Δεν ψήφισε η Ελλάδα στον ΟΗΕ υπέρ της προστασίας των χρεωκοπημένων κρατών!

"Πραγματικά σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για όλους τους Αργεντινούς. Σήμερα θα πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι". Με μια θριαμβευτική ανάρτηση στο facebook χαιρέτησε η Πρόεδρος της Αργεντινής την χθεσινοβραδινή απόφαση 68/304 του ΟΗΕ, σύμφωνα με την οποία διεθνής σύμβαση για την πτώχευση και την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους θα πρέπει να ολοκληρωθεί πριν από την επόμενη Συνέλευση του Οργανισμού του χρόνου, οπότε και θα τεθεί σε ψηφοφορία. Η απόφαση πάρθηκε με 124 θετικές ψήφους, 11 αρνητικές και 41 αποχές. "Για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν καθοριστική η συμβολή των G-77 και της Κίνας. Για περισσότερα από 10 χρόνια αυτή η ομάδα χωρών αγωνιζόταν να πετύχει αυτή τη συμφωνία, επιχειρηματολογώντας ότι είναι εφικτή και ζητώντας να μην επαναληφθεί αυτό που γίνεται με τα ληστρικά αμοιβαία κεφάλαια στην Αργεντινή. "Δήλωσαν χαρακτηριστικά ότι η Αργεντινή μας άνοιξε τα μάτια και γι' αυτό πιστεύω οτι δικαιούμαστε όλοι να είμαστε περήφανοι σήμερα" έγραψε η Κίρσνερ στο λογαριασμό της και υπογράμμισε την ιστορικότητα της απόφασης."Εκείνοι που ψήφισαν αρνητικά, πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι χρειαζόμαστε ένα πιο δίκαιο κόσμο στον οποίο πετούν περισσότερα περιστέρια και λιγότεροι γύπες σε όλους τους τομείς. Έναν πιο ισορροπημένο κόσμο, όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και τις αντιπαραθέσεις" γράφει η Κίρχνερ, απευθυνόμενη στη διεθνή κοινότητα. 

Η Πρόεδρος της Αργεντινής στέλνει ένα μήνυμα και στο εσωτερικό της χώρας της όμως, τη νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση  που την κατηγορούν ότι απομόνωσε τη χώρα της. "Πώς είμαστε απομονωμένοι από τον κόσμο; Εκεί που εκπροσωπείται ο κόσμος, στα Ηνωμένα Έθνη μόλις κέρδισε μια θέση, που δεν είναι η θέση της Αργεντινής, αλλά η θέση των χωρών που έχουν αξιοπρέπεια και που θέλουν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα λαών τους . Όλες οι χώρες που δεν θέλουν να εξαπατώνται" γράφει. "Άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, θρησκείας, πολιτισμών που ζουν σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και έχουν διαφορετικές ιστορίες, όμως μοιράζονται την κοινή αντίληψη της δικαιοσύνης ψηφίζουν υπέρ της αξιοπρέπειας. Επειδή δεν μπορεί μια φούχτα δισεκατομμυριούχων να πνίγει μια χώρα και να εξοντώνει μια κοινωνία με την απειλή της χρεωκοπίας, βγάζοντας την από τον κόσμο" γράφει η Κίρχνερ.

Η Ελλάδα απείχε από την συγκεκριμένη ψηφοφορία στα Ηνωμένα Έθνη, όπως και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, πλην της Γερμανίας, της Φιλανδίας, της Τσεχίας και του Ηνωμένου Βασιλείου που ψήφισαν κατά

avgi.gr

 http://anemosantistasis.blogspot.com

Εισαγόμενη νεολαία Φιλελευθέρων

Το γερμανικό Ίδρυμα Φρίντριχ Νάουμαν και το κόμμα των πρώην κυβερνητικών εταίρων της Μέρκελ σχεδιάζουν τη δημιουργία νεολαιίστικου σχήματος στην Ελλάδα μέσω πανεπιστημιακών σεμιναρίων και επιδοτούμενων ταξιδιών.

Του Νίκου Σβέρκου

Πώς φτιάχνεται μια οργάνωση νεολαίας; Οι μέθοδοι που απαντούν στη μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας δεν είναι πολλές. Μια νεολαιίστικη οργάνωση είτε δημιουργείται ως «προέκταση» ενός πολιτικού κόμματος είτε προκύπτει με αυθόρμητο τρόπο, όπως η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Στην Ελλάδα του Μνημονίου και της άμεσης οικονομικής και πολιτικής επιρροής από τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων υπάρχει ακόμα μια οδός: αυτή της «εισαγωγής» μιας πολιτικής οργάνωσης από γερμανικά think tanks.

Στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη η 1η Συνδιάσκεψη Φιλελεύθερης Νεολαίας, που διοργανώνεται από το Ιδρυμα Φρίντριχ Νάουμαν, το think tank του γερμανικού κόμματος των Φιλελευθέρων (FDP), άλλοτε εταίρου της Ανγκελα Μέρκελ.

Το γραφείο των Βρυξελλών

Πρόκειται για τον κομματικό σχηματισμό που υποστήριζε την επιβολή ακραίας λιτότητας στην Ελλάδα και στις τελευταίες εκλογές καταβαραθρώθηκε, χάνοντας την εκπροσώπησή του στο ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο. Το εν λόγω ίδρυμα άνοιξε μάλιστα τα γραφεία του στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2013, ασχολούμενο κυρίως με τη διοργάνωση σεμιναρίων, ενώ το τεχνικό κομμάτι της διοργάνωσης της συνδιάσκεψης έχει αναληφθεί από το κεντρικό γραφείο των Βρυξελλών, το οποίο παρέχει χρηματοδότηση τέτοιου ύψους ώστε η συμμετοχή στη συνδιάσκεψη ανέρχεται σε μόλις 30 ευρώ (15 ευρώ κοστίζει η μετάβαση στη Θεσσαλονίκη και το υπόλοιπο ποσό αφορά οργανωτικά ζητήματα και τη διαμονή).

«Ως νέοι και υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων, θέλουμε να αφήσουμε πίσω την παλιά πολιτική νοοτροπία που μας οδήγησε στην κρίση και να προωθήσουμε φιλελεύθερες προτάσεις οι οποίες θα δώσουν λύσεις κι ελπίδα στην πατρίδα μας», αναφέρει χαρακτηριστικά το αντίστοιχο διαφημιστικό φυλλάδιο, ενώ η συνδιάσκεψη συμπίπτει με μια κορυφαία διαδικασία των φιλελελεύθερων Νεολαιών ανά την Ευρώπη. Προκειμένου να δοθεί «ώθηση» στη διοργάνωση, τις ίδιες ακριβώς ημέρες και στις ίδιες εγκαταστάσεις θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη η Συνάντηση των Νέων Ηγετών, με άλλα λόγια η ετήσια συνάντηση των επικεφαλής των φιλελεύθερων Νεολαιών των ευρωπαϊκών χωρών.

Οπως μάλιστα αναφέρει το πρόγραμμα της διοργάνωσης, «οι εξτρεμιστές, τόσο στην Αριστερά όσο και στη Δεξιά, αναπτύχθηκαν σημαντικά» στις τελευταίες ευρωεκλογές, ενώ ανάμεσα στους ομιλητές θα συναντήσουμε την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Φιλελεύθερης Νεολαίας, Βεντράνα Γκούγιτς από την Κροατία, που θα χαιρετίσει και την ιδρυτική συνδιάσκεψη της ελληνικής Νεολαίας φιλελευθέρων.

Γιατί η Θεσσαλονίκη

Γιατί όμως στη Θεσσαλονίκη; Η επίσημη εξήγηση αναφέρει το γεγονός ότι η πόλη είναι Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας το 2014. Ωστόσο ο δήμαρχός της, Γιάννης Μπουτάρης, αποτελεί τον μόνιμο «κρίκο» των φιλελεύθερων των Βρυξελλών και του Βερολίνου με την ελληνική πολιτική σκηνή. Δεν θα είναι τιμώμενος ομιλητής μόνο στη συνάντηση των ηγετών των Νεολαιών, ούτε μόνο θα παραχωρήσει τις εγκαταστάσεις του δημαρχείου για τις δύο διοργανώσεις.

Ο Γιάννης Μπουτάρης αποτελεί τον πιο τακτικό ομιλητή σε σεμινάρια και εκδηλώσεις του νεοφιλελεύθερου Ιδρύματος Φρίντριχ Νάουμαν. Στην πρώτη επαφή ανάμεσα στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης και τον επικεφαλής του γερμανικού ινστιτούτου, Βόλφγκανγκ Γκέρχαρντ, τον Νοέμβριο του 2013, οι δύο παράγοντες αντάλλαξαν πολύ θερμά λόγια. «Η Ελλάδα διοικείται τις τελευταίες δεκαετίες ως ένα κράτος σοβιετικού τύπου», είχε πει ο Γ. Μπουτάρης στον συνομιλητή του, αναπαράγοντας τα στερεότυπα της περιόδου. Και ο Β. Γκέρχαρντ δήλωσε με ενθουσιασμό ότι «με έναν δήμαρχο προσηλωμένο στις μεταρρυθμίσεις, η Θεσσαλονίκη μπορεί να γίνει ένας φωτεινός φάρος για την Ελλάδα».

Ο Γιάννης Μπουτάρης δεν είναι βέβαια ο μοναδικός πολιτικός παράγοντας που έχει στενές σχέσεις με το ίδρυμα, σχέσεις που φτάνουν μέχρι στην ομιλία του τον περασμένο Ιούλιο σε εκδήλωση του ιδρύματος με θέμα «Μαθαίνοντας από την 4η Ιουλίου», ημέρα της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Στα εγκαίνια των γραφείων του ιδρύματος στην Ελλάδα παραβρέθηκαν επίσης ο τότε υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, οι πρώην υπουργοί Στέφανος Μάνος και Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ενώ σε σεμινάρια που διοργανώθηκαν την τελευταία χρονιά κύριοι και συχνοί ομιλητές ήταν ο Θεόδωρος Σκυλακάκης, πρώην ευρωβουλευτής, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, ο Θάνος Τζήμερος της «Δημιουργίας Ξανά» και η Αντιγόνη Λυμπεράκη, πρώην επικεφαλής της Δράσης και νυν προνομιακή συνομιλήτρια του Ποταμιού. Ιδιαίτερα εκτιμήθηκε μάλιστα το γεγονός ότι σε σεμινάριο στη Μυτιλήνη στα τέλη Ιουλίου μίλησε o Γιόαχιμ Φούχτελ αναφορικά με την ελληνογερμανική συνεργασία. Στην ίδια εκδήλωση μίλησαν επίσης τρεις Γερμανοί βουλευτές από τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Χριστιανοκοινωνιστές και τους Πράσινους.

Ιδιαίτερη όμως «εισδοχή» στα πεπραγμένα του ιδρύματος έχουν και ορισμένοι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι έχουν προσφέρει ποικιλοτρόπως τα «φώτα» τους στο ίδρυμα: Μίλησαν σε σεμινάρια για νέους που θέλουν να εισέλθουν στην πολιτική (Δεκέμβρης 2013 στη Κηφισιά), για την επιτυχημένη πολιτική επικοινωνία (Ιούνιος 2013) και για την αποτελεσματική προεκλογική ατζέντα των αυτοδιοικητικών εκλογών (Μάιος 2014). «Πρωταγωνιστής» στις περισσότερες εκδηλώσεις είναι ο Αριστείδης Χατζής, αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αντίστοιχα σε αρκετές εκδηλώσεις έχουν δώσει ομιλίες ο Σταύρος Τσακυράκης, καθηγητής στη Νομική Αθηνών και υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι (έχει προτείνει και την αδελφοποίηση κάθε ελληνικής οικογένειας με μια γερμανική), ο Δημήτρης Καιρίδης, αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο, και ο Γιώργος Παγουλάτος, καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ (φλέρταρε με τη θέση του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της Ελιάς).

Δεξαμενή μελών

Από πού όμως «τροφοδοτείται» με μέλη η νεοφιλελεύθερη οργάνωση νεολαίας; Μια προσεκτική ματιά στη σύσταση των ομάδων που επισκέπτονται τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες συχνά-πυκνά τον τελευταίο χρόνο, δίνει την απάντηση. Οι «αποστολές» αποτελούνται από φοιτητές, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς, που προσελκύονται στον νεοφιλελευθερισμό μέσω των σεμιναρίων που διοργανώνονται σε Πανεπιστήμια. Πανεπιστημιακοί και λίγοι φοιτητές;, τους οποίους επιμελώς δεν αναφέρει το ίδρυμα στην ιστοσελίδα του, γίνονται «γέφυρα» για τη διοργάνωση σεμιναρίων σε ανώτατα ιδρύματα, όπως έχει συμβεί επανειλημμένα στη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή και την Αθήνα. Φοιτητές, προκειμένου να συμπληρώσουν το «βιογραφικό» τους, ενθαρρύνονται στο να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις του ιδρύματος, με ομιλητές Γερμανούς καθηγητές Πανεπιστημίου, και εν τέλει αποκτούν σχετικά οργανική σχέση με το ίδρυμα.

Καθόλου άσχημα για έναν πολιτικό χώρο που έχει κυρίαρχο σύνθημα «να φύγουν τα κόμματα από τις πανεπιστημιακές σχολές».

Εφημερίδα των Συντακτών.

