπλοκή του Μελισσανίδη σε λαθρεμπόριο πετρελαίου. Και ο Μελισαννίδης δεν είναι άγνωστος φυσικά στην συγκυβέρνηση και κυρίως στη σαμαρική της συνιστώσα, καθώς χτυπάει διαγωνισμούς εκποίησης επικερδών οργανισμών του δημοσίου.

Δεν υπονοώ φυσικά ότι  περνάει έστω και έμμεσα λαθραίο πετρέλαιο της ISIS στην Ελλάδα. Για το όνομα του θεού. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως ότι έχει απομείνει από επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι εξόχως πατριωτικό, γιατί οι προδότες είτε εκτελέστηκαν παραδειγματικά από την πολιτική ηγεσία είτε εκδιωχθήκαν στο εξωτερικό. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε την προφανή ειρωνεία της διατύπωσης. 

Φυσικά, ο Φαύλος δεν έχει πρόβλημα να συμμαχεί με τον εχθρό. Όπως όταν ανέλαβε δικηγόρος του ανθρώπου του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και του διεθνούς κερδοσκόπου George Soros Άλεξ Ρόντος, όταν ο τελευταίος κλίθηκε από τον εισαγγελέα για τη διερεύνηση της υπόθεσης που ήθελε να υπάρχει σχέδιο πολιτικής εξόντωσης του Κώστα Καραμανλή. Ο "πατριώτης Ρόντος" πελάτης και φίλος του Κρανιδιώτη, ο πατριώτης λοιπόν Ρόντος με το παρατσούκλι ο "Νεκροθάφτης του Μακεδονικού", για τις υπηρεσίες του στη χώρα επιβραβεύτηκε το 2012 με το πόστο του ειδικού απεσταλμένου της ΕΕ στην Αφρική. 

Το πως γίνεται ο πατριώτης Κρανιδιώτης να εκπροσωπεί τον "Νεκροθάφτη του Μακεδονικού" και άνθρωπου του Παπανδρέου Ρόντο (μάλλον ο Παπανδρέου ήταν ο άνθρωπος του Ρόντος) και παράλληλα να κάνει πλάτες στον Αντώνη Σαμαρά που έριξε κυβέρνηση της ΝΔ με αφορμή το Σκοπιανό, αυτό μόνο οι Νεοδημοκράτες που τον παρακολουθούν μπορούν να επιδιώξουν να το γεφυρώσουν.

Όπως είπα, δεν διαφωνώ με πολλές από τις θέσεις του Κρανιδιώτη στο επίμαχο άρθρο. Ίσως όμως ο κύριος Κρανιδιώτης θα έπρεπε να αναλογιστεί τις δικές του φιλίες με πρόσωπα του περιβάλλοντος Παπανδρέου αλλά και με επιχειρηματίες καθώς και τον δικό του ρόλο στην ολέθρια ανάδειξη του «καταλληλότερου» Σαμαρά στην ηγεσία της χώρας και την εμμονή του στην στήριξη του ακόμη και τώρα με άρθρα που περιγράφουν μισές αλήθειες για τις ανυπέρβλητες προκλήσεις που συναντάει σήμερα η χώρα. Γιατί οι άλλες μισές αλήθειες αφορούν το πώς αυτοί που ο Κρανιδιώτης ανέδειξε και στήριξε συνεργάστηκαν με τον «εχθρό» (στο ΠΑΣΟΚ αναφέρομαι) και συνδιαμόρφωσαν συνθήκες που καθιστούν τις όποιες γεωπολιτικές προκλήσεις ανυπέρβλητες.

Δε δομείται πατριωτισμός πάνω στην ιστορική λήθη του πρόσφατου μάλιστα παρελθόντος. Δεν δομείται πατριωτισμός ούτε πάνω στην φαντασιακή επίκληση του ιστορικού μεγαλείου του μακρινού παρελθόντος. Εθνικισμός δομείται έτσι, ακραίος, υπερφίαλος και επικίνδυνος για όλους.

Το παράδειγμα του 20^ου αιώνα μας δίδαξε πως δεν μπορεί να υπάρχει εθνική συμφιλίωση όταν δίνονται συγχωροχάρτια στους εγκληματίες.

Οι άνθρωποι και οι λαοί, οφείλουν να μαθαίνουν από τα λάθη τους. Ο Κρανιδιώτης δεν φαίνεται να έμαθε τίποτα από τα δικά του.

Αν φυσικά ήταν «λάθη» και όχι σκοπιμότητες.

Οι υπερπατριώτες τύπου Κρανιδιώτη συγκυβερνήσαν με «τον εχθρό» στο όνομα μιας τεχνητής ιστορικής αναγκαιότητας. Τώρα που εμφανίζονται αδήριτες ιστορικές αναγκαιότητες για τις οποίες η συγκυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών, επικαλούνται πάλι την ιστορική αναγκαιότητα, την ανωτέρω βία για να συνεχιστεί το στρεβλό και καταστροφικό παράδειγμα της συγκυβέρνησης.

Σε προηγούμενη ελληνοτουρκική κρίση το 1975, η πολιτική στάση του Ανδρέου Παπανδρέου ήταν «Βυθίσατε το Χόρα». Η συγκυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική του γιού του, το «Βυθίσατε τη χώρα».

Σίγουρα είναι είτε ανίδεος είτε τυφλός είτε υστερόβουλος αυτός που περιμένει η πολιτική των άνευ όρων εκχωρήσεων της χώρας να αλλάξει επειδή υπάρχει «εθνικός κίνδυνος»;

Όσο συντηρούμε στο εσωτερικό τους εθνικά επικίνδυνους, τόσο περισσότερο θα μεγιστοποιούνται οι «εθνικοί κίνδυνοι» από το εξωτερικό. 

Τον πατριωτισμό που πουλάει τσάμπα ο κύριος Κραν-ιδιώτης, τον έχουμε πληρώσει οι υπόλοιποι Έλληνες πολύ ακριβά. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 3/11/2014

Ο φθόνος θολώνει το μυαλό

Του Ισιδώρου Νερούτσου

Την ηγεσία του ΚΚΕ, την έχει καταλάβει μεγάλος πανικός και μεγάλος αδικαιολόγητος φθόνος, χαρακτηριστικά γνωρίσματα αποτυχημένων ανθρώπων, όπως ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν και με το μπλοκ της συγκυβέρνησης, «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». για την επιτυχημένη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, την αποδοχή και την ανταπόκριση, που απολαμβάνει από τον Ελληνικό λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως γνωστό αποτελεί, κατά ένα μεγάλο μέρος του, γνήσιο αποσπασμένο κομμάτι του ΚΚΕ, που πάλι ως γνωστό, με δόλιο και αυταρχικό τρόπο, η «εγκάθετη» στην ηγεσία του ΚΚΕ, Κυρία Παπαρήγα, το απομάκρυνε από το κόμμα.

Το ΚΚΕ όσο ποιο πολύ δυναμώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο περισσότερο διολισθάνει σε αντιλαϊκές, αντιενωτικές και διασπαστικές, του κινήματος δράσεις.

Σωστά λοιπόν αναρωτιούνται στο άρθρο τους οι Ενεργοί πολίτες του Μανώλη Γλέζου, για το που καταλήγουν τελικά τέτοιες δράσεις και ποιόν ωφελούν; Πάντως σίγουρα όχι τον λαό και τους εργαζόμενους, τους οποίους θέλει να εκπροσωπεί το ΚΚΕ.

Η πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ προς όλες τις αριστερές δημοκρατικές δυνάμεις, όχι μόνο παρά τα ανωτέρω ισχύει, αλλά πιστεύουμε ότι η κοινή δράση, παρά τις επί μέρους διαφορές, σίγουρα θα είναι προς όφελος του λαού και των εργαζομένων.

Ο φθόνος θολώνει το μυαλό και οδηγεί στην καταστροφή. Η βοήθεια του ΚΚΕ στο κίνημα είναι πολύτιμη και αναγκαία, αρκεί και η ηγεσία του να το πιστέψει.

ΕΝΕΡΓΟΙ.ΠΟΛΙΤΕΣ 

Η ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΥΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΥΡΙΟ ΜΠΑΛΤΑΚΟ

Η βουλευτής του ΚΚΕ μάλιστα εξαπολύει προσωπικά «πυρά» κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όπως η ίδια λέει «μαθαίνει και ο Αλέξης να σκίζει μνημόνια στο τσίρκο κάθε βράδυ και να τα μπαλώνει σαν δίχτυα το πρωί…».

Επιπλέον, η κυρία Κανέλλη διακινδυνεύει και μία πρόβλεψη: Κάνει λόγο για ένα πιθανό σενάριο ενός μεγάλου συνασπισμού την επομένη των εθνικών εκλογών, τονίζοντας πως «τέτοια πράματα και θάματα μεγάλης συναίνεσης ήδη δοκιμάζονται παντού». Έστω ότι είναι κι έτσι…. Που είναι όμως το ΚΚΕ ώστε να επηρεάσει αυτές τις πολιτικές εξελίξεις;

Η άρνηση της συζήτησης καν με τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα κοινής πλεύσης και συνεργασίας, μάλλον διευκολύνει αυτή την εξέλιξη, την οποία θεωρεί καταδικαστέα.

«Ποιόν συμφέρει;», όπως έλεγε και ο Λένιν.

anemosantistasis

Τον μπουναμά σας για τις γιορτές..

     Εκτός από δωρεάν ίντερνετ, που από σήμερα έχουμε, με βάση την περσινή εξαγγελία του ''πρωθυπουργού'' μας,
     ( 05/11/2013: ''Σε ένα χρόνο θα υπάρχει δωρεάν ίντερνετ, wi-fi για όλους τους Έλληνες!'' )
     ..τον χριστουγεννιάτικο μπουναμά τους είναι σίγουρο ότι θα εισπράξουν από τον γουρλομάτη υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης 5.500 δημόσιοι υπάλληλοι: την απόλυσή τους!

