Ν. Μπογιόπουλος: Η Ουκρανία και η ευρω- Κοντσίτα (με το μούσι της)

Είναι γεγονός και είναι συγκλονιστικό: Σχεδόν 80 χρόνια από την μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε η ανθρωπότητα, ο ναζισμός επιστρέφει στο ευρωπαϊκό έδαφος με τη μορφή της επίσημης κρατικής πολιτικής! Ο ναζισμός, χύνει ξανά το αίμα ανθρώπων στην Ευρώπη, ως επίσημη κρατική πολιτική!

   Το νέο στοιχείο, το «ποιοτικά αναβαθμισμένο» στοιχείο της ναζιστικής κτηνωδίας, που έρχεται από την Ουκρανία, είναι ακριβώς αυτό: Ότι τα εγκλήματά τους οι ναζί δεν τα διαπράττουν, πλέον, μόνο ως μαχαιροβγάλτες, σε σκοτεινούς δρόμους και σοκάκια. Ο ναζισμός, πλέον, δεν περιορίζεται να δρα ως τσιράκι του επίσημου καθεστώτος της βίας και της καταστολής. Οι ναζί, πλέον, δεν δολοφονούν μόνο ως παραστρατιωτικές και παρακρατικές μαριονέτες κρυμμένοι στα σκοτάδια του εκάστοτε καθεστώτος που προστρέχει στις υπηρεσίες τους. Οι θηριωδίες των ναζί δεν περιορίζονται μόνο στις νυκτερινές πρακτικές του υποκόσμου. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη, μετά από 80 χρόνια φρίκης και ολοκαυτώματος, το ναζιστικό έγκλημα αποτελεί πλέον επίσημη κρατική πολιτική, είναι επίσημη κρατική πρακτική άσκησης εξουσίας!

   Αυτό ακριβώς συντελείται στην Ουκρανία. Αυτό ακριβώς συμβαίνει: Οι ναζί έχουν βγει στους δρόμους και καίνε ανθρώπους. Ζωντανούς! Το διέπραξαν στην Οδησσό και το διέπραξαν ως συγκυβερνήτες της λεγόμενης «μεταβατικής κυβέρνησης».

   Οι ναζί, ως κομμάτι της εκεί «τρόικας» που συνθέτει την λεγόμενη «μεταβατική κυβέρνηση», έχουν βγει στους δρόμους και εκτελούν ανθρώπους. Μέρα – μεσημέρι! Και το κάνουν χωρίς να φορούν «στολές παραλλαγής». Φορούν την επίσημη στολή του στρατού της Ουκρανίας! Το διέπραξαν στην Μαριανούπολη και στο Ντονιέτσκ.

   Οι ναζί έχουν βγει στους δρόμους και δίπλα στα αποβράσματα των χουλιγκάνων που συνθέτουν τα «Τάγματα Εφόδου» διαθέτουν, ταυτόχρονα, και ελεύθερους σκοπευτές. Που προωθούν τις πολιτικές εξελίξεις στήνοντας προβοκάτσιες και σκορπίζοντας τον θάνατο. Το διέπραξαν στο Κίεβο.

   Όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία, α) η αρχική αναγόρευση του ναζισμού σε πολιτικό μέγεθος, β) η κατοπινή ενθρόνισή του σε κυβερνητικές καρέκλες, γ) η τρέχουσα αναγνώρισή του από τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους ως η επίσημη κρατική πολιτική της Ουκρανίας, γίνονται με την έγκριση της ΕΕ! Όλα αυτά γίνονται με την σφραγίδα των Βρυξελλών!

   Όλα αυτά γίνονται με την συνηγορία του – βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης –Ομπάμα. Η υφυπουργός Εξωτερικών του τελευταίου (η περιβόητη κυρία Νιούλαντ) αποδείχτηκε ότι παζάρευε στο γραφείο της με τους εκπροσώπους των ναζί της Ουκρανίας την υποστήριξή τους στα σχέδια των ΗΠΑ έναντι του ποσού των 5 – 10 εκατομμυρίων ευρώ... Οι αμερικάνικες πολυεθνικές εταιρείες των μισθοφόρων του θανάτου, αυτές που υπογράφουν συμβόλαια συνεργασίας με το Πεντάγωνο του κ.Ομπάμα (όπως η «Blackwater», περιλάλητη για τις θηριωδίες της στο Ιρακ), εκτελούν ανθρώπους αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, στο πλευρό του κυβερνητικού στρατού… 

  

   Τα συμβαίνοντα στην Ουκρανία συνιστούν ασφαλή απόδειξη για το τι ανθρωποθυσία συνεπάγεται η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των καπιταλιστικών κέντρων και τι κρύβεται πίσω από τα χαμόγελα των εκπροσώπων του «πολιτισμένου κόσμου»: Ενώ οι εικόνες από την Μαριανούπολη πάγωναν το αίμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, με τον στρατό, υπό τις εντολές των ναζιστών, να δολοφονεί αμάχους με σφαίρες στο κεφάλι, οι μεν Μέρκελ και Ολάντ ακολουθούσαν πιστά το πρόγραμμα της κρουαζιέρας τους στη Βαλτική, ο δε Πούτιν έπαιζε χόκευ…