Η Ρωσία, το ΝΑΤΟ και η Υπερεθνική Ελίτ

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ενώ, σε ένα στρατοκρατούμενο Κάρντιφ, το ΝΑΤΟ βυσσοδομεί για το πώς θα υποτάξει άμεσα μεν τον λαό της Ανατολικής Ουκρανίας στη χούντα που του επέβαλε με «πραξικόπημα από τα κάτω» η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), αλλά έμμεσα και τον ίδιο τον Ρωσικό λαό, που στη μεγάλη πλειοψηφία του στηρίζει τον αγώνα τους, η ίδια η Ρωσική ελίτ αντιμετωπίζει μια κρίσιμη επιλογή. Και όσον αφορά το ΝΑΤΟ, είναι σε όλους βέβαια γνωστός ο ρόλος του ως ίσως ο πιο επιθετικός πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός στην Ιστορία, που μόνο το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, άμεσα ή έμμεσα, έχει χύσει ποτάμια αίματος για να συντρίψει κάθε λαό που, έστω δυνητικά, θα αντιστεκόταν στην πλήρη ενσωμάτωσή του στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία κ.λπ.) Γι’ αυτό και οι «λαοπρόβλητες» Νατοϊκές ελίτ, που αποφασίζουν τώρα ακόμη και για πόλεμο, στον οποίο θα καλέσουν μετά τα λαϊκά στρώματα να δώσουν τη ζωή τους, δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν στην Ουαλία παρά μόνο κάτω από την ένοπλη προστασία χιλιάδων στρατιωτικών, αστυνομικών, σεκιουριτάδων κ.λπ..

Δεν είναι όμως το ίδιο γνωστός ο διχασμός της Ρωσικής ελίτ πάνω στο κρίσιμο θέμα της ενσωμάτωσης στην Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της δημιουργίας ενός πραγματικά εναλλακτικού πόλου, σε αντίθεση με τον ψευδό-εναλλακτικό πόλο των BRICS χωρών που, (εκτός Ρωσίας), είναι πλήρως ενσωματωμένες στη ΝΔΤ. Είναι άλλωστε φανερό σήμερα πως καμία ενσωματωμένη στη ΝΔΤ χώρα, δεν μπορεί να εγκαθιδρύσει σχέσεις ισοτιμίας με την Υ/Ε —κυρίως την «Ομάδα των 7»—που την διαχειρίζεται, ακόμα και αν είναι μια ισχυρή χώρα του μεγέθους της Ρωσίας. Γι’ αυτό άλλωστε σύσσωμη η Υπερεθνική Ελίτ επιχειρεί σήμερα να υπονομεύσει το σχέδιο για την Ευρασιατική Ένωση, το οποίο, κάτω από την ηγεσία της Ρωσίας, θα μπορούσε να δημιουργήσει τη βάση για μια δημοκρατική παγκόσμια τάξη κυρίαρχων εθνών, σε αντίθεση με τη ΝΔΤ που ουσιαστικά κατεδαφίζει την οικονομική και εθνική κυριαρχία.

Περιττό να προσθέσουμε πως οι «Μαρξιστές της συμφοράς», οι οποίοι δεν έχουν πάρει μυρωδιά από τις σεισμικές αλλαγές που επήλθαν από το νέο συστημικό φαινόμενο της ανάδυσης, και σε συνέχεια, της κυριαρχίας, των πολυεθνικών τα τελευταία περίπου 30 χρόνια, και από την συνακόλουθη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μιλούν ακόμη για ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Και αυτό, σε αντίθεση με τη στάση υπέρ της Ευρασιατικής Ένωσης που εύστοχα υιοθέτησε τόσο το Κομουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όσο και το Ουκρανικό Κομουνιστικό Κόμμα. Προφανώς, για τις Μαρξιστικές αυτές διάνοιες οι συγκρουόμενοι ιμπεριαλισμοί είναι, από τη μια μεριά, αυτός των χωρών της Υ/Ε που σε αγαστή σύμπνοια ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και σε συνεργασία με τις ελεγχόμενες από αυτές χώρες αποτελούν την «διεθνή κοινότητα» και, από την άλλη ο εναλλακτικός Ρωσικός «ιμπεριαλισμός». Ένας ιμπεριαλισμός που ούτε κανένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο έχει κάνει στην ΝΔΤ, ούτε ελέγχει σημαντικές υπερεθνικές επιχειρήσεις, και διαθέτει ελάχιστη, αν όχι οριακή, υπέρ-εθνική κυριαρχία —δηλαδή, συγκέντρωση οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής, μιντιακής και πολιτιστικής δύναμης στο διεθνές επίπεδο. Εκτός, βέβαια, αν θεωρήσουμε μη ιμπεριαλιστικές μόνο τις κομουνιστικές χώρες, οπότε μένουμε βασικά με την Βόρεια Κορέα!

Αντίθετα, όπως προκύπτει από σειρά σημαντικών ενδείξεων, η Ρωσία δεν είναι ακόμη πλήρως ενσωματωμένη στην ΝΔΤ, παρά την πρόσφατη ένταξή της στην Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου (ΠΟΕ) που την οδηγεί σε αυτήν. Γι’ αυτό και το ΚΚ Ρωσίας σωστά ζητά την άμεση έξοδο της χώρας από τον ΠΟΕ —σε αντίθεση με το ΚΚΕ που (αν δεν σφάλλουμε), δεν το έχουμε δει να προβάλλει παρόμοιο αίτημα! Έτσι, η Ρωσία:

• δεν είναι πλήρες μέλος της Υ/Ε και όταν την έβαλαν σαν «τσόντα» στην Ομάδα των «7+1», κάθε φορά που η κυβέρνησή της εναντιωνόταν στην συστηματική περικύκλωση της χώρας από την Υ/Ε και το ΝΑΤΟ, πρώτα στη Γεωργία και τώρα στην Ουκρανία, αποπέμπονταν πάραυτα από την Υ/Ε

• η οικονομική της ελίτ δεν είναι ενσωματωμένη στην υπερεθνική οικονομική ελίτ αφού δεν ελέγχει σημαντικές, καθαρά ιδιωτικές, πολυεθνικές και επομένως δεν ασκεί οποιονδήποτε σημαντικό έλεγχο στους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς (ΔΝΤ, Παγκ. Τράπεζα, ΠΟΕ κ.λπ.) που ελέγχει η Υ/Ε. Ακόμη η ανάπτυξη, η έρευνα και η τεχνολογία της δεν εξαρτώνται βασικά από τις πολυεθνικές στο έδαφός της (όπως π.χ. στην Κίνα). Παρόλα αυτά, οι «ολιγάρχες» της, (δηλαδή οι κλεπτοκράτες που έγιναν καπιταλίστες από το ξεπούλημα των σοβιετικών επιχειρήσεων) διακαώς επιθυμούν την πλήρη ενσωμάτωση στην ΝΔΤ, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με το άτυπο λαϊκό μέτωπο κατά της παγκοσμιοποίησης που περιλαμβάνει από κομουνιστές μέχρι πατριώτες και ορθόδοξους

• η πολιτικο-στρατιωτική της ελίτ έχει αποκλειστεί από τους υπερεθνικούς πολιτικοστρατιωτικούς οργανισμούς που ελέγχει η Υ/Ε, (ΝΑΤΟ κ.λπ.) και έχει εξοστρακιστεί ακόμη και από τον κύριο υπερεθνικό πολιτικό οργανισμό τον ΟΗΕ, τη Γενική Συνέλευση του οποίου ελέγχει η «διεθνής κοινότητα» (βλ. π.χ. την ψηφοφορία για την Ουκρανία), ενώ στο Συμβ. Ασφαλείας, αν έχει αποφύγει μέχρι τώρα αποφάσεις για εμπάργκο, αν όχι και για στρατιωτική επέμβαση εναντίον της, το οφείλει μόνο στο βέτο που είχε κερδίσει η ΕΣΣΔ

• η υπερεθνική μιντιακή της δύναμη είναι οριακή, αφού τα διεθνή ΜΜΕ ελέγχονται από πολυεθνικές και μεγιστάνες της Υ/Ε. Γι’ αυτό και ο μέσος δυτικός πολίτης αυτό που έχει «καταλάβει» για την Ουκρανία είναι ότι κάποιος κακός δικτάτορας (Πούτιν) κάνει εισβολές κ.λπ. για να ξανακτίσει την Σοβιετική Ένωση!

Η κρίσιμη, επομένως, επιλογή από την οποία θα κριθεί η τύχη όχι μόνο της Ρωσίας και της Ευρασιατικής Ένωσης, αλλά όλων μας, θα γίνει στη Ρωσία. Εκεί θα κριθεί εάν θα επικρατήσει τελικά το παγκοσμιοποιημένο τμήμα της ελίτ της, ή αντίθετα το πατριωτικό. Εάν, δηλαδή, θα υποταχθούμε στην παγκόσμια διακυβέρνηση της Υ/Ε, ή εάν θα κτίσουμε ενώσεις εθνών με εθνική και οικονομική κυριαρχία που θα στηρίζονται στην αυτοδυναμία —προϋπόθεση για κάθε συστημική αλλαγή στο μέλλον...

Θα χυθεί αίμα

Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι των πραγματικών ενόχων. Δεν θα στηθεί κανείς από τους φανερούς

υπαίτιους των καθημερινών τραγωδιών εκατομμυρίων Ελλήνων σε κανένα εδώλιο κατηγορουμένου και σε καμία γκιλοτίνα. Το αίμα θα είναι του γείτονα, του συγγενή, του άγνωστου καθημερινού ανθρώπου που μάς σπρώχνει αλαφιασμένος στον δρόμο λόγω του οικονομικού του αδιεξόδου. Η μη έγκαιρη αντίδραση του λαού και η μη απονομή δικαιοσύνης θα φέρει το μαχαίρι στο χέρι και από εκεί σε αυτόν που είναι η αφορμή, πολλές φορές η κατά φαντασία αφορμή, και όχι η αιτία.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην λαϊκή βάση της Ελλάδας ζουν πλέον δύο τάξεις και αυτές δημιουργήθηκαν από την συνειδητοποιημένη πολιτική γραμμή της άρχουσας τάξης. Η τάξη αυτών που ακόμη εισπράττουν δουλεύοντας ή έχοντας σίγουρο το μισθό ή την σύνταξη και η τάξη αυτών που τα έχουν χάσει όλα και περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Δύο ταχύτητες οικογενειών σε σπίτια που μέχρι πριν 5 χρόνια δεν τους χώριζε τίποτε. Ακόμη και μέσα σε μια 2μελη οικογένεια έχουμε πλέον δύο κοινωνικές τάξεις: Ο φέρων το μεροκάματο και ο φέρων την απραξία.

Η μη ύπαρξη κοινωνικής συνοχής εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει καθημερινότητα στην συμβίωση σχέσεων, οικογενειών, πολυκατοικιών, γειτονιών, χωριών και πόλεων. Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι αίμα ούτε επανάστασης, ούτε εμφυλίου. Θα είναι αίμα προσωπικό από διένεξη που ξεκίνησε όταν μπήκε η διαχωριστική γραμμή του “θα πάρω καινούργιο αυτοκίνητο” και του “δεν έχω ούτε για τσιγάρα”.

Ο έχων απέναντι στον αναγκαστικά απεγνωσμένο. Ο εργαζόμενος απέναντι στο τεμπέλη που βρήκε αφορμή την κρίση να επιχειρηματολογήσει. Ο τεμπέλης κρατικοδίαιτος απέναντι στον κατεστραμμένο πρώην επαγγελματία ή εργάτη. Ο ηλίθιος απέναντι στον ρεαλιστή.

Τελειώνουν και οι τελευταίες οικονομίες, όπως τελειώνει και η περίοδος χάριτος των κυβερνώντων απέναντι στον λαό. Θα αρχίσουν οι κατασχέσεις κινητών και ακινήτων όπως και οι πλειστηριασμοί με ρυθμούς που δεν τους φανταζόμαστε. Θα αρχίσει το κατέβασμα του διακόπτη του ηλεκτρισμού και της ύδρευσης με ταχύτητα φωτός. Το ένα διαμέρισμα θα πλένει σε σκάφη την στιγμή που από το διπλανό διαμέρισμα θα ακούγεται το νερό να τρέχει, το πλυντήριο να πλένει και τον λέβητα να είναι σε συνεχή λειτουργία. Αυτές θα είναι οι αφορμές που θα χυθεί αίμα. Τόσο απίστευτες, μα τόσο πραγματικές.

Ο ένας με δανεικό ποδήλατο και ο άλλος με το οικογενειακό αυτοκίνητο με μόνο έναν επιβάτη. Ο ένας μαυρισμένος από τα καλοκαιρινά μπάνια του και ο άλλος κάτασπρος σαν το γάλα λες και πέρασε το καλοκαίρι στην Σιβηρία. Θα βγουν τα μαχαίρια για τόσο ασήμαντες αφορμές που όμως στην βάση είναι η αιτία διότι δεν έπεσε με τη μία αυτό το ανθρώπινο ντόμιμο αλλά σταδιακά και μελετημένα. Και όταν έπεσαν τα πρώτα ντόμινο, τα πιο απομακρυσμένα από τον κίνδυνο δεν έδωσαν καμία σημασία. Όσο όμως δεν αντιδρούσαν για την πτώση του διπλανού τόσο οι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού έσπρωχναν με το δάχτυλο και την διπλανή ανθρώπινη συστάδα. Και το παιχνίδι συνεχίζεται…..