     Κι αυτό γιατί οι απολύσεις αυτές, και μάλιστα πριν το τέλος του χρόνου, είναι αδιαπραγμάτευτο ''προαπαιτούμενο'' για την τρόϊκα προκειμένου να συνεχίσουν την ''αξιολόγηση'' του τρέχοντος ''προγράμματος προσαρμογής''!
     ( αξιολογήστε μας...κι αφήστε μας )
     Εκεί ακριβώς είμαστε!
     Τις ''κόκκινες γραμμές''  τις βάζει η τρόϊκα!
     Οι δικοί μας βάζουν μόνον τα ροζ στριγκάκια.

     Ακολουθούν από πίσω κι άλλες ''κόκκινες γραμμές'' μαζί με ροζ στριγκάκια (σετάκι): το ασφαλιστικό, ο συνδικαλιστικός νόμος, και πάει λέγοντας.
     Κατά τ' άλλα, είμασταν πανέτοιμοι και αποφασισμένοι να σκίσουμε τα μνημόνια και να διώξουμε την τρόϊκα,
     ..και να βγούμε στις αγορές αλαλάζοντας: ''ζήτω ο Ψευταράς! εσένα θέλουμε! πού πας, μη φεύγεις! κάτσε άλλα σαράντα χρόνια!'',
     ..και άλλα τέτοια που τα διαταραγμένα και εν συγχύσει μυαλά των κυβερνώντων φαντάζονται.

     Θα κάνουν δηλαδή Χριστούγεννα στο σπίτι τους, απολυμένοι και δυστυχισμένοι άλλοι πεντέμισι χιλιάδες συμπολίτες μας. Success story!

     Κι απ' την άλλη το ΠαΣοΚ τού: ''στις 18 σοσιαλισμός'', σφυρίζει αδιάφορα και έχει το τέλος που του ταιριάζει: σαν κοινός κακοποιός, σαν τον Μπάμπη τον σουγιά, αλλάζει ονόματα, ΑΦΜ και διευθύνσεις, μπας και γλυτώσει την τσιμπίδα του νόμου, και το φτύσιμο του λαού.
     Πότε ''Ελιά'', πότε  ''Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη'' (για πολλά γέλια, και γι άλλα τόσα κλάματα), πότε ''Παραπόταμος του ποταμιού'',
     ..ελπίζει ότι θα ξεφύγει, ότι θα ξεχαστεί, πως θα θολώσει τα νερά.
     Όμως, αντιγράφοντας το σύνθημα του τοίχου:
     Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται!

     Και αυτό, ισχύει για όλους τους!
     Μέχρι τον τελευταίο παρακεντέ,
     ..των παρακεντέδων της τρόϊκας και των τοκογλύφων!..
http://mandatoforos.blogspot.gr

Νέα Δημοκρατία: Άντε και καλά σαράντα. Του Άρη Χατζηστεφάνου

Καραμανλή στον Σαμαρά (μέσω Κενταύρων και Rangers)
«Το σύστημα που εγκαθιδρύθηκε, ύστερα από την 24η Ιουλίου 1974, είναι ένα καθεστώς κρατικού πατερναλισμού, με κατοχυρωμένες τις νομικές δυνατότητες αυταρχικής του εξέλιξης, που ενισχύονται ακόμα περισσότερο, με τον τρόπο που ασκεί την εξουσία ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας». Δεν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ή κάποιος στέλεχος του ΚΚΕ που ασκούσαν δριμύτατη κριτική στον άνθρωπο που ίδρυσε πριν από σαράντα χρόνια το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης. «Ο Κων. Καραμανλής» συνέχιζε ο ίδιος «απλά “πειθάρχησε” στις ένοπλες δυνάμεις […] ενώ ο τρόπος που έγινε η μεταβίβαση της εξουσίας εμπεριείχε το στοιχείο του συμβιβασμού», γεγονός που «επηρέασε αποφασιστικά τις εξελίξεις που ακολούθησαν».
Κανένα από τα στελέχη της ΝΔ βέβαια δεν θέλουν να ακούνε τέτοιες κουβέντες στα πολυτελή γκαλά που διοργανώνει το κόμμα για τα σαράντα χρόνια από την ίδρυσή του. Ποιος θυμάται τώρα ότι ο Αβέρωφ υπήρξε κατά το δεύτερο μέρος της δικτατορίας πρωτεργάτης στην λεγόμενη «πολιτική της γέφυρας», δηλαδή τη συνδιαλλαγή με το στρατιωτικό κατεστημένο της χούντας. Ποιος θέλει να σκαλίζει το παρελθόν των τραμπούκικων επιθέσεων του Έβερτ ή τις ομάδες κρούσης του κόμματος (τους Κένταυρους και τους Rangers) που κατέβαζαν βιτρίνες και κεφάλια υπό τις εντολές των μετέπειτα πρωτοκλασάτων στελεχών Μεϊμαράκη, Βουλγαράκη, Σαμαρά κ.ά
Η Νέα Δημοκρατία υπήρξε στα σαράντα χρόνια της ιστορίας της ένα ακραία αντιδραστικό, βίαιο και συχνά απόλυτα αντιδημοκρατικό κόμμα. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού αποτέλεσε το ιδεολογικό τέκνο ενός «εθνάρχη», που ήρθε στην πολιτική σκηνή με τις ευλογίες του Βασιλιά Παύλου και της αμερικανικής πρεσβείας και παρέμεινε σε αυτή με τη δημιουργία του παρακράτους και εκλογές βίας και νοθείας
Κι όμως ακόμη και αυτό το μόρφωμα της Νέας Δημοκρατίας που βγήκε, όπως αναγνώριζε και Π.Μπακογιάννης, με «συμβιβασμό» από το καθεστώς της επταετίας και έφερε ζωντανά μέσα του τα στοιχεία των δωσίλογων της κατοχής (όπως άλλωστε συνέβαινε και με το σύνολο των μεταπολεμικών δομών εξουσίας) φαντάζει σε ορισμένες περιπτώσεις σαν μια όαση δημοκρατίας μπροστά στην πολιτική του Αντώνη Σαμαρά. Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι σαράντα χρόνια μετά την ανάγνωση της ιδρυτικής διακήρυξης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα έδινε εντολές στα μέλη μιας ναζιστικής συμμορίας για το τι και πως να ψηφίζουν μέσα στη βουλή; Πόσο οργιώδη φαντασία θα χρειαζόταν κάποιος για να πιστέψει ότι στο εσωτερικό του κόμματος θα βρισκόταν ο Μάκης Βορίδης, ο επικεφαλής της πολιτικής νεολαίας που ίδρυσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος;
Ακόμη και σε οικονομικό επίπεδο, όμως, πόσο απέχει η σημερινή μαζική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας από τους ιδρυτικούς στόχους του κόμματος: «Η ελεύθερη οικονομία στην οποία πιστεύει η ΝΔ» αναφερόταν στους στόχους της ΝΔ το 1974 «δεν ημπορεί να αποκλείσει την διεύρυνση του οικονομικού τομέως τον οποίο ελέγχει το κράτος. Η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν είναι δυνατόν να βρει τη δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρύτερων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού προϊόντος».
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέδειξε στο πέρασμα της ζωής του ότι μπορεί να αποτελέσει έναν πραγματικό εχθρό της δημοκρατίας και μεταλαμπάδευσε τις ιδέες του και στο κόμμα που ίδρυσε το 1974. Το γεγονός ότι ακόμη και ορισμένα τμήματα της Αριστεράς, αναπολούν τις ημέρες του απέναντι στην ακροδεξιά κυβέρνηση του Α.Σαμαρά είναι ίσως ο σημαντικότερος δείκτης στην πορεία εκφασισμού ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού της χώρας.

UNFOLLOW Οκτώβριος 2014

http://info-war.gr

Το Ιντερνετ είναι νεκρό… όπως το ξέραμε

Θυμάστε το περίφημο video του Ν. Μαστοράκη με την ανάκριση των φοιτητών στη χούντα; Θυμάστε τον πρώην υπουργό Υγείας, Α. Γεωργιάδη, να φωνάζει ναζιστικά συνθήματα με αναφορές στον Γκέμπελς ή τον Α. Σαμαρά να κατακεραυνώνει το μνημόνιο; Πως θα ήταν η ζωή μας αν ένα πρωί ξυπνούσαμε και ήταν πρακτικά αδύνατο να εντοπίσουμε σχετικά βίντεο και πληροφορίες στο Ιντερνετ; Και κυρίως πως θα ήταν η συνείδησή μας εάν ο σημαντικότερος σύμμαχός μας σε μια τέτοια δυστοπική κοινωνία ήταν ορισμένες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές των ΗΠΑ όπως η Google η Amazon;

Ο Ουίνστον Σμίθ είχε μια πολύ συγκεκριμένη εργασία να εκτελεί κάθε πρωί στο γραφείο του. Αναθεωρούσε την ιστορία, ανάλογα με τις εντολές που λάμβανε από τους προϊσταμένους του και κατέστρεφε τα πρωτότυπα ιστορικά ντοκουμέντα πετώντας τα στη λεγόμενη «Τρύπα της Μνήμης». Εάν δεν σας λέει κάτι το όνομά του ήταν ο ήρωας στο «1984» του Τζορτζ Όργουελ που εργαζόταν στο «Υπουργείο Αλήθειας». Και αν έμαθε κάτι από αυτή τη διαδικασία είναι πως «αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».

Τρείς δεκαετίες μετά το έτος σταθμό του Τζορτζ Όργουελ η Ευρωπαϊκή Ένωση φρόντισε να θεσμοθετήσει μια σύγχρονη «Τρύπα της Μνήμης», στην οποία πολίτες αλλά και επιχειρήσεις θα μπορούν να «καταστρέφουν» στοιχεία για το παρελθόν τους. Το περίφημο «δικαίωμα στη λήθη – right to be forgotten», που επέβαλε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποχρεώνει την Google και όλες τις μηχανές αναζήτησης που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ, να αφαιρούν –κατόπιν αίτησης ενός χρήστη – οποιαδήποτε σύνδεση σε πληροφορίες που αφορούν παλαιότερες πράξεις του. Θεωρητικά η αρχική πληροφορία δεν χάνεται (αν λόγου χάρη έχει δημοσιευτεί σε μια εφημερίδα παραμένει στο αρχείο ή στο site της) αλλά καθίσταται πλέον πολύ δύσκολο έως αδύνατο για έναν χρήστη να την αναζητήσει μέσω του διαδικτύου. Σε μια εποχή που το να εμφανίζεσαι στα αποτελέσματα μιας μηχανής αναζήτησης καθορίζει το αν υπάρχεις η όχι, το δικαίωμα στη λήθη μπορεί να μετατραπεί στο όνειρο κάθε αναθεωρητή της ιστορίας. Θεωρητικά αμφισβητεί ένα από τα βασικότερα προτερήματα του Ιντερνετ, που ήταν η δυνατότητα κάθε χρήστη να έχει άμεση πρόσβαση σε ιστορικά δεδομένα – είτε αυτά αφορούν περασμένους αιώνες ή περασμένες εβδομάδες.