   Παρεμπιπτόντως: Αλήθεια, έχετε ακούσει κάποια δήλωση της προεδρεύουσας το τρέχον εξάμηνο στην ΕΕ (της Ελλάδας, ντε!), για τα όσα συντελούνται στην Ουκρανία; Υπέπεσε στην αντίληψή σας κάποια δήλωση του προεδρεύοντα κ.Σαμαρά, πρώην συνεργάτη του κ.Μπαλτάκου, γνωστού  από την διακίνηση της θεωρίας των «δυο άκρων»; Είδατε ή ακούσατε κάποια παρέμβαση εκ μέρους του προεδρεύοντα υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, του κ.Βενιζέλου προς την κυβέρνηση της Ουκρανίας; Η τελευταία δήλωση του κυρίου «ψηφίστε Ελιά για να έχουμε σταθερότητα» ήταν εκείνη που έκανε όταν συναντήθηκε και χαιρέτισε την εν λόγω κυβέρνηση των ναζί και φιλοναζί εταίρων. Τότε, όπως είχε δηλώσει, δεν διαπίστωσε κάτι ναζιστικό επάνω τους, διότι, όπως είχε συμπληρώσει, στη συνάντηση με την οποία  τους αναγνώρισε πολιτικά - για λογαριασμό τόσο της Ελλάδας, όσο και της ΕΕ – αυτό το ζήτημα (αν είναι ναζί, δηλαδή) δεν τον είχε απασχολήσει…

   Οι εξελίξεις στην Ουκρανία συνιστούν ασφαλή απόδειξη για το τι κρύβεται πίσω από τα κηρύγματα περί την ευρωενωσιακή «ελευθερία» και «δημοκρατία». Τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία είναι μια πολιτική «χορηγία» της ΕΕ. Όλης της ΕΕ!Και της ΕΕ της Μέρκελ και της ΕΕ του Ολάντ. Και της ΕΕ του Βορρά και της ΕΕ του Νότου. Και της ΕΕ των «κεντροαριστερών» και της ΕΕ των «κεντροδεξιών». Και της ΕΕ εκείνων που την εξυμνούν και της ΕΕ των άλλων που θέλουν να την «αλλάξουν». Που δημιουργούν αυταπάτες ότι αυτή η ΕΕ, η θεραπαινίδα της πολιτικής που εκτρέφει τον φασισμό και τον ναζισμό, που τροφοδοτεί από την Λεπέν και τον Κασιδιάρη μέχρι την Μουσολίνι και τον Γιάρος του ουκρανικοιύ «Δεξιού Τομέα», μπορεί, τάχα, να μεταμορφωθεί σε «Ευρώπη των λαών»…

   Η «αγία οικογένεια» της ΕΕ, ο βαστάζος και χορηγός του ναζισμού στην Ουκρανία, δεν έγινε σε μια νύχτα το συνώνυμο της ευρωπαϊκής «μαυρίλας». Η ΕΕ που οικτίρει τα «αποσχιστικά δημοψηφίσματα», όπως τα αποκαλεί, στην Ανατολική Ουκρανία, είναι η ίδια που με την πολιτική της αποτελεί τον ηθικό (και φυσικό) αυτουργό τους. Είναι η ΕΕ που τα ίδια δημοψηφίσματα στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας και του Κοσσυφοπεδίου τα αποκαλούσε «αγλάισμα δημοκρατίας»…  

   Δεκαετίες τώρα, η ΕΕ αποτελεί τον παγκόσμιο υποβολέα της θεωρίας των «δύο άκρων». Είναι αυτή, η ΕΕ των μονοπωλίων (εκείνων των μονοπωλίων που, όπως η «Ζήμενς» και η «Κρουπ», ανέβασαν τον Χίτλερ στην καγκελαρία) που μηχανεύεται αθλιότητες για να συσχετίζει ανιστόρητα και συκοφαντικά το φασισμό με τον κομμουνισμό και επιδίδεται σε έναν παγκόσμιο ιδεολογικό «μακαρθισμό».

   Είναι η ΕΕ που πριν από τα οικονομικά μνημόνια φρόντισε να συντάξει τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, αντλώντας από το «επιστημονικό| ναζιστικό-γκεμπελικό οπλοστάσιο του «πες, πες κάτι θα μείνει».

   Είναι εκείνη, η ΕΕ, που στα μισά κράτη - μέλη της παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και στα άλλα μισά επαναλαμβάνεται η συμμετοχή στις κυβερνήσεις φασιστικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων.

