Χρηματιστικοποίηση του Καπιταλισμού και Κρίσεις

Χρηματιστηκοποίηση του καπιταλισμού λαμβάνει χώρα όταν το υπερβάλλον κεφάλαιο από τον τομέα της παραγωγής στρέφεται για επενδύσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας από τον οποίο επιδιώκει να εξασφαλίσει μεγαλύτερες αποδόσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους όπως:

λόγω πλεονάζοντος κεφαλαίου,

λόγω υπερ-παραγωγής,

λόγω χαμηλής αγοραστικής δύναμης και ζήτησης,

λόγω πτώσης του ποσοστού κέρδους στους παραγωγικούς τομείς

λόγω απορρύθμισης του χρηματοπιστωτικού κλάδου.

Κάθε ένας από τους παράγοντες αυτούς είτε μεμονομένος, είτε σε συνδιασμό και ανεξάρτητα από τις συνθήκες που τον προκαλούν, έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.

Η ανάπτυξη και οι ελκυστικές αποδόσεις του άυλου αυτού τομέα της οικονομίας συνδέονται επίσης και με την ανάπτυξη των τεχνολογιών, ειδικά αυτών που σχετίζονται με την πληροφορική (software και hardware), καθώς καλύτεροι αλγόριθμοι και μεγαλύτερες ταχύτητες στις συναλλαγές αυξάνουν τις αποδόσεις. Ταυτόχρονα όμως συμβάλλουν και στο μέγεθος και τη βιαιότητα των booms και busts διότι παρακινούν σε μεγαλύτερους όγκους συναλλαγών, σε ανάληψη μεγαλύτερου ρίσκου και σε μεγαλύτερη δικτύωση, έτσι ώστε μια διαταραχή σε έναν από τους κόμβους του δικτύου να φτάνει ως τσουνάμι σε κάποιον άλλον χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Αν εξετάσουμε τα 3 μεγαλύτερα κραχ από το τέλος του 19ου αιώνα ως σήμερα, δηλαδή τη Long Depression της περιόδου1873-1896, τη Great Depression με επιστέγασμα το Κραχ του 1929 και την τωρινή κρίση του 2008, παρατηρούμε ότι σε ολες αυτές τις περιπτώσεις προηγήθηκε μια περίοδος έντονης κερδοσκοπίας και δανεισμού, κατά την οποία είχαμε ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ finance και production, με την πρώτη να εμφανίζει απότομες αυξητικές τάσεις.

Στο παρακάτω διάγραμμα από τον Thomas Filippon, του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, απεικονίζεται η χρονική εξέλιξη του μεριδίου της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας στο συνολικό ΑΕΠ των ΗΠΑ από το 1860 ως τις μέρες μας. Το μερίδιο αυτό από το 2% περίπου στα τέλη του 19ου αιώνα και από το 4.9% στο 1980, φτάνει σήμερα στο 8.3%, χωρίς να δείχνει τάσεις μετριασμού όπως θα περίμενε κανείς εξ αιτίας της κρίσης. Στο διάγραμμα αυτό έχω σημειώσει με μαύρες γραμμές τις περιόδους αλλαγής της κλίσης της καμπύλης, οι οποίες αλλαγές αντιστοιχούν σε επιτάχυνση, σε αύξηση δηλαδή του ρυθμού χρηματιστικοποίησης της οικονομίας, έχοντας ως κατάληξη τα αντίστοιχα κραχ. 

 

Η γραμμή 1 θέλει να τονίσει την απότομη αλλαγή της κλίσης γύρω στο 1880 που διαρκεί περίπου ως το 1895, η γραμμή 2, την αλλαγή που συμβαίνει περί το 1920 και συνεχίζει μέχρι το 1935 και η γραμμή 3 την αλλαγή που συμβαίνει το 1980 μέχρι σήμερα. Συγκρίνοντας τις κλίσεις των τριών γραμμών βλέπουμε ότι η μεγαλύτερη κλίση αντιστοιχεί στη γραμμή 2, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει και τη βιαιότητα του κραχ του 1929 στην Αμερική, σε σχέση με τη βιαιότητα του σημερινού κραχ το οποίο συγκριτικά είχε μικρότερες επιπτώσεις. Επίσης η μικρή μεταβολή της κλίσης της γραμμής 1, σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό εξηγεί και τις μικρότερες επιπτώσεις της Long Depression στην οικονομία. Αν και ήταν μια μακρά περίοδος χαμηλής ανάπτυξης μετά το boom του 1873, δεν έμοιζε με τη βίαιη παλινδρόμηση της οικονομίας της περιόδου της Great Depression.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς εξετάζοντας το εν λόγω διάγραμμα είναι ότι με την πάροδο του χρόνου η περιόδος που σηματοδοτείται από την αλλαγή της κλίσης, δηλαδή από την έναρξη της ξέφρενης χρηματιστικοποίησης της οικονομίας μέχρι την τελική εμφάνιση του κραχ, γίνεται όλο και μεγαλύτερη, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγηθεί από την αξιοποίηση της προηγούμενης εμπειρίας και τη βελτίωση των τεχνικών αντιμετώπισης των κρίσεων. Έτσι, ενώ ως παράδειγμα, η πορεία προς τη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας αρχίζει το 1980, (για λόγους που δεν είναι του παρόντος), το τελικό σκάσιμο της φούσκας συμβαίνει μετά από 35 χρόνια. Στο κραχ του 1929 αντιθέτως, η φούσκα σκάει μετά από μόλις 9 χρόνια.

Αν εξετάσει κανείς από κοντά τις τρεις αυτές εμβληματικές περιόδους διαπιστώνει ότι προέκυψαν από μια παρόμοια συμπεριφορά.

Όπως γράφει ο Özgür Orhangazi στο βιβλίο του Financialization and the US Economy,

“Η σημασία του χρηματοπιστωτικού τομέα στη μετά το 1980 εποχή θέτει ερωτήματα για τις ομοιότητες που παρουσιάζει με την περίοδο από τα τέλη του 19ου μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς και σε αυτήν την περίοδο η χρηματιστικοποίηση θεωρήθηκε ως η κυρίαρχη δύναμη στην οικονομία. Όταν κοιτάξουμε την οικονομία των ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα, βλέπουμε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο και ισχυρό χρηματοπιστωτικό τομέα που συνοδεύεται από την κυριαρχία μονοπωλίων/ολιγοπωλίων. Λέγεται ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις του βιομηχανικού τομέα βρίσκονται υπό την επήρεια (ή υπό τον έλεγχο) του Money Trust - μια ένωση των χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων υπό την ηγεσία της JP Morgan. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της απάντησης των επενδυτικών τραπεζών στον αδίστακτο ανταγωνισμό της δεκαετίας 1880 -1890, με το να στρέψουν την προσοχή τους στη χρηματοδότηση των καρτέλ, τραστ και στις συγχωνεύσεις”.

Η αλόγιστη πιστωτική επέκταση, το μέγεθος της οποίας φαίνεται στο επόμενο γράφημα, ήταν επίσης μια από τις κυριώτερες αιτίες του κραχ του 1929.

Ενθαρρυμένοι από την ευρωστία της οικονομίας οι καταναλωτές δανείζονταν για ν' αγοράσουν μετοχές το ίδιο και οι επιχειρήσεις για να επεκταθούν. Στα χρόνια που προηγήθηκαν του κραχ, το χρηματιστήριο θεωρούνταν ως το κατ' εξοχήν ίδρυμα όπου κάποιος μπορούσε να πετύχει μεγάλα κέρδη. Ήταν κάτι όπως το κυνήγι του χρυσού. Όσο οι μετοχές ανέβαιναν τόσο και περισσότεροι δανείζονταν όλο και μεγαλύτερα ποσά για να επενδύσουν σε μια ανατροφοδοτούμενη φούσκα. Ανάμεσα στο 1923 και 1929 μια μέση μετοχή είχε αυξηθεί κατά 400%, αύξηση που κατ' ουδένα λόγο αντιστοιχούσε στην ευρωστία των επιχειρήσεων.

Όσον αφορά την τελευταία κρίση όλοι δείκτες ανάγουν τις απαρχές της στο 1980, όταν η χρηματιστικοποίηση επιλέχθηκε ως ο προσφορότερος δρόμος για το ξεπέρασμα του στασιμοπληθωρισμού της δεκαετίας του '70.

Ως παράδειγμα είναι το επόμενο διάγραμμα, όπου κανείς παρατηρεί από το 1980 και μετά, την άνοδο του ποσοστού των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων ως προς τα υλικά περιουσιακά στοιχεία των κυριώτερων παραγωγικών επιχειρήσεων. Το πιο γνωστό παράδειγμα αποτελεί η αυτοκινητοβιομηχανία General Motors η οποία με το να αποφεύγει τις επενδύσεις στις γραμμές παραγωγής, κατέληξε στη χρεοκοπία. 

Η αντίστιξη της πορείας του χρηματοπιστωτικού τομέα σε σχέση με τον παραγωγικό φαίνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο στο επόμενο διάγραμμα. Πάλι το 1980 αποτελεί σημείο αναστροφής.

Το γιατί οι επενδύσεις στράφηκαν τελικά στα χρηματιστήρια και στα ποικίλα άλλα χρηματοοικονομικά προιόντα φαίνεται και από τα κέρδη που εξασφάλιζαν. Όπως φαίνεται παρακάτω, πάλι από το 1980 και μετά το μερίδιο των κερδών του financial sector ως προς τα συνολικά κέρδη βαίνει αυξανόμενο φτάνοντας το 45%.

Η ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου οφείλεται εν πολλοίς στην παγκοσμιοποίηση και στην απορρύθμιση των κεφαλαιακών αγορών. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι υπάρχει πολιτική διάθεση αναστροφής της τάσης. Τουναντίον το σκιώδες banking ζει και βασιλεύει ενώ με το High Frequency Trading οι συναλλαγές γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες και επισφαλείς...

cynical

Αποκάλυψη της Ελευθεροτυπίας:Να πως βγήκε το πρωτογενές πλεόνασμα..με υφαρπαγή

Το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από το ναυάγιο του Κτηματολογίου είναι ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών, με πρωτοβουλίες του υπουργού Γιάννη Στουρνάρα, έχουν κάνει ήδη ρεσάλτο στον κουμπαρά της ΕΚΧΑ Α.Ε., υφαρπάζοντας συνολικό ποσό 250 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή το σύνολο των αποθεματικών της εταιρείας, το οποίο ενέγραψε στο «πρωτογενές πλεόνασμα».

Στόχος τους να οδηγηθούν η υλοποίηση του Κτηματολογίου και ο έλεγχος της δημόσιας και ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας, με εξασφαλισμένους πόρους από τα τέλη των ιδιοκτητών ακινήτων σε ιδιωτικά χέρια, μέσω ΤΑΙΠΕΔ.

Οι αλλεπάλληλες πανηγυρικές ανακοινώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη ότι δρομολογείται η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος, καθώς όλα τα έργα κτηματογράφησης έχουν «παγώσει», η εταιρεία του Κτηματολογίου, που μετά την κατάργηση της ΟΚΧΕ Α.Ε., με νόμο στη Βουλή μετονομάστηκε σε ΕΚΧΑ Α.Ε., έχει προβεί σε στάση πληρωμών έναντι των πελατών και προμηθευτών της, ενώ άρχισαν να μπαίνουν λουκέτα σε κτηματολογικά γραφεία, αρχής γενομένης από περιοχές των βορείων προαστίων της Αττικής.