Σε πρακτικό επίπεδο, βέβαια, η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου αποτελεί, μέχρι στιγμής, κενό γράμμα αφού κάθε χρήστης μπορεί να παρακάμψει τις ευρωπαϊκές σελίδες της Google, (πχ το Google.gr) και να πραγματοποιήσει την ίδια αναζήτηση μέσω του Google.com. Ως δικαστική απόφαση, όμως, θέτει ένα προηγούμενο το οποίο μπορεί να ανατρέψει τον χαρακτήρα του διαδικτύου. «Η απόφαση» εξηγούσε πρόσφατα ο Τζέρι Μπρίτο, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον των ΗΠΑ, «ανατρέπει την παραδοσιακή αντίληψη για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, την οποία θεωρούσαμε σαν εξαίρεση απέναντι στην ελευθερία του λόγου». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είχαμε το δικαίωμα να μιλάμε μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα αποδείκνυε ότι παραβιάζουμε την προσωπική του ζωή. Με τις νέες ρυθμίσεις, εξηγούσε ο Μέισον, το βάρος ης απόδειξης πέφτει στον ομιλητή, ο οποίος οφείλει να αποδείξει ότι ο λόγος του είναι μια «νόμιμη» εξαίρεση στο δικαίωμα της ιδιωτικότητας».

Για άλλη μια φορά η φιλελεύθερη ΕΕ προτάσσει το ατομικό δικαίωμα της προστασίας της προσωπικής ζωής σε βάρος του συλλογικού δικαιώματος μιας κοινωνίας στη γνώση. Πρόκειται φυσικά για την ίδια ΕΕ, η οποία προωθεί κάθε μορφή παρακολούθησης και φακελώματος, όταν τα στοιχεία εξυπηρετούν κρατικές υπηρεσίες και μέσω αυτών συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όπως συμβαίνει και με κάθε απόπειρα λογοκρισίας στο Ιντερνετ οι θιασώτες του δικαιώματος στη λήθη προτάσσουν το δικαίωμα των πολιτών να προστατεύονται από κακόβουλες αναρτήσεις κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου. Όταν κάποιος ποστάρει ένα βίντεο με την/τον γυμνή/ό σύντροφό του για να τον εκδικηθεί, το θύμα έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει την απομάκρυνση του συγκεκριμένου βίντεο. Μόνο που αυτό προβλεπόταν και από την υπάρχουσα νομοθεσία ενώ οι μεγάλες μηχανές αναζήτησης, όπως η Google, ανταποκρίνονταν πάντοτε θετικά σε σχετικά αιτήματα.

Μπαίνοντας σε ποιο ουσιαστικά ζητήματα οι υποστηρικτές της λήθης αναφέρουν ότι κάθε νέο παιδί θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να απομακρύνει από το διαδίκτυο ένα νεανικό του σφάλμα, το οποίο θα μπορούσε να το στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι ποιος απομακρύνει τι και από ποιόν. Η παρουσία λόχου χάρη του Σαμαρά στις εκδηλώσεις για τους δωσίλογους της κατοχής στο Μελιγαλά, ή οι επιθέσεις του Βορίδη με τσεκούρια, αποτελούν «νεανικά ατοπήματα» τα οποία θα μπορούν στο μέλλον να διαγράψουν από το Ιντερνετ;

Στην πραγματικότητα το δικαίωμα στη λήθη εμποδίζει τους πολλούς και ανυπεράσπιστους να αναζητούν στο Ιντερνετ το παρελθόν των λίγων και ισχυρών ενώ οι τελευταίοι διατηρούν το παραδοσιακό τους δικαίωμα να παραβιάζουν την προσωπική ζωή των πολλών μέσω παραδοσιακών μέσων. Ας πάρουμε το παράδειγμα των περίπου 700 διαδηλωτών από το κίνημα Occupy Wall Street, που συνελήφθησαν το 2011 στη γέφυρα του Μπρούκλιν. Τα ονόματά τους μπορεί να μην διαθέσιμα στο Ιντερνετ αλλά το γεγονός ότι συμμετείχαν σε μια διαδήλωση έχει καταγραφεί στο ποινικό τους μητρώο το οποίο είναι προσβάσιμο σε όλες τις εταιρείες στις οποίες ενδέχεται να αναζητούσαν εργασία. Πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό κοινωνικό εξοστρακισμό, τον οποίο θα ζήλευαν οι μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν και η ανατολικογερμανική Στάζι, αλλά αποτελεί καθημερινότητα για κάθε φοιτητή στο «δημοκρατικό» καθεστώς του Μπαράκ Ομπάμα. Ενώ λοιπόν επιχειρήσεις και κρατικές υπηρεσίες θα συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες των πολιτών, οι πολίτες χάνουν σταδιακά το δικαίωμα να ερευνούν το παρελθόν δημοσίων προσώπων, που τους προσέφερε το Ίντερνετ.

Αν το δικαίωμα στη λήθη, συνιστά μια φιλελεύθερη επίθεση στο συλλογικό δικαίωμα της ιστορικής μνήμης μια άλλη ρύθμιση, που προωθείται στις ΗΠΑ, υπόσχεται να μετατρέψει το αταξικό Ιντερνετ σε ένα ακόμη φέουδο των πλουσίων. Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ (FCC) επεξεργάζεται εδώ και μήνες πρόταση νόμου, η οποία θα επιτρέπει στους παρόχους του Ιντερνετ να προσφέρουν προνομιακή μεταχείριση (υψηλότερες ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων) στους μεγάλους πελάτες τους. Αν μια μεγάλη εφημερίδα πληρώσει τον πάροχο τα κείμενά της θα είναι ευκολότερα προσβάσιμα στο κοινό σε σχέση με τα κείμενα ενός μικρότερου εντύπου, όπως λόγου χάρη το Unfollow. Αντίστοιχα μια νέα εφαρμογή, όπως ήταν κάποτε το Skype, η οποία μετέφερε εικόνα και ήχο μέσω του διαδικτύου ίσως να μην είχε γίνει ποτέ γνωστή καθώς δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τα μεγαθήρια των τηλεπικοινωνιών, ακόμη αν οι υπηρεσίες τους ήταν πολύ κατώτερης ποιότητας.

Μεταξύ άλλων η μεγαλύτερη ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάταξη στην οποία εμφανίζεται ένα κείμενο στις μηχανές αναζήτησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για την προώθηση των πληροφοριών, των ιδίων και των καινοτομιών τους θα πετάγονται στις πίσω σελίδες της Google. Ακόμη δηλαδή και ένα αποκαλυπτικό κείμενο ή ένα βίντεο, που θα μπορούσε να ανατρέψει ένα ολόκληρο καθεστώς, θα παραμένει πρακτικά χαμένο στα βάθη του διαδικτύου εάν δεν το ανασύρουν οι εταιρείες που πληρώνουν περισσότερα για την προώθηση των πληροφοριών τους. Και σε αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρητικά δεν εξαφανίζεται αλλά πρακτικά κρύβεται μέσα στις λεωφόρους μεταφοράς δεδομένων.

Αν και εκ πρώτης όψεως το θέμα φαίνεται να έχει μόνο τεχνικό ενδιαφέρον οι επιπτώσεις του μπορεί να καθορίσουν το είδος της ψηφιακής κοινωνίας στην οποία θα ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες. Ουσιαστικά, όπως και το δικαίωμα στη λήθη, κρίνεται το ποια τμήματα του πληθυσμού θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες και ποια θα ζουν σε ένα επικοινωνιακό γκέτο στο οποίο θα εισέρχονται μόνο τα δεδομένα που έχει εγκρίνει το «υπουργείο της Αλήθειας» – στην περίπτωσή μας δηλαδή μια μικρή ομάδα πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Οι νέες προτάσεις ουσιαστικά ακυρώνουν τη νομική αρχή της «ίσης πρόσβασης», που ισχύει στις ΗΠΑ και η οποία εξασφάλιζε σε όλους τους πολίτες ίδια δικαιώματα στη χρήση βασικών υπηρεσιών και υποδομών. Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την κατάστασης με έναν αυτοκινητόδρομο, στον οποίο οι εταιρείες που ελέγχουν τα διόδια αποφασίζουν την ταχύτητα με την οποία μπορεί να κινηθεί κάθε αυτοκίνητο ανάλογα με τα επιπλέον χρήματα που λαμβάνουν – παρά το γεγονός, ότι ο αυτοκινητόδρομος κατασκευάστηκε με έξοδα όλων των φορολογούμενων. Καταστρατηγώντας την λεγόμενη Ουδετερότητα του Διαδικτύου (Net Neutrality), την αρχή δηλαδή ότι κάθε μονάδα πληροφορίας στο διαδίκτυο πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο από τις κυβερνήσεις και τους παρόχους, κάποιοι επιχειρούν να φτιάξουν το «Ιντερνετ των πλουσίων».

Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι τις τελευταίες εβδομάδες ορισμένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα ερευνών, που ελέγχονται από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, έχουν ξεκινήσει μια λυσσώδη εκστρατεία εναντίον της Ουδετερότητας του Διαδικτύου. Το ίδρυμα American Commitment, που φέρεται να ελέγχεται από τον όμιλο επιχειρήσεων Koch, στέλνει εδώ και εβδομάδες δεκάδες χιλιάδες e-mail στα οποία υποστηρίζει ότι το Net Neutrality είναι «συνώνυμο του μαρξισμού» και απειλεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών τηλεπικοινωνιών – επιχείρημα που αναμένεται να αναπαράγουν και οι Έλληνες μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού με τη γνωστή καθυστέρηση δεκαετίας που τους χαρακτηρίζει.