Όσο όμως θα κρατιούνται κάποια πιόνια όρθια μόνο και μόνο για την στήριξη του συστήματος τα πεσμένα πιόνια έχουν μπει ήδη στην διαδικασία της ζωώδους επιβίωσης χωρίς όμως δυστυχώς τους αυστηρούς νόμους της ζούγκλας. Με τους νόμους του ανθρώπου, που πέρα από την επιβίωση, έχασε την εγωιστική περηφάνια.Του ανθρώπου που σταμάτησε να βλέπει τον διπλανό με την μάσκα του συνανθρώπου και τον αντιμετωπίζει ως εχθρό του είδους του.

Ως μονάδα ηττήθηκε, θύμωσε, πείνασε, αδικήθηκε, ζήλεψε και ως μονάδα ενστικτωδώς θα κάνει ο,τιδήποτε για να μείνει ζωντανή. Όσα τα ονόματα των ανέργων και των χρεωμένων τόσα και τα είδη προς εξαφάνιση που θεωρούν ότι ζουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό, το ίδιο που πριν λίγο καιρό από δική τους επιλογή το έβλεπαν ως το ιδανικό. Γνωρίζοντας ότι την αιτία της κατάστασής τους δεν μπορεί να την αντιμετωπίσουν θα πάρουν το αίμα τους πίσω από αυτόν που ακόμα με το παρόν σύστημα καταφέρνει να ζει μια ζωή ανάλογη με αυτή της προ “κρίσης” ή έχει την ψυχραιμία να αντιμετωπίζει τον καθημερινό θάνατό του αξιοπρεπώς.

Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι πάντα αυτό που κυλάει στις φλέβες αλλά και αυτό που κυλάει στην ψυχή. Θα σπάσουν δεσμοί αίματος, δεσμοί συναισθημάτων και ολόκληρων δεκαετιών σχέσεις ανθρώπων. Δεν θα είναι ο πιο δυνατός αυτός που θα κάνει την αρχή αλλά ο πιο αδύναμος που τελικά έβλεπε τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο ως δεκανίκι για την μέχρι σήμερα ζωή του. Το δεκανίκι πρέπει να πληρώσει το τίμημα αφού τώρα δεν μπορεί να τον στηρίξει.

Με τις σφουγγαρίστρες θα μαζεύουμε τα υπολείμματα της κάθε σφαγής έχοντας κιλά αποδεικτικών στοιχείων μέσα σε πλαστικούς κουβάδες ότι η αιτία της εθνικής μας κατάντιας ήταν πάντα προσωπική υπόθεση.

πηγή:

http://simplemangreek.blogspot.gr/

Πάρτε πίσω τον ΕΝΦΙΑ

Η ιστορία του ΕΝΦΙΑ θυμίζει την αντίστοιχη και πασίγνωστη ιστορία του Χότζα, όπου κάποιος παραπονιέται για το μέγεθος του δωματίου του και ο Χότζας τον βάζει να το γεμίσει με όλα τα ζωντανά της στάνης του. Ο ίδιος άνθρωπος όταν κατόρθωσε να βγάλει έξω τα ζώα και να μείνει και πάλι μόνος, πίστεψε ότι ζει σε ένα παλάτι. Όσες εκπτώσεις κι αν κάνουν, ο ΕΝΦΙΑ θα παραμείνει ένας άδικος και παράλογος φόρος.

Μπορεί ο ΕΝΦΙΑ να έχει "λάθη", αλλά αυτά αποδεικνύουν το πόσο πρόχειρο είναι το κράτος μας. Κατά τα λοιπά ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας ληστρικός νόμος από την στιγμή που φορολογεί την κατοχή των ακινήτων και όχι το έσοδο που ενδεχομένως αυτά φέρουν. Στο βάθος του μυαλού όσων επέβαλλαν αυτό το τερατούργημα είναι η κατάσχεση της περιουσίας των Ελλήνων σε περίπτωση χρεοκοπίας. Προσπαθούν να δημιουργήσουν προηγούμενο. Ο κάθε Έλληνας είναι υπεύθυνος με το τελευταίο του ευρώ για τα χρέη του κράτους του.

Σε πρώτη ανάγνωση αυτό μπορεί να μοιάζει λογικό! Η έννοια της συλλογικής ευθύνης είναι αρεστή στους Βόρειους! Μπορεί να καταδικάζουν σήμερα εγκλήματα που έγιναν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πολλά από εκείνα τα εγκλήματα έγιναν επειδή οι Γερμανοί θεώρησαν ότι οι ντόπιοι πληθυσμοί είχαν ευθύνη για τα δρώμενα στην περιοχή τους! Το ίδιο επιχειρούν και σήμερα! Πόσο υπεύθυνος είναι ο πολίτης της πόλης των Γρεβενών που κατέχει ένα μικρό διαμέρισμα για την χρεοκοπία της χώρας; Σίγουρα λιγότερη από εκείνους που την καταλήστευσαν με τις περιπτώσεις τύπου Siemens και εκείνους που δάνειζαν αφειδώς την χώρα ακόμη και λίγες εβδομάδες πριν τον... Τιτανικό του Παπακωνσταντίνου.

Όλη αυτή η ιστορία, όμως, έχει μία "συνέπεια". Δεν υποχωρούν ούτε πόντο από τις θέσεις τους, επειδή γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας και θέλουν το πείραμα της Ελλάδας να επαναληφθεί και όπου αλλού χρειαστεί. Να περάσει η λογική της συλλογικής ευθύνης και οι Ευρωπαίοι πολίτες να πληρώνουν με την προσωπική τους περιουσία για τα χρήματα που χάνουν οι κυβερνήσεις τους και οι τραπεζίτες. Ή αλλιώς για τα χρήματα που χάνουν οι κυβερνήσεις τους παρέα με το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Μην ρωτήσετε τι θα γίνει αν το ατύχημα συμβεί στο σπίτι τους. Σε αυτή την περίπτωση, όπως έγινε και με τα ελλείμματα πριν δέκα χρόνια, οι κανόνες μπορεί και να μην ισχύουν γι΄ αυτούς.

Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο άλλο άκρο! Να αρχίσει να εχθρεύεται το σύστημα, θεωρώντας ότι η πρωσική αντίληψη περί ευθύνης είναι αντιπροσωπευτική του καπιταλισμού. Δεν είναι όμως έτσι, ανεξάρτητα από το αν οι Γερμανοί είναι αυτή την στιγμή πανίσχυροι στην Ευρώπη. Και ναι μεν η ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο και υπό αυτή την έννοια δεν έχουν σε όλα άδικο οι Γερμανοί, αλλά είναι βέβαιο ότι έχουμε διαφορετική αντίληψη για το ποιά είναι η θέση του πολίτη στην κοινωνία. Οι αλλαγές γίνονται μέσα από συμμετοχικές δράσεις, αλλά όχι με εξαναγκαστικό τρόπο.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ΕΝΦΙΑ υπάρχει κι αλλού. Φόροι επί των ακινήτων υπάρχουν, αλλά αυτοί είναι ανταποδοτικοί. Αλλά ο ΕΝΦΙΑ δεν είναι καν ένας φόρος που έχει να κάνει μόνο με την κατοχή ακινήτων. Το μοναδικό του αμάρτημα δεν είναι ότι πρόκειται για έναν μη ανταποδοτικό φόρο. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για έναν αυθαίρετο φόρο: Οι δανειστές απαίτησαν ένα νούμερο και βρήκαν αυτό το νούμερο από εκείνους που δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν, από τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Όλα τα άλλα, ο τρόπος υπολογισμού και τα λάθη είναι δευτερευούσης σημασίας. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το ότι τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες ακινήτων για τα χρέη της χώρας. Τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες ακινήτων επειδή τα ακίνητα δεν μπορεί κανείς να τα πάρει και να φύγει.

Και ποιός θα έπρεπε να πληρώσει; Μα εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα! Αυτοί μιλάνε συνεχώς για τιμωρία, όταν ξέρουν ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη. Η τιμωρία δεν παράγει πλούτο και έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν νέα έσοδα για το κράτος. Αλλά γι΄ αυτούς προέχει η τιμωρία και η συμμόρφωση στις διαδικασίες, όπως αυτοί έχουν μάθει να τις βάζουν στις δικές τους κοινωνίες. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που το "πείραμά" τους είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση πρέπει να πάρει πίσω το ΕΝΦΙΑ. Διότι πρόκειται για έναν άδικο νόμο.

Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή:www.capital.gr

www.capital.gr

Γ.Δελαστίκ: Άταφο το πτώμα του ΠΑΣΟΚ

Θεαματικότατο και απολαυστικό το «ξεκατίνιασμα» του Γιωργάκη με τον Βενιζέλο αυτή την εβδομάδα. Χωρίς να κατονομάσουν ο ένας τον άλλο, μόνο… μαλλί με μαλλί δεν πιάστηκαν! Ίσως επειδή σε μια τέτοια μάχη οΜπένι θα ήταν χαμένος από χέρι, αφού μόνο ο Γιωργάκης θα είχε μαλλί να τραβήξει! Από κουβέντες που έσφαζαν ο ένας τον άλλο όμως μια χαρά τα πήγαν. Φραστική πανδαισία. «Ο δρόμος […] έχει πισώπλατα μαχαιρώματα, έχει και προδοσίες» είπε ο λαομίσητος Γιωργάκης, αναφερόμενος στον γνωστό πλέον ρόλο του Βενιζέλου στην όντως πραξικοπηματική ανατροπή του τον Νοέμβριο του 2011. Το είπε τη Δευτέρα, στη δική του εκδήλωση.

«Εξασφάλισα με τεράστιο προσωπικό κόστος την ενότητα του χώρου το 2007, μέσα σε συνθήκες τριτοκοσμικού φασισμού!» του ήρθε πληρωμένη απάντηση από τον Βενιζέλο την Τετάρτη, 3 του Σεπτέμβρη, στην εκδήλωση που υποτίθεται ότι γιορτάζονταν τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Το 2007 όμως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Βενιζέλος αναφέρεται προφανώς στην αποτυχημένη προσπάθειά του να ανατρέψει τον Γιωργάκη από αρχηγό του κόμματος μετά την ήττα στις βουλευτικές εκλογές από τον Κώστα Καραμανλή. Άλλο πράγμα όμως η ήττα του Βενιζέλου στις εσωκομματικές εκλογές και εντελώς άλλο πράγμα η εκ των υστέρων καταγγελία του Βενιζέλου ότι ο Γιωργάκης είχε δημιουργήσει μέσα στο ΠΑΣΟΚ «συνθήκες τριτοκοσμικού φασισμού». Το ερώτημα είναι προφανές: Όταν ο Γιωργάκης καταγγέλλει στη στάση του Βενιζέλου «πισώπλατα μαχαιρώματα» και «προδοσίες» και ο Μπένι κατηγορεί τον Γιωργάκη ως υπεύθυνο για την εγκαθίδρυση επί προεδρίας του στο ΠΑΣΟΚ «συνθηκών τριτοκοσμικού φασισμού», αυτά σημαίνουν ότι επίκειται διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ;

Όχι, είναι η άποψή μας. Τόσο ο απεχθής Γιώργος Παπανδρέου, που έβαλε την Ελλάδα στο επαίσχυντο καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας, όσο και ο ακόμη πιο αποκρουστικός πολιτικά Βαγγέλης Βενιζέλος είναι πρόσωπα τόσο λαομίσητα ώστε, αν ποτέ έφτιαχναν δικό τους κόμμα, αυτό αποκλειόταν να περάσει το 3% και να μπει στη Βουλή υπό τις σημερινές συνθήκες! Και ο Γιωργάκης και ο Μπένι παρασιτούν στο άταφο πολιτικό πτώμα του ΠΑΣΟΚ! Και οι δύο απεχθάνονται το ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι δύο έχουν συνειδητοποιήσει ότι χωρίς τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ είναι και δύο ασήμαντα μηδενικά από πολιτική – και όχι μόνο! – σκοπιά. Έτσι, το ΠΑΣΟΚ μπορεί πολύ πιο εύκολα να διαλυθεί και να πάψει να υπάρχει παρά να διασπαστεί, αφού ο Γιωργάκης και ο Μπένι που ερίζουν για το πτώμα του είναι ανίκανοι να φτιάξουν δικό τους κόμμα με υποτυπώδη λαϊκή απήχηση. Κι επειδή αυτό που υπηρετούν λυσσωδώς είναι το προσωπικό τους συμφέρον και τίποτα, κυριολεκτικά τίποτα άλλο είναι απίθανο οποιοσδήποτε από τους δύο να προκαλέσει διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ. Στον πολιτικό τάφο θα πάνε μαζί και οι δύο τους. Μέχρι τότε όμως θα προκαλούν αηδία στο λαό με την ολοκληρωτική νοοτροπία τους.