Παράλληλα, η νέα διοίκηση, με επικεφαλής τον Ηλία Λιακόπουλο, πρώην περιφερειάρχη Αττικής, κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που έπειτα από επεισοδιακό αποκεφαλισμό της προηγούμενης διοίκησης υπό τον Δ. Καλουδιώτη της ΔΗΜΑΡ τοποθέτησε ο Γιάννης Μανιάτης στην κορυφή της ΕΚΧΑ Α.Ε. τον περασμένο Μάρτιο για «να επιταχύνει την υλοποίηση του έργου», είναι μετέωρη. Για λόγους που ουδείς αρμόδιος είχε την ευαισθησία και ευθύνη να ανακοινώσει επισήμως αλλά είναι γνωστοί στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» και αφορούν τη νομιμότητα της σύνθεσης και των αποφάσεών της, η νέα διοίκηση της ΕΚΧΑ Α.Ε. μέσα στον Απρίλιο σταμάτησε να συνεδριάζει, με αποτέλεσμα να «παγώσει» οποιαδήποτε λήψη απόφασης και δη των θεμάτων που αφορούν στις τρέχουσες μελέτες (Κτηματογραφήσεων, Κατάρτισης Δασικών Χαρτών, Ιδρυσης και Λειτουργίας Οριστικών Κτηματολογικών Γραφείων).

Υφαρπαγή

Το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από το ναυάγιο του Κτηματολογίου είναι ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών, με πρωτοβουλίες του υπουργού Γιάννη Στουρνάρα, έχουν κάνει ήδη ρεσάλτο στον κουμπαρά της ΕΚΧΑ Α.Ε., υφαρπάζοντας συνολικό ποσό 250 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή το σύνολο των αποθεματικών της εταιρείας, το οποίο ενέγραψε στο «πρωτογενές πλεόνασμα». Πρόκειται για χρήματα που πλήρωσαν οι πολίτες, καταβάλλοντας 35 ευρώ ανά δικαίωμα, με τις δηλώσεις ιδιοκτησίας το 2008 στα αστικά κέντρα.

Χρήματα τα οποία σύμφωνα με το νόμο προορίζονται αποκλειστικά και μόνον για τη χρηματοδότηση της επέκτασης και ολοκλήρωσης του έργου. Παράλληλα, λόγω της κακοδιαχείρισης του απώτερου αλλά και αστοχίες του πρόσφατου παρελθόντος υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα εμπλοκής της χρηματοδότησης του έργου, μέσω του ΕΣΠΑ. Πρόβλημα το οποίο αν δεν αντιμετωπιστεί οριστικά, δημιουργεί χρηματοδοτικό κενό στην ολοκλήρωση του έργου και τη δρομολόγηση των μελετών κτηματογράφησης νέας γενιάς.

Τεχνητή ευφορία

Τελικά δύο επιστημονικοί σύλλογοι, των τεχνικών επιστημόνων και των δικηγόρων της εταιρείας του Κτηματολογίου (ΕΣΤΕΚ και ΣΥΔΙΚ, αντιστοίχως), αφού άφησαν να περάσουν οι εκλογές, έφεραν στο φως, με χθεσινή κοινή ανακοίνωσή τους το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το Κτηματολόγιο και η ΕΚΧΑ Α.Ε. Πρέπει να σημειωθεί ότι προηγήθηκε πολύμηνη τεχνητή αισιοδοξία για την πορεία του έργου και ότι επιβλήθηκε σιωπή σε αγαστή συνεννόηση, μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος και των εμπλεκόμενων μελετητών, εργαζομένων και άλλων παραγόντων εντός και εκτός ΕΚΧΑ Α.Ε., στο όνομα της δήθεν προστασίας του έργου, από δημοσιογραφικές αποκαλύψεις και πολιτικές παρεμβάσεις, μεταξύ αυτών κυρίως η «Ε», η οποία έχει προειδοποιήσει για το ναυάγιο του Κτηματολογίου, με αλλεπάλληλα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ.

- «Προκαλεί, εύλογα, κατάπληξη ότι τα έργα του Κτηματολογίου που τα θέλουν όλοι -από τον απλό πολίτη μέχρι την κυβέρνηση, αποτελούν δε και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας,- τελματώνουν, χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί!», αναφέρεται στην ανακοίνωση των ΕΣΤΕΚ και ΣΥΔΙΚ, ενώ για την υφαρπαγή των 250 εκατομμυρίων ευρώ από την ΕΚΧΑ Α.Ε. και την εγγραφή του ποσού στο «πρωτογενές πλεόνασμα» σημειώνεται με νόημα: «Αναρωτιέται κανείς, αν τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράχθηκαν και εισπράττονται ακόμα από τους πολίτες διατίθενται για τους εκ του νόμου σκοπούς ή διατίθενται προς εξυπηρέτηση αλλότριων και άσχετων με τα έργα του Κτηματολογίου σκοπούς».

Στη συνδικαλιστική ανακοίνωση, αφού παρουσιάζεται το τέλμα στο οποίο έχουν περιέλθει το έργο του Κτηματολογίου και η ΕΚΧΑ Α.Ε., επισημαίνεται ότι «τα έργα του Κτηματολογίου είτε είναι αυτοχρηματοδοτούμενα με κύριους πόρους τα έσοδα από την καταβολή του παγίου τέλους κτηματογράφησης από τους πολίτες είτε έχουν ενταχθεί και χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ». Η ανακοίνωση συνεχίζει τονίζοντας ότι «τη δεδομένη στιγμή υφίσταται ο πραγματικός κίνδυνος της αδυναμίας ανάθεσης των προγραμματισμένων για το τρέχον έτος συμβάσεων αλλά και της παύσης εργασιών των ήδη υπό εκτέλεση έργων, ενδεχόμενα γεγονότα που θα επιφέρουν καθυστέρηση στο σύνολο του έργου.

Κυρίως όμως θα πλήξουν την αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου σχετικά με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των Ελλήνων πολιτών, των πελατών του, των προμηθευτών του αλλά και έναντι των δανειστών του, με τους οποίους, μάλιστα, σε συνεργασία με την Task Force, η εταιρεία «ΕΚΧΑ Α.Ε.» έχει ήδη ολοκληρώσει το σχεδιασμό και την οργάνωση της λειτουργίας της (Project Management), προκειμένου να επιτύχει χρονικά τους στόχους της».

Τέλος, οι συνδικαλιστές σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους πως «με δεδομένο ότι τα έργα του Κτηματολογίου έχουν μπει σε τελική τροχιά υλοποίησης και ολοκλήρωσής τους, εντός του χρόνου που προβλέπεται στο μνημόνιο, όπως και ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΚΑ έχει πει σε συνέντευξη Τύπου, αναρωτιέται κανείς γιατί και από ποιους δημιουργούνται συνεχώς εμπόδια που οδηγούν στην απαξίωση του έργου και της εταιρείας που τα διαχειρίζεται», τονίζοντας ότι περιμένουν επίσημες απαντήσεις.

http://www.enet.gr/

anemosantistasis

Η νομοτελειακή κατάληξη ενός άρρωστου λαού !!!

Η Μενεγάκη, ο Μικρούτσικος, ο Λιάγκας και η Στεφανίδου έμαθαν στους Έλληνες τηλεοπτική ψυχαγωγία… Ο Παπαδάκης, ο Αυτιάς και οι Λυριτζής-Οικονόμου έμαθαν στους Έλληνες…

πρωινή τηλεοπτική ενημέρωση…

by…projector-revolt

Ο Σφακιανάκης, η Βίσση, ο Ρουβάς, οι Goin’ Through και ο Τσαλίκης έμαθαν στους Έλληνες μουσική ψυχαγωγία… Ο Παπακαλιάτης, ο Ρέππας και ο Παπαθανασίου έμαθαν στους Έλληνες κινηματογραφική ψυχαγωγία…
Ο Πρετεντέρης, ο Ευαγγελάτος, ο Λιάτσος, ο Πορτοσάλτε και ο Καψής έμαθαν στους Έλληνες πολιτική ανάλυση…
Ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης και ο Μαρινάκης έμαθαν στους Έλληνες αθλητικό ήθος και “ευ αγωνίζεσθε”…
Ο Κωστόπουλος και ο Γεωργελές έμαθαν στους Έλληνες “ψαγμένο” πολιτισμό και “lifestyle”…
Η Καϊλή, ο Λοβέρδος, ο Σπηλιωτόπουλος, ο Καρατζαφέρης, ο Ψωμιάδης, ο Κικίλιας, ο Βαρβιτσιώτης και ο Ντινόπουλος έμαθαν στους Έλληνες πολιτική αφού πρώτα ψηφίστηκαν από αυτούς…
Καθήστε ακόμα να αναρωτιέστε γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Γιατί είμαστε λαός ηλιθίων. Έτσι μεγαλώσαμε, έτσι γαλουχηθήκαμε. Είναι αργά για να αλλάξει οτιδήποτε. Προετοιμαστείτε για τα χειρότερα που έρχονται.

Bookmark the permalink.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Μαρία και η Δευτέρα Παρουσία !!!

Μάι30 by wordpress

 

 

 

 

 

 

Rate This

Oνομάζονται «ψυχολογικές επιχειρήσεις» και συνήθως χρησιμοποιούνται στον πόλεμο. Στόχος είναι η δαιμονοποίηση του αντιπάλου μέσα από τον εκφοβισμό του πληθυσμού. Στη διάρκεια του…

Ψυχρού Πολέμου ένα από τα περίφημα αμερικανικά προπαγανδιστικά φιλμ έδειχνε τους Σοβιετικούς να επιτίθενται στις ΗΠΑ με πυρηνικά όπλα και τις αντιδράσεις μαθητών σε ένα δημοτικό σχολείο. Στην Ελλάδα είχαμε ανάλογες επιχειρήσεις την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτήν τη φορά δεν τις διενεργούσε η κυβέρνηση αλλά ένας τηλεοπτικός σταθμός.

by…Στέλιος Κούλογλου

Όλα τα κανάλια παρουσίασαν, και μάλιστα υπέρμετρα, πολιτικούς όπως ο κ. Βενιζέλος που προειδοποιούσε ότι αν δεν ψηφιζόταν η Ελιά, θα επικρατούσε το χάος, αλλά στον ΑΝΤ1 τη βρόμικη δουλειά ανέλαβαν οι ίδιοι οι «ρεπόρτερ». Σαν να επρόκειτο για κινηματογραφικό θρίλερ ή φαρσοκωμωδία, παρουσίαζαν τις επιπτώσειςπου θα είχε η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και η ήττα των κυβερνητικών δυνάμεων στις εκλογές: ούτε λίγο, ούτε πολύ, θα ήταν το τέλος του κόσμου.

«Η ανατροπή που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη αστάθεια» προειδοποίησε στη δική του ψυχολογική επιχείρηση ο κ. Γιώργος Κούρος. Με τη σειρά της η πολιτική αστάθεια «θα πυροδοτήσει φυγόκεντρες τάσεις βουλευτών», με αποτέλεσμα το «πισωγύρισμα στην οικονομία και ακύρωση των θυσιών του λαού από τη φυγή των επενδυτών». Αυτό με τη σειρά του «θα ανοίξει την όρεξη στους κερδοσκόπους των αγορών να επιτεθούν και πάλι στη χώρα μας». Για όσους δεν φοβήθηκαν αρκετά, υπήρχε και η τελική προειδοποίηση: «Αν η ψήφος έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, οι πρώτοι που θα το μετανιώσουν θα είναι οι τιμωροί».

«Χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, Ρίτσα» πήρε τη σκυτάλη ο ρεπόρτερ της (επερχόμενης) συμφοράς κ. Ν. Ρογκάκος, απευθυνόμενος στην παρουσιάστρια του δελτίου. «Επιτρέπεται τώρα να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα; Η οικονομία ανακάμπτει – ο τόπος και η οικονομία χρειάζονται σταθερότητα – Φτάνοντας στην κάλπη να μην παίξουμε στα ζάρια την οικονομία». Ούτε η χαλαρή ψήφος δεν ξέφυγε από την προσοχή των λαγωνικών του σταθμού: «Η χαλαρή ψήφος μπορεί να οδηγήσει σε ασφυξία την οικονομία, η ρευστότητα και η συζήτηση για την απομείωση του χρέους θα παγώσουν και η χώρα θα φτάσει ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία».