Το πρόβλημα με τα επιχειρήματα του ομίλου Koch είναι ότι ως ένα βαθμό… έχουν δίκιο. Η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στις ίδιες πληροφορίες του Ιντερνετ ήταν ένα από τα εναπομείναντα πεδία της «αταξικής κοινωνίας» που ευαγγελιζόταν το διαδίκτυο (τουλάχιστον για όσους έχουν πρόσβαση σε αυτό). Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα το Ιντερνετ έρχεται να επιβεβαιώσει τον Κάρολο Μαρξ, που προέβλεπε ότι σε μια κοινωνία η οποία θα στηρίζεται στην πληροφορία (τη γενική διάνοια) ο καπιταλισμός θα αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και συνεπώς θα αρχίσει να πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται – όπως έκαναν όλα τα προηγούμενα συστήματα παραγωγής.

Πριν βιαστούμε όμως να καταλήξουμε σε ένα απλουστευτικό σχήμα, σύμφωνα με το οποίο οι κακές εταιρείες απειλούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας στο διαδίκτυο, ο ιστορικός Ρόμπερτ ΜακΤσέσνι, ήρθε να μας προσγειώσει στη σύνθετη πραγματικότητα. Εταιρείες όπως η Google, η Ebay, η Amazon αλλά ακόμη και η Microsoft, υποστηρίζει ο ΜακΤσέσνι, δίνουν και αυτές τη δική τους μάχη απέναντι στα μονοπώλια των εταιρειών τηλεπικοινωνίας τα οποία ουσιαστικά οικοδομήθηκαν πάνω στις επενδύσεις και τις υποδομές του δημόσιου τομέα. Δυο διαφορετικά τμήματα, δηλαδή, της αμερικανικής οικονομικής ελίτ, ετοιμάζονται να δώσουν τη μάχη του αιώνα η οποία θα κρίνει σαν παράπλευρη απώλεια (ή ωφέλεια) και μια σειρά ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Και όπως πάντα είναι η στιγμή που η αριστερά της εποχής μας (ας την ονομάσουμε ψηφιακή αριστερά) θα κληθεί να αποφασίσει αν θα πραγματοποιήσει μια ανίερη συμμαχία με το διάολο ή θα μείνει στην ιδεολογική της καθαρότητα αποφεύγοντας τέτοιες κινήσεις τακτικής. Είναι η στιγμή που ένας ψηφιακός Λένιν θα έπρεπε να αποφασίσει εάν μπορεί να μετατρέψει έναν ενδοιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε εμφύλιο πόλεμο – ουσιαστικά δηλαδή σε επανάσταση στο Ιντερνετ.

Άρης Χατζηστεφάνου
UNFOLLOW Οκτώβριος 2014

πηγή:

http://info-war.gr

«ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» - ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

Προσωπική επίθεση προς τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά κάνει με ανοιχτή επιστολή, μια Χανιώτισσα, μητέρα παιδιών η οποία έχει ξενιτευτεί.

Στο συγκλονιστικό της γράμμα, περιγράφει πώς η κυβέρνηση την ανάγκασε να ξενιτευτεί για να μπορέσει να παρέχει στα παιδιά της τα βασικά της επιβίωσης, ενώ καταφέρεται στην κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της χρησιμοποιώντας βαρείς χαρακτηρισμούς.
Αναλυτικά η επιστολή:

«Στην εκδήλωση της Ο.Ν.Ε.Δ αποκαλέσατε τα παιδιά μας: «Θρασίμια που δεν έχουν αγωγή από την οικογένειά τους».

Θεωρώ απαράδεκτο από ένα πρωθυπουργό μιας χώρας να εκφράζετε με χυδαίες εκφράσεις για τους πολίτες της χώρας όπου κυβερνάει. Η ύβρις προσβάλει αυτόν που την λέει και όχι τον αποδέκτη. Αυτό, δεν σας το δίδαξαν στα πανάκριβα κολέγια που σπουδάσατε;

'κύριε' Σαμαρά,
Ονομάζομαι Νίκη Λατινάκη.
Δυστυχώς στο πολύ παρελθόν, ήμουν μέλος της Παράταξη σας. (Ποσό ντρέπομαι για αυτήν μου την άγνοια)
Τώρα βρίσκομαι χιλιάδες μιλιά μακριά από την χώρα μου, όχι διότι το επέλεξα, αλλά γιατί τα θρασίμια που την κυβερνούν με έδιωξαν.
Αναγκάστηκα, όπως χιλιάδες Έλληνες, χιλιάδες 'θρασίμια' τα τελευταία τρία χρόνια.
Διότι το βιοτικό μου επίπεδο κατέρρευσε, το δικαίωμά μου για δουλειά εξανεμίστηκε.
Η Παιδεία, η Υγεία εξοντώθηκε!
Εργασιακά δικαιώματα ενός αιώνα που κερδήθηκαν με αγώνα κι αίμα από τις παλαιότερες γενιές συνθλίφτηκαν.
Το σύνταγμα, οι νόμοι, κουρελόχαρτα στα χέρια σας.
Μας πήρατε ακόμη και την ανάσα μας. Γιατί;
Για να εξοφλήσουμε ένα χρέος που δεν είναι δικό μας, ένα χρέος που εσείς, τα θρασίμια, με τα τσιράκια σας το δημιουργήσατε.
Τώρα έχετε το θράσος να μας εξοντώνετε και να ζητάτε από ένα λαό ολόκληρο, να το πληρώσει.
Εσείς κυβερνούσατε αυτήν την χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Εσείς έχετε καταθέσεις εκατομμυρίων στις Ελβετικές τράπεζες.
Εσείς είσαστε στις λίστες ΛΑΓΚΑΡΝΤ και τόσες άλλες...
ΕΣΕΙΣ και όχι τα 'θρασίμια'.

Πουθενά δικαιοσύνη.

Αυτό που με εξοργίζει περισσότερο από όλα είναι ότι τα θρασίμια που κατάντησαν έτσι την χώρα μου, είναι οι δήθεν επαναστάτες της γενιάς του πολυτεχνείου το 1974.
Εσείς με τα ζιβάγκα, τα ξεθωριασμένα τζιν, την 'άδεια τσέπη' ...που υποτίθεται είχατε όραμα για την Ελλάδα, τη Δημοκρατία, τις αξίες, τον λαό.
Μόλις τα ζιβάγκα γίνανε κουστούμια και γεμίσατε οι τσέπες με κλεμμένα φράγκα, οι δήθεν ονειροπόλοι επαναστάτες εξαφανίστηκαν.

Φάγατε, φάγατε. Ακόμη δεν χορτάσατε;

Άραγε έπεσε η χούντα το 1974;
Ποσό ένοχη νοιώθω απέναντι σε αυτά τα 'θρασίμια' που εσείς αποκαλείτε, διότι με την αγνοία μου, την μη συμμετοχή μου, την πολιτική μου αμάθεια, την ψήφο μου συνέβαλα ώστε σήμερα τα θρασίμια να μας κυβερνούν.
Δεν μπορώ να ξεχάσω ποσό μας φανατίζατε για τα τότε θρασίμια, τους σημερινούς συνεργάτες σας, τους Πασοκτζήδες. Θυμάσαι;
Ήταν τότε οι μεγαλύτεροι (εχθροί μας). Μας κλείνανε και τότε το μάτι να μην διστάσουμε να τους χτυπήσουμε, να τους εξοντώσουμε .....
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΑΙΔΙΑ.
Το ίδιο έγκλημα διαπράττεται και τώρα .
Σπέρνετε διχόνοια, μίσος.
«Διαίρει και βασίλευε».

Όλοι ξέρουμε τα αγαθά της ομόνοιας και τα ολέθρια της διχόνοιας. Αλλά και όλοι ξέρουμε τις ακατονόμαστες χάρες της διχοστασίας, και ουκ ολίγοι την χαίρονται. Προπάντων, εκείνοι που λογικά, θα είχαν λιγότερες ελπίδες να επικρατήσουν.

Όπως εσείς που έχετε θρονιαστεί εδώ και τριάντα χρόνια στις πολυθρόνες σας και δεν λέτε να ξεκολλήσετε.

Σας βολεύει η διχόνοια μεταξύ μας και αυτήν επιδιώκετε .

Όχι μόνο μας διαιρείτε, μας εμπαίζετε, μας βρίζετε, υποτιμάτε την νοημοσύνη μας.
Αλλά είμαι σίγουρη πως δεν θα διστάσετε να μας βάλετε να αλληλοσπαραχτούμε προκειμένου να μην χάσετε τις χρυσές σας καρέκλες.
Δε λέω... Ναι κάποιοι βολευτήκαμε, κάποιοι συναλλαχτήκαμε, κάποιοι αδιαφορήσαμε. Ξεχαστήκαμε
Κάποιοι συνεχίζουμε να μην ξέρουμε. Έτσι έχουμε αφήσει το θεριό, να μας πνίγει κάθε μέρα .
Ο αγώνας της ζωής και του δικαίου μας θέλει συνέχεια στις επάλξεις.
Πόσοι από εμάς τους πολίτες, ή τα νέα παιδιά που εσείς φανατίζετε, παρασύρεται, έχουν διαβάσει τα μνημόνια;
Πόσοι από αυτούς που κοροϊδεύετε καθημερινά από τα Μ.Μ.Ε. ξέρουν τι υπογράφετε κάθε μέρα;
Ελπίζω. Εύχομαι. Πιστεύω ότι κάποια μέρα θα λογοδοτήσετε για αυτά τα εγκλήματα που διαπράττετε.
'κύριε' Σαμαρά,

Είμαι μητέρα και εσείς αποκαλέσατε τα παιδιά μου 'θρασίμια' και εμένα ανάξια μητέρα.