«Απέτρεψα την καταστροφή ενός δημοψηφίσματος με ερώτημα «ναι ή όχι στο ευρώ» διακήρυξε στομφωδώς ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ένας πολιτικός, που κάποτε υπήρξε και συνταγματολόγος, υπερηφανεύεται ότι εμπόδισε τη διενέργεια δημοψηφίσματος, ότι εμπόδισε την έκφραση της λαϊκής βούλησης με τον υπέρτατο τρόπο! Ένας συνταγματολόγος που χαρακτηρίζει τη διενέργεια δημοψηφίσματος …«καταστροφή»! Κι ο άλλος, ο Γιωργάκης, ο οποίος λογικό είναι να μη θέλει να παριστάνει τον ακροατή του Βενιζέλου στην τεσσαρακοστή επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ από τον πατέρα του, διαλέγει στις 3 του Σεπτέμβρη όχι απλώς να μη βρίσκεται στην Ελλάδα, αλλά να μιλάει στο Λονδίνο σε… τραπεζίτες! Μιλάμε για την απόλυτη πολιτική ξεφτίλα του Γιωργάκη! Μιλάμε για πολιτικό καραγκιόζη! Ο Ανδρέας της 3^ης του Σεπτέμβρη 1974 του ΠΑΣΟΚ, ο Γιωργάκης της 3^ης του Σεπτέμβρη 2014 των τραπεζιτών! Είναι σούργελο ο τύπος! Μούγκα φυσικά ο Γιωργάκης για την ξένη επικυριαρχία επί της χώρας, τώρα που ακόμη και οι πέτρες ομολογούν ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό γερμανική, ευρωπαϊκή, αμερικανική οικονομική και πολιτική κατοχή μέσω της τρόικας. Ακόμη και ο γερμανόδουλοςΒενιζέλος αφήνει μια μπηχτή, χωρίς φυσικά να κατονομάσει τη Γερμανία, λέγοντας ότι «αυτή ηισοτιμία δεν υπάρχει, δυστυχώς, όχι μόνο για την Ελλάδα, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα για κανένα κράτος μέλος, πλην ενός, στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Ο Γιωργάκης αποδίδει τη «ρίζα της συμφοράς» της Ελλάδας μόνο στον «πελατειακό καπιταλισμό».

Για να πούμε «και του στραβού του δίκιο» πάντως, αυτός ο «πελατειακός καπιταλισμός» του Γιωργάκη είναι …«αριστερισμός» σε σύγκριση με τον θεμελιώδη προβληματισμό του Βενιζέλου, όπως τον διατύπωσε ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την Τετάρτη: «Μήπως η βασική διαφορά σήμερα δεν είναι ανάμεσα στη συντήρηση και στο σοσιαλισμό, αλλά ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη δυναμική και τον πρακτικό πραγματισμό;» Ο Μπένι, με τη φράση αυτή, κατακτά αμέσως και αυτοδικαίως το Νόμπελ… Μπουρδολογίας!

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 07 Σεπτέμβρη 2014

Θα ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ με την ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ είσπραξη ΕΝΦΙΑ από τους δήμους…

Θα ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ με την ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ είσπραξη ΕΝΦΙΑ από τους δήμους για να μην τους χρηματοδοτει το Δημόσιο!

Εαν ο δημοτης αδυνατει να πληρωσει τι θα του κανουν ;

θα κοβουν το νερο ;

θα κοβουν την αποχετευση ;

θα πλειστηριαζουν τα σπιτια ;

θα τους ΞΕΘΑΥΟΥΝ απο τα νεκροταφεια ;

Προσωπικα, ειμαι υπερ αυτης της νεας ξεφτιλας του ηλιθιου κρατους.

Εχω δηλωσει υπερμαχος της δημιουργικης καταστροφης, και η εισρπαξη ΕΝΦΙΑ απο τους δημους αυτο τον στοχο εξυπηρετει.

Δημητρης Καμμενος

olympia.gr

Ο συμπέθερος του Μπιλ Γκέιτς

Ένας ηλικιωμένος Αμερικανός, φωνάζει μια μέρα το γιο του και του λέει «ξέρεις ήρθε η ώρα να παντρευτείς». Ο γιος του σχεδόν απαξιωτικά του απαντά κοφτά «αυτό ξέχνα το». «Θα παντρευτείς την κόρη του Μπιλ Γκέιτς» επιμένει ο πατέρας. «Αν είναι έτσι τότε συμφωνώ» απαντάει με νόημα ο γιος.

Την επόμενη μέρα, ο πατέρας πάει στο γραφείο του Μπιλ Γκέιτς και του λέει «η κόρη σου θα παντρευτεί το γιο μου». «Αυτό ξέχνα το», του απαντά ο Γκέιτς γελώντας. «Θα τον παντρευτεί», επιμένει ο πατέρας, «γιατί ο γιος μου είναι ο διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας». «Αν είναι έτσι τότε εντάξει», του λέει ο Γκέιτς.

Την ίδια κιόλας μέρα, ο πατέρας πάει στα γραφεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και αφού συναντάει τον πρόεδρο, του λέει «θα κάνεις διευθυντή της Παγκόσμιας Τράπεζας το γιο μου». Ο πρόεδρος της Τράπεζας τον κοιτάει γελώντας και του λέει «αυτό ξέχνα το». «Θα τον κάνεις», επιμένει ο πατέρας, «γιατί είναι γαμπρός του Μπιλ Γκέιτς». «Τότε εντάξει», συμφωνεί ο πρόεδρος της Τράπεζας.

Σε αυτή τη γουστόζικη ιστορία, ένας έξυπνος πατέρας δημιουργεί έναν κύκλο ξεκινώντας από το τίποτα. Αν η ιστορία δεν σας φαίνεται τίποτα άλλο από ένα υπερβολικό ανέκδοτο, τότε απλώς κοιτάξτε γύρω σας. «Κύκλοι του τίποτα» δημιουργούνται κάθε μέρα στην κοινωνία, αναγκάζοντας τον καθένα να τους αποδεχθεί ως κάτι πολύ σημαντικό. Πριν από μερικά χρόνια, ένας εκδότης από αυτούς που σήμερα το γραφείο τους επικοινωνεί πια με αυτό του εισαγγελέα, δημιούργησε ένα οικοδόμημα χτισμένο πάνω στο τίποτα. Περιοδικά και μερικές εκδόσεις, στα οποία ήθελε να δώσει υπόσταση. Έτσι, ως πιο πρόσφορο τρόπο βρήκε τη διοργάνωση δημοσιογραφικών βραβείων. Οργάνωσε ένα γκαλά και μερικές κατηγορίες βραβείων, τα οποία φρόντισε να δώσει στους πιο γνωστούς δημοσιογράφους. Σε ελάχιστο χρόνο οι «βραβευμένοι» δημοσιογράφοι αναπαρήγαγαν το γεγονός και τη βράβευσή τους, μιλώντας για τα «μεγάλα βραβεία του Ομίλου τάδε». Ο έξυπνος, μα κυρίως ο θρασύς χειρισμός του «τίποτα» δημιούργησε αίγλη και ένα κύκλο που ξαφνικά φάνταζε σημαντικός.

Το πιο εμφανές παράδειγμα που δικαιώνει την ιστορία με το «συμπέθερο» του Γκέιτζ είναι η ίδια η λειτουργία της πολιτικομιντιακής διαπλοκής. Μια σειρά από γανωμένα πολιτικά τίποτα, επιλέγονται από το σύστημα της διαπλοκής για να εμφανιστούν στις τηλεοράσεις ως σημαντικές προσωπικότητες. Η ψηφιακή αναπαραγωγή τους, τους καθιστά αναγνωρίσιμους και άρα σημαντικούς.

Αφού καθιερωθούν ως σημαντικοί στα μάτια της κοινής γνώμης, στη συνέχεια θα πάρουν πολιτικά αξιώματα που φαντάζουν δικαιολογημένα και έτσι θα εξυπηρετήσουν τη διαπλοκή ψηφίζοντας νόμους και εφαρμόζοντας πολιτικές.

Το πολιτικό σύστημα για να επιβιώσει, από τη μία πλευρά δημιουργεί φόβους και σύνδρομα στην κοινωνία, και από την άλλη κατασκευάζει σωτήρες δομημένους με τηλεοπτικό τίποτα. Άνθρωποι που δεν έχουν διαβάσει ένα βιβλίο, που δεν μπορούν να συνομιλήσουν με την κοινωνία, που απευθύνονται στον κόσμο αναμασώντας φανφαρόνικες εκφράσεις και λεκτικές περικοκλάδες. Μέσα σε μια νύχτα βαφτίζονται τηλεοπτικά έξυπνοι, ευφυείς, ευθείς, σημαντικοί, συνταγματολόγοι, φορείς του πνεύματος και τραυματιοφορείς προβλημάτων. Δεν είναι τίποτα άλλο από «τίποτα». Συμπέθεροι της διαπλοκής και παιδιά της αναξιοπρέπειας.

Πηγή: koutipandoras.gr

H ΝΔ δεν έχει συληθεί, Γαλανόλευκοι πατριωτικοί σκελετοί επανέρχονται για να ολοκληρώσουν το ξεπούλημα της Ελλάδας.

  Ο αίλλινας πατριώτης, στρατιώτης της αλύτρωτης Ελλάδας του.. ΔΝΤ.

Τελειώνει η κρατική χρηματοδότηση του Καρατζαφέρει με τα εκατομμύρια που κατάτρωγε από τον κρατικό κορβανά , ήρθαν και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών που οι πατριώτες δεν προτίμησαν τον γαλανόλευκο πατριώτη Καρανζταφέρη έτσι και αυτός  επιστρέφει   στο λημέρι της ΝΔ. Είναι το  Θέλημα του Κυρίου, να βάζει σε συνεχείς δοκιμασίες τον δούλο του.

 Η προσπάθεια των εντολοδόχων των ξένων επικυρίαρχων να χαϊδέψουν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας συναντά ανάμεσα στους υπόλοιπους πολιτικούς εγκληματίες του ΔΝΤ και τον γαλανόλευκο  πατριώτη Καρατζαφέρη.

 Ο Καρανταζφέρης υπήρξε ο πιο συνεπής τηλεοπτικός  “λαγός”, ο  πιο τηλεοπτικός "σοφός",  πιο "σοφός" και από το χαζοΚουβέλη,  όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων , των δοσίλογων κατά τη διαλεκτική των πατριωτών, προσφέροντας ως δοσίλογος (πάντα κατά τους  πατριώτες) τις καλύτερες υπηρεσίες στην ξένη κατοχή του ΔΝΤ και των Γερμαναράδων που “έχουν έρθει σαν φίλοι”  και που κάτι του θύμιζαν από παλιά..

      
Τώρα κατά την ώρα της επιστροφής και του τέλους της κρατικής επιχορήγησης , ο Καραντζαφέρης ως νέος Αί Δημήτριος , στο όνομα της Παναγιάς, του Χριστού και του Τόμσεν θα χτυπήσει με την πύρινη ρομφαία του την αριστερά, σώζοντας την Ελλάδα, όπως την έσωσαν και οι πρόγονοί του οι γερμανοτσολιάδες στην κατοχή,  όχι  τη σημερινή,  την προηγούμενη..

Ο γαλανόλευκος  δεξιός βόθρος των πατροωτών, ελλείψη στελεχών,   επαναπροσέλαβε  πάλι το θυρωρό του, ένα τυπικό δείγμα Γαλανόλευκου πατριώτη  και χριστιανού στρατιώτη.. 

.Η πατρίδα, οι πατριώτες , η γαλανόλευκη σημαία, η περήφανη και αλύτρωτη  Ελλάδα, βρήκαν έναν ακόμη ανιδιοτελή στρατιώτη να στήριξη το καθεστώς του Μνημονίου και των επικυρίαρχων  του ΔΝΤ και των Γερμαναράδων ..

 dakrygono

Η νέα οικονομία "ανάπτυξης" στη ΝΔΤ

Του Τάκη Φωτόπουλου από την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»