Τέτοιο δελτίο ειδήσεων δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής τηλεόρασης. Έχω παρακολουθήσει τη δουλειά τουρκικών ιδιωτικών σταθμών και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ούτε ο πιο φανατικός – ή πληρωμένος από τον Ερντογάν – Τούρκος δημοσιογράφος δεν θα δεχόταν να υπερασπιστεί με τέτοια επιχειρήματα τον πρωθυπουργό του. Ακόμα και στις δικτατορίες η προπαγάνδα είναι πιο έμμεση, θα πρέπει να ψάξει κανείς σε κανένα κανάλι του Πινοσέτ ή κάποιου σατράπη της Αφρικής για να βρει ανάλογη δουλική εξυπηρέτηση της εξουσίας.

Για όσους προτιμούν από τις ειδήσεις τα ντοκιμαντέρ, και μάλιστα με διεθνείς αναφορές, ο σταθμός είχε τη λύση. Το – ο θεός της προπαγάνδας να το κάνει – ντοκιμαντέρ «Ψήφος με ειδικό βάρος» εξηγούσε πώς, αν υπάρξει ανατροπή, θα καταστραφεί ολόκληρος ο πλανήτης. Πρώτα – πρώτα θα καταστραφεί η Ελλάδα. Αυτή θα συμπαρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία θα συμπαρασύρει την Αμερική. Η καταστροφή της Αμερικής θα προκαλέσει καταστροφή της Ρωσίας, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη κατάρρευση του πλανήτη. Ο τίτλος κανονικά θα έπρεπε να είναι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δευτέρα Παρουσία».

Μέχρι και το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, που όταν πρόκειται για παραβιάσεις της δεοντολογίας συνήθως σιωπά, έβγαλε ανακοίνωση αφού «οι μεμονωμένες αυτές συμπεριφορές, εκτός του ότι στρέφο
More…νται ευθέως κατά των ίδιων των δημοκρατικών θεσμών, αποτελούν αναμφίβολα καταπάτηση και αγνόηση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας» και ζήτησε την παρέμβαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Είναι προφανείς οι παραβιάσεις όλης της σχετικής νομοθεσίας για τις εκλογές και τη ραδιοτηλεόραση. Όπως κατανοητοί είναι και οι λόγοι για τον τίμιο και ανιδιοτελή εκλογικό αγώνα που έδωσε ο σταθμός και για τα όσα κωμικοτραγικά έλεγαν ο Γιώργος ή ο Νίκος στη Ρίτσα.

Αλλά η κεντρική παρουσιάστρια του σταθμού Μαρία Χούκλη που είχε δημιουργήσει ένα προφίλ σοβαρότητας; Στις ειδήσεις του σταθμού τη Δευτέρα, σε παρατήρηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι «επρόκειτο για κακή στιγμή» και ο σταθμός δεν κρίνεται μόνο από αυτήν. Μόνο που η ίδια η κυρία Χούκλη ανέχθηκε στα δικά της δελτία την προηγούμενη εβδομάδα αντίστοιχα «ρεπορτάζ» του κ. Κούρου, όπως ότι «όλοι αυτοί που ζητάνε σταθερότητα και δεν θέλουν εκλογές πρέπει να το δείξουν και στην κάλπη» ή ότι «ο στόχος του Τσίπρα να ρίξει την κυβέρνηση επιτυγχάνεται, εάν τα πράγματα μείνουν ως έχουν και οι αναποφάσιστοι δεν συσπειρωθούν στη ΝΔ και την Ελιά». Κατόπιν εορτής, όταν όσοι ήταν να φοβηθούν, φοβήθηκαν, είναι εύκολο να μιλάς απλώς για κακές στιγμές. Τι ντροπή, Μαρία!

paganeli

ΔΝΤ: Νέο δάνειο και παράταση των χαρατσιών...

Νέο δάνειο θα χρειαστεί η Ελλάδα (με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται ως προς την λήψη νέων μέτρων) εκτιμά το ΔΝΤ, το οποίο ζητά και παράταση των "χαρατσιών" που...

επιβαρύνουν τους φορολογούμενους (π.χ. εισφορά αλληλεγγύης), καταδεικνύοντας έτσι ότι ο φαύλος κύκλος των μνημονίων αποδεικνύεται ατελέσφορος και ότι η περιβόητη "επιστροφή στις αγορές" ήταν μια επικοινωνιακή φούσκα.

Ειδικότερα, ένα "ναι, μεν..." (την αποδέσμευση της δόσης των 3,5 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα) και αρκετά "...αλλά" με κυριότερο την σύναψη νέου δανείου προς τη χώρα, θα περιλαμβάνει σύμφωνα με πληροφορίες η έκθεση αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ, η οποία αναμένεται να παρουσιαστεί αύριο κατά την συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου. Εκτός όμως του δανείου, θα περιλαμβάνονται και όλες οι εκκρεμότητες που θα τεθούν επί τάπητος κατά την διάρκεια των νέων συνομιλιών μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας...

avgi.gr

Πληρώνει το 10% και καθάρισε η Αργεντινή.Γι αυτό θέλουν Σαμαρά Βενιζέλο οι τοκογλύφοι

Η Αργεντινή συμφώνησε με την άτυπη ομάδα των πιστωτριών χωρών του Κλαμπ των Παρισίων (Paris Club) στη ρύθμιση ανεξόφλητων χρεών της ύψους 9,7 δισ. δολαρίων σε μία πενταετία, αναφέρει δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Paris Club, η πρώτη πληρωμή ύψους τουλάχιστον 1,15 δις. δολαρίων θα καταβληθεί τον Μάιο του 2015 και μία ακόμη θα πρέπει να εξοφληθεί τον Μάιο του 2016. Ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής δήλωσε ότι η χώρα του θα κάνει μία αρχική πληρωμή 650 εκατ. δολαρίων φέτος τον Ιούλιο και μία πληρωμή 500 εκατ. δολαρίων τον Μάιο του 2015. Οι πληρωμές αυτές είναι ένα «αναγκαίο και σημαντικό βήμα για την ομαλοποίηση των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των πιστωτών του Paris Club και της Αργεντινής», αναφέρεται στην ανακοίνωση της ομάδας των πιστωτών.

Η Αργεντινή, που έκανε στάση πληρωμών το 2001 σε ένα χρέος - ρεκόρ ύψους 95 δις. δολαρίων, επιχειρεί να λύσει τις διαμάχες της με τους πιστωτές, καθώς επιδιώκει να επιστρέψει στις κεφαλαιαγορές για να αντιστρέψει την πρώτη των συναλλαγματικών διαθεσίμων της και να αποφύγει μία κρίση του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών.

Η Πρόεδρος της χώρας Κριστίνα Φερνάντεζ ντε Κίρσνερ, που σύστησε πέρυσι μία υπηρεσία για την αναδιάρθρωση του χρέους με επικεφαλής τον πρώην υπουργό Οικονομίας κ. Ερνάν Λορεντσίνο, αντιμετωπίζει τους κατόχους ομολόγων της χώρας που δεν έχουν αποπληρωθεί στα αμερικανικά δικαστήρια, ενώ προσπαθεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη βελτίωση της ακρίβειας των επίσημων οικονομικών στοιχείων.

Τι είναι το Paris Club

Το Paris Club - που περιλαμβάνει την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τη Γαλλία - προσκάλεσε την Αργεντινή να διαπραγματευθεί μετά την αναθεωρημένη πρόταση που έκανε αυτή για την αποπληρωμή του χρέους της, δήλωσε η εκπρόσωπος του Club στις 14 Μαρτίου. Ο υπουργός Οικονομίας της Αργεντινής 'Αξελ Κισίλοφ επισκέφθηκε τη Γαλλία στις 22 Ιανουαρίου για να παρουσιάσει την αρχική πρόταση της χώρας. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Αργεντινής υποχώρησαν πέρυσι κατά 27% στα 28,5 δις. δολάρια.

Η ίδρυση του Paris Club ανάγεται στο 1956, όταν η Αργεντινή συνάντησε για πρώτη φορά τους δημόσιους πιστωτές της στο Παρίσι. Από τότε, η ομάδα των πιστωτών έχει καταλήξει σε 429 συμφωνίες με 90 διαφορετικές χρεωμένες χώρες. Από το 1956, το συνολικό ποσό του χρέους, για το οποίο υπήρξαν συμφωνίες, έφθασε τα 573 δις. δολάρια.

oneminute.gr

Ευρωπαϊκό "ναι" στα μεταλλαγμένα, με πρωτοστάτες Μανιάτη - Βενιζέλο

Το "πράσινο φως" έδωσαν τα 28 κράτη-μέλη της Ε.Ε για την καλλιέργεια μεταλλαγμένων εντός της Ένωσης. Από την σύνοδο Μονίμων Αντιπροσώπων, στην οποία πάρθηκε η εν λόγω απόφαση, απείχε μόνο το Βέλγιο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η συμφωνία θα επικυρωθεί στις 12 Ιουνίου στη σύνοδο των υπουργών Περιβάλλοντος στο Λουξεμβούργο και αφού την εγκρίνουν οι υπουργοί, θα πρέπει να πάρει «πράσινο» φως και από το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μέχρι το τέλος του έτους.
Η Ελλάδα κατά, οι Βενιζέλος - Μανιάτης υπέρ
Πρωτοστάτης αλλά και υποβολέας της πρότασης, είναι η Ελλάδα, και συγκεκριμένα οι υπουργοί Περιβάλλοντος, Γιάννης Μανιάτης, και Εξωτερικών, Βαγγέλης Βενιζέλος. Οι δύο υπουργοί φαίνεται πως παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι των μεγαλοπαραγωγών σπόρων, που εδώ και 15 χρόνια κυνηγάνε να πετύχουν την επικείμενη απόφαση. Το παιχνίδι αυτό είχε αποκαλύψει το HOT DOC στο τεύχος 51, έπειτα από καταγγελίες τριών περιβαλλοντικών οργανώσεων, της Greenpeace, της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας και της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης.
Όλα ξεκίνησαν στα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος καταψήφισε την πρόταση για έγκριση του καλαμποκιού TC1507, με παραγωγό θυγατρική της μεγαλοεταιρίας DuPont, όμως, την επόμενη μέρα "παρέλειψε" να συνυπογράψει επιστολή 12 υπουργών της Ε.Ε προς τον Επίτροπο Υγείας, παρά το γεγονός ότι το 89% των Ελλήνων τάσσονταν κατά των μεταλλαγμένων. Το πρώτο βήμα υπέρ των μεγαλοπαραγωγών και αναπόφευκτα των μεταλλαγμένων είχε γίνει. Αυτή τη στιγμή, το καλαμπόκι αυτό αναμένει έγκριση από την Ε.Ε για να ξεκινήσει η καλλιέργειά και διανομή του.
Το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε ο Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος πρότεινε ανοιχτά αλλαγή στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό για τα μεταλλαγμένα. Η αλλαγή αυτή έλεγε πως για να απαγορέψει μια χώρα την καλλιέργεια ενός μεταλλαγμένου οργανισμού, ουσιαστικά θα έπρεπε πρώτα να πάρει την έγκριση της εταιρίας που το προωθεί. Θα έπρεπε, δηλαδή, τα αίτια απαγόρευσης να μην έρχονται σε αντίθεση με τις αξιολογήσεις της EFSA (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων) σχετικά με τους περιβαλλοντικούς και υγιειονομικούς κινδύνους του υπό αμφισβήτηση προϊόντος. Η EFSA, όμως, δεν έχει εκδόσει ούτε μια αρνητική γνωμοδότηση για κανέναν μεταλλαγμένο οργανισμό.
Αυτή η πρόταση, αν και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, δεν απερρίφθη, παρά "μεταλλάχθηκε" και τον Ιούνιο θα ψηφιστεί. Η μετάλλαξη έγινε ως εξής: μέσα στη συμφωνία αναφέρεται μεν το δικαίωμα κάθε χώρας που διαφωνεί να απαγορεύει την καλλιέργεια στα δικά της εδάφη, το οποίο όμως είναι απατηλό, καθώς η απαγόρευση θα ισχύει μόνο για λόγους δημόσιας τάξης ή καθορισμού χρήσεων γης, και όχι για τους πολύ βασικότερους λόγους απειλής της δημόσιας υγείας ή του περιβάλλοντος. Οι χώρες δεν θα έχουν καν το δικαίωμα να απαγορεύσουν τη διέλευση των μεταλλαγμένων οργανισμών από το έδαφός τους, ανοίγοντας έτσι διάπλατα το δρόμο της ανεξέλεγκτης διακίνησης των προϊόντων αλλά και του πιθανού λαθρεμπορίου, καθώς τα μεταλλαγμένα αναμένεται να έχουν χαμηλότερες τιμές.
Φαίνεται πως χάρη στις κινήσεις των δύο ελλήνων υπουργών και παρά τις αντιδράσεις όχι μόνο του κόσμου αλλά και μεγάλων περιβαλλοντικών οργανώσεων, τα μεταλλαγμένα σύντομα θα βρίσκονται στο πιάτο των ευρωπαίων πολιτών.
 http://www.koutipandoras.gr