Ποσό λυπάμαι. Πόσο νοιώθω ένοχη, απέναντι σε αυτά τα παιδιά, που με την πολιτική μου αγνοία κάποτε σας είχα ακολουθήσει.
Εγώ είμαι υπερήφανη για αυτά που εσείς μορφωμένος και σπουδαγμένος σε πανάκριβα κολέγια αποκαλείτε 'θρασίμια. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.
Είμαι υπερήφανη για τα 'θρασίμια' του Συντάγματος που πρότασσαν τα γυμνά τους στήθια μπροστά στα Εγκληματικά Μ.Α.Τ.
Είμαι υπερήφανη για τα 'θρασίμια' που με κόπο και ιδρώτα σπουδάζουν, παλεύουν για τα όνειρα τους και την ζωή τους μπροστά στον κάθε 'κύριο' Φορτσάκη.
Είμαι υπερήφανη για τα χιλιάδες 'θρασίμια' που διώξατε από την χώρα μας. Που προσπαθούν με ήθος και αξιοπρέπεια να σταθούν επάξια σε μια άλλη χώρα.
Εύχομαι. Πιστεύω ότι όλα αυτά τα «θρασίμια» θα γίνουν ένα!
Όλα μαζί, μια γροθιά. Μαζί με μας θα γίνουμε ορμητικό ποτάμι και θα ξεπλύνουμε την χώρα μας από τα πραγματικά ΘΡΑΣΙΜΙΑ.

Καλή Λευτεριά Ελλάδα

Νίκη Λατινάκη»

Πηγή: Flashnews.gr

Ντρέπομαι...

Μαρία Τριαντοπούλου

Έπρεπε να το ζήσουμε και αυτό. Έπρεπε για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μας να δούμε τον «δημοκράτη» Θάνο Πλεύρη να ορκίζεται βουλευτής της ΝΔ. Έπρεπε να ξαναδούμε μαζί το «παρεάκι» Βορίδη – Γεωργιάδη - Πλεύρη να ενισχύει έτι περαιτέρω την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος του κ. Σαμαρά. Ανατρίχιασα, δεν το αρνούμαι...

Όλα σχεδόν τα περήφανα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. του κ. Καρατζαφέρη στο κόμμα που κυβερνάει τη χώρα. Όλοι αυτοί - μαζί με τους εξέχοντες προσωπικούς φίλους του κ. Σαμαρά όπως τον κ. Μπαλτάκο ή τον κ. Κρανιδιώτη – άξιοι προασπιστές των εθνικών μας συμφερόντων, έτοιμοι να προτάξουν στήθος απέναντι σε κάθε απειλή που δέχεται η πατρίδα. Και είναι πολλές οι απειλές: ο ύμνος του ΕΑΜ στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, οι οικονομικοί μετανάστες, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Εβραίοι. Που να αρχίσω και που να τελειώσω...
 

Βέβαια αναρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς αφού ο κ. πρωθυπουργός δίνει, καθημερινά πλέον, πάρα πολλά δείγματα των αρχών που διέπουν την διακυβέρνηση της χώρας και γίνεται όλο και πιο φανερό το επικίνδυνο προεκλογικό του παιχνίδι. Βλέποντας και προβλέποντας ότι, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, όχι μόνο πρόεδρο Δημοκρατίας δεν εκλέγει η παρούσα Βουλή αλλά και ότι η κυβέρνηση χάνει τις εκλογές, έχει αρχίσει τις απονενοημένες προσπάθειες να απευθυνθεί στο πιο κατάπτυστο λαϊκό αίσθημα, να το ενισχύσει, να το «νομιμοποιήσει» ηθικά και να κερδίσει ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Αυτό το αγχωμένο παραλήρημα, για παράδειγμα, στα 40α «γενέθλια» της ΟΝΝΕΔ πως αλλιώς να το ερμηνεύσει κανείς; Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ντρέπεται όταν χρησιμοποιεί όρους όπως «θρασίμια χωρίς τρόπους από το σπίτι τους» αναφερόμενος στους νέους που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο και μια καλύτερη παιδεία την οποία δικαιούνται και το κράτος δεν τους την προσφέρει – έστω και αν αποδεχτεί κανείς ότι κάποιες φορές γίνονται και λάθη στις διεκδικήσεις αυτές. Δεν ντρέπεται όταν μέλη του κόμματος του, υπουργοί και βουλευτές, γύριζαν κάποτε ως νεολαίοι με τσεκούρια και μπαλτάδες στις γειτονιές της Αθήνας τρομοκρατώντας τον κοσμάκη. Δεν ντρέπεται που μίλαγε σε μια μικρή αίθουσα του ΣΕΦ (μην φανταστείτε το κανονικό ΣΕΦ) γεμάτη από χαμογελαστά – αλλά βαριεστημένα - στελέχη του κόμματος και λίγους, πολύ λίγους, νέους πίσω πίσω που βαράγανε κάτι ταμπούρλα όταν μιλούσε ο κ. Σαμαράς. Δεν ντρέπεται γιατί το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μην χάσει την εξουσία ή αν τυχόν την χάσει να τα έχει κάνει όλα συντρίμμια πριν αποχωρήσει. Ούτε ο Ρώσικος στρατός όταν υποχωρούσε μπροστά στον Ναπολέοντα δεν τα είχε καταφέρει τόσο καλά στην πολιτική της καμένης γης όσο η κυβέρνηση μέσα στον πανικό της.

Εγώ πάλι ντρέπομαι για όλα αυτά. Ντρέπομαι που υπάρχουν νέοι στη χώρα που στα Πανεπιστήμια ψηφίζουν την ΔΑΠ και την βγάζουν πρώτη δύναμη και ντρέπομαι που αυτοί οι νέοι δεν αντιδρούν στα όσα συμβαίνουν αλλά, όπως και η κυβέρνηση που υποστηρίζουν, εμμονικά επιμένουν στην δαιμονοποίηση των πολιτικών τους αντιπάλων. Ντρέπομαι που οι κκ Πλεύρης και λοιποί είναι βουλευτές ή και υπουργοί του κυβερνώντος κόμματος. Ντρέπομαι να ακούω τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του να καθυβρίζουν χυδαία όποιον τους αντιτίθεται χωρίς σοβαρά επιχειρήματα πολιτικού διαλόγου. Ντρέπομαι που η δημοκρατία καταπατάται ύπουλα, καθ’ έξιν και χωρίς αιδώ. Ντρέπομαι που οι μετανάστες που αντέδρασαν στις απάνθρωπες και φρικιαστικές συνθήκες κράτησής στα στρατόπεδα της Αμυγδαλέζας δικάζονται από το κράτος. Ντρέπομαι για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας.

Ντρέπομαι κάθε φορά που βλέπω όλους αυτούς που επί 40 χρόνια κυβέρνησαν εναλλάξ τη χώρα, την κατέστρεψαν, την χρεοκόπησαν και την διέσυραν διεθνώς να τολμούν να εκτοξεύουν κατηγορίες και να βγάζουν την ουρά τους απέξω λες και κάποιοι «άλλοι» μας έφεραν εδώ που μας έφεραν και όχι αυτοί οι ίδιοι. Ντρέπομαι που ακόμα τους ακούμε, που ακόμα επιτρέπουμε να συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν και καθόμαστε με σκυμμένο το κεφάλι στις ουρές για τον ΕΝΦΙΑ ή την εφορία όταν όλοι οι πραγματικοί φταίχτες έμειναν ατιμώρητοι και η κάθαρση που απαιτείται σε κάθε τραγωδία δεν επήλθε ποτέ...

Μονάχα η ύβρις παραμένει ατιμώρητη και αλαζονική.
 http://tsak-giorgis.blogspot.gr

Μπράβο στο ΚΚΕ!!!

Η προχθεσινή μέρα θα μείνει στην ιστορία ως η μέρα που έκανε την μεγαλειώδη του πορεία το ΚΚΕ!

3 μέρες μετά την παρέλαση του ΟΧΙ, τέσσερα χρόνια μετά από το πανηγύρι των ατελείωτων ΝΑΙ, το ΚΚΕ κούνησε το μυώδες δάχτυλό του.

Τρέμει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος το ΚΚΕ fest. Τύφλα να χει το gay pride.

Ναι , το ΚΚΕ απέδειξε ότι έχει  δύναμη. Μεγαλύτερη δύναμη από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή μαζί.

Ότι έχει και μηχανισμό και κομματικό στρατό όπως και τα μεγάλα κόμματα μονάχα που το ΚΚΕ δε χρειάζεται να λαδώνει τα μολυβένια στρατιωτάκια του.

Μας απέδειξε το ΚΚΕ αυτό που γνωρίζαμε πάντα: ότι το ΚΚΕ είχε τη δύναμη να ανατρέψει το σύστημα. Τη δύναμη την είχε. Τη βούληση δεν την είχε ποτέ.

Ότι συμφώνησε για μια ακόμη φορά με το σύστημα όπως είχε κάνει και επί Τσώρτσιλ που ο κόσμος αγωνιζόταν τη δεύτερη κατοχή των Βρετανών ελπίζοντας μάταια ότι το ΚΚΕ θα καλούσε το ΕΑΜ. Μάταια.

Απέδειξε ότι έχει τη δύναμη. Ότι απλά δεν έχει τη βούληση.

Ότι αν ήταν δίπλα στους αγανακτισμένους και όχι απέναντι, το βρώμικο σύστημα των ολιγαρχών θα είχε πέσει.

Αντ’ αυτού το ΚΚΕ λειτούργησε την επίμαχη περίοδο που η λαϊκή αντίδραση δεν είχε σπάσει ακόμη από τη πιο βίαια και μαζική καταστολή που γνώρισε ο τόπος από την περίοδο της χούντας ως πραιτοριανός αυτού που υποτίθεται ότι είναι ο εχθρός του: της αστικής δημοκρατίας και μάλιστα του πιο εκφυλισμένου είδους της.

Το ΚΚΕ απέδειξε ότι είναι αυτό που του καταλογίζουν: ένα λαϊκό κόμμα προνομιούχων που δεκάρα δε δίνει για το λαό. Δεν είναι η ηγεσία του σκανδαλωδώς προνομιούχα βέβαια για να μη συμψηφίζουμε καταστάσεις, αλλά όπως και να το κάνουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της και ένα κομματικό καρβέλι η ηγεσία του το έχει σε αντίθεση με τους εκατοντάδες νεοέλληνες νεόπτωχους.

Άλλωστε όλοι οι υπόλοιποι διεθνιστές σύντροφοι του στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ήταν από τους πρώτους στο χορό της παγκοσμιοποίησης και της τραπεζοκρατίας.

1^η Νοέμβρη 2014! Η μέρα που το ΚΚΕ έκανε πορεία! Άλλαξε η χώρα, άλλαξε η ήπειρος, άλλαξε ο πλανήτης!