Ελάχιστοι πια αμφιβάλλουν για τις δομικές αλλαγές που συντελούνται στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δεν αναφέρομαι βέβαια στις αλλαγές που συνδέονται με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, όπως υποστηρίζουν Παλαιολιθικές Μαρξιστικές απόψεις. Στην πραγματικότητα, η χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία λειτούργησε απλά ως καταλύτης για τη σημερινή οικονομική καταστροφή στην οποία οδηγήθηκαν λαοί όπως ο Ελληνικός, ήταν μόνο ένα σύμπτωμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ούτε φυσικά εννοώ τις ριζικές αλλαγές που υποτίθεται φέρνει η «χρηματιστικοποίηση» (financialisation) της οικονομίας που δήθεν αποτελεί νέα ιστορική περίοδο στην εξέλιξη του καπιταλισμού, ενώ η παγκοσμιοποίηση αποτελεί απλά “ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό” της ιστορικής περιόδου της χρηματιστικοποίησης! Και αυτό, διότι παρόμοιες βαθυστόχαστες και εντελώς αποπροσανατολιστικές Μαρξίζουσες προσεγγίσεις θεμελιώνονται σε μια άκρως διαστρεβλωμένη αντίληψη της σημερινής πραγματικότητας που αγνοεί το κυρίαρχο φαινόμενο της εποχής μας: τη δημιουργία και, στη συνέχεια, την κυριάρχηση των υπερεθνικών επιχειρήσεων και συνακόλουθα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που συνιστά την οικονομική διάσταση της ΝΔΤ.
Ούτε όμως αναφέρομαι στις διάφορες οικολογικές προσεγγίσεις, όπως η σχετικά νεόκοπη προσέγγιση της από-ανάπτυξης, σύμφωνα με τις οποίες είναι η σπάνις των πόρων (και ειδικά των ενεργειακών πόρων) που έμμεσα δημιούργησε την κρίση, με βάση τον συλλογισμό πως η ανάπτυξη-για-την–ανάπτυξη είναι μη βιώσιμη, διότι ξεπερνάει τα όρια της βιόσφαιρας. Όμως, στην πραγματικότητα, το επιχείρημα της σπάνεως των πόρων έχει ξεπεραστεί από τα νέα καταναλωτικά πρότυπα που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση, τα οποία δεν στηρίζονται πλέον σε μια ενιαία «οικονομία ανάπτυξης» που θεμελιώνεται σε μια μαζική καταναλωτική κοινωνία, όπως πριν. Αντίθετα, μια νέα οικονομία «ανάπτυξης» αναδύεται στη ΝΔΤ που στηρίζεται στην ανάπτυξη για τους λίγους και την από-ανάπτυξη για τους πολλούς και θεμελιώνεται σε μια δυαδική καταναλωτική κοινωνία:
την τυπική καταναλωτική κοινωνία, η οποία όμως τώρα καλύπτει τις ανάγκες (που βασικά δημιουργεί η ίδια η καταναλωτική κοινωνία!) μιας μειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή, των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων που επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, είτε βρίσκονται στον παλιό «Βορρά» είτε στον παλιό «Νότο» και
την αναδυόμενη νέα «καταναλωτική κοινωνία επιβίωσης» που καλύπτει τις ανάγκες (κυρίως τις βασικές) του υπόλοιπου πληθυσμού, ο οποίος είναι καταδικασμένος σε μόνιμη ανεργία, ή σε χαμηλόμισθες δουλειές και συντάξεις επιβίωσης, σε συμβόλαια «μηδενικών ωρών εργασίας» και σε μερική ή περιστασιακή απασχόληση.
Με άλλα λόγια, ένα είδος «από-ανάπτυξης» ήδη τίθεται σε εφαρμογή από την Υπερεθνική Ελίτ (βασικά την «Ομάδα των 7») που διαχειρίζεται την ΝΔΤ. Φυσικά, η συστημική αυτή από-ανάπτυξη είναι διαστρεβλωμένη αφού έχει αποβάλλει τα ξένα (για το σύστημα) στοιχεία του διαμοιρασμού, της συνεργασίας, κ.λπ. που τόνιζε η θεωρία της από-ανάπτυξης. Όμως, το τελικό οικολογικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο αφού η νέα οικονομία «ανάπτυξης» πετυχαίνει τον στόχο της μείωσης της πίεσης πάνω στους παραγωγικούς πόρους, χωρίς να καταργεί την «οικονομία ανάπτυξης», όπως απαιτούσαν οι οικολογικές προσεγγίσεις. Φυσικά, την «επιτυχία» αυτή την πληρώνουν τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, τα θύματα της παγκοσμιοποίησης….
Έτσι, η συζήτηση περί από-ανάπτυξης δεν είναι μόνο άσχετη με τη σημερινή πραγματικότητα αλλά και αποπροσανατολιστική, ειδικά για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, αφού, έστω έμμεσα, δικαιώνει τις διάφορες πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Μολονότι βέβαια οι ιδεολόγοι της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης δεν τολμούν να δικαιολογήσουν τις πολιτικές λιτότητας στη βάση μιας οικολογικής ορθολογικότητας, εντούτοις, πολλοί άνθρωποι στη μεσαία τάξη που ανησυχούν για την οικολογική κρίση (αφού φυσικά έχουν ήδη λύσει τα δικά τους βιοτικά προβλήματα, δεδομένου ότι ανήκουν στους ευνοούμενους της παγκοσμιοποίησης) σίγουρα θα έβρισκαν την ανατέλλουσα νέα οικονομία «ανάπτυξης» ωφέλιμη, με βάση το οικολογικό αυτό «άλλοθι». Πράγμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένας πρόσθετος λόγος που θα τους έπειθε να ψηφίσουν τα κόμματα που στηρίζουν τις διάφορες κοινοβουλευτικές χούντες στη ΝΔΤ. Η «ανάπτυξη» άλλωστε που υπόσχεται και η δική μας Κοινοβουλευτική Χούντα είναι αυτή ακριβώς που περιέγραψα παραπάνω.​​
Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα «όρια στην ανάπτυξη», ή, αντίστοιχα, οι προσεγγίσεις για την από-ανάπτυξη καθεαυτές, οι οποίες γίνονται «ξένες», αν όχι αποπροσανατολιστικές, στη ΝΔΤ. Οι μεταβατικές τους στρατηγικές, οι οποίες ξεκινούσαν από το τοπικό επίπεδο για να οικοδομήσουν μια εναλλακτική οικολογική κοινωνία (ή στην περίπτωση της προσέγγισης της «Περιεκτικής Δημοκρατίας», μια οικολογική δημοκρατία) έχουν επίσης γίνει ασύμβατες με τη σημερινή πραγματικότητα. Η ριζική αποκέντρωση μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς ―είτε αυτή πραγματώνεται μέσω των «οικο-χωριών», είτε μέσω των «αστικών χωριών», είτε ακόμη και μέσα από τοπικές «Περιεκτικές Δημοκρατίες εν δράσει»― είναι αδύνατη σήμερα. Ο «οικονομικός τοπικισμός», δηλαδή η αλλαγή των σχέσεων παραγωγής μέσα από την δημιουργία αυτάρκων ή ακόμη και αυτό-δύναμων κοινοτήτων, είναι αδύνατος όσο οι υπερεθνικές επιχειρήσεις, καθώς και οι θυγατρικές και τα υποκαταστήματα τους εξαπλώνονται σε κάθε κοινότητα των χωρών που είναι ενσωματωμένες στη ΝΔΤ. Όταν, δηλαδή, η οικονομική αυτοδυναμία δεν είναι δυνατή σήμερα ακόμα και στο εθνικό επίπεδο, εάν προηγουμένως δεν έχει κατακτηθεί η εθνική και οικονομική κυριαρχία, μπορεί ο καθένας να φανταστεί πόσο εφικτή θα ήταν μια παρόμοια αυτοδυναμία στο τοπικό επίπεδο ―εκτός βέβαια αν μιλούμε για αυτοδυναμία τύπου Ροβινσώνα Κρούσου…
Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι οι ριζικές αλλαγές στις πολιτικές και οικονομικές δομές των χωρών που είναι ενσωματωμένες στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σηματοδοτούν την ανάγκη για μια θεμελιακή μετατόπιση της στρατηγικής που έχει στόχο τη ριζική κοινωνική αλλαγή. Και αυτό, διότι σήμερα δεν υπάρχει ακόμη και ο ελάχιστος βαθμός εθνικού και οικονομικού αυτό-καθορισμού που είναι αναγκαίος για τη δημιουργία «λαϊκών βάσεων πολιτικής και οικονομικής εξουσίας», είτε στο τοπικό, είτε ακόμη και στο εθνικό επίπεδο. Είναι δηλαδή φανερό ότι η Κοινωνική Πάλη στην εποχή της  παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί παρά να έχει πρώτιστο στόχο την επανα-δημιουργία αυτού του ελάχιστου βαθμού εθνικού και οικονομικού αυτό-καθορισμού (δηλ. της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας) ως βασικής προϋπόθεσης για την οποιαδήποτε ριζική (συστημική) αλλαγή.​
Πηγή inclusivedemocracy.org

Όταν ο μνημονιακός Θανάσης Μαυρίδης, δεν φοβάται πλεόν τον ΣΥΡΙΖΑ!

Ο ΕΝΦΙΑ έχει ξεσηκώσει όλους τους Έλληνες, και σε αυτήν την "ολότητα" όλους του νεοφιλελεύθερους, φανατικούς υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών. Σωστά επισημαίνεται ότι οι ιδιοκτήτες πολλών σπιτιών ήταν μέρος του παραδοσιακού πελατολογίου της ΝΔ, και σήμερα βλέπουν ότι τα σπίτια δεν τους τα παίρνουν οι Κομμουνιστές, αλλά οι οπαδοί της "ελεύθερης αγοράς", όπως  επισημαίνει στο άρθρο του, ο Θανάσης Μαυρίδης που παραθέτουμε πιο κάτω, χωρίς σχόλιο!

Aπό τον Θανάση Μαυρίδη

Η ζημιά που έπαθε η κυβέρνηση με τον ΕΝΦΙΑ δεν έχει αποτυπωθεί ακόμη σε κάποια δημοσκόπηση. Η αίσθηση που υπάρχει, πάντως, είναι ότι υπήρξαν σημαντικές απώλειες, και μάλιστα μέσα στον σκληρό πυρήνα των οπαδών της! Όταν κάποιος χάνει τους παραδοσιακούς του φίλους, κάτι έχει κάνει λάθος!

Το έχουμε πει πολλές φορές από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση Σαμαρά δέχτηκε τις πολιτικές και τις πρακτικές της ομάδας Στουρνάρα. Ο δρόμος της άγριας φορολογίας της μεσαίας τάξης θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα στο σημείο που είμαστε σήμερα: Η μεσαία τάξη έχει εξαντληθεί οικονομικά και ταυτόχρονα νιώθει προδομένη από τους πολιτικούς της εκπροσώπους!

Το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις μεταξύ κυβέρνησης και εκλογικού σώματος είναι μεγάλο και δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα. Όταν κάποιος έχει κληθεί να πληρώσει σε μία χρονιά μαζεμένους φόρους τεσσάρων ετών και έρχεται «καπάκι» και ο ΕΝΦΙΑ με τα τόσα λάθη, νιώθει ότι δεν έχει πλέον κάτι άλλο να περιμένει. Είναι η χαριστική βολή.

Οι κρατικοδίαιτοι σύμβουλοι του υπουργείου πήραν το θέμα ελαφρά. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα τους υπηρετώντας τον σοσιαλισμό, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από εκείνους. Η κυβέρνηση όφειλε να δει το πρόβλημα εγκαίρως και κυρίως να μην εμπιστευτεί το υπουργείο Οικονομίας στα χέρια των ανθρώπων που το εμπιστεύτηκε.

Είναι πλέον αργά για δάκρυα. Το μόνο που ίσως θα μπορούσε να γίνει θα ήταν μία μείωση των αντικειμενικών τιμών σύντομα. Έτσι ώστε να δείξουν στον κόσμο ότι καταλαβαίνουν, ότι συμπάσχουν. Κι όχι να ανακοινώνουν ότι οι νέες αντικειμενικές θα ισχύσουν το... 2016! Δεν φτάνει που καλείται κάποιος να πληρώσει φόρο κατοχής, νιώθει την ίδια στιγμή να τον κοροϊδεύουν.

Ένα μεγάλο μέρος των ιδιοκτητών ακινήτων δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα εξωφρενικά χαράτσια. Το πιο άθλιο είναι ότι αυτό το γνώριζαν εκείνοι που αποφάσισαν! Επέβαλαν έναν εντελώς άδικο φόρο, ξέροντας ότι εξοστρακίζουν πολλούς ανθρώπους από το οικονομικό σύστημα, στέλνοντάς τους στην απόγνωση και την παραοικονομία. Το ήξεραν, το έβλεπαν καθημερινά στα έσοδα των εφοριών. Αλλά το έκαναν...

Ο ΕΝΦΙΑ δεν είναι ένας ανταποδοτικός φόρος, όπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Είναι ένας φόρος που σκοπό έχει να τιμωρήσει τους Έλληνες για την επιλογή τους να επενδύσουν σε ακίνητα και όχι στις γερμανικές, ολλανδικές και γαλλικές τράπεζες. Είναι ένας ληστρικός φόρος που οδηγεί μοιραία στη δήμευση των ακινήτων. Ο ΕΝΦΙΑ δεν στηρίζεται σε εισόδημα, αλλά είναι ένας αυθαίρετος νόμος, που αναφέρεται σε αυθαίρετες και εξωπραγματικές τιμές ακινήτων.

Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είδαν μέσα στο καλοκαίρι τον εφιάλτη του ΕΝΦΙΑ με τα μάτια τους! Τώρα πια δεν τους φοβίζει κάτι! Ούτε το να δουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τα σπίτια δεν τους τα πήραν οι κομμουνιστές. Τα πήραν εκείνοι που είχαν αναλάβει πολιτικά να υπερασπιστούν τα ιδεώδη της... ελεύθερης αγοράς.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr 

* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 23ης Αυγούστου

 http://www.capital.gr

 http://anemosantistasis.blogspot.gr

Warning, Politically Incorrect

Η Ιερά Εξέταση επιτέλους και στην Ελλάδα.
Με τον μανδύα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου η Ιερά Εξέταση και οι Ιεροεξεταστές άρχισαν ήδη να τροχίζουν τα μαχαίρια τους.
Και θα τους βρεις παντού.
Από την Δεξιά και Άκρα Δεξιά που επιτέλους θα μπορέσει να χώσει την Ρεπούση μέσα μέχρι τους Προοδευτικούς που ακόμα ψάχνουν να βρουν διαφορά ανάμεσα στον κίναιδο, τον ομοφυλόφιλο, τον πούστη, ή την αδελφή.
Μια ευθεία γραμμή διαπερνά την κοινωνία. Όλοι θέλουν να φιμώσουν όλους.
Στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και την ελευθερία της γνώμης.
Politically correct το νέο όνομα του φασισμού.
Αλήθεια έχει το δικαίωμα ένας Τούρκος πολίτης να υποστηρίξει ότι δεν έγινε σφαγή στην Σμύρνη ή στην Τραπεζούντα;
Έχει το δικαίωμα ένας Πέρσης να αναφέρει ως σφαγέα τον Μ. Αλέξανδρο;
Και πως θέλετε να αναφέρονται οι Βούλγαροι στον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο;
Η πλανητική Εξουσία στο απόγειο της διαστροφής του ανθρώπινου μυαλού.
Και γιατί κύριοι και κυρίες όλοι εσείς Δεξιοί, Αριστεροί, προοδευτικοί, ρατσιστές, αντιρατσιστές, γιατί να διχαστεί ο Ελληνικός λαός για ένα θέμα που δεν τον ενδιαφέρει όπως είναι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τον Β’ Π.Π;
Έχει αναγνωρίσει το Ισραήλ κάτι αντίστοιχο για το Ελληνικό Έθνος;
Έχει αναγνωρίσει το Ισραήλ την γενοκτονία των Ρομά που συμπίπτει χρονικά με αυτήν των Εβραίων;
Άλλωστε στους ίδιους φούρνους καιγόντουσαν Εβραίοι και Ρομά!
Και κάτι άλλο.
Από ποιόν θα πρέπει να ζητήσω άδεια ώστε να μιλήσω όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 50 χρόνια στην Παλαιστίνη;
Δεν έχει αναγνωριστεί αυτή η Γενοκτονία ούτε από τον ΟΗΕ, την ΕΕ, το Ελληνικό κοινοβούλιο αλλά ούτε και από το Κοινοβούλιο του κράτους του Ισραήλ.
Αλήθεια από ποιόν να ζητήσω άδεια;
 http://toufekiastoskotadi.wordpress.com

ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ - ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ : Τα πούλησαν 260 εκατ., τα νοικιάζουν με 600 ...