Έργα και ημέρες της Monsanto

Εν όψει της εισβολής μεταλλαγμένων ειδών στην Ευρώπη, ύστερα από ομόφωνη συμφωνία των κρατών μελών της ΕΕ, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ρίξουμε περισσότερο φως στους λόγους για τους οποίους τέτοιες αποφάσεις αποτελούν κάτι παραπάνω από σοβαρότατο κίνδυνο όχι μόνο για την υγεία των πληθυσμών αλλά και για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.  
Επιμέλεια: Μικαέλα Κόλλια

Παρ’όλο που τα τελευταία χρόνια έχει εγκριθεί στην Ευρώπη η καλλιέργεια τεσσάρων μεταλλαγμένων σπόρων, μόνο το καλαμπόκι MON810 της Monsanto καλλιεργείται σήμερα, καθώς η καλλιέργεια των υπόλοιπων δύο ειδών καλαμποκιού (ΒΤ176 και Τ25) και της πατάτας Amflora, εγκαταλείφθηκε.

Οι θάνατοι και οι αρρώστιες που έχουν προκληθεί από προϊόντα της Monsanto στα χρόνια της λειτουργίας της, σε συνδυασμό με τις καταστροφές του φυσικού περιβάλλοντος, από την Αφρική ως την Αρκτική, έχουν ξεσηκώσει μαζικό κύμα διαμαρτυριών, ιδιαίτερα στην Αμερική. Και ενώ μέχρι σήμερα η Ευρώπη είχε εφαρμόσει απαγόρευση των προϊόντων της, φαίνεται ότι η συμφωνία, που προωθήθηκε από την Ελλάδα ως προεδρεύουσα χώρα, προμηνύει την έγκριση των κυβερνήσεων για την έλευση των μεταλλαγμένων και το ξέσπασμα λαϊκών αντιδράσεων εναντίον τέτοιων αποφάσεων που, με σκοπό το κέρδος, ανοίγουν το δρόμο στις πολυεθνικές μεταλλαγμένων ειδών.

Σύμφωνα με έκθεση της οργάνωσης «Μarch against Monsanto», που δημοσιεύεται στο AlterNet, μερικοί από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να απαγορευθούν τα προϊόντα της Monsanto είναι οι εξής:

Πρόκειται για μια κερδοσκοπική εταιρία που παρασκευάζει δηλητηριώδη χημικά.
Με μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της εταιρίας διαπιστώνει κανείς ότι η αλήθεια απέχει παρασάγγας από όσα η ίδια ισχυρίζεται ότι πρεσβεύει.

Η Monsanto ιδρύθηκε το 1901 στο St. Louis του Μισούρι των ΗΠΑ από τον Τζον Φράνσις Κουήνι, βετεράνο της φαρμακευτικής. Από τότε έχει αλλάξει άρδην η συμπεριφορά, η ισχύς και η εξάπλωση της εταιρείας. Το πρώτο προϊόν που παρασκεύασε ήταν σακχαρίνη, η οποία είναι ένα τεχνητό γλυκαντικό που χρησιμοποιείται για να αυξήσει την αίσθηση του γλυκού σε ποτά, ζαχαρωτά, κουλουράκια, οδοντόπαστες, φάρμακα κ.α. Το προϊόν είχε επιτυχία και έτσι η Monsanto πούλησε τη σακχαρίνη στην Coca Cola. Δυστυχώς, όμως, έχει συσχετισθεί με ευερεθιστότητα, υπερτονία, αϋπνίες και στραβισμό, που υποχωρεί 36 ώρες μετά την κατάποση της. Όπως αναφέρεται σε δύο αναφορές για τη σακχαρίνη, η υπερβολική δόση πορεί να προκαλέσει αντιδράσεις γενικευμένου οιδήματος, ολιγοουρίας και αλβουμινουρίας.

Στη συνέχεια, η Monsanto εξαπλώνεται στην Ευρώπη παράγοντας ασπιρίνη, βανιλλίνη, συνθετικό καουτσούκ και σαλικυλικό οξύ. Στη δεκαετία του 1920 η εταιρεία επεκτάθηκε σε βασικά βιομηχανικά χημικά προϊόντα. Τη δεκαετία του 1940 η Monsanto γίνεται κορυφαίος παραγωγός πλαστικών με τις συνθετικές ίνες και το πολυστυρένιο. Από τότε παραμένει μία από τις 10 μεγαλύτερες χημικές βιομηχανίες ανά τον κόσμο.

Είναι σημαντικό ότι ένα από τα πιο διάσημα προϊόντα της Monsanto είναι ένα εντομοκτόνο και αποφυλλωτικό, το «Αgent Orange», που το κατασκεύασε σε συνεργασία με το αμερικανικό κράτος και χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το συγκεκριμένο παρασκεύασμα προκάλεσε, και συνεχίζει να προκαλεί,  καρκίνο, γενετικές μεταλλάξεις σε βρέφη και ενήλικες, ακρωτηριασμούς και ακόμα και θάνατο όχι μόνο των 500.000 χιλιάδων γηγενών αλλά και πολλών αμερικανών στρατιωτών. Μάλιστα, όταν το 1978 Αμερικανοί στρατιώτες βετεράνοι του Βιετνάμ κατέθεσαν μήνυση εναντίον του Agent Orange, η Μονσάντο χρηματοδότησε μελέτες και χειραγώγησε τα αποτελέσματα ώστε να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη διοξίνη δεν είναι καρκινογόνος.

Εκτός από τη σακχαρίνη και τo Agent Orange, έχει στο ενεργητικό της την παραγωγή του DDT (διχλωροδιφαινυλοτριχλωροαιθάνιο), ενός από τα πιο γνωστά συνθετικά εντομοκτόνα, με μακρά, μοναδική και αμφιλεγόμενη ιστορία, που χρησιμοποιήθηκε για την καταπολέμηση της ελονοσίας. Παρ’όλο που το DDT έχει συνδεθεί με κάποιες μορφές διαβήτη και καρκίνου, δεν είναι τόσο τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Εντούτοις, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν είναι βιοδιασπώμενο και έχει εξαπλωθεί σε όλη την υφήλιο. Σύμφωνα με αμέτρητες έρευνες, τα ραντίσματα με DDT είχαν ως αποτέλεσμα τον αφανισμό ψαριών, εντόμων και πουλιών από την Αφρική ως την Αρκτική.

Τέλος, ένα από τα βλαβερά προϊόντα της είναι το PCB, που χρησιμοποιείται ως ψυκτικό υγρό και η έκθεση σε αυτό προκαλεί καρκίνο, γεννήσεις παιδιών με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, μείωση λειτουργίας θυρεοειδούς και διαταραχή των σεξουαλικών ορμονών. Όταν, το 1966, κάποιοι επιστήμονες έριξαν ψάρια στο κανάλι του Σνόου Κρικ όπου ρίχνονταν ποσότητες PCB τα ψάρια πέθαναν μέσα σε 3.5 λεπτά. Και ενώ η Monsanto ενημερώνει την πολιτεία για τη τοξικότητα και τους κινδύνους του υγρού και τη συμβουλεύει να ζητήσει από τους κατοίκους να εγκαταλείψουν την περιοχή, εκείνη μένει κυριολεκτικά αμέτοχη.

Τα χημικά προϊόντα της Monsanto συνεχίζουν να έχουν αντίκτυπο στον κόσμο, τόσο εντός όσο και εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, και να τη θέτουν συνεχώς αντιμέτωπη με δικαστικές αγωγές. Επιστημονικές μελέτες έχουν συνδέσει τα χημικά παρασιτοκτόνα που παράγει με τη νόσο του Πάρκινσον, νόσο του Alzheimer, τον αυτισμός και τον καρκίνο.

Ένα άλλο παράδειγμα της χημικής τρέλας της Monsanto ήρθε τον Φεβρουάριο, όταν ένα γαλλικό δικαστήριο την έκρινε ένοχη για τη δηλητηρίαση από χημικά ενός Γάλλου καλλιεργητή, του Πολ Φρανσουά. Ο αγρότης που υπέστη νευρολογικά προβλήματα, όπως απώλεια μνήμης, πονοκεφάλους και τραύλισμα μετά από την εισπνοή του ζιζανιοκτόνο Lasso της Monsanto, το 2004, κατηγορεί τη γιγαντιαία επιχείρηση για τη μη παροχή επαρκών προειδοποιήσεων σχετικά με την ετικέτα του προϊόντος.

Χτίζει μονοπωλιακή αγορά που θέτει τους αγρότες εκτός παραγωγής, προκαλώντας ακόμα και αυτοκτονίες των μικροκαλλιεργητών.

H Monsanto ασκεί τεράστια έλεγχο στη βιομηχανίας σπόρων. Ήδη από το 1982, ξεκίνησε να αγοράζει μικρότερες εταιρείες σπόρων (μερικές από τις πιο σημαντικές αγορές της ήταν Asgrow (σόγια) , η Delta and Pine Land (βαμβάκι), DeKalb (καλαμπόκι) , Seminis (λαχανικά) και σπόρους του ιδρύματος Holden του), συμπιέζοντας τον ανταγωνισμό και ασκώντας τεράστιες πιέσεις στις αμερικανικές κυβερνήσεις ώστε να μην θέσουν αντιμονοπωλιακή νομοθεσία.

Παράλληλα, έχει δημιουργήσει και ένα τεράστιο μονοπώλιο στην παραγωγή ινδικού βαμβακιού. Στην Ινδία, πάνω από 250.000 αγρότες έχουν δουλεύουν με σπόρους βαμβακιού της Monsanto, οι οποίοι δεν πραγματοποιούν όσα υπόσχονται. Οι σπόροι που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι η ιδιοκτησία των αγροτών, αλλά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας ανήκουν στην Monsanto, δεσμεύοντας τους σπόρους ακόμα και τρίτης γενιάς. Όταν οι εν λόγω σπόροι δεν αποδίδουν, όπως είχε αρχικά υποσχεθεί η εταιρία, ή ακόμη και αν το κάνουν , οι γεωργοί εγκαταλείπουν τις εργασίες τους, παγιδευμένοι σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και χρέους. Μάλιστα, ορισμένοι αγρότες έχουν μετατραπεί σε πόσιμο δηλητηριώδη φυτοφάρμακα Monsanto σε μια προσπάθεια να απελευθερώσει τις οικογένειές τους από την οφειλή .