   Είναι η ΕΕ, όλη η ΕΕ, που στις 21/12/2010 – και για δεύτερο συνεχόμενο έτος – αρνήθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να υιοθετήσει ψήφισμα, με το οποίο καταδικάζονταν η ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν SS», οι δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, η ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, η βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού, η παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας. Η ΕΕ και όλα τα κράτη - μέλη της, αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν το ψήφισμα και επέλεξαν την... αποχή!

   Η ΕΕ που παρέχει καθεστώς «εταιρικής σχέσης» στην φιλοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, που στηρίζει μια κυβέρνηση που πυροβολεί ανθρώπους στο κεφάλι στη μέση του δρόμου, που ευλογεί τα «Τάγματα Εφόδου» που καίνε ανθρώπους ζωντανούς στην Οδησσό, είναι η ίδιας ΕΕ που χρόνια τώρα παρακολουθεί σε κράτη – μέλη της να αναστηλώνονται τα χιτλερικά σύμβολα! Να αναρτώνται μνημεία των «Ες Ες»! Να βαφτίζονται οι δοσίλογοι «εθνικοί ήρωες». Να ανακηρύσσεται η 9η Μάη (μέρα νίκης κατά του φασισμού) σε «μέρα πένθους» (!) στις Βαλτικές χώρες…

   Ήταν ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ για θέματα διεύρυνσης, ο «κύριος» Φερχόιγκεν, που το 2012, πριν ακόμα από τα γεγονότα στην Ουκρανία, που δήλωνε ότι καλώς διώκονται οι κομμουνιστές στις Βαλτικές χώρες, την ίδια ώρα που οι εκεί κυβερνήσεις των κρατών – μελών της ΕΕ αποκαθιστούσαν τους φασίστες!

   Αυτή είναι η ΕΕ εντός της οποίας χειμάζεται (και) ο ελληνικός λαός. Η ΕΕ εκτός από τρόικες, εκτός από Μνημόνια, εκτός από οικονομικούς «δολοφόνους», τρέφει – επίσημα πλέον – στις αγκάλες της και ναζί δολοφόνους. Κι αυτή η ΕΕ δεν αλλάζει. Το γεγονός είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας για να μην το λάβουν υπόψη τους οι ψηφοφόροι στις 25 του μήνα και για να μην το σταθμίσουν ως - μείζονος σημασίας – κριτήριο ψήφου.

*

        Υστερόγραφο: Από τη μια οι υστερικές ιαχές περί «ευρυχωρίας» με τις οποίες μας φλόμωσαν τα ΜΜΕ με αφορμή την νικήτρια της… «Γιουροβίζιον». Από την άλλη οι φωτιές που καίνε στην Ουκρανία.

Από την μια η αοιδός Κοντσίτα με την ευρωπαϊκή βιομηχανία του θεάματος να ποντάρει πάνω της τη διάχυση μιας παρακμιακής ιδεολογίας που θέλει να βαφτίσει άσκηση ελευθερίας και δημοκρατίας τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό μιας καρικατούρας σουφραζέτας με μόνο προσόν της ότι φοράει μούσι. Κι από την άλλη η ίδια βιομηχανία του θεάματος που πατρονάρει τον ναζισμό ως «απελευθερωτή» και «δημοκράτη».

Βάλτε τα δίπλα – δίπλα. Από όπου και να κοιτάξεις την «ευρω-Κοντσίτα» των Βρυξελλών, πίσω από τον αποβλακωτικό ευρωενωσιακό φερετζέ των κηρυγμάτων της νεοταξίτικης πολιτικής και αισθητικής περί «ελευθερίας» και "ανεκτικότητας", χάσκει το…  μούσι που μας πουλάνε.  