Το Δημόσιο από ιδιοκτήτης έγινε ενοικιαστής, με φέσι...

Σε φαρσοκωμωδία εξελίσσεται η περιβόητη ιδιωτικοποίηση 28 ακινήτων του Δημοσίου, που παραδόθηκαν σε επιλεγμένους ιδιώτες με τη μέθοδο της πώλησης και επανενοικίασης («sale-and-lease-back») τον Νοέμβριο του 2013. Το Δημόσιο από ιδιοκτήτης μετατράπηκε σε ενοικιαστή.

Πήρε...
μόλις 261,31 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου 960 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, που κατατέθηκαν απευθείας στον ειδικό λογαριασμό των δανειστών στην Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ παράλληλα, σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού, δεσμεύτηκε να καταβάλλει εγγυημένο μίσθωμα 30 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως επί 20 χρόνια, ανοίγοντας μία «μαύρη τρύπα», συνολικά 600 εκατομμυρίων ευρώ.
Τώρα αποκαλύπτεται ότι το Δημόσιο δεν έχει να καταβάλει τα μισθώματα. Οι νέοι ιδιοκτήτες και μισθωτές έχουν εμφανισθεί από τον Ιούνιο στους διαδρόμους του υπουργείου Οικονομικών, διεκδικώντας τα ενοίκιά «τους», ενώ οι οικονομικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών καλούνται να βρουν τρόπο να καλύψουν απαιτήσεις, οι οποίες δεν έχουν προϋπολογισθεί στον προϋπολογισμό 2014 και είναι εκτός προβλέψεων του Μεσοπρόθεσμου 2014-2018.
«Προικοδότηση»
Την τραγελαφική αυτή εξέλιξη, που δείχνει τα θλιβερά αποτελέσματα που συνεπάγονται οι περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» για την εξυπηρέτηση των δανειστών εις βάρος της δημόσιας περιουσίας και των Ελλήνων φορολογουμένων πολιτών, φέρνει στο φως η βουλευτής Β' Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη, με επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε προς τον υπουργό Οικονομικών, ζητώντας εξηγήσεις γιατί το ελληνικό Δημόσιο που μέχρι σήμερα δεν καταβάλλει για τα συγκεκριμένα κτήρια νοίκι στον εαυτό του, «φορτώθηκε» με ένα -εγγυημένο για τους νέους ιδιοκτήτες, που επένδυσαν χωρίς κανένα επιχειρηματικό ρίσκο, χωρίς να διακινδυνεύουν ότι στις συνθήκες της κρίσης μπορεί να τους μείνουν τα κτίρια άδεια- «χαράτσι» 600 εκατ. ευρώ.

 Η Νάντια Βαλαβάνη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτει ότι το Δημόσιο δεν έχει να πληρώσει τα μισθώματα και ότι οι μισθωτές την έχουν στήσει στους διαδρόμους του υπουργείου Οικονομικών Ανάμεσα στα 28 ακίνητα, στα οποία το Δημόσιο από ιδιοκτήτης έγινε ενοικιαστής, με υψηλότατο και εγγυημένο μίσθωμα, είναι κτήρια 5 υπουργείων (Πολιτισμού, Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Υγείας και Παιδείας), 13 κτήρια ΔΟΥ, το κτήριο της ΓΑΔΑ και του Αρχηγείου Αστυνομίας Θεσσαλονίκης κ.ά. στα οποία εξακολουθούν να στεγάζονται οι αντίστοιχες δημόσιες υπηρεσίες.
Η κ. Βαλαβάνη υπενθυμίζει ότι και οι δύο κτηματικές εταιρείες, που τα απέκτησαν μέσω σχετικού διαγωνισμού, είναι θυγατρικές ελληνικών τραπεζών (της Πανγαίας της Εθνικής και της Eurobank Properties της Eurobank), ανακεφαλαιοποιημένων με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
Στην πραγματικότητα, τα 28 ακίνητα προστέθηκαν στην «προικοδότηση» των δύο κτηματικών εταιρειών για την πώλησή τους, καθώς έχει κλείσει η πώληση της Πανγαίας στο ισραηλινών συμφερόντων fund «INVEL» με έδρα την Ολλανδία, ενώ η Eurobank Properties πέρασε στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.
Με το πέρας των 20 χρόνων, επισημαίνει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο αποκτά δικαίωμα προαίρεσης αγοράς, δηλαδή δικαίωμα να εξαγοράσει όποια από αυτά τα κτήρια το ενδιαφέρουν, όχι όμως στην «τιμή ευκαιρίας», στην οποία πουλήθηκαν τα 28 ακίνητα, αλλά στην τότε αγοραία τιμή τους, αλλιώς οι σημερινοί αγοραστές μπορούν πλέον να τα διαθέσουν όπως θέλουν.
Επίσης, στην όλη διαδικασία, καταστρατηγήθηκε η εφαρμογή των διατάξεων που προβλέπονται από τον Ν. 3130/2003 (ΦΕΚ 76Α/2003) «περί μισθώσεων ακινήτων από το Δημόσιο», με αποτέλεσμα να μη διασφαλίζονται τα δικαιώματα του Δημοσίου, ούτε καν ως εκμισθωτή.
«Φούσκα»
Είναι εντυπωσιακό ότι η πώληση των δημοσίων κτηρίων εμφανιζόταν από τους κυβερνητικούς αρμόδιους και τους μαθητευόμενους μάγους των «μεταρρυθμίσεων» ως ένα «βάρος», από το οποίο θ' απελευθερωθούν οι φορολογούμενοι υπέρ της καταβολής μισθών και συντάξεων και της ανάπτυξης, με δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους, ενώ με τον καθαρά παραπλανητικό τίτλο «Περί περιστολής των δημοσίων δαπανών», η κυβέρνηση διαφήμιζε ότι θα κόψει από τους τότε ιδιώτες-ιδιοκτήτες κτηρίων, στα οποία στεγάζονταν δημόσιες υπηρεσίες, 15 εκατ. ευρώ σε ετήσια μισθώματα.
Πράγμα που αποδείχθηκε «φούσκα», καθώς τα συμφέροντα των μισθωτών κτηρίων του Δημοσίου ζουν και βασιλεύουν, ενώ πλήθος αστικά ακίνητα του Δημοσίου, που θα μπορούσαν να καλύψουν ευρύτατες ανάγκες δημοσίων υπηρεσιών μένουν ανοίκιαστα και αναξιοποίητα.
Η κ. Βαλαβάνη ζητά από τον υπουργό Οικονομικών να δώσει εξηγήσεις στη Βουλή και να απαντήσει στο ερώτημα:
«Από πού θα βρεθούν τα κονδύλια που απαιτούνται τόσο για το 2014 όσο και για 2015, αφού δεν είναι προϋπολογισμένα ούτε στον τρέχοντα προϋπολογισμό, αλλά ούτε και το Μεσοπρόθεσμο επιτρέπει τέτοιας κλίμακας παρεκκλίσεις, που φτάνουν περίπου τα 135 εκατ. ευρώ για τα έτη 2014-2018;».

enet.gr

Nonews-NEWS: Τι συνέβη τελικά στο Παρίσι; ...

Nonews-NEWS: Τι συνέβη τελικά στο Παρίσι; ...:   Ποιοι μύθοι καταρρίφθηκαν... Ήταν μια πιο φτηνή λύση; Ήταν η ενδεδειγμένη μέθοδος για την «αποδραματοποίηση» μιας συνάντησης με την τρ...

Επιστροφή 50 χρόνια πριν. Μισθοί στα Τάρταρα! Φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων χειρότερο και από τα χρόνια της τουρκοκρατίας!

Πηγή: Γιώργος Δελαστίκ - "Επίκαιρα"

Μισθοί στα Τάρταρα! Φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων χειρότερο και από τα χρόνια της τουρκοκρατίας! Εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων! Ανεργία που ξεπέρασε ωςποσοστό ακόμη και εκείνη της δεκαετίας του... 1960! Σπίτια που τα παίρνει από τους ιδιοκτήτες τους η δεξιά κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και όχι οι κομμουνιστές! 

Αυτά και άλλα παρόμοια συνιστούν την «ανάπτυξη» που επαγγέλλεται και ανακοινώνει κάθε τόσο η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Οι αριθμοί είναι άκρως αποκαλυπτικοί και ταυτόχρονα συγκλονιστικοί. Βάσει των αναλυτικών περιοδικών δηλώσεων που υποβάλλουν υποχρεωτικά στο ΙΚΑ όλες ανεξαιρέτως οι επιχειρήσεις της χώρας, οι μισθοί όσων εξακολουθούν να εργάζονται -πέρα δηλαδή από τους 1.400.000 επίσημους
ανέργους- μειώνονται συνεχώς.

Από το 1.604.826 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που υπάγονται στο ΙΚΑ, οι 861.907 -δηλαδή ποσοστό 53,7% του συνόλου- αμείβονται με μισθό κάτω των 1.000 ευρώ (προσοχή, χίλια ευρώ μεικτά, πράγμα που σημαίνει μόνο 815 ευρώ καθαρά, αν αφαιρεθούν οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές που έτσι κι αλλιώς αφαιρούνται αυτομάτως χωρίς να ερωτηθεί ο εργαζόμενος).
Μάλιστα, οι 629.895 εργαζόμενοι, το 40% του συνόλου (39,3% για την ακρίβεια) παίρνουν μισθό μικρότερο από 750 ευρώ μεικτά, πράγμα που σημαίνει 630 ευρώ καθαρά. Αυτά για το 2013. Μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, το 2011, οι εργαζόμενοι με τόσο χαμηλές αποδοχές ήταν κυριολεκτικά οι μισοί - 306.861 άτομα ή ποσοστό 20,5% των τότε ασφαλισμένων στο ΙΚΑ.

Πίσω στη δεκαετία του '60

Το 2009, όταν άρχισε η κρίση, ο μέσος μεικτός μισθός των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ ήταν 1.267,51 ευρώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2013, πέρα από το σχεδόν ένα εκατομμύριο ανέργους, που είχε προκαλέσει η κρίση, ο μέσος -μεικτός πάντα- μισθός είχε μειωθεί κατά 18%, πέφτοντας στα 1.037,04 ευρώ. 
Τα λεφτά που παίρνουν στα χέρια οι εργαζόμενοι, ο καθαρός μισθός, έχουν μειωθεί ακόμη περισσότερο. Έπεσαν κατά 20,4%, αφού τα 1.014 ευρώ κατά μέσο όρο του 2009 έγιναν μόλις 817 ευρώ το 2013.

Ανατριχίλα και ζοφερές σκέψεις για το μέλλον προκαλεί η διαπίστωση των συντακτών της έκθεσης του ΙΚΑ ότι το 2013 το 33% των εργαζομένων είχε απολαβές χαμηλότερες από αυτές του ανειδίκευτου εργάτη, με όσες δραματικές συνέπειες θα έχει αυτό στο ύψος των χορηγούμενων από το ΙΚΑ συντά ξεων, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική: Μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, το 2011, το ποσοστό αυτό ήταν το μισό, 17%.

Η επιδείνωση είναι δραματική - και υπενθυμίζουμε ότι μιλάμε μόνο για όσους έχουν δουλειά, όχι για τους σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο ανέργους. Η εκρηκτική αύξηση της μερικής απασχόλησης δημιουργεί μια ακόμη κατηγορία εργαζομένων που αδυνατούν να ζήσουν με τα χρήματα που κερδίζουν από την εργασία τους. Αυτοί δεν είναι καθόλου λίγοι. Κάθε άλλο.

Τον Δεκέμβριο του 2013 υπήρχαν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ 390.740 εργαζόμενοι υπό συνθήκες μερικής απασχόλησης που αμείβονταν με... 440 ευρώ μεικτά ή 370 ευρώ καθαρά! Πώς να ζήσουν με 370 ευρώ;
Η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού έχει γυρίσει πλέον πάνω από τριάντα χρόνια πίσω, επιστρέφοντας στη δεκαετία του 1980. Όσο για την ανεργία, η οποία από τον Μάιο έφτασε το 27,2%, πρέπει να σημειώσουμε ότι έχει ξεπεράσει πλέον τα επίπεδα ανεργίας της δεκαετίας του 1960, μισόν αιώνα πριν, όταν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έφευγαν πανικόβλητοι μετανάστες ακόμη και στις πιο απόμακρες γωνιές του πλανήτη για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Εξόντωση συμβασιούχων

Μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να έχει δώσει εκατοντάδες χιλιάδες θύματα στον βωμό του Μνημονίου, αλλά καθόλου αμελητέες δεν είναι και οι θυσίες του δημόσιου τομέα. Για να γίνουμε σαφέστεροι, οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα, μειώθηκαν κατά 270.095 άτομα σε μια τετραετία. Από 952.625 που
εργάζονταν τόσο στο στενό όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα τον Δεκέμβριο του 2009, τον Δεκέμβριο του 2013 είχαν απομείνει μόνο 675.530 εργαζόμενοι.