Κανένα από τα μεγάλα μήντια δεν έδειξε τη μεγάλη του πορεία: Φυσικά αφού το ΚΚΕ φρόντισε να ξεπουλήσει το κανάλι του σε λέρα του συστήματος. ΝεοφιλελεΚΚΕ λέμε.

Υπάρχουν αντισυστημικοί που θα σκότωναν για να έχουν κανάλι. Το συστημικό ΚΚΕ φυσικά σκότωσε το κανάλι του. Δεν μπορούσε να το συντηρήσει σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Αλλά τη χώρα θα μπορέσει να τη συντηρήσει σε καπιταλιστικό περιβάλλον.  

Η λειψανοθήκη του κομμουνισμού, η ορθοδοξία της αριστεράς, καθυστερημένη όπως οτιδήποτε το νεολληνικό, έκανε χθες μια επίδειξη δύναμης. Από μπροστάρηδες των εργατικών κινημάτων σήμερα είναι επιδειξίες, γυμνιστές και μπανιστιρτζήδες της ιστορίας.  

Μεγάλα μπάλα λέμε το ΚΚΕ. Λογικό. Η Κανέλλη ΚΚΕ και Βάζελος και ορθόδοξη. Αγκυλώσεις-ύβρεις για έναν άνθρωπο της ευφυΐας της Κανέλλη. Μα οι αγκυλώσεις είναι προσόν για συστημικούς ανθρώπους. Και η Κανέλλη έχει κολλήσει πολλά ένσημα στο σύστημα πριν γίνει ο Απόστολος Παύλος του ΚΚΕ.

Μα να μην είμαστε άδικοι. Ο Μπογιόπουλος, άλλο στέλεχος του ΚΚΕ εγνωσμένης ευφυίας, δεν είναι ορθόδοξος και είναι και γάβρος. Οι τύποι ασχολούνται με το τι κάνουν οι ομάδες τους στο γήπεδο και όχι με το τι κάνουν οι πρόεδροι/ολιγάρχες τους έξω από αυτό. Το δίκιο και το άδικο, το σωστό και το λάθος αφορά μόνο την μπάλα, την ομάδα και τους οπαδούς.

Τα κόμματα είναι κάτι που κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο ανάμεσα στην μπάλα και τη δουλειά, ένα άλλο είδος μπάλας που άμεσα ή έμμεσα πληρώνεσαι για να το παίξεις.

Και ας παίζουν τα μωρά των τζιχαντιστών μπάλα με τα κεφάλια «απίστων». Οι τζιχαντιστές είναι λαός. Κι η μπάλα του λαού είναι.

Η «ιντελέντζια», όπως κάθε άλλη εξουσία, είχε πάντα το κουσούρι να επιδεικνύει τα κουσούρια της σαν να ταν οι αρετές της.

Η αρετή του ΚΚΕ είναι η δύναμη του ΠΑΜΕ. Το κουσούρι του είναι η μέθοδος διαχείρισης της πολιτικής του δύναμης. Και το ΚΚΕ τα χει μπλέξει και τα δύο μέσα σε ένα διαρκές μεταφυσικό παραλήρημα γεμάτο αντικαπιταλιστικά άλλοθι.
ΠΑΜΕ λοιπόν; Που πάμε όμως; Απο κοινωνική καταστροφή σε κοινωνική καταστροφή. Και το ΚΚΕ να κοιτάζει με απάθεια μποντιμπιλντερά στο Baywatch που τσιτώνει τα μούσκαλα του να τα βλεφαριάζουν τα γκομενάκια για να μην κοιτάν τον τύπο που πνίγεται στο βάθος του πλάνου. 

Ναι, το ΚΚΕ έχει δύναμη.

Το ίδιο και η ορθοδοξία, μισητός δήθεν εχθρός του ΚΚΕ με τον οποίο έχει πολλά περισσότερα κοινά από ότι θα ήθελαν ποτέ οι δυο τους να παραδεχτούν. Πολλά κοινά εκτός από την κοινοκτημοσύνη:
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί περιμένουν τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και οι ορθόδοξοι κομμουνιστές τον βαλσαμωμένο Γενικό Γραμματέα και τη Δευτέρα Παρουσία του Στάλιν...

Και τι κάνουν με το εδώ και τώρα και τον κοινωνικό Αρμαγεδδώνα που οι Καίσαρες του χρηματοπιστωτικού και τα ιερατεία τους προκαλούν;

Α, όλα κι όλα. 

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα του Θεού τω Θεώ και τα του ΚΚΕ τω ΚΚΕ.

Γενικά δεν αρέσκομαι να ασκώ δημόσια κριτική στο ΚΚΕ, συνδεδεμένο καθώς είναι με τους εργατικούς και όχι μόνο αγώνες αλλά και με την λογοκρισία που έχει επιβάλλει η επίσημη αλλά και η άτυπη αριστερή νομενκλατούρα και οι οπαδοί της.

Μα εδώ και δεκαετίες το ΚΚΕ συμπεριφέρεται σαν ξεπεσμένος αριστοκράτης που ξεκοκκαλίζει την πατρική περιουσία επικαλούμενος την ταξική του ανωτερότητα για να επικαλύψει την έλλειψη ηθικής του.

Μια χώρα γεμάτη αναχρονισμούς, φαντάσματα και άλλοθι έχει το ΚΚΕ που της αξίζει.

Μια χώρα που ο κάθε πολίτης λειτουργούσε στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της μονάδας, της ομάδας, της φαμίλιας και της κλίκας, δέχεται την αντίστοιχη νεοφιλελεύθερη Νέμεση. Μια χώρα που για δεκαετίες έβγαζε ασπροπρόσωπη τη Θάτσερ και το ρητό της "δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειες τους, δέχεται τώρα τις σφοδρές συνέπειες του νεοθατσερισμού.

Και μιας και οι μέρες είναι επετειακές, με το ΟΧΙ που γιορτάζουν μόνο οι ναιναίκοι και οι νενέκοι και την ιστορική πορεία του ΚΚΕ που για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι μπορεί αλλά δε θέλει, να προτείνω να αλλάξουμε το εμβληματικό σύνθημα της επόμενης επετείου από το «ελευθεριά ή θάνατος», στο «νεοφιλελευθεριά και θάνατος»

Άντε και καλή αποτοξίνωση από τα δηλητήρια του μυαλού  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/11/2014

Τι δήλωσε το 1994 η Λιανά η Κανέλλη στη Ρούλα Κορομηλά

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η ακραιφνής σαμαρική ιστοσελίδα antinews.gr πρόβαλε και μάλιστα με πολύ μεγάλη προθυμία το... ΟΝΝΕΔίτικης κοπής ΒΊΝΤΕΟ της ΚΝΕ (Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας) εναντίον του Αλέξη Τσίπρα (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ). 

Τις προηγούμενες ημέρες, η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, με παρελθόν ωστόσο στη Νέα Δημοκρατία, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα για σχέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα, ντόπια και ξένα. (Διαβάστε ΕΔΩ)

Την ευκαιρία δεν έχασε το Μέγαρο Μαξίμου, που έσπευσε με χαρά να αξιοποιήσει τις αναφορές της... "συναγωνίστριας" Λιάννας Κανέλλη, που με κάθε ευκαιρία προσφέρει τις υπηρεσίες της στην παράταξη που υπηρέτησε στο παρελθόν. Βέβαια η συμπεριφορά της Λιάνας Κανέλλη δεν αποκλίνει  από την κεντρική γραμμή του Περισσού που είναι "Χτυπήστε αλύπητα τον ΣΥΡΙΖΑ και αφήστε στο απυρόβλητο την κυβέρνηση Σαμαρά". 

Έτσι λοιπόν το σαμαρικό antinews.gr, λειτουργώντας συμπληρωματικά ως προς τις "καταγγελίες" Κανέλλη, έσπευσε να δώσει συνέχεια στο θέμα γράφοντας μεταξύ άλλων: "Ξέρει κάτι η Λιάνα για τα ντόπια και ξένα κεφάλαια; Γιατί αν ξέρει πρέπει να μιλήσει. Ποιους εξυπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι εκδουλεύσεις κάνει ο Τσίπρας; Οφείλει να μιλήσει και η Κανέλλη και το ΚΚΕ και μάλιστα πριν τις εκλογές για να ξέρει ο κόσμος ποιος ψηφίζει και τι".

Έτσι είναι αυτά. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Εξάλλου ο στόχος τους είναι κοινός: Να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και να μην γίνει ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός. Και η Λιάνα Κανέλλη ξέρει πως είναι να είναι κάποιος... αριστερός ψάλτης της Δεξιάς, προσφέροντας αντιΣΥΡΙΖΑ επιχειρήματα στην ακροδεξιά του Σαμαρά. 

www.periodista.gr

Βίντεο:Αυτή ήταν η Λιάνα.Πόσο λέτε να άλλαξε?