Όπως γράφει η Βαντάνα Σίβα του Al Jazeera στο άρθρο με τίτλο «Σπόροι αυτοκτονίας και δουλείας εναντίον Σπόρων ζωής και ελευθερίας», η πραγματικότητα στο ινδικό έδαφος είναι εντελώς διαφορετική από τα χαμογελαστά πρόσωπα που προωθεί το μάρκετινγκ της Monsanto. Οι αγρότες ζουν μες στο χρέος και τη βαθιά αγωνία, και έχουν εξαρτώνται από το μονοπώλιο των σπόρων της Monsanto.

Ελέγχει τα τρόφιμα και ιδιωτικοποιεί το νερό.

Καθώς ο μισός πληθυσμός της γης θα αντιμετωπίζει σημαντική έλλειψη νερού μέχρι το 2030, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, εταιρείες όπως η Monsanto (μαζί με την Royal Dutch Shell και τη Nestle), συναγωνίζονται για ένα μέλλον στο οποίο ελεύθερη παροχή νερού θα ανήκει στο παρελθόν και οι φυσικοί, δημόσιοι πόροι θα ελέγχονται από ιδιωτικές υπηρεσίες.

Οι ιδιωτικές εταιρείες κατέχουν ήδη το 5% του γλυκού νερού στον κόσμο. Οι δισεκατομμυριούχοι και οι εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων της Monsanto, αγοράζουν τα δικαιώματα διαχείρισης των υπόγειων υδάτων και του υδροφόρου ορίζοντα. Η Monsanto κατηγορείται ήδη για μόλυνση των παρόχών νερού με διάφορες ουσίες, συμπεριλαμβανομένων του PCB και άλλων διοξινών. Επιπλέον, βλέποντας μια κερδοφόρα αγορά, έχει ξεκινήσει την ιδιωτικοποίηση των πηγών νερού που ρυπαίνεΙ, το φιλτράρισμα του νερού, και την πώλησή του πίσω στο κοινό.

Ασκεί κυβερνητικές πιέσεις και θέτει νομοθεσίας για την προστασία των συμφερόντων της.

Πρώην στελέχη της Monsanto έχουν ιδρύσει την υπηρεσία Food and Drug Administration, η οποία είναι επιφορτισμένη με τη διασφάλιση της ασφάλειας των τροφίμων για το αμερικανικό κοινό.
Αυτή η προφανής σύγκρουση συμφερόντων θα μπορούσε να εξηγήσει την έλλειψη κυβερνητικής έρευνας σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Πρόσφατα, το Κογκρέσο των ΗΠΑ πέρασε ένα νόμο που έχει ονομαστεί «Πράξη Προστασίας Monsanto», που, μεταξύ άλλων, απαγορεύει στα δικαστήρια την ανάσχεση της πώλησης των γενετικά τροποποιημένων σπόρων της Monsanto.

Διαιωνίζει τους περιβαλλοντικούς εφιάλτες.

Όπως επισημαίνεται στο site Μillions Against Monsanto αλλά και σε άρθρο της Washington Post, ενώ η ίδια η Monsanto διαφημίζει τη τεχνολογία της ως σημαντική για την ανάπτυξη της παγκόσμιας γεωργίας, στην πραγματικότητα  αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων και της βιώσιμης γεωργίας.
Το άρθρο σημειώνει, επίσης, ότι έχει αυξήσει η χρήση των ζιζανιοκτόνων, η οποία μπορεί να προκαλέσει επιπτώσεις στην υγεία. Είναι σημαντικό ότι μια τέτοια αύξηση έχει προκαλέσει την εμφάνιση μολυσμένων γονιδίων ακόμα και σε μη μεταλλαγμένες καλλιέργειες.
Τέλος, σύμφωνα με έκθεση της Ένωσης Ανήσυχων Επιστημόνων (UCS), η Monsanto συμβάλλει ελάχιστα στο να τραφεί ο κόσμος, και έχει αποτύχει να υιοθετήσει σημαντικές τεχνολογίες που θα έδιναν λύση στο παγκόσμιο πρόβλημα σιτισμού επειδή δε θέτουν τα προϊόντα της σε κύριο ρόλο.
tvxs

Γ.Βρούτσης: Απαράδεκτο κι επικίνδυνο να αυξηθεί ο κατώτερος μισθός

Κίνδυνος για το ασφαλιστικό σύστημα η αύξηση του «μισθού ασφαλείας» στα 751 ευρώ, υποστήριξε ο υπουργός Εργασίας στην Βουλή. Την ίδια ακριβώς μέρα που απάλλαξε επιχειρηματικό όμιλο από 7.500.000 ευρώ χρέη προς το ΙΚΑ!!!

Το να αυξηθούν οι αποδοχές ενός εργαζόμενου που πληρώνεται με τον κατώτερο μισθό θα αποβεί επικίνδυνο για το ασφαλιστικό σύστημα, υποστήριξε την Πέμπτη 29/5 στην Βουλή, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, και εξαπέλυσε μάλιστα επίθεση στα κόμματα της αντιπολίτευσης που υποστηρίζουν τέτοιου είδους μέτρα. Φαίνεται όμως ότι τα ασφαλιστικά ταμεία δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο όταν χάνουν πόρους από χαριστικές ρυθμίσεις σε επιχειρηματίες. Ότι ακριβώς δηλαδή προβλέπει τροπολογία του υπουργείου Εργασιας που ψηφίστηκε την ίδια ακριβώς ημέρα, και απαλλάσσει τον «Όμιλο Νεωρίου» ιδιοκτησίας Ταβουλάρη, από χρέη στο ΙΚΑ ύψους 7.500.000 ευρώ!

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε ο Γιάννης Βρούτσης «ο κατώτατος μισθός της χώρας, είναι 684 ευρώ το μήνα. Είμαστε λίγο παραπάνω από το μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών σε επίπεδο κατώτατου μισθού. Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα, αφορά μόλις το 7,69% των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση, ενώ ένα 20%, πολύ μικρότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη, αφορά ευέλικτες μορφές εργασίας». Επιτέθηκε στην συνέχεια στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως «θα ανεβάσετε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, με αυθαίρετο τρόπο, χωρίς κοινωνική διαβούλευση. Δεν λέτε τίποτα για το εάν θα καταργήσετε τη σύγχρονη αυτή μεταρρυθμιστική αλλαγή που κάναμε στον υπολογισμό του κατώτατου μισθού που θα λάβει υπόψη την ανταγωνιστικότητα, τη δυνατότητα και την παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας και επιπλέον λέτε ότι θα μετατρέψετε τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης σε πλήρη απασχόληση και ότι θα δώσετε επιδόματα ανεργίας σε όλους τους εγγεγραμμένους ανέργους της Ελλάδας για δύο χρόνια. Αυτή είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Να την κοστολογήσουμε λίγο συνδυαστικά, ασφαλιστικό και εργασιακά; Είναι γύρω στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ». Μάλιστα συνέχισε λέγοντας πως «τα πράγματα βρίσκονται πλέον σε μια αρμονική ισορροπία. Το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας έχει ταμειακή ισορροπία. Μέσα από τις προβλέψεις που έχουμε κάνει και τις διαρθρωτικές αλλαγές».


Όμως την ίδια ακριβώς στιγμή που ο υπουργός Εργασίας υπερθεμάτιζε για το θέμα της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων πρότεινε (και πέρασε) από την Βουλή τροπολογία υπέρ της ιδιοκτήτριας εταιρίας του Ναυπηγείου Νεωρίου στην Σύρο, που έχει βεβαιωμένες οφειλές προς το ΙΚΑ ύψους 10.000.000 ευρώ. Σύμφωνα με όσα προβλέπει «από το ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών, 10.000.000 περίπου, που έχει υπαχθεί σε δύο ρυθμίσεις, καταβάλλει η εταιρεία μηνιαία δόση 70.000 ευρώ μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017. Έτσι, μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 θα εξοφληθεί ποσό ύψους περίπου 2,5 εκατομμυρίων από τα 10.000.000. Για το εναπομείναν ποσό των 7.500.000 ευρώ δεν ορίζεται τρόπος εξόφλησης». Μάλιστα στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που συνοδεύει την τροπολογία προκειμένου να αποτιμήσει το δημοσιονομικό της αποτέλεσμα σημειώνονται τα εξής: «Από τις προτεινόμενες διατάξεις, επέρχεται συνολική υστέρηση είσπραξης εσόδων του προϋπολογισμού του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και λοιπών ασφαλιστικών φορέων νομικών προσώπων επιχορηγούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό ποσού 12.500.000 ευρώ περίπου, από τη θέσπιση ευνοϊκότερου καθεστώτος είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών της ανώνυμης εταιρείας «Ναυτιλιακές και Βιομηχανικές Επιχειρήσεις Σύρου» 7.500.000 ευρώ και την αναστολή λήψης αναγκαστικών μέτρων στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ναυπηγικό τομέα». Αιτιολογώντας την απόφαση ο Γ.Βρούτσης υποστήριξε ότι … το 2017 θα εξετάσει το ΙΚΑ πώς ακριβώς θα διεκδικήσει τις οφειλές που έχουν απομείνει.

Η χαριστική ρύθμιση προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης:

Π.Λαφαζάνης (ΣΥΡΙΖΑ): «Πού θα πάει αυτή δουλειά, κύριοι της Κυβέρνησης, κύριε Υπουργέ, που μας φέρνετε «αεροπλανικά» αυτές τις ρυθμίσεις; Κάθε μήνα θα μας φέρνετε και από μία τέτοια ρύθμιση; Έτσι νομίζετε ότι προσφέρετε αναπτυξιακό έργο ή ότι υπηρετείτε κανένα συμφέρον εργαζομένου;»

Ρ.Μακρή (ΑΝΕΛ): «Χαρίζετε 7,5 εκατομμύρια ευρώ, περιορίζοντας τις απαιτήσεις του δημοσίου από 10 εκατομμύρια σε 2,5 εκατομμύρια. Χαρίζετε 7,5 εκατομμύρια εισφορές του ΙΚΑ και σε άλλους φορείς, στον πρώην Διευθυντή της Πολιτικής Άνοιξης»

Ν.Τσούκαλης (ΔΗΜΑΡ): «Να αποσύρετε αυτή τη διάταξη, να έρθει με τη σωστή διαδικασία, να το δούμε ολοκληρωμένα. Και ο καθένας εκεί θα ζυγιστεί, στο κατά πόσο λαϊκίζει ή στο κατά πόσο ενδιαφέρεται σοβαρά να σωθεί η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη».

Λ.Κανέλλη (ΚΚΕ): «Αναστέλλετε την ποινική δίωξη για τα χρέη και το πάτε μέχρι το 2017. Και σας ρωτάω: Άνθρωπος που είναι να πάρει τη σύνταξή του και δεν μπορεί να σφραγίσει τα βιβλιάριά του και δουλεύει στο Νεώριο, τι θα κάνει; Αυτουνού ποιος θα του πληρώσει τα χρωστούμενα; Θα σφραγίσει τα βιβλιάριά του, για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ο εργαζόμενος;»

the pressproject

Αποφράδα ημέρα

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, είμαι απογοητευμένος. Αυτά τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που η Ελλάδα χρεοκόπησε ήταν γεμάτα από δύσκολες καταστάσεις, αλλά πάντα υπήρχε η ελπίδα.

 Σήμερα, στις 29 Μαΐου του 2014, αποφράδα ημέρα, συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει πια ελπίδα.

Και αποφάσισα να μεταναστεύσω στο εξωτερικό.

Όσο πιο μακριά από την Ελλάδα, τόσο καλύτερα.

Άντεξα τα Μνημόνια, άντεξα τα χημικά, άντεξα τους απελπισμένους ανθρώπους, άντεξα την κοινωνία που διαλύεται αλλά οι αντοχές μου έχουν ένα όριο.