aristeri-diexodos

Προεκλογικό ρέκβιεμ για τη μεσαία τάξη

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Ο εξαθλιωμένος προλετάριος, στο σύγχρονο κόσμο, βρίσκει μια θέση κάτω απ’ τη φτερούγα της θρησκείας κι ένα πιάτο φαί απ’ τις ελεημοσύνες. Κατά μια έννοια είναι ελεύθερος γιατί δεν έχει να φοβηθεί τίποτε αφού είναι ήδη εξαθλιωμένος. Αν δεχτούμε όμως, πως ελευθερία είναι να κάνουμε ηθικές επιλογές χωρίς κάποιον εξαναγκασμό και να ζούμε την ιδιωτική μας ζωή ελεύθεροι μέσα στα όρια που επιβάλλονται απ’ τα δικαιώματα των άλλων θα δούμε πως αυτές οι ηθικές επιλογές είναι κατευθυνόμενες απ’ τις μεγάλες επιχειρήσεις. Από ιδιώτες δηλαδή που διαχειρίζονται τις πληροφορίες. Μιαν απρόσωπη εξουσία φαίνεται πως ίπταται πάνω απ’ τις ζωές μας. Στην πραγματικότητα όμως είναι ο ιδιωτικός τομέας αυτός που ελέγχει τις ανάγκες, τη μόδα, το έγκλημα ή τις ορμές. Ο φορέας δηλαδή της υπεραξίας. Ο διαχειριστής του χρήματος αλλά κι ο αρχιερέας της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης. Ο προαγωγός των ανθρώπων και των λαών. Ο μεταμορφωτής όλων των ανθρώπινων και φυσικών ιδιοτήτων στα αντίθετά τους. Το καπιταλιστικό κράτος είναι ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρήσεων, δια μέσω του οποίου εισπράττουν παράλογους κεφαλικούς φόρους και χαράτσια απ’ τις κατώτερες τάξεις. Η εφορία για να ελέγξει τη φοροδιαφυγή ελέγχει την ιδιωτική ζωή. Ενδιαφέρεται δηλαδή να μάθει εάν ο πολίτης ζει αμαρτωλά ή όχι. Βεβαίως δεν είναι η αμαρτία αυτό που μετρά, αλλά ο πολίτης νιώθει ότι η ιδιωτική του ζωή απειλείται χωρίς να μπορεί να παραπονεθεί για ολοκληρωτική βαναυσότητα. Κάποιος μας υποβάλει στην ταπείνωση της σωματικής έρευνας στο αεροδρόμιο αφού θεωρούμαστε εν δυνάμει τρομοκράτες ή μας υποβάλει σε προσβλητικές ερωτήσεις αφού μας θεωρεί εν δυνάμει εμπόρους ναρκωτικών. Φυσικά το αν θα υπάρχουν τρομοκράτες ή ναρκωτικά δεν είναι θέμα έλεγχου αλλά θέμα κοινωνικής οργάνωσης. Οι μεγάλες επιχειρήσεις στηρίζουν την παντοδυναμία τους στο γενιτσαρισμό της μεσαίας τάξης. Η μεσαία τάξη ζει μιαν ανιαρή ζωή κάνοντας συνήθως μιαν ανιαρή δουλειά, απολαμβάνοντας το ίδιο ανιαρά την ηδονή. Παρότι φαινομενικά ελεύθερη αφού μπορεί λόγου χάρη να διαβάσει Σαίξπηρ, ν’ ακούσει Σοστακόβιτς ή να κατανοήσει τους νόμους του Κέπλερ, αυτή διαβάζει Εσπρέσο, ακούει Καρά ή δακρύζει με τούρκικες σαπουνόπερες. Η μεσαία τάξη είναι αδρανής και αμετάβλητη, ικανοποιημένη με τη φτηνή πατάτα, την δικτυακή πορνογραφία και τις λοταρίες του κράτους. Η μεσαία τάξη παρ’ όλα αυτά πιπιλίζει τη λέξη δημοκρατία, έχει φοβικά σύνδρομα και κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό, φοβούμενη μην έρθει ο κομουνισμός. Η μεσαία τάξη αγανακτεί δεν εξεγείρεται. Ελπίζει πάντα μ’ έναν μεταφυσικό τρόπο πως θα καλυτερέψουν τα πράγματα. Η μεσαία τάξη έχει ταυτιστεί με το προϊόν που καταναλώνει. Οι νέοι της μεσαίας τάξης έχουν μειωμένη την ικανότητα να σκέπτονται με ειρμό, να χρησιμοποιούν τις λέξεις έλλογα και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο της γλώσσας. Απ’ την άλλη έχουν μιαν αυνανιστική εξάρτηση απ’ την τεχνολογία και διαβιούν ως θύματα μιας μυστικής λογοκρισίας που θεωρεί τον Δαρβίνο ή το Βολταίρο ανατρεπτικούς επιτρέποντας μόνο κινηματογραφικά έργα και βιντεάκια εμετικής βίας και καρναβαλικής σεξιστικής σάτιρας. Ο μεσαίος είναι τυλιγμένος με τη σημαία της χώρας του σαν φασκιωμένο βρέφος που το νανουρίζει ο μεγαλοϊδεατισμός του αστού. Ο μεσαίος μιλά για λαθρομετανάστες κι όχι για ανθρώπινες υπάρξεις. Αυτό που τον νοιάζει είναι αν θα χέσουν στην πόρτα του ή αν θα του κλέψουν ένα καρβέλι ψωμί. Ο μεσαίος είναι το ιερό πτολίεθρο του σύγχρονου καθεστώτος. Ετεροπροσδιορίζεται συνεχώς μέσα σ’ ένα ρευστό σύστημα που σήμερα τον θέλει γλείφτη στου Ισραήλ και αύριο σύμμαχο του Ιράν. Ο μεσαίος ζει τις μεγάλες αφηγήσεις από τηλεοράσεως ως φίλαθλος ή ως πανηγυριστής μιας αλλότριας κουλτούρας φορώντας ένα ξένο δανεικό ρούχο. Η μεσαία τάξη δεν βλέπει, δεν ξέρει, δεν ακούει. Κοιτά τη δουλειά της. Ζει την ιστορία χωρίς αυτήν. Η μεσαία τάξη δολοπλοκεί εναντίον της μεσαίας τάξης. Μεθοδικά τρώει τις σάρκες της και αφομοιώνει τις φλυαρίες της άρχουσας τάξης. Θαυμάζει τις νεορθόδοξες πιρουέτες του κυρίου Γιανναρά ή τις κρυπτοχουντικές μισάνθρωπες σκατούλες του κυρίου Ράμφου. Ο μεσαίος είναι η λεγόμενη κοινή γνώμη που εμφανίζεται στα ρεπορτάζ -γκρινιάζοντας- ως το άλλοθι της δημοκρατικής νομιμότητας και του πλουραλισμού. Ο μεσαίος λοιδορεί τους ναυτεργάτες που κλείνουν τα λιμάνια, τους αγρότες που κλείνουν τους δρόμους και πάει λέγοντας. Ο μεσαίος δεν έχει ταξική συνείδηση, είναι μονάχα ο περήφανος έλληνας. Η μεταφυσική βάση του πολιτικού του πιστεύω διατυπώνεται ευθαρσώς απ’ τον Καψή και την Έλλη Στάη. Η έκφραση σοσιαλιστικό κίνημα έχει ξεπέσει στη χλευαστική διαστροφή του. Το κέντρο, ο κατεξοχήν πολιτικός χώρος του μεσαίου είναι πάντοτε έτοιμο να προσφέρει μια νέα εκδοχή της ιστορίας για να υπηρετηθεί, καλύτερα ίσως, το παρόν απ’ το παρελθόν. Οτιδήποτε είναι αληθινό για το παρόν είναι αιώνια αλήθεια, και, το παρελθόν πρέπει να διασκευασθεί, ώστε οι παλαιές διαδικασίες να ταιριάξουν στα σημερινά γεγονότα. Η μεσαία απατημένη τάξη, σε καιρούς φυματίωσης του συστήματος, απ’ το κέντρο ξεπέφτει στη χαβούζα της ακροδεξιάς πολεμώντας ακόμα πιο λυσσασμένα τους κομουνιστές. Η μεσαία τάξη πίστεψε κάποια στιγμή πως μπορεί να γίνει άρχουσα και κολακεύτηκε όταν ο μηδαμινός Σημίτης της πέταξε στα μούτρα το ευρώ αφού πρώτα την πέρασε απ’ το μπιντέ του χρηματιστηρίου. Μόνο που όπως αποδείχθηκε γι’ αυτήν, ο μπιντές δεν ανάβλυζε ζεστό ιαματικό νεράκι αλλά ρετσινόλαδο.