Ρούλα:Σύντομα λέει και βουλευτής.
Λιάνα:Αυτό υπογράφω με το αίμα μου,αν το δείτε να συμβαίνει αυτα να με χτυπάνε συνέχεια για το υπόλοιπο του βιου μου

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com

ποιο πανεπιστήμιο;

Τι συμβαίνει όταν ένας καθεστωτικός ακαδημαϊκός εκθειάζει το τέλος του πανεπιστήμιου (και του εκπαιδευτικού συστήματος) όπως το γνώρισε ο 20ος αιώνας; Χιλιάδες έλληνες θεατές τον χειροκροτούν…

Τι συμβαίνει όταν η συνέλευση του game over αναλύει εδώ και χρόνια την παρακμή και το ξεπέρασμα του εκπαιδευτικού συστήματος λόγω της καπιταλιστικής τεχνολογικής Αλλαγής Παραδείγματος; Οι θιγόμενοι και οι ενδιαφερόμενοι σφυρίζουν αδιάφορα…

Δείτε, λοιπόν, τον κύριο καθηγητή…

 anhsyxia.wordpress.com

 

Το σχέδιο Σαμαρά για τη Νέα Ελλάδα

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας σπουδαίος ηγέτης και μεγάλος δημοκράτης. Τι γελάτε; Ο άνθρωπος έχει σώσει τη χώρα, τις τράπεζες, το ευρώ, την Κύπρο, τα Βαλκάνια, την Αμφίπολη, τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, τις συντάξεις, τους μισθούς, τις οικονομίες μιας ζωής καθώς επίσης και τον Βενιζέλο. Τελευταίο του project, να σώσει την κεντροδεξιά.
Όσοι κατηγορούν τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας ως ακροδεξιό και αντιδημοκράτη, απλώς δεν ξέρουν πως ο πρωθυπουργός εργάζεται εδώ και χρόνια σε ένα υποχθόνιο σχέδιο.
Το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς δεν συνέβη επί ημερών Σαμαρά. Δηλαδή τώρα που το σκέφτομαι, όταν αυτό άρχισε να συμβαίνει ήταν τότε που ο Σαμαράς έλειπε και ήταν στο σπίτι του στην πολιτική έρημο, άρα μάλλον δεν έχει κάποιο καλό άλλοθι.
Αλλά παρόλα αυτά, το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς απλώς υπόβοσκε τα τελευταία χρόνια, πριν αρχίσει να εκτονώνεται με τον Καρατζαφέρη, για να το πάρει μετά η Χρυσή Αυγή και να το εκναζίσει.
Αυτά ο Σαμαράς τα έβλεπε εκεί στην έρημο που ήταν. Απόδειξη πως το μάτι του κόβει. Δεν είναι δα και Ραφήνα η έρημος. Έβλεπε από πολύ πιο μακριά.
Γι’ αυτό αποφάσισε πως όταν γίνει πρωθυπουργός, μιας και το ήξερε, θα βάλει σε λειτουργία το κρυφό σχέδιο που χρόνια απεργαζόταν.
Αφού φέρει κοντά του τον Καρατζαφέρη, βάζοντας τον στην συγκυβέρνηση Παπαδήμου, θα τρυπώσει στο στρατόπεδό του. Επειδή όμως ο Καρατζαφέρης είναι γάτος και θα τον καταλάβαινε αμέσως, ο Αντώνης σκέφτηκε να αφήσει τον Πρόεδρο να νομίσει πως τρύπωσε ο ίδιος στο δικό του στρατόπεδο.
Όπερ και εγένετο. Σήμερα, στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας ανήκουν ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Πλεύρης, ο Ανατολάκης, ο Βελόπουλος, η Τζαβέλα, ο Κύρτσος και δεν ξέρω πόσοι άλλοι πρώην του ΛΑΟΣ.
Ακόμη, βρίσκονται πρόσωπα όπως ο Γιακουμάτος, ο Ταμήλος, ο Μιχελάκης, ο Σταμάτης, η Βούλτεψη, η Μακρή, ο Ντινόπουλος, ο Τζαβάρας και τόσοι άλλοι. Προσωπικότητες που ακόμα και ο Καρατζαφέρης θα ζήλευε και θα ευχόταν να τις είχε ο ίδιος στις τάξεις του.
Η Χρυσή Αυγή δεν θα αποτελέσει ιδιαίτερο πονοκέφαλο για το κεφάλι του Αντώνη, αφού έχει φροντίσει να διαπράξει τα εγκλήματά της με τόσο ξεκάθαρο και απόλυτο τρόπο, που ακόμα και χρυσαυγίτης να τους δίκαζε θα τους καταδίκαζε.
Σε περίπτωση που δεν τους δικάσει χρυσαυγίτης, αλλά κάποιος εκπρόσωπος της τυφλής και άτεγκτης και μη χειραγωγούμενης ελληνικής Δικαιοσύνης που χρόνια λάμπει στη χώρα, ο Αντώνης έχει και σχέδιο μέσα στο σχέδιο. Όσους δεν μπουν φυλακή θα τους πάρει στη Νέα Δημοκρατία.
Έτσι το μόνο που θα απομένει, θα είναι η ανακοίνωση της επιστροφής του Γιώργου Καρατζαφέρη στο κόμμα. Που θα δώσει το σύνθημα της ίδρυσης της Νέας Ελλάδας.
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δεν θα μπορεί να φανταστεί πως την ώρα που αυτός θα γυρνάει, ο Σαμαράς θα πηγαίνει.
Με αποτέλεσμα ο ίδιος και οι ομοίοι του να ξεμείνουνε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, και η πραγματική κεντροδεξιά να μετακομίσει στη Νέα Ελλάδα. Μαζί της θα πάρει και τους ώριμους πολιτικούς που ξεπέρασαν την παιδική ασθένεια του σοσιαλισμού και του κοινωνικού κράτους.
Όλοι μαζί θα μας ξανασώσουν, το καλό θα νικήσει και ο χαρακτηρισμός «νεοέλληνας» θα αποκτήσει επιτέλους νόημα και ουσία.
ΥΓ. Πάντως, έχει πλάκα. Αυτοί έχουν διαπράξει το φόνο, έχουν κάψει τα στοιχεία, έχουν σβήσει τα αποτυπώματα, έχουν καθαρίσει τα αίματα, έχουν εξαφανίσει τους μάρτυρες, και τώρα φτάνουν στο τελικό στάδιο της αλλαγής των χαρακτηριστικών τους.
Βάζουν μουστάκια, γυαλιά, σκουλαρίκια, αφήνουν μακρύ μαλλί, μιλάνε άλλη γλώσσα. Μέχρι και φίλο θα αλλάξουν. Πολιτικό. Αρκεί να μας μπερδέψουν.
Εμείς, ας πάρουμε μερικά ακόμα ποπ κορν και ας γυρίσουμε στον καναπέ μας να τους απολαύσουμε.
Πιστοί θεατές, τόσο της Νέας, όσο και της Παλιάς Ελλάδας.
rebeliskos

Το τεστ της αντοχής μας Νο 2

Tα μάθατε τα νέα; Οι ελληνικές τράπεζες, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζών της Ευρωζώνης, πέρασαν τα τεστ αντοχής της ΕΚΤ!

Περιχαρής ο έλλην πρωθυπουργός ζητά από τους πολίτες να σηκώσουν το κεφάλι, να πιστέψουν επί τέλους πως η χτεσινή Κυριακή επιβεβαίωσε το τέλος της κρίσης, να στρέψουν την πλάτη στην αντιπολίτευση που επιβουλεύεται την έξοδο από το Μνημόνιο.

«Τα τεστ αντοχής των ελληνικών τραπεζών» είπε ο κ. Σαμαράς, «ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, πλέον, βήμα-βήμα, πάνω σε στέρεες βάσεις, βγαίνουμε από την κρίση. Έτσι μόνον δημιουργείται μια νέα Ελλάδα, και υπερήφανη και οικονομικά ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη. Αυτή την πορεία δεν επιτρέπεται να την ανακόψει κανείς», αναφερόμενος προφανώς σε κακεντρεχείς τύπους σαν και μένα που μια καλή κουβέντα δεν έχουμε να πούμε για τις επιτυχίες της συγκυβέρνησης.

Από κοντά και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αδράχνει την ευκαιρία να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας πει, άλλη μια φορά, ότι τον διαβάλαμε, ότι τόσο καιρό που τον λοιδορούμε, εκείνος, με το Μνημόνιο 2 και το PSI, έσωζε την Ελλάδα. «Τα σημερινά θετικά αποτελέσματα» είπε χτες, αναφερόμενος στα τεστ αντοχής της ΕΚΤ, «προκύπτουν από μια αλυσίδα κινήσεων της περιόδου 2011-2014, που αρκετοί είχαν σπεύσει να κατακρίνουν χωρίς να μπουν στο κόπο να δουν το συνολικό σχεδιασμό που θα αποβεί επωφελής και για το δημόσιο και για την εθνική οικονομία συνολικά». Και για να μην λείψει από την παρέα κι ο κ. Χαρδούβελης έβγαλε κι αυτός ανακοίνωση με την οποία εκφράζει την χαρά του – βέβαια, ο συγκεκριμένος κύριος είναι ο μόνος που έχει και έννομο συμφέρον να χαίρεται, υπάλληλος μιας από τις εν λόγω τράπεζες για πάνω από μια ντουζίνα χρόνια.

Από την δική μου μεριά, το μόνο που σας θυμίζω είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που πτωχευμένες ελληνικές (και ευρωπαϊκές) τράπεζες πέρασαν ευρωπαϊκά τεστ αντοχής μετ' επαίνων. Κοιτάξτε τι έγραφα εδώ στο protagon τον Ιούλιο του 2010, δύο μόλις μήνες από το 1ο Μνημόνιο, όταν οι τράπεζες πέρναγαν τα τεστ αντοχής χωρίς κανένα πρόβλημα, σε άρθρο με τίλτο ΤΟ ΤΕΣΤ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΜΑΣ. Έγραφα:

«Να το πω απλά: Αν τα τεστ αντοχής που με πολλές φανφάρες πέρασαν όλες οι ιδιωτικές τράπεζες χτες (με εξαίρεση μία ήδη πτωχευμένη γερμανική) είχαν λάβει χώρα το 2007, θα κοβόταν κάποια από τις εκατοντάδες τράπεζες που ουσιαστικά φαλήρησαν (και οι οποίες χωρίς κρατική αρωγή θα έκλειναν όπως η Lehman); Ούτε μία! Τότε προς τι όλη αυτή η φασαρία με τα τεστ αντοχής; Πρόκειται για μια επικοινωνιακή κίνηση της Ε.Ε. με την οποία ελπίζει ότι θα ρίξει σκόνη στα μάτια των αγορών και θα πείσει ότι το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης καλά κρατεί».