Κι αυτό το όριο ξεπεράστηκε χτες.

Η παραίτηση του Φώτη Κουβέλη από την προεδρία της ΔΗΜΑΡ με καταρράκωσε.

Δεν υπάρχει πια ζωή για μένα στην Ελλάδα.

Αντίο.

(Αν η παραίτηση του Φώτη Κουβέλη δεν γίνει δεκτή από τα όργανα της ΔΗΜΑΡ –ειδικά από τα μπουζούκια και τα κλαρίνα-, θα αλλάξω απόφαση και θα μείνω στην Ελλάδα. Η τύχη μου είναι στα χέρια τους.)
pitsirikos

Εφημερίδες και πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τους Ναζί στην περίοδο της κατοχής

kokkinostupos
 

1. Γνωρίζετε με ποιες εφημερίδες ενημέρωναν οι Γερμανοί τους κατακτημένους Έλληνες; Με το”ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ” και τα ”ΑΘΗΝΑΙΚΑ ΝΕΑ. ”Ποιο συγκρότημα τις εξέδιδε; Μα φυσικά το συγκρότημα του ”δημοκράτη” Λαμπράκη πατέρα του Χρήστου που όταν έφυγαν οι Γερμανοί άλλαξε το όνομα σε ”ΝΕΑ” και ”ΒΗΜΑ” για να είναι δυνατόν να συνεχίσει η κυκλοφορία τους μέχρι σήμερα.


2. Θυμάστε τον Πικραμένο που μας έγινε και πρωθυπουργός; Ξέρετε τι έκανε ο πατέρας του Όθωνας Πικραμένος στην κατοχή; Είχε αναλάβει την έντυπη Γερμανικά προπαγάνδα στην Ελλάδα. Συνέστησε με τους Γερμανούς την εταιρία ”Mundus” και είχε αναλάβει τα προπαγανδιστικά έντυπα των Ναζί στην Γερμανική την Ιταλική και Ελληνική γλώσσα. Το κτίριο που ήταν το κέντρο διανομής τύπου υπάρχει ακόμα στην οδό Σωκράτους 43.

3. Πώς φτιάχτηκε η οικογένεια Παπακωνσταντίνου του πρώην υπουργού οικονομικών μας; Το 1941 ο κατοχικός πρωθυπουργός των Γερμανών Τσολάκογλου παραχώρησε στον παππού του το εργοστάσιό ηλεκτρισμού στην Κοζάνη που έμεινε στην ιδιοκτησία της οικογένειας μέχρι το 1958 όπου εξαγοράσθηκε από την ΔΕΗ και μιλάμε για λεφτά με ουρά.

4. Ποιος ίδρυσε το μοναδικό Ναζιστικό κόμμα στην Ελλάδα; Ο Γεώργιος Μερκούρης ο θείος της Μελίνας, η οποία έφαγε γλυκό ψωμί επί κατοχής.Το 1941 το κόμμα αυτό γνώρισε μεγάλες δόξες.Ο Μερκούρης παραιτήθηκε το 1942 διότι οι Γερμανοί τον διόρισαν διευθυντή της Εθνικής τράπεζας και το 1943 πρόεδρο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.

5. Ξέρετε ποιον είχε συνεργάτη ο Μερκούρης; Τον Γεώργιο Σημίτη πατέρα του πρώην πρωθυπουργού, τον οποίο διόρισαν οι Γερμανοί Γενικό Γραμματέα της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.

6. Να θυμηθούμε και τον ”Γερο της Δημοκρατίας”, Γ.Παπανδρέου που διετέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού της κατοχής Τσολάκογλου.

7. Δεν είναι μόνο αυτοί αλλά γύρω από αυτούς ο διαπλεκόμενος επιχειρηματικός κόσμος της εποχής: Λάτσηδες, Αγγελόπουλοι, Κωστόπουλοι, Χριστοφοράκοι κλπ.

8. Παρουσιάζουμε εδώ τους 163 οικονομικούς μεγαλοδοσιλόγους, οι οποίοι κερδοσκόπησαν και πλούτισαν επί Κατοχής. Δεν είναι απαραιτήτως όλοι αυτοί μαυραγορίτες. Είναι όμως όλοι τους εκείνοι που δεν δίστασαν να συναλλαγούν με τις Αρχές Κατοχής, αναλαμβάνοντας προμήθειες ή κατασκευές για λογαριασμό τους.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει αφαιρεθεί ούτε ένα όνομα, ο κατάλογος αυτός δεν είναι πλήρης. Τον δημοσιεύουμε λοιπόν μάλλον ενδεικτικά, ώστε να ανιχνεύσουμε κάποια γνωστά ονόματα που απέκτησαν την τεράστια περιουσία τους, ελισσόμενοι επί Κατοχής και εκμεταλλευόμενοι τις περιστάσεις.

Την ώρα που άλλοι συνάδελφοί τους πεινούσαν και δυστυχούσαν, που κυριολεκτικά δεν είχαν να θρέψουν την οικογένειά τους, που δεν μπορούσαν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους ή για λόγους αρχής δεν δέχονταν να ασκήσουν το επάγγελμά τους υπό τις συνθήκες αυτές, οι άνθρωποι αυτοί έσπευσαν με περισσή προθυμία να υπηρετήσουν τον κατακτητή ως νεροκουβαλητές.

Με όλη αυτή τη διαδικασία, πολλοί από τους κατασκευαστές, που παραπέμφθηκαν μεταπολεμικά να δικαστούν για δοσιλογισμό στην Ελληνική Δικαιοσύνη, έφεραν ως μάρτυρες υπεράσπισης Βρετανούς αξιωματικούς ή αξιόπιστους αντιστασιακούς, οι οποίοι φυσικά κατέθεσαν ότι οι κατηγορούμενοι συνέβαλαν στη …συμμαχική νίκη. Ευνόητο είναι ότι σχεδόν όλοι αθωώθηκαν και οι θησαυροί θησαυροί.

Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν των μετόχων μιας τεχνικής εταιρίας, γνωστών ονομάτων της αθηναϊκής κοινωνίας (ο αδελφός του ενός υπήρξε μάλιστα επί πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός), οι οποίοι όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν, αλλά και …παρασημοφορήθηκαν! Φυσικά στα μεταπολεμικά χρόνια διατήρησαν όλη τους την αίγλη και συνέχισαν οι ίδιοι, και σήμερα οι κληρονόμοι τους, να παίρνουν μεγάλα δημόσια έργα με προϋπολογισμούς που καλύπτονταν από τις αμερικανικές βοήθειες.

Κάπως έτσι έχει γραφεί η ιστορία των οικονομικών δοσιλόγων. Και αν τελικά δεν τα κατάφεραν να γλυτώσουν τις καταδίκες και τις τιμωρίες, επανήλθαν λαύροι και στελέχωσαν τη νεώτερη μεγαλοαστική τάξη.

Μέσα στα ονόματα του καταλόγου που δημοσιεύεται, θα παρατηρήσει κανείς ανθρώπους που μεταπολεμικά συνέχισαν την πληθωρική παρουσία τους στην ελληνική οικονομία, ορισμένοι μάλιστα έγιναν οι στυλοβάτες της μεταπολεμικής ελληνικής οικονομίας. Έως και σήμερα διατήρησαν τον πλούτο αυτόν, τον επαύξησαν και κάποιοι μάλιστα έγιναν τιμητές και με το χρήμα τους απέκτησαν φωτοστέφανα. Κάποιων άλλων τα παιδιά και τα εγγόνια συνεχίζουν να δρέπουν δάφνες στην οικονομική ζωή του τόπου ως μεγαλομεγιστάνες, στηριζόμενοι στον πλούτο που με τέτοιο τρόπο συνελέγη.

Θα εκπλαγεί κανείς διαπιστώνοντας ότι μέσα στον κατάλογο αυτόν δεν λείπουν εβραϊκά ονόματα. Το θέμα όμως δεν μας είναι άγνωστο.

Πράγματι Έλληνες Εβραίοι υπήρξαν αρκετοί που συνεργάστηκαν οικονομικά με τον κατακτητή, αλλά και πολιτικά!
Μεταπολεμικά η Ελληνική Πολιτεία, αν και τιμώρησε τους οικονομικούς δοσιλόγους, δεν εξάντλησε την αυστηρότητά της ώστε να τους απομονώσει. Ούτε και η κοινωνία τους απολάκτισε.

Αντίθετα, οι αρχές τους αντιμετώπισαν συχνά ευνοϊκά, σεβόμενες προφανώς την ογκώδη οικονομική επιφάνεια που είχαν στο σκότος και σε βάρος του λιμώττοντος λαού αποκτήσει.

Στη λίστα θα βρει μεγαλοεπιχειρηματίες που προχώρησαν σε ποικίλες άλλες δραστηριότητες και κατέστησαν ταγοί της κοινωνίας μας, καθώς ανυποψίαστη η κοινή γνώμη είχε λησμονήσει την προέλευση των χρημάτων τους. Άλλους που χρηματοδότησαν μεγάλα ονόματα της πολιτικής ή άλλους που αναμίχθηκαν οι ίδιοι στην πολιτική για να γίνουν οι ίδιοι ή οι γόνοι τους υπουργοί και διαπρεπείς προσωπικότητες, χωρίς κανείς να φαντάζεται ότι με την εύνοια του κατακτητή απέκτησαν το παντοδύναμο χρήμα. Ορισμένους μάλιστα που δεν δίστασαν να διαθέσουν ψιχία (αναλογικά) από την περιουσία τους, τέτοιας πραγματικής αξίας όμως ώστε να τους απονεμηθεί μέχρι και ο τίτλος του εθνικού ευεργέτη! Και άλλοι, και άλλοι.

Εκτός από τους αναφερόμενους οικονομικούς δοσιλόγους, υπάρχουν και άλλες παρεμφερείς κατηγορίες, όπως οι κατοχικοί μεγαλομαυραγορίτες. Διαθέτοντας και καλλιεργώντας πάσης φύσεως διασυνδέσεις με τις Αρχές Κατοχής συγκέντρωσαν στα χέρια τους ποσότητες δυσεύρετων ειδών, κυρίως τροφίμων ευρείας κατανάλωσης, που τις έσπρωχναν στην κατανάλωση με χιλιοπλάσιες τιμές. Το αποτέλεσμα ήταν οι μεν μαυραγορίτες να θησαυρίζουν ανενόχλητοι και φυσικά ανεξέλεγκτοι, ο δε λαός να στερείται τα στοιχειώδη αγαθά που θα μπορούσε να προμηθευθεί, εκτός αν ήταν έτοιμος να διαθέσει ένα ολόκληρο σπίτι για να εξασφαλίσει λίγα μόλις γεύματα. Οι θάνατοι από πείνα οφείλονται σ’ αυτό το κλίμα μαυραγοριτισμού που απλώθηκε επί Κατοχής, ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο, τον φοβερό χειμώνα 1941-42.