Ειδικά στον στενό δημόσιο τομέα (εργαζόμενοι υπαγόμενοι σε υπουργεία και δήμους), από 692.907 υπαλλήλους τον Δεκέμβριο του 2009 είχαν απομείνει 590.908 εργαζόμενοι τον Μάιο του 2014. Εκατό χιλιάδες θύματα.
Εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα δηλαδή είχαν θυσιαστεί στο Μνημόνιο. Με άλλα λόγια, καταργήθηκε το 15% των θέσεων εργασίας. Χώρια τους 6.500 δημοσίους υπαλλήλους που έχει λυσσάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να απολυθούν, επειδή έτσι έχει απαιτήσει η τρόικα.

Εκείνοι όμως που πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα είναι οι περιβόητοι συμβασιούχοι του Δημοσίου, οι οποίοι κυριολεκτικά εξοντώθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Από 148.634 που ήταν το 2009, δεν είχαν απομείνει παρά... 12.196 τον Δεκέμβριο του 2013! Είχε απολυθεί το... 91,8% (!) των συμβασιούχων -136.438 άτομα- μέσω της μη ανανέωσης των συμβάσεών τους.

Πού δουλεύουν οι δημόσιοι υπάλληλοι

Με την ευκαιρία, ας δούμε πού απασχολούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν απομείνει μετά τις μνημονιακές εκκαθαρίσεις.

• Στο υπουργείο Άμυνας, ένστολοι των ενόπλων δυνάμεων και διοικητικοί υπάλληλοι
ανέρχονταν τον Μάιο του 2014 σε 87.684 άτομα.

• Στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης (το νυν ψευδεπίγραφο υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη») εργάζονται 62.519 αστυνομικοί και διοικητικοί υπάλληλοι. Κάπως λιγότεροι από τον στρατό δηλαδή είναι οι αστυνομικοί στη χώρα μας! Έκτακτα!

• Περίπου όσοι είναι οι στρατιωτικοί και οι αστυνομικοί είναι και το σύνολο των νηπιαγωγών, των δασκάλων, των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης και των καθηγητών πανεπιστημίων και ΤΕΙ, μαζί με τις στρατιές συνήθως περιττών υπαλλήλων του υπουργείου Παιδείας. Ανέρχονται σε 177.225 άτομα.

•Οι γιατροί, οι νοσοκόμες, οι τραυματιοφορείς και οι οδηγοί ασθενοφόρων, συν τους διοικητικούς υπαλλήλους των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, είναι λιγότεροι από τους στρατιωτικούς, καθώς οι υπάλληλοι του υπουργείου Υγείας είναι 82.389 άτομα.

• Όσον αφορά τους υπαλλήλους των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι σύμφωνα με διάφορα τερατολογικά δημοσιεύματα εμφανίζονται ως δήθεν η αιτία της κακοδαιμονίας του Δημοσίου, ανέρχονται σε 83.996 εργαζόμενους. Δεν αποτελούν δηλαδή παρά το 14,2% του συνόλου
των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα.

Το υπουργείο Οικονομικών (με 15.442 υπαλλήλους), το υπουργείο Δικαιοσύνης (15.265) και το υπουργείο Εργασίας (16.779 εργαζόμενοι) είναι τα αμέσως πολυπληθέστερα υπουργεία και ακολουθούντο υπόλοιπα.

Φόροι ως και... 800% πάνω!

Πρωτοφανείς διαστάσεις έχει πάρει παράλληλα το φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων. Τον Δεκέμβριο του 2009, προτού δηλαδή ο Γιώργος Παπανδρέου υπαγάγει τη χώρα στο επαίσχυντο καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας, ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο είχαν περίπου 700.000 άτομα.
Στις 30 Ιουνίου του 2014 ο αριθμός των Ελλήνων που χρωστούν στην εφορία ξεπέρασε τα... 2.600.000 άτομα!

Το 2009, οι Έλληνες χρωστούσαν συνολικά στο κράτος 33,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Φέτος τον Ιούνιο όμως οι οφειλές προς το Δημόσιο διπλασιάστηκαν και έγιναν 67,2 δισεκατομμύρια! Συνεχίζουν διαρκώς να αυξάνονται με ρυθμό που προσεγγίζει σχεδόν το ένα δισεκατομμύριο τον μήνα.

Αυές οι αυξήσεις φόρων όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στα αίσχη της κυβέρνησης με τον ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων,τον διαβόητο και ήδη κακόφημο ΕΝΦΙΑ. Το 2010 τα έσοδα του προϋπολογισμού από  τους πάσης φύσεως φόρους στα ακίνητα ανήλθαν σε 487 εκατομμύρια ευρώ, περίπου μισό δισεκατομμύριο. Φέτος, τέσσερα χρόνια αργότερα, μέσω του ΕΝΦΙΑ η κυβέρνηση θα επιβάλλει φόρους στην ακίνητη περιουσία ύψους... 4 δισεκατομμυρίων! Από μισό δις το 2010 θέλει 4 δις το 2014! Εξωφρενικό, αλλά αληθινό -για την ακρίβεια η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχει προϋπολογίσει να εισπράξει 3,94 δισεκατομμύρια ευρώ!

Πού θα βρει ο κόσμος να πληρώσει τέτοια ποσά; Η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να εισπράξει από τους Έλληνες μέχρι το τέλος της χρονιάς 11 δισεκατομμύρια ευρώ φόρους μέσω του φόρου εισοδήματος, του ΕΝΦΙΑ, της δήθεν έκτακτης, ψευδεπίγραφης «εισφοράς αλληλεγγύης», του φόρου επιτηδεύματος από όποιον δουλεύει με μπλοκάκι, των τελών κυκλοφορίας.

Αρπάζουν καταθέσεις!

Για να μαζέψουν τους απίστευτους φόρους που βάζουν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν αρχίσει να βουτάνε τους μισθούς, τις συντάξεις και τις καταθέσεις όσων έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία!

Βάσει στοιχείων που έδωσε το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών, μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2014 έγιναν περισσότερες από... 315.000 (!) κατασχέσεις από την εφορία  ποσών μισθών, συντάξεων και καταθέσεων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς ανθρώπων που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία.

Το ίδιο εξάμηνο ασκήθηκαν πάνω από 335.000 μέτρα αναγκαστικής είσπραξης για χρέη προς το κράτος, ενώ η κυβέρνηση προχώρησε σε πάνω από 15.500 πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων που είχαν στην κατοχή τους πολίτες που χρωστούν στην εφορία - σπίτια, χωράφια, αυτοκίνητα κλπ.

Το θάνατος του εμποράκου

Το Μνημόνιο αποδεικνύεται ότι εξοντώνει μαζικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τουλάχιστον όσον αφορά στην ικανότητά τους να δίνουν δουλειά σε κόσμο.
Λόγω της κατακόρυφης πτώσης των πωλήσεών τους εξαιτίας της κρίσης (χώρια από άλλες αιτίες που υπερβαίνουν την παρούσα συζήτηση), όλο και συρρικνώνεται ο αριθμός των εργαζομένων που απασχολούν. Οι μικρομεσαίοι κάνουν διαρκώς απολύσεις προσπαθώντας να επιβιώσουν.Τα αποτελέσματα είναι τραγικά για τον κόσμο της εργασίας.

Βάσει των στοιχείων του ΙΚΑ, στη χώρα μας υπάρχουν 206.557 επιχειρήσεις που ασφαλίζουν τουλάχιστον έναν εργαζόμενο.
Από αυτές, οι 164.245 απασχολούν από 1 έως 5 εργαζόμενους. Είναι δηλαδή το 80% του συνόλου των επιχειρήσεων (79,52% για την ακρίβεια), αλλά δεν απασχολούν ούτε καν το 20% των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ - μόνο το 18,62%! Σε αυτές εργάζονται 309.985 εργαζόμενοι.

Αντιθέτως, υπάρχουν στην Ελλάδα 252 όλες κι όλες μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν από 501 εργαζόμενους και πάνω. Αυτές οι 252 επιχειρήσεις αποτελούν το μηδαμινό 0,12% του συνόλου των 206.557 επιχειρήσεων, αλλά απασχολούν το ένα τέταρτο σχεδόν (το 23,16%) του συνόλου των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, δίνοντας δουλειά σε 385.574 άτομα.

Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι -πάντα βάσει των στοιχείων του ΙΚΑ- στις επιχειρήσεις που έχουν κάτω από δέκα εργαζόμενους, ο μέσος μισθός που δίνουν είναι μόλις το... 60% (!) του μέσου μισθού που δίνουν οι επιχειρήσεις που έχουν περισσότερους από 10 εργαζόμενους.

Αναφορικά με την «ανάπτυξη» που διαρκώς υπόσχεται η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα, στη διάρκεια της περσινής χρονιάς, του 2013, οι μισθοί των 1.604.826 εργαζομένων που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ μειώθηκαν κατά
μέσο όρο 10,27%! Ακόμα λίγη «ανάπτυξη» αυτού του είδους και ξοφλήσαμε...

Ο βλαχοδήμαρχος του Μαραθώνα!

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ· και για την ακρίβεια, δεν έχουν καμιά σχέση με το χιούμορ, αλλά με τη χυδαιότητα. Ό,τι τους συνδέει με τη φτήνια, τους ενθουσιάζει, τους κάνει να γελούν και να χαίρονται… Στη θέα του κάθε γραφικού, του κάθε αναξιοπαθούντος, του κάθε νούμερου εν γένει, δείχνουν αξιοπρόσεκτη για την επιστήμη της ψυχολογίας προσήλωση.

Λατρεύουν τα καραγκιοζιλίκια μόνο και μόνο γιατί τους κάνουν να νιώθουν κάπως ανώτεροι. Όσο πιο κοντά στον πάτο της τροφικής αλυσίδας βρίσκεται το «ίνδαλμά» τους, τόσο περισσότερο εκτιμούν τον αμφιβόλου ποιότητος εαυτό τους. Η πλάκα τους σχετίζεται με τη γελοιότητα, τον εκπεσμό, την ασυγκράτητη χυδαιότητα. Τους ενθουσιάζει το κραυγαλέο και τους αναλύει σε γέλια ο εξευτελισμός.

Η προσβολή

Παρακολούθησα ενεός την ορκωμοσία του νέου δημάρχου του ιστορικού δήμου του Μαραθώνα. Εκτός από την εμφανή του αγωνία να ψελλίσει στοιχειωδώς τα ελληνικά, η γνωστή τηλεπερσόνα φαρμακόγλωσση Ηλίας Ψινάκης κάλεσε τους εργαζομένους του δήμου να λούζονται και να πλένονται για να μην βρομάνε. Το απίθανο δεν είναι η πρωτοφανούς αγένειας χοντροκοπιά τού… χιουμορίστα «μάνατζερ», ενός βλαχοδήμαρχου που μέσα στην αίθουσα φορά γυαλιά ηλίου σαν τυρόγαλο τρίτης κατηγορίας, αλλά η απάθεια των υπαλλήλων που δεν αντέδρασαν! Το ότι δεν εξανέστησαν οι υπάλληλοι με την ακραία προσβολή ενός τύπου της αφρώδους επικαιρότητας, αλλά και το ότι ευρύτερα στο Διαδίκτυο όλοι εξέλαβαν τη χυδαιότητα για πλάκα ενός εκκεντρικού – που δεν είναι εκκεντρικός, αλλά απελπιστικά αντιαισθητικός –, δείχνει το μέγεθος της μεγάλης μας παρακμής.

Η απαξίωση

Αυτό είναι το λυπηρό για μια κοινωνία που δεν έχει καμιά δικαιολογία να ψελλίσει και καμιά άμυνα να αντιτάξει στην κακογουστιά και τον οχετό από τον οποίο τράφηκε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, έτσι που την αποκρουστική χυδαιότητα να την εκλαμβάνει ως λεπτεπίλεπτο χιούμορ! Συνέβησαν και άλλα πολλά ευτράπελα και εξόχως απογοητευτικά επί τη αναλήψει των δημαρχικών καθηκόντων του κυρίου Ψινάκη, όπως οι προτροπές του να είναι ευγενικοί οι υπάλληλοι, να μιλούν ευπρεπώς και να μην λένε «μαλακίες» ή «πίπες», δίνοντας πάραυτα το παράδειγμα του ευγενικώς εκφράζεσθαι με τη διακριτικότητα και την ευφράδεια που τον διακρίνει… Αυτή η κοινωνία που προκρίνει παρόμοιους δημάρχους, οι οποίοι στο απόλυτο σκοτάδι της αχανούς αμάθειας απαξιώνουν τον υπέρτατο τίτλο της δημοκρατίας, αυτόν του δημάρχου, προκρίνοντας αντί αυτού εκείνον του… «μάνατζερ», είναι απλώς άξια της μοίρας της και της παρακμής της. Κατά τα άλλα, ο «μάνατζερ» ξεκίνησε τη βαρυσήμαντη πολιτική του καριέρα ενεργοποιώντας τις υψηλές του επαφές με το μισό Χόλιγουντ, όπως ανέφερε, προφανώς για να συνδράμει κι αυτό στα της καθαριότητας, της αποχέτευσης και της αναβάθμισης των υποδομών του δήμου. Αν δείτε στον Μαραθώνα τον Τομ Κρουζ να ξεχορταριάζει τα χαντάκια, μην εκπλαγείτε… Το έχει κανονίσει ο Ψινάκης…
 http://www.topontiki.gr

Nonews-NEWS: Τι είναι λαϊκισμός;...