Όπως τώρα πολλοί θα βγουν να με χαρακτηρίσουν υπερβολικό, υβριστή των σθεναρών τραπεζών μας, άνθρωπο που δεν έχει να πει μια καλή κουβέντα, έτσι και τότε, το 2010, μετά την δημοσίευση εκείνου του άρθρου με χαρακτήρισαν θιασώτη της πτώχευσης, κακεντρεχή, δύσπιστο, καταστροφολόγο κ.λπ. Κι όταν όλες εκείνες οι τράπεζες που είχαν περάσει στα τεστ πτώχευσαν, και τρέχαμε να τις ανακεφαλαιοποιήσουμε με χρήματα που δανείζονταν οι πολίτες, κανένας υπερασπιστής της τιμής των τεστ αντοχής και των τραπεζιτών δεν είπε κουβέντα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, φίλες και φίλοι. Κι όχι, δυστυχώς, ως φάρσα που έλεγε ο Κάρολος Μαρξ. Εκείνα τα τεστ αντοχής αποδείχθηκαν εξευτελιστικά για μια ανόητη και άνευ ουσίας ελεγκτική αρχή, την ΕΒΑ. Αυτή τη φορά η ιστορία των τεστ πλήττει την αξιοπιστία του μοναδικού σοβαρού θεσμού που διαθέτει η Ευρωζώνη: της ΕΚΤ, την οποία η κ. Μέρκελ και οι λοιποί ευρωπαίοι ηγέτες έβαλαν στην τραγική θέση να κάνει αυτά τα τεστ και να εξευτελιστεί αναγκαζόμενη να κάνει τα στραβά μάτια στις μαύρες τρύπες των τραπεζών που βρήκε. Γιατί τραγική θέση; Να σας το εξηγήσω πολύ απλά.

Στις ΗΠΑ, όταν οι αντίστοιχες αρχές, το Fed και το FDIC, κάνουν έλεγχο σε μια τράπεζα του Μιζούρι αν βρει ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα των λογιστικών βιβλίων της εν λόγω τράπεζας, δεν έχει πρόβλημα να το διατυμπανίσει. Και δεν έχει πρόβλημα επειδή η ίδια αρχή, η Fed-FDIC, θα διώξει τη διοίκηση της τράπεζας και θα βάλει ό,τι χρήματα χρειάζονται στην τράπεζα για την εξυγιάνει, πριν την μεταπωλήσει. Φανταστείτε να μην είχε αυτή τη δυνατότητα και να ήξερε ότι, αν έβγαζε στην φόρα τη μαύρη τρύπα της τράπεζας του Μιζούρι, θα έπρεπε την τράπεζα να τη διασώσουν οι φτωχοί φορολογούμενοι του Μιζούρι μέσα από την πολιτειακή τους κυβέρνηση. Ότι αυτό θα έφερνε την πολιτεία του Μιζούρι πιο κοντά στην χρεοκοπία. Ότι, όταν αυτό το μαντάντο κυκλοφορούσε, οι υπόλοιπες τράπεζες του Μιζούρι θα αποκτούσαν πρόβλημα επιβίωσης.

Μια τέτοια ανακοίνωση θα δημιουργούσε πανικό σε όλο το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα. Η Fed απλά δεν θα έλεγε την αλήθεια. Θα προσπαθούσε να κρύψει το πρόβλημα της τράπεζας αυτής. Με αποτέλεσμα κανείς σοβαρός άνθρωπος να μην παίρνει στα σοβαρά τα τεστ αντοχής της Fed. Να λοιπόν τι δίνει αξιοπιστία στην Fed: η δυνατότητά της όχι μόνο να χαρακτηρίσει μια τράπεζα πτωχευμένη αλλά και να την εκκαθαρίζει και να την επανακεφαλαιοποιεί η ίδια. Αν δεν είχε αυτή τη διπλή ικανότητα, μια ικανότητα που η κ. Μέρκελ στέρησε στην ΕΚΤ, η Fed θα ήταν όσο αναξιόπιστη, αυτή και τα τεστ αντοχής της, όσο αναξιόπιστη έχει καταντήσει η ΕΚΤ.
 Του Γιάνη Βαρουφάκη

Δεν είναι νοσηρό το ΕΑΜ. Ο Παύλος Τσίμας είναι νοσηρός...

Ο Παύλος Τσίμας, στον ΣΚΑΪ, χαρακτήρισε «νοσηρό» να ανακρούεται ο ύμνος του ΕΑΜ στην μαθητική παρέλαση. Περίεργη άποψη για έναν αριστερό -όπως πλασάρεται ο ίδιος- δημοσιογράφο. Η Εθνική Αντίσταση -δηλαδή και το ΕΑΜ- έχουν αναγνωριστεί από την πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, πριν από 32 χρόνια. Δεν είναι νοσηρό το ΕΑΜ. Ο Παύλος Τσίμας είναι νοσηρός.

Ο Παύλος Τσίμας ήταν στο παρελθόν συντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ στον Ριζοσπάστη, διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «902 Αριστερά στα FM» και είχε εκπομπή στο «Στο Κόκκινο»

.

Να θυμίσω πως στο παρελθόν ο Παύλος Τσίμας ήταν προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα για να συμμετάσχει στην ομάδα που θα διηύθυνε τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ (Αυγή, Στο Κόκκινο), ενώ δημοσιογραφικές πληροφορίες τον ήθελαν να έχει δεχτεί πρόταση και για εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.

Το τι ακριβώς έκανε και το τι έλεγε ο Παύλος Τσίμας τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια από το Mega δεν χρειάζεται να το περιγράψω. Το ξέρετε.

Από φέτος, ο Παύλος Τσίμας είναι στον ΣΚΑΪ.

Το κόλπο είναι γνωστό: Πολλοί δημοσιογράφοι ανδρώθηκαν σε αριστερά κομματικά ΜΜΕ, στηρίχτηκαν από τα αριστερά κόμματα και, στη συνέχεια, πλούτισαν, παρέχοντας τις αριστερές υπηρεσίες τους στους νταβατζήδες -σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή- ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.

Έκαναν εισοδισμό για να χτυπήσουν το σύστημα από μέσα.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο Τζίμης Πανούσης αναφέρθηκε στους αριστερούς και οι επικριτικές απόψεις του ενόχλησαν πολλούς. Κυρίως, αριστερούς.

Αν προσέξει κάποιος καλά, θα παρατηρήσει πως τα καθεστωτικά ΜΜΕ είναι γεμάτα από αριστερούς δημοσιογράφους.

Πώς γίνεται όλοι αυτοί οι αριστεροί δημοσιογράφοι να υπηρετούν τα συμφέροντα καθεστωτικών αφεντικών;

Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, οι απόψεις των αριστερών δημοσιογράφων «προσαρμόζονται» στη γραμμή του ΜΜΕ στο οποίο εργάζονται. Είναι «ευέλικτες» οι απόψεις τους.

Θα έλεγε ποτέ ο Παύλος Τσίμας «νοσηρό» το ΕΑΜ αν εργαζόταν στο «Στο Κόκκινο»; Όχι αλλά στον ΣΚΑΪ το λέει.

Ο Τζίμης Πανούσης μπορεί να μην είναι δημοσιογράφος αλλά δεν άλλαζε απόψεις ανάλογα με το ΜΜΕ στο οποίο εργαζόταν.

Δεν είναι εντυπωσιακό ότι υπάρχουν τόσοι αριστεροί δημοσιογράφοι στα καθεστωτικά ΜΜΕ αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα ισχυρό αριστερό ΜΜΕ;

Με τόσους προβεβλημένους αριστερούς δημοσιογράφους, το λογικό θα ήταν το πρώτο ΜΜΕ στη χώρα να είναι αριστερό.

Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτώ πως οι αριστεροί δημοσιογράφοι έχουν μια δικαιολογία:

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα δεξιά αφεντικά πληρώνουν. Τα αριστερά αφεντικά δεν πληρώνουν. Κι αν τα αριστερά αφεντικά πληρώσουν, θα πάρεις τα μισά από αυτά που προέβλεπε η συμφωνία σας.

Αυτό μάλλον οφείλεται στην πνευματική υπεροχή της Αριστεράς.

(Πάντως, εγώ είχα γράψει το 2011 πως «Το πάθος για χρήμα σε κάνει Παύλο Τσίμα», οι διαδηλωτές το έκαναν σύνθημα, το έγραψαν στους τοίχους της Αθήνας -και όχι μόνο- και ο Παύλος μου άνοιξε συζήτηση. Τώρα θα ήθελα να ρωτήσω τον Παύλο Τσίμα τι κάνει ο παλιόφιλός του ο Χριστοφοράκος. Καιρό έχουμε να μάθουμε νέα από αυτό το παλικάρι. Ο Παύλος, όμως, θα ξέρει.)

(Το πρόσωπο ενός μεσήλικα ανθρώπου είναι η βιογραφία του. Δεν μπορεί να κρύψει τίποτα.)

pitsirikos.net

Ο Ακομμάτιστος ανιδιοτελής πρύτανης

Ο Ακομμάτιστος ανιδιοτελής πρύτανης ήταν Νομικός Σύμβουλος στο ΤΑΙΠΕΔ και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση για το ξεπούλημα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ στον Λάτση.

Ηταν αυτός που έκρινε καθόλα νόμιμη την " ιδιωτικοποίση "   που αμφισβήτησε ακόμα και η ΕΕ . 

Ετσι εξηγείται η απέχθειά του για τα κόμματα όχι όλα τα κόμματα, μόνο αυτά που δεν κάνει μπίζνες. 

Ο ακομμάτιστος πολυθεσίτης πρύτανης

Ο Πρύτανης που δεν θέλει τα άλλα κόμματα εκτός από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ  που τον διόρισαν ΜΟΝΟ στις παρακάτω 10  θεσούλες !!!

1. Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ ΑΕ (2013-2014).
2. Ειδικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού για θέματα δημοσίου δικαίου (1990-1991).
3. Πρόεδρος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Δημοσίων Εσόδων της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων         Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών (από το 2013).
4 . Μέλος πλήθους νομοπαρασκευαστικών επιτροπών διαφόρων υπουργείων (Εσωτερικών,                      Δικαιοσύνης,  Προεδρίας, Παιδείας, κλπ).
 5. Μέλος (εξωκοινοβουλευτικό) της Επιτροπής Ελέγχου «Πόθεν Έσχες» υπουργών και βουλευτών         της Βουλής  των Ελλήνων (από το 2012).
 6.  Μέλος (αναπληρωματικό) της Επιτροπής Ανταγωνισμού (από το 2000-2003).
 7.  Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου (2007-2011).
 8.  Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Διοικητικού Δικαίου Μ. Στασινοπούλου (από το 2010).
 9  . Μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής της Εθνικής Βιβλιοθήκης (2008-2011).
10  Μέλος (αναπληρωματικό) της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (2003-                2006).

http://ionath.blogspot.gr