Οι μαυραγορίτες ήταν στο στόχαστρο των κατοχικών κυβερνήσεων, ακόμη και των ίδιων των κατακτητών, αφού τους εξέθεταν στην κοινή γνώμη ως αδιαφορούντες για την επιβίωση του λαού. Ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου σε πολλές περιπτώσεις παρενέβη θεαματικά για να ελέγξει την κατάσταση αυτή και είναι χαρακτηριστική η παρέμβασή του αυτή με τη χειροδικία του (τουτέστιν με τα χαστούκια του) προς κάποιους συλληφθέντες επ’ αυτοφώρω μεγαλομαυραγορίτες τροφίμων. Ανάλογη θεαματική αντιμετώπιση είχαν και άλλοι συνάδελφοί τους, αυτή τη φορά από τους Γερμανούς, οι οποίοι μάλιστα για παραδειγματισμό τους απαγχόνισαν από τους στύλους σε μεγάλους αθηναϊκούς δρόμους.

polemiko-imerologio.gr

Μπίστη Boys

Το στίγμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, κυρίως από αυτούς που αντιπολιτεύονται τον Κουβέλη και παλεύουν για επιστροφή στην συγκυβέρνηση, περιγράφεται από μερικές φράσεις του Βασίλη Οικονόμου που δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο για να ψηφίσει όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό και είναι αυτός με τον Ψαριανό και τον Παπαδόπουλο που παλεύουν για την Λυκούδια ΔΗΜΑΡ. Και θα την έχουν.
Ο Βασίλης Οικονόμου σε συνέντευξή του την Τετάρτη, ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχτηκε πως δεν υπάρχει ΔΗΜΑΡ αλλά μόνο 14 βουλευτές που πρέπει να αποκτήσουν προσανατολισμό.
Αυτό είναι το στίγμα που δίνουν οι εκπρόσωποι της “Ανανεωτικής”, “Εκσυγχρονιστικής” και “Κυβερνώσας Αριστεράς” μαζί.
Οι Ψαριανός, Οικονόμου, Παπαδόπουλος, Λυκούδης και από κοντά ο Τσούκαλης χτυπιούνται καιρό τώρα για την επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στον κυβερνητικό πόλο των ακροδεξιών της Νέας Δημοκρατίας. Και συνυπολογίζοντας την ποιότητα του πόλου που θα προκύψει από τον επικείμενο ανασχηματισμό, ανυπομονούν να κυβερνήσουν ξανά με τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Μπαλτάκο, τον Βενιζέλο, τον Δένδια, τον Αθανασίου, και όλους εκείνους που έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας.
Από την άλλη υπάρχουν και μερικοί βουλευτές (Αναγνωστάκης, Κυρίτσης, Πανούσης, Φούντα και Ψύρρας) που με κοινή τους δήλωση φαίνεται να κοιτούν σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι σε μια κυβέρνηση που στοχεύει να πατάξει την Αριστερά. Το αν όντως το πιστεύουν θα το δείξει η στάση τους και κυρίως οι πράξεις τους.
Το τέλος της ΔΗΜΑΡ είναι προδιαγεγραμμένο. Όταν για πάνω από ένα χρόνο παλινωδίες πότε δεξιά και πότε αριστερά, που λέει ο λόγος, είναι αδύνατο να μαζέψεις μετά τα σαρκοβόρα σκυλιά που μύρισαν αίμα και καρέκλες.
Διάβασα από τον Νίκο Σαραντάκο μια σύντομη ιστορική αναδρομή (ενώ πολύ διαφωτιστικά είναι και τα σχετικά σχόλια στην ανάρτηση του) στον τρόπο που κατάφερε ο Καραμανλής του 1980 να διαλύσει την ΕΔΗΚ από τα αριστερά του και την Εθνική Παράταξη από τα δεξιά του για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται πότε σαν φάρσα και πότε σαν τραγωδία, διαλέγετε και παίρνετε.
Το μόνο που έχει απομείνει από τη ΔΗΜΑΡ είναι όντως οι βουλευτές της. Υπάρχουν όμως και μερικοί βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που σε αντίθεση με τους συνεχιστές του Μπίστη, τους έχει απομείνει και αξιοπρέπεια. Αν θεωρούν πως είναι αξιοπρεπές μία κυβέρνηση που έχει απολέσει την λαϊκή νομιμοποίηση να συνεχίσει το έργο της επειδή αποφάσισαν να την στηρίξουν βουλευτές που έχουν χάσει και τη δική τους, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
Την Ιστορία μπορεί να την γράφουν οι νικητές. Όμως σήμερα η Ιστορία γράφεται καθημερινά μέσα από δίκτυα και ενημερωμένους πολίτες.
Κανείς δεν θα ξεχάσει αυτούς που θα σχηματίσουν τελικά κυβέρνηση με αυτή τη Νέα Δημοκρατία και αυτό το ΠΑΣΟΚ.
rebeliskos

ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Η θάλασσα μέσα μας

ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Η θάλασσα μέσα μας: Γράφει ο Γιώργος Χουδαλάκης Η θάλασσα μέσα μας «EΧΟΝΤΑΣ ΕΡΩΤΕΥΤΕ...

ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Ελλάδα χωρίς ακτές, υπάρχει;

ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Ελλάδα χωρίς ακτές, υπάρχει;: Ελλάδα χωρίς ακτές, υπάρχει; Του Χρήστου Λαδά Είμαστε έθνος ναυτικών. Λαός ναυτικός εδώ χιλιάδες χρόνια. Από τις θάλασσες ξεκινήσαμε....

ΤΑ ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ

Τροπολογία για το Νεώριο Σύρου φορτώνει χρέη εκατομμυρίων το ΙΚΑ

Φιλί ζωής στον επιχειρηματία Νίκο Ταβουλάρη και πρώην στενό συνεργάτη του σημερινού πρωθυπουργού (ήταν ο διευθυντής της Πολιτικής Άνοιξης) δίνει η κυβέρνηση με την πρώτη μετεκλογική τροπολογία που πέρασε εμβόλιμα σε άσχετο νομοσχέδιο εξαιρώντας τα Ναυπηγεία Σύρου από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και, παράλληλα  αναστέλλοντας κάθε καταδιωκτικό μέτρο εναντίον των υπευθύνων για όλες τις ναυπηγικές επιχειρήσεις (Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Σύρου κ.α) για οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η συγκεκριμένη τροπολογία έρχεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει επίθεση σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες για τις οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, με το επιχείρημα ότι είναι ένας τρόπος ώστε να υποστηριχθεί έμπρακτα η παραπαίουσα ναυπηγική βιομηχανία της χώρας και να διασωθούν οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στον κλάδο. Στην προκειμένη περίπτωση για το Νεώριο Σύρου θα βάλει φρένο στις κατασχέσεις των χρημάτων που μπαίνουν στο ταμείο της εταιρείας από το ΙΚΑ και άλλους φορείς του δημοσίου για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές που έχει, και θα διευκολύνει την αποπληρωμή σημαντικού μέρους των οφειλών σε τουλάχιστον 400 εργαζόμενους του ναυπηγείου Σύρου που όλο το προηγούμενο διάστημα παρέμεναν απλήρωτοι. Η έκδοση ασφαλιστικής ενημερότητας αποτελεί προϋπόθεση για να εισρεύσουν στο Νεώριο περί τα 2,5 εκατ. ευρώ από εργασίες κατασκευής δεξαμενών του πολεμικού ναυτικού.

Συγκεκριμένα με την τροπολογία που πέρασε στο νομοσχέδιο για την «καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας» και υπογράφεται από τους υπουργούς Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, Εργασίας Γιάννη Βρούτση και Δικοσύνης Χ. Αθανασίου προβλέπεται ότι κατά παρέκκλιση των σχετικών διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας τα Ναυπηγεία Σύρου θα μπορούν να έχουν αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017, υπό την προϋπόθεση ότι θα καταβάλλουν κάθε μήνα το 0,70% των ασφαλιστικών εισφορών που χρωστούσαν μέχρι και τις 30 Απριλίου 2014 και παράλληλα από εδώ και πέρα θα καταβάλουν κανονικά τις εισφορές των περίπου 400 τακτικών και έκτακτων εργαζομένων που απασχολούν.

Όπως προκύπτει από την τροπολογία και την συνοδευτική έκθεση, τα Ναυπηγεία Σύρου οφείλουν συνολικά 10 εκατ. ευρώ (σ.σ πρόκειται για ληξιπρόθεσμες οφειλές) και καθώς θα πληρώνουν 70.000 ευρώ το μήνα, μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017 θα έχουν εξοφλήσει συνολικά 2,5 εκατ. ευρώ ενώ τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. ευρώ κεφαλαιοποιούνται.

Από την προτεινόμενη ρύθμιση το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και άλλοι ασφαλιστικοί φορείς θα γράψουν ζημιά 12,5 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 7,5 εκατ. ευρώ θα προκύψουν από το ευνοϊκό καθεστώς είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών για τα Ναυπηγεία Σύρου και άλλα 5 εκατ. ευρώ από την αναστολή λήψης αναγκαστικών μέτρων στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ναυπηγικό τομέα.

Με την ίδια τροπολογία παράλληλα αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 (έληξε στις 31.12.2013) η προθεσμία αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς ναυπήγησης, μετατροπής, επισκευής και συντήρησης πλοίων για οφειλές προς το ΙΚΑ και λοιπούς ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύονται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

capital.gr

Φασισμός

Νίκος Μπογιόπουλος

Η κάλπη και τα εκλογικά ποσοστά δεν αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον φασισμό, για τον ναζισμό, για την ακροδεξιά. Αν ήταν έτσι, ο Χίτλερ με το 44% και το 33% που είχε πάρει στις εκλογές του 1933 στη Γερμανία θα ήταν «Άγιος». Αν ήταν έτσι η Λεπέν με το 25% στη Γαλλία θα ήταν «οσία». Ο Φάρατζ με το 29% στη Βρετανία και οι ακροδεξιοί με τα διψήφια ποσοστά από την Δανία και την Ουγγαρία μέχρι την Αυστρία και την Ολλανδία θα ήταν «ιεραπόστολοι».

Εκείνο που επιβεβαιώνουν αυτά τα ποσοστά είναι ότι το φίδι του φασισμού εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, η οποία ενώ είναι η ίδια που το επωάζει και το ταΐζει σε πανευρωενωσιακό επίπεδο, είναι και η ίδια που παριστάνει την «σοκαρισμένη» από την ανάπτυξή του.

Η γέννηση του φασισμού, ή άνοδός του και η σημερινή του αναβίωση αποτελεί έκφραση της επιβεβαιωμένης ιστορικά αλήθειας ότι µια κοινωνία, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να οδηγείται κάποιες φορές σε παράκρουση. Το φαινόμενο δεν είναι απίθανο. Άλλωστε, με την κατάλληλη προπαγάνδα και την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, το ίδιο εύκολα µπορεί κάποιος να µάθει ότι 2+2 δεν κάνει 4, αλλά 5, όπως έλεγε ο Μπρεχτ. Συνέβη στις αρχές του 20ού αιώνα στην Αμερική, όταν οι «Αµερικαναράδες», οι ιδεολογικοί αντίστοιχοι των «Ελληναράδων», υποδείκνυαν ως υπαίτιους όλων των δεινών τους Έλληνες, τότε, µετανάστες. Συνέβη στη Γερµανία του Μεσοπολέµου, όταν ως «αιτία της κρίσης» στοχοποιούνταν το «διαφορετικό» και σταµπαριζόταν µε ένα κίτρινο αστέρι στο ύψος της καρδιάς. Τέτοιου είδους «µνήμες» φρεσκάρονται χρόνια τώρα στην ΕΕ. Ήταν ο Κάμερον, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας (εκεί που οι ακροδεξιοί πήραν την πρώτη θέση στις εκλογές) από κοινού με την καγκελάριο Μέρκελ της Γερμανίας (εκεί που για πρώτη φορά οι ναζί εξέλεξαν ευρωβουλευτή) που συνομολογούσαν τον Φλεβάρη του 2011 ότι στην Ευρώπη επήλθε το «τέλος» του πολυπολιτιστικού μοντέλου» το οποίο «απέτυχε»…

Ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Σε συνθήκες κρίσης, δε, αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ (σσ: θα δούμε σε επόμενο σημείωμα πως συγκεκριμένα γίνεται αυτό στην Ελλάδα) ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.

Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.

• Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
• Όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και  χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
• Όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε  υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
• Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ που έκανε πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι τον διόρισαν καγκελάριο.
• Χρειάζονταν εκείνη την μορφή πολιτικής διαχείρισης, που θα μπορούσε να εγγυηθεί μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της ότι τώρα πλέον ότι  θα τεθεί «το  κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως τους υποσχέθηκε ο Χίτλερ από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.
• Όταν, δε, απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω»:  Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.

Ο φασισμός αξιοποιεί την φτωχοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων για να αποκτήσει κοινωνική βάση. Ειδικά των μικρομεσαίων στρωμάτων που καταστρέφονται και που τα κηρύγματα περί «δημοκρατίας» ειδικά όταν προέρχονται από την αστική δημοκρατία που τους καταστρέφει, όταν προέρχονται από τα κόμματα ή από τα ΜΜΕ αυτής της δημοκρατίας, δεν τους λένε τίποτα. Το αντίθετο. Τα κόμματα και τα ΜΜΕ του κατεστημένου (όπως αυτά που διαφήμιζαν την σοβαρότητα των φασιστών), όσο περισσότερο «βρίζουν» τους φασίστες – χωρίς βέβαια ποτέ να αποκαλύπτουν το ρόλο τους – τόσο περισσότερο τους «ηρωοποιούν» στα μάτια των κατεστραμμένων. Τα στρώματα αυτά συνδέουν την επιβίωσή τους με την ικανοποίηση της οργής τους η οποία επαφίεται στους πιο λαϊκιστές και τους πιο… βαρβάτους «τιμωρούς».

Για την δυνατότητα του φασισμού να διεισδύει στην κοινωνική συνείδηση οι επισημάνσεις από την ιστορική εισήγηση του Γκεόργκι Δημητρόφ στο 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935 αποκτούν δραματική επικαιρότητα και συνιστούν πολύτιμο εργαλείο:

ΠΡΩΤΟ: Ορισμένοι λένε ότι η κρίση και η φτωχοποίηση δεν είναι μια από τις αιτίες ενίσχυσης του φασισμού γιατί σε αντίθεση με την Ελλάδα των Μνημονίων σε άλλες χώρες της ΕΕ, επίσης γιγαντώνεται ο φασισμός, αλλά εκεί «δεν υπάρχει κρίση». «Ξεχνούν» ότι στην Ευρώπη έχει εγκαθιδρυθεί η κοινωνία των 2/3 και πάμε ολοταχώς για την κοινωνία του 1/3. «Ξεχνούν» ότι στη Γερμανία - «ατμομηχανή» της ΕΕ υπάρχουν 16 εκατομμύρια φτωχοί και κοινωνικά αποκλεισμένοι. Ότι υπάρχουν 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα. «Ξεχνούν» ότι στη Γαλλία υπάρχουν 8 εκατομμύρια φτωχοί, άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα. «Ξεχνούν» ότι στην Ολλανδία εκφράστηκε με τον πιο καθαρό τρόπο η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «ευημερίας» όταν – και παρότι η χώρα εμφάνιζε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης – το 2012 πήγε σε εκλογές με επίδικο την επιβολή λιτότητας ύψους 16 δισ. ευρώ στις πλάτες του ολλανδικού λαού. «Ξεχνούν» ότι στη Βρετανία, αν και εκτός Ευρωζώνης και χωρίς την ανάγκη να βαφτίσει τη λιτότητα με τον όρο «μνημόνιο», εφαρμόζεται η πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας, στην οποία οι ίδιοι οι φορείς της έχουν προσδώσει τον κωδικό «δάκρυα και αίμα». Προφανώς «ξεχνούν» ότι μιλάμε για την ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 120 εκατομμυρίων απόκληρων.

ΔΕΥΤΕΡΟ: Η δημαγωγία του φασισμού, η φασιστική «ιδεολογία», ένα τόσο αντιδραστικό έκτρωμα της αστικής ιδεολογίας που συχνά στον παραλογισμό της φτάνει ως την τρέλα, αποκτά τη δυνατότητα να αποκτήσει επιρροή πάνω στις μάζες όσο η προχωρημένη σήψη του καπιταλισμού εισχωρεί στα κατάβαθα της ιδεολογίας του και του πολιτισμού του. Όταν το σύστημα της διαφθοράς έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο σήψης ώστε να φτάνει να κάνει σημαία του το «όλοι μαζί τα φάγαμε», τότε, σε συνδυασμό με την απελπιστική κατάσταση πλατιών λαϊκών μαζών, ορισμένα τέτοια ευαίσθητα στρώματα κολλάνε από τα ιδεολογικά απορρίμματα της σήψης αυτής. Ουδείς πρέπει να υποτιμά την αποτελεσματική ικανότητα της ιδεολογικής επιδημίας του φασισμού να εισχωρεί στην κοινωνική συνείδηση, ειδικά σε συνθήκες σήψης που ξεκινά από τις πλαστές πινακίδες Λιάπη μέχρι τις μίζες της Ζήμενς και από τις «λίστες Λαγκάρντ» μέχρι τα σκάνδαλα των ΜΚΟ και των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

ΤΡΙΤΟ: Ο φασισμός αξιοποιεί την αποδυνάμωση των δημοκρατικών, πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών. Πριν κάνει ο Χίτλερ τη χρήση του άρθρου 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης που επέβαλε «γύψο» στη Γερμανία το είχαν κάνει οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες. Αυτή η αποδυνάμωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών που επέρχεται από την τακτική μιας διακυβέρνησης μέσω  Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, επιβολής του «μαύρου» στις τηλεοπτικές οθόνες, επιβολή απαγορεύσεων συναθροίσεων λόγω έλευσης καγκελαρίων και υποπλανηταρχών, επιβολής Μνημονίων με συνοπτικές διαδικασίες κοκ, «εκπαιδεύει» κοινωνικά στρώματα στην λογική της αποδοχής των «εκτροπών». Το ίδιο συμβαίνει με την «καθαγίαση» των φασιστών και των ακροδεξιών μέσω της συμμετοχής τους σε κυβερνητικά σχήματα της αστικής δημοκρατίας, από την Αυστρία μέχρι τη Νορβηγία και την Ουκρανία – για να μην μιλήσουμε για την κυβέρνηση Παπαδήμου στην Ελλάδα… Το ίδιο συμβαίνει με την αποδοχή της ακροδεξιάς ατζέντας. Έχει αποδειχτεί από τη Γαλλία του Σαρκοζί μέχρι τον ημέτερο «Ξένιο Δία»: Οπότε η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της αποφάσισαν να προωθήσουν τα ταξικά και ιδιαίτερα πολιτικά τους συµφέροντα παίζοντας το χαρτί της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του εθνικισµού, και µάλιστα στο όνοµα του «κατευνασµού» της Ακροδεξιάς, έσυραν την κοινωνία στη βαρβαρότητα και έγιναν τροφοί του φασιστικού φιδιού.

ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας. Ο φασισμός εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του αστικού εθνικισμού. Για να διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των ισχυρών, αποδίδει τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην ταξική του καταπίεση. H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών. Χρησιμοποιεί ως λίπασμα μετατροπής του πατριωτισμού σε σωβινισμό τον εθνικό μηδενισμό, που τον πλασάρουν με τη μάσκα του «διεθνισμού» οι ιδεολογικοί φορείς του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα. Οι φασίστες μετατρέπουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του, από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού, σε «μαχαίρι» του μισανθρωπισμού. Ο φασίστας μαγαρίζει την έννοια του πατριωτισμού. Στη θέση της αγάπης για την πατρίδα και τον σεβασμό στις πατρίδες των άλλων, στη θέση«Πατρίδα ή θάνατος» του Τσε Γκεβάρα, στη θέση «Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνειας» του Λένιν για το ρώσικο λαό το 1914, στη θέση του πατριωτισμού του ΕΑΜ που απελευθέρωνε την πατρίδα το 1944, ο φασισμός βάζει την πατριδοκαπηλεία και την μισαλλοδοξία. Το κάνει πατώντας πάνω σε ό,τι θίγει το εθνικό αίσθημα κάθε λαού, το κάνει πατώντας πάνω στους εξευτελισμούς του αγγλικού δικαίου, της επιτήρησης, των ταπεινώσεων με «δόσεις» κοκ.

ΠΕΜΠΤΟ: Οι φασίστες κατακρεουργούν ολόκληρη την ιστορία του κάθε λαού, για να παρουσιαστούν σαν απόγονοι και συνεχιστές του κάθε τι ανώτερου και ηρωικού στο παρελθόν του. Στα ναζιστικά βιβλία του μεσοπολέμου οι μεγάλοι άντρες του παρελθόντος του γερμανικού λαού παρουσιάζονταν σαν φασίστες. Ο Μουσολίνι καμωνόταν τον συνεχιστή του Γκαριμπάλντι. Οι Γάλλοι φασίστες φτιάχνουν σημαίες με την Παρθένα της Ορλεάνης σαν ηρωίδα τους. Οι Αμερικάνοι φασίστες επικαλούνται τις παραδόσεις των αμερικάνικων πολέμων ανεξαρτησίας, τις παραδόσεις του Ουάσινγκτον, του Λίνκολν. Οι Έλληνες φασίστες, από τους οποίους βγήκαν οι Τσολάκογλου και οι Λογοθετόπουλοι, παριστάνουν τους «μαχητές της Πίνδου»! Όσοι λοιπόν συκοφαντούν, παραποιούν ή παρατάνε ό, τι έχει αξία από το ιστορικό παρελθόν του έθνους και της ανθρωπότητας στους φασίστες πλαστογράφους, όσοι συντάσσουν ευρω-μνημόνια για να συσχετίζουν και να ταυτίζουν (!) τον φασισμό με τον αμείλικτο εχθρό του, τον κομμουνισμό, όσοι παραχαράσσουν την Ιστορία βαφτίζοντας «φάρμακο» το ρετσινόλαδο του φασίστα Μεταξά ή «πρόοδο» το μυστρί του Παττακού, είναι υπόλογοι για την αποβλάκωση των λαϊκών μαζών. Χαρίζουν την κοινωνία στο φασισμό.

Συμπερασματικά: Ο φασισμός είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του (σσ: στην ελληνική εκδοχή της οποίας θα επανέλθουμε αναλυτικά) εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος και η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.

enikos.gr 

Ω, ΤΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ!

Ω, ΤΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ!

Υπάρχει ένας ελέφαντας στη μέση της Ευρώπης

Οι ευρωεκλογές ανέδειξαν την άνοδο των ακροδεξιών, νεοναζιστικών και ευρωσκεπτικιστών κομμάτων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αυτά τα κόμματα θα εκπροσωπηθούν στην Ευρωβουλή, και είναι ολοφάνερο πια πως η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης μουτζουρώθηκε για τα καλά.



Επειδή δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως το 25% των Γάλλων ψηφοφόρων -που πήγαν στις κάλπες και ψήφισαν το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν- έγιναν ξαφνικά φασίστες, θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τα αίτια της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη.

Είναι βέβαιο πως η ανεργία, η λιτότητα, η ξενοφοβία και η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της μεσαίας τάξης έστρεψαν πολλούς Ευρωπαίους ψηφοφόρους στα ακροδεξιά κόμματα.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όμως, ο σημαντικότερος λόγος για την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων είναι η ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη –με τις πολιτικές της Άνγκελα Μέρκελ- είναι γερμανικός εθνικισμός.

Και ο γερμανικός εθνικισμός δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς «απάντηση» από τους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Ο εθνικισμός επέστρεψε δυναμικά στην Ευρώπη μετά από 70 χρόνια.

Η Γερμανία μοιάζει να μην έχει διδαχτεί τίποτα από την πρόσφατη ιστορία της.

Και τρομάζει ξανά τους λαούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ -ένας άνθρωπος 93 χρονών σήμερα που έζησε όλη την νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία- δήλωσε πριν από δυο χρόνια πως «η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη εξαιτίας του Χίτλερ και του Άουσβιτς».

Αυτές οι ευρωεκλογές δικαιώνουν τον σοφό Χέλμουτ Σμιτ.

pitsirikos