πηγή:

http://dromos.wordpress.com

Εκφασισμός και φασισμός-μαϊμού

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (2)

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (1) εδώ

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανηλεής σφαγή τουλάχιστον 46 άοπλων διαδηλωτών στην Οδησσό από τους πραξικοπηματίες της Χούντας του Κιέβου, την οποία διόρισε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) των γνωστών εγκληματιών Ομπάμα (νομπελίστα Ειρήνης!), Άστον κ.λπ., είναι στην πραγματικότητα η απόλυτη απόδειξη του εκφασισμού της Υ/Ε. Στόχος της ήταν η κατατρομοκράτηση του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας που σήμερα κινητοποιείται με αιτήματα όχι μόνο εθνικής αλλά και κοινωνικής απελευθέρωσης, ώστε να υποταχθεί στα σχέδια της Υ/Ε και των εκτελεστικών οργάνων της στο Κίεβο. Την ίδια φασιστική τακτική ανηλεών σφαγών άλλωστε χρησιμοποίησε η ίδια Υ/Ε στη Λιβύη χθες, καθώς και στη Συρία σήμερα, εφόσον μόνο με ανάλογες σφαγές μπορεί να υποτάξει τους αντιστεκόμενους Λαούς που μάχονται για την οικονομική και εθνική ανεξαρτησία τους, ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Όμως, άλλο εκφασισμός και άλλο φασισμός, και η εσκεμμένη σύγχυση που επιχειρούν κάποιοι στην «Αριστερά», οι οποίοι φθάνουν να μιλούν ακόμη και για «Ευρωατλαντικό φασιστικό άξονα» (λες και είμαστε κάπου στον Μεσοπόλεμο!), δημιουργεί ακόμη παραπέρα σύγχυση και αποπροσανατολισμό στα λαϊκά στρώματα που είναι τα θύματα της παγκοσμιοποίησης. Το τελικό αποτέλεσμα είναι, βέβαια, ότι τα στρώματα αυτά, όταν συνειδητοποιούν την εξαπάτησή τους από μια χρεοκοπημένη «Αριστερά», της οποίας η σημερινή πνευματική φτώχεια δεν της επιτρέπει να αντιληφθεί τη σημασία της ΝΔΤ που θεμελιώνεται στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ανάγκη άμεσης εξόδου από την ΕΕ, απλά της γυρίζουν την πλάτη. Αυτό ήδη έχει συμβεί παντού στην Ευρώπη, όπου τα θύματα της παγκοσμιοποίησης πλαισιώνουν εθνικιστικά ή ακόμη και ρατσιστικά κόμματα, που εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την απώλεια οποιασδήποτε οικονομικής ή εθνικής κυριαρχίας.

Είναι, όμως, φανερό για οποιονδήποτε προσπαθεί να ερμηνεύσει τα σημερινά κοινωνικά φαινόμενα με βάση σύγχρονα εργαλεία (όπως αυτά που έχουν διαμορφώσει ακόμη και πεφωτισμένοι σύγχρονοι Μαρξιστές σαν τον Leslie Clair), ότι κάθε «φασισμός» σήμερα, ακόμη και ο φασισμός του Δεξιού Τομέα στην Ουκρανία ―που πρωταγωνίστησε στα εγκλήματα της προσχεδιασμένης εξέγερσης στην πλατεία Μαϊντάν και στην Οδησσό― είναι, στην πραγματικότητα, ένας φασισμός-μαϊμού (όχι βέβαια και οι πρακτικές τους που είναι σαφώς φασιστικές). Όπως έχω δείξει συνοπτικά στη στήλη αυτή (και πιο συστηματικά στο υπό έκδοση βιβλίο “Ukraine―end of the New World Order?”), ο φασισμός που δημιούργησε το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην Ιστορία τον περασμένο αιώνα είναι αδύνατος στην σημερινή ΝΔΤ, η οποία καταργεί την οικονομική και εθνική κυριαρχία. Δηλαδή, καταργεί, στην ουσία, τα ίδια τα κράτη-έθνη που ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούσε να ανθίσει τόσο ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός, όσο και, από την άλλη μεριά, ο κρατικιστικός σοσιαλισμός και η σοσιαλδημοκρατία. Όταν, σήμερα, οι «αγορές» και αυτοί που τις ελέγχουν (δηλαδή οι υπερεθνικές επιχειρήσεις και η Υ/Ε) είναι οι ίδιοι που ελέγχουν την οικονομία κάθε χώρας ενσωματωμένης στη ΝΔΤ, και θα μπορούσαν να ρίξουν οποιονδήποτε επίδοξο νέο Χίτλερ, μέσα σε ώρες, με την μαζική μετακίνηση κεφαλαίου και την δημιουργία ταυτόχρονης χρηματιστηριακής και νομισματικής κρίσης, πέρα από την βαθιά ύφεση που θα μπορούσε να δημιουργήσει η μετακίνηση επενδυτικού κεφαλαίου, διερωτάται κανείς από ποιό χρονοντούλαπο βγήκαν οι υποστηρικτές παρόμοιων ανιστόρητων «θεωριών».

Ακόμη και η Ρωσία του Πούτιν, επειδή ακριβώς δεν έχει αποκοπεί από τη ΝΔΤ με την οικοδόμηση μιας αυτοδύναμης οικονομίας (όπως τώρα σχεδιάζει), σήμερα γονατίζει οικονομικά κάτω από τις κυρώσεις της Υ/Ε —πράγμα που μπορεί να οδηγήσει και στην κατάρρευση του ίδιου του σχεδίου για Ευρασιατική Ένωση, σαν βάση για ένα νέο διπολικό κόσμο. Και αυτό, γιατί τους μύθους ότι ήδη έχουμε ένα πολυπολικό κόσμο (χάρη στην …Ινδία, την Βραζιλία, την Κίνα κ.λπ.) τους καλλιεργεί η ίδια η Υ/Ε, για να συγκαλύψει τον μονοπολικό χαρακτήρα της κυριαρχίας της. Προφανώς, οι μερικές εκατοντάδες πολυεθνικές που ελέγχουν σήμερα την παγκόσμια οικονομία δεν ελέγχονται από τα οικονομικά αυτά «θαύματα». Είναι φανερό ότι οι ανίδεοι αυτοί που μιλούν για φασιστικούς άξονες τον 21ο αιώνα, δεν έχουν καν αντιληφθεί ότι η ίδια η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης είναι εντελώς ασύμβατη με την φασιστική ιδεολογία.

Τέλος, οι μυθοπλάστες της επανόδου του φασισμού αδυνατούν να εξηγήσουν πώς άραγε η Υ/Ε στηρίζει ένα φασιστικό καθεστώς στην Ουκρανία (το οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εφαρμόζει κτηνώδεις φασιστικές μεθόδους —που όμως είναι σαφώς καθ’ υπαγόρευση και με απόλυτη έγκριση της Υ/Ε) ενώ, συγχρόνως, η ίδια Υ/Ε φροντίζει για το «τσάκισμα» και την φυλάκιση όλων των βουλευτών ενός κόμματος που κατηγορεί ως ομοϊδεάτες τους στην Ελλάδα, και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει ως φασιστικό/ρατσιστικό το κόμμα της Ανεξαρτησίας στην Βρετανία που σήμερα έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις! Μήπως, λοιπόν, όλα τα «φασιστικά» κόμματα, σήμερα, στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν έναν φασισμό-μαϊμού και η ίδια η Υ/Ε αποφασίζει με ποια από αυτά θα συνεργαστεί (αθωώνοντάς τα από κάθε κατηγορία για φασισμό) και ποια θα «τσακίσει», με μοναδικό κριτήριο εάν στηρίζουν τη ΝΔΤ που εκπροσωπεί ή όχι;

Με την άποψη του φασισμού-μαϊμού, που καταρρίπτει τον μύθο της ανόδου του φασισμού στον... 21^ο αιώνα, συνάδουν και τα παρακάτω αδιάσειστα στοιχεία. Όπως έγραψε προ μηνών η Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz (28/2/2014) –είδηση που επιβεβαίωσε και ο Ουκρανός Ραβίνος Moshe Azman—ένας Ισραηλο-Ουκρανός στρατιωτικός με το ψευδώνυμο Delta διοικούσε δύναμη περίπου 40 ανδρών και γυναικών (αρκετοί από αυτούς βετεράνοι του Ισραηλινού στρατού, όπως και ο ίδιος) στην ψευτο-εξέγερση της Μαϊντάν. Έτσι, οι φανατικότεροι "πολέμιοι των αντισημιτών" στον κόσμο, οι Ισραηλινοί, διακινδύνευαν ακόμη και τη ζωή τους για να ανέβει στην Ουκρανία ένα φασιστικό (ή έστω ένα άμεσα συνεργαζόμενο με τους φασίστες), καθεστώς! Και όπως σε προχθεσινό άρθρο του αποκαλύπτει ο Gideon Rachman, ιδεολογικός θεμελιωτής της έννοιας της παγκόσμιας διακυβέρνησης (Εβραϊκής καταγωγής και ο ίδιος), όταν έθεσε την ερώτηση στον σημαντικότερο Ουκρανό Εβραίο επιχειρηματία, πώς εξηγείται η συμμετοχή Εβραίων επιχειρηματιών σε μια φασιστική κυβέρνηση, η μονολεκτική απάντηση που πήρε ήταν... «μπούρδες» (ΦΤ, 6/5/2014).

   

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

Το ΔΝΤ και οι κοινοί του εγκληματίες, Βενιζέλος, Σαμαράς κλπ. Εδάφιο :Ομόλογα – PSI “Αγγλικό Δίκαιο”

dakrygono 

Αποκαλύψεων συνέχεια – Το «Μεγάλο Κόλπο» του Βενιζέλου με το PSI

Του Θοδωρή Παναγιωτίδη
Τουλάχιστον έκθετος αποδεικνύεται ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και μοιραίος ως υπουργός Οικονομικών στην προηγούμενη κυβέρνηση, για τα συμφέροντα των πολιτών και του ελληνικού Δημοσίου.
Ο λόγος απλός. Όπως αποδεικνύει το koutipandoras.gr με έγγραφα που αποκαλύπτει, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών, ήταν αυτός που πήρε την απόφαση να προχωρήσει στο PSI και να εντάξει τη διαδικασία στο Αγγλικό Δίκαιο, υποθηκεύοντας την ανεξαρτησία της χώρας και τα περιουσιακά της στοιχεία (έσοδα από ενέργεια, αποθέματα χρυσού, πλουτοπαραγωγικές πηγές) παρά τις αντίθετες προτάσεις της αμερικανικής εταιρείας συμβούλου, που προσέλαβε και πλήρωσε για να εξασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα.
Η αμερικανική εταιρεία Cleary Gottlieb Steen and Hamilton, ορίστηκε από τον Βενιζέλο ως η εταιρεία που θα διαμεσολαβούσε νομικά και θα διαχειριζόταν το σενάριο του PSI. Για την υπόθεση αυτή η εταιρεία έλαβε μερικά εκατομμύρια ως αμοιβή.
Στις 4 Αυγούστου 2011, ο Lee Buccheit, μέτοχος της εταιρείας και ειδικός σε θέματα χρηματοοικονομικής διαχείρισης και κρατικού χρέους, με επιστολή του στον Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ Πέτρο Χριστοδούλου, αναφέρει τα αποτελέσματα των επαφών του με τους μεγαλομολογιούχους.
Σε αυτή προτείνει εναλλακτικά, προκειμένου να μην υπάρχει νομική ανασφάλεια, η διαδικασία του κουρέματος των ομολόγων να γίνει με το ελληνικό δίκαιο, με δέσμευση απέναντι στους ομολογιούχους ότι πρόκειται για αυτό που θα ισχύει έως την 01/08/2011, δηλαδή ότι θα μένουν ανεπηρέαστοι από τις οποιεσδήποτε νομικές ή πολιτικές μεταβολές.
Παρόλα αυτά, ο Βενιζέλος όχι μόνο δεν υιοθετεί την συμφέρουσα για το ελληνικό δημόσιο πρόταση αλλά απ’ ότι πλέον αποκαλύπτεται, έχει προαποφασίσει ένα μήνα πριν, την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο.
Στις συναντήσεις που είχε ο Lee Buccheit με τα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών είχε σημειώσει πως αφού πάνω από το 93% των ελληνικών ομολόγων διέπονται ήδη από το ελληνικό δίκαιο είναι βέβαιο πως αυτό το καθεστώς είναι που θα επιλεγεί.
Έπαιζε «θέατρο» ο Βενιζέλος ενώ ο ίδιος είχε αποφασίσει κάθετα το αγγλικό δίκαιο 8 μήνες πριν
Την εποχή εκείνη δηλαδή, η αμερικάνικη νομική εταιρεία διαβεβαιώνει το Βενιζέλο ότι βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση η Ελλάδα, καθώς το σύνολο του χρέους βρίσκεται σε ελληνικό δίκαιο. Παρόλα αυτά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον Ιούλιο του 2011, σε αλληλογραφία του με τους πιστωτές, προαποφασίζει κάθετα το αγγλικό δίκαιο. Δηλαδή η χρήση των συμβούλων είναι προσχηματική και για κάποιο λόγο, που μάλλον πρέπει να ερευνήσει η δικαιοσύνη, ο Βενιζέλος κάνει αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράβαση καθήκοντος. Μας οδηγεί στο αγγλικό δίκαιο…



Έξι ολόκληρους μήνες μετά ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Λουκάς Παπαδήμος και συγκεκριμένα στις 2 Δεκεμβρίου 2011, από το βήμα της Βουλής απαντούσε στην θορυβημένη από τις πληροφορίες περί του αντιθέτου αντιπολίτευση: «ΔEN έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα των πιστωτών να διέπονται τα ομόλογα που θα προκύψουν από το PSI από το αγγλικό δίκαιο». Δηλαδή ο κ. Βενιζέλος λειτουργούσε και αυτόνομα μεταξύ άλλων, τη στιγμή που ο επικεφαλής της κυβέρνησης κάθετα διέψευδε την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο.
Δεν ήταν όμως η μόνη στιγμή που η κυβέρνηση βρισκόταν έκθετη μπροστά στις ήδη όπως αποδεικνύεται ειλημμένες αποφάσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου. Δύο μήνες μετά τον τότε Πρωθυπουργό επανέρχεται στη Βουλή ο τότε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδη, με έγγραφη απάντηση και πάλι σε σχετική ερώτηση της αντιπολίτευσης όπου αναφέρει: «Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ομολόγων (93%) που θα ανταλλαγούν είναι εισηγμένα στο ΧΑΑ και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, θα επιδιωχθεί κατά τις διαπραγματεύσεις τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν,  να διέπονται από το Ελληνικό δίκαιο»

Μόλις έναν μήνα μετά και δύο ημέρες πριν το PSI που ισοπέδωσε τους Έλληνες μικρομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία ο κ. Βενιζέλος σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Real FM και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου έφτανε σε ακόμα χειρότερα σημεία καθώς όχι μόνο υπερασπιζόταν το αγγλικό δίκαιο ως βέλτιστη επιλογή, αλλά έφτασε να τονίσει ψευδώς ότι «η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το δίκαιο του τόπου της εκτελέσεως και από τη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων».
Αυτό το είπε, παρά τις περί το αντιθέτου προβλέψεις του αγγλικού δικαίου και ενώ τα έγγραφα που δημοσιεύει το koutipandoras.gr  αποδεικνύουν, ότι ο κ. Βενιζέλος έχει αποφασίσει από τον Αύγουστο του 2011 το αγγλικό δίκαιο στην αλληλογραφία του με τους πιστωτές και παρά την περί του αντιθέτου συμφωνία μεταξύ των μικρομολογιούχων και του Αμερικανού συμβούλου του Υπ.Οικ. 20 ημέρες πριν την επιστολή Βενιζέλου.
Ακολουθεί το απόσπασμα της συνέντευξης:
Ν. Χατζηνικολάου: «Τα περί αγγλικού δικαίου, στο οποίο υπαγόμαστε πλέον με το νέο μνημόνιο,  που ακούω να λέγονται και να γράφονται έντονα;»
Ευ. Βενιζέλος: «Υπαγόμαστε υπό την έννοια ότι η σύμβαση που έχουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ευρωζώνη, διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου, διότι όταν έχεις μια σχέση μεταξύ αυτού που σε δανείζει και εσού που δανείζεσαι, δε μπορεί ο δανειζόμενος να έρχεται και να καθορίζει τους όρους. Δηλαδή, δε μπορούμε να πάμε στην Τράπεζα και να πούμε «δώσε μου ένα δάνειο, αλλά εγώ θα πω ποιοι είναι οι όροι που θα διέπουν το δάνειο».
Δεν