Nonews-NEWS: Τι είναι λαϊκισμός;...:   ΑΝ το να απομονώνεις τη φράση «λεφτά υπάρχουν» από την ολοκληρωμένη πρόταση… «…το λέω αυτό και για έναν άλλο λόγο, διότι...

Μια κυβέρνηση που νομοθετεί αφορολόγητο 9.500 ευρώ για τους...μοναχούς...

Διάβασα χθες μια είδηση με τίτλο «Αφορολόγητο 9,5 χιλιάδων για τους μοναχούς» αλλά νόμιζα ότι ήταν χιουμοριστική, δεν καταδέχθηκα καν να ανοίξω και να...διαβάσω το άρθρο.

 Φαίνεται όμως ότι ακόμα κάτι που μοιάζει απίστευτο, στην Ελλάδα γίνεται πραγματικότητα και μάλιστα με την ψήφο των Ελλήνων βουλευτών. Σήμερα, ο Γιάννης Παντελάκης στο Protagon.gr εξηγεί με περισσότερες λεπτομέρειες το τι ακριβώς ψηφίστηκε: Οι συνταξιούχοι μοναχοί (ομολογώ ότι δεν γνώριζα πως παίρνουν σύνταξη!), με καθαρό ποσό άνω των 9.500 ευρώ δεν θα κάνουν δήλωση. Στις εκμισθώσεις ακινήτων από τις μονές του Αγίου Όρους, το τέλος χαρτοσήμου θα αποδίδεται από τον μισθωτή. Οι μονές εξαιρούνται από την παρακράτηση και απόδοση φόρου όταν απασχολούν πρόσωπα για πάσης φύσεως μισθωτή εργασία και τον φόρο θα τον πληρώνουν οι ίδιοι οι μισθωτοί. Αυτή τη γελοία κυβέρνηση κάποιοι την βαφτίζουν «φιλοευρωπαϊκή», «φιλελεύθερη» και τη θεωρούν ανάχωμα στην «παλαβή Αριστερά». Καληνύχτα και καλή τύχη...
 
parapolitiki.com

Μετά το βατερλώ στο Παρίσι έρχεται ο πιο σκληρός χειμώνας από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

 ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΣΤΟΝ ΧΑΡΔΟΥΒΕΛΗ
Eρχεται ο πιο σκληρός χειμώνας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Ψωροκώσταινα, κυριολεκτικά στον αέρα με ένα δημοσιονομικό κενό 11,5 δις, (μόνο για το 2015 όπως είχε διαγνώσει το ΔΝΤ), αναζητεί τρόπους να αποφύγει τον εφιάλτη της απόλυτης χρεοκοπίας. Προσθέστε ότι το 2020 λήγουν ομόλογα 20 δις!

Το ταξίδι στο Παρίσι αποδεικνύεται βατερλώ και ήδη οι Λαζαρίδης-Παπασταύρου χρεώνουν στον Γκίκα Χαρδούβελη την συντριβή- με το επιχείρημα ότι γκρέμισε τις κόκκινες γραμμές πριν καν η ελληνική αποστολή πατήσει το πόδι της στο Παρίσι.

Κι ενώ οι ελληνίδες νοικοκυρές είχαν βγει στα πλυσταριά έτοιμες να υποδεχθούν, με τις γαλανόλευκες σημαίες να κυματίζουν τους σκληροτράχηλους διαπραγματευτές μας εκείνοι παραδόθηκαν αμαχητί. Πάνω που ετοιμαζόμασταν να γκρεμίσουμε τα τείχη μια και με τόσο γενναίους άνδρες δεν τάχουμε ανάγκη ήρθε η πανωλεθρία.

Το ταξίδι στο Παρίσι λειτουργεί πλεον σαν το βούτυρο σε έναν παρά φύση βιασμό που θα ολοκληρωθεί στην Αθήνα.

Οπως αναφέρει η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σε παρισινό τοίχο προσέκρουσαν οι προτάσεις της κυβέρνησης για τα «κόκκινα δάνεια», καθώς η τρόικα εξέφρασε σοβαρές αντιρρήσεις παραπέμποντας το θέμα για την αξιολόγηση στην Αθήνα. Αμετακίνητοι οι δανειστές και για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

Στο 1,3 δισ. ευρώ είναι η διαφορά μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας για το ύψος του δημοσιονομικού κενού, βάζοντας έτσι φρένο και στις φοροελαφρύνσεις. Σε αδιέξοδο το μέγαρο Μαξίμου καθώς ήθελε να πάρει, έστω και προσωρινά, το «πράσινο φως» από τους επικεφαλής των ελεγκτών της τρόικας, ώστε ο Α. Σαμαράς να κάνει τις σχετικές ανακοινώσεις στη ΔΕΘ το Σάββατο.

Είναι τόσο βαριά η ατμόσφαιρα στην ελληνική αποστολή που οι μισοί δεν μιλιούνται με τους άλλους μισούς όταν βρίσκονται εκτός των διαπραγματεύσεων. Ο Σαμαράς μετάνιωσε πικρά για την επιλογή Χαρδούβελη αλλά τώρα είναι αργά, δεν έχει πολλά περιθώρια κινήσεων. Αν τον αντικαταστήσει θα προκληθεί πανικός εντός και εκτός της χώρας.

Ετοιμασθείτε για έναν χειμώνα που όμοιό του δεν θάχουμε ξαναζήσει.

Οι μόνοι που δείχνουν να απολαμβάνουν τις βόλτες στο Σηκουάνα είναι οι πασόκοι Πρωτόππαπας και Πιερακάκης. Ο Χρήστος διηγείται στον Κυριάκο ιστορίες από τότε που ήταν ατρόμητος συνδικαλιστής και υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας. Του εξιστορεί το σπουδαίο έργο που άφησε παρακαταθήκη στη χώρα και στην πολιτική ζωή. Ο Κυριάκος τον παρακολουθεί δήθεν με θαυμασμό για να την του προκαλέσει ψυχολογικά.
 kourdistoportocali

ΕΝΦΙΑ όπως: φόνος.

Του Στάθη 

Η συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ (πρώην Κουβέλη) και πάντα υποτελής στο Βερολίνο, με τον ΕΝΦΙΑ διέπραξε φόνο. Σε εθνική κλίμακα.

Ταυτοχρόνως με αυτόν τον φόνο η κυβέρνηση αυτοκτόνησε. Εκανε χαρακίρι.

Τα αξιοθαύμαστα (με την έννοια του τερατικού και τερατώδους θαυμασμού που νοιώθει κανείς, όταν μένει ενεός μπροστά από μιαν ενσαρκωμένη Υβριν) σ’ αυτήν την υπόθεση είναι δύο και το αναμενόμενο, ένα. Το αναμενόμενο αφορά στην υπακοή της κυβέρνησης στις έξωθεν εντολές για τη δήμευση της ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα, σε ποσοστό που θα αποφέρει θηριώδη κέρδη στους γαιοφάγους - κατά το ωμοφάγους, διότι και η γη τρώγεται. Μάλιστα, επειδή είναι σταθερή αξία, όταν αποκτάται για ένα κομμάτι ψωμί, το γλέντι των ωμοφάγων είναι τρικούβερτο.

Τα αξιοθαύμαστα σ’ αυτήν την υπόθεση κανιβαλισμού ανθρώπων (που ήδη δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνη) είναι η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση διαπράττει τους φόνους. Και η έκπληξή της για την αντίδραση που αυτή η οικοκτονία έχει προκαλέσει.

Συνηθισμένη πλέον η συγκυβέρνηση (της πολιτικής και πολιτειακής ανωμαλίας) στα «Συμβόλαια Θανάτου» που εκτελεί εναντίον του ελληνικού λαού, ανέλαβε να συνδέσει και τον ΕΝΦΙΑ με την ίδια ευκολία που ένας σήριαλ κήλερ προσθέτει έναν ακόμη φόνο στην αλυσίδα των εγκλημάτων του.

Αναγκασμένη απ’ το Μνημόνιο και τον ρόλο του «συνεργάτη», που η κυβέρνηση των ανδρεικέλων έχει επιλέξει, εκτέλεσε κι αυτήν τη φορά μιαν ακόμα διαταγή της Κομαντατούρ με τον παχυδερμισμό (αλλά και την άγνοια κινδύνου) ενός δωσίλογου.

Προς έκπληξίν της (καθ’ ότι εγκιβωτισμένη στον περίκλειστο κόσμο της) διαπίστωσε ότι αυτήν τη φορά ο φόνος βόγγηξε και βούιξε ο τόπος.

Γιατί; Η γενοκτονία των οίκων δεν είναι χειρότερη απ’ τη γενοκτονία της εργασίας. Γιατί λοιπόν αυτήν την φορά, το φάσγανο έγινε μπούμερανγκ; γιατί ο φόνος έγινε χαρακίρι; Διότι έχει υπάρξει ήδη αίμα πολύ. Η κυβέρνηση αυτή έχει φάει μισθούς και συντάξεις, ζωές και ανθρώπους, δουλειές και μαγαζιά - ήρθε να φάει και τα σπίτια, την ύστατη καταφυγή. Το κεραμίδι του άνεργου, το δωματιάκι του μωρού, την κληρονομιά του πατέρα και της μάνας, τον ιδρώτα του καθενός που έφτιαξε ένα σπίτι,
καταφυγή και βασίλειο, πρώτη κατοικία, ώστε να φύγει για την τελευταία με το καπελάκι του στραβά κι ένα τάλιρο για τον βαρκάρη.

Με τη δύναμη της αδράνειας (των φόνων που ατιμώρητη, ως τώρα, η κυβέρνηση έχει διαπράξει), διέπραξε και τον έσχατο φόνο, διαπιστώνοντας όμως έντρομη, ότι αυτήν τη φορά, ως άλλη λαίδη Μάκβεθ, δεν μπορεί να πλύνει το αίμα απ’ τα χέρια της. Και έτσι, αλλόφρονα τα στελέχη της, τρέχουν πάνω κάτω σαν τις μύγες γύρω απ’ τη σβουνιά, να «διορθώσουν» τα αδιόρθωτα. Βουλευτές και υπουργοί, παπαγαλάκια και σμπίροι προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι, να ψιμυθιώσουν τον ΕΝΦΙΑ, κι από Σκύλλα να τον κάνουν Χάρυβδη.

Ομως πλέον όλοι ξέρουν. Ολοι ξέρουν τι τους έχει συμβεί. Κι όλοι ξέρουν τι τους περιμένει. Με τα κόκκινα δάνεια. Το επόμενο βήμα, η επόμενη σκηνή στην ίδια τραγωδία. Οπου, όποιος είναι «δύστροπος» (!!!) - κατά την κρίση των τραπεζών, όποιος δεν «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» «δεοντολογίας» (τι ευφημισμός!) των ίδιων αυτών τραπεζών, θα δει να του αρπάζουν το σπίτι ύαινες και γύπες. Εκτός κι αν «συμμορφωθεί» αποδεχόμενος τον ρόλο του δουλοπάροικου (με την επιμήκυνση των δανείων κι άλλα κόλπα) που του επιφυλάσσουν οι τράπεζες καθώς του επιφύλαξαν οι εφορίες με τον ΕΝΦΙΑ.

Δουλοπάροικος, το λέει και η λέξη, γίνεσαι δούλος σε ένα άλλο Οικο - ανέστιος πλέον εσύ, διότι έτσι είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων, όταν γίνεται φασιστική.

ΥΓ.: Καλώς σας βρίσκω, και καλό υπόλοιπον θέρους, καθώς γλυκά θα χάνεται μέσα στην ηδύτητα του φθινοπώρου-ευχή! Που δεν θα πιάσει. Παρά μόνον μέσα μας, στις καρδιές μας. Για να πάρουν ανάκαρο. Καθότι κρανίου τόπος γύρω μας και ο φόνος πολύς. Χωρίς καιρόν να περισσεύει. Διότι αυτούς τους σκληρούς μήνες που έρχονται, ο Ρουβίκωνας θα ζευχθεί. Προς την μια κατεύθυνση ή προς την άλλη...

ΥΓ.2: Η κυβέρνηση αυτή, βάσκανος κι αιμοσταγής, μας έφερε αντιμέτωπους με τα έσχατα, με το υπέρ βωμών κι εστιών - τα ιερά και τα όσια των φτωχών θέλει αναίσχυντα να βουτήξει.

Τη δουλειά, την εργασία, τα σπίτια μας, το μέλλον των παιδιών, έχει στήσει ωσάν στον τοίχο της Καισαριανής αυτή η συγκυβέρνηση-συμμορία και οι κάνες των πολυβόλων καίνε - με βρώμικο κρασί προσπαθούν να τις δροσίσουν οι φονιάδες. Απ’αυτό που πίνουν για να αντέξουν το έργο τους - άκρατο αίμα...

Από το e-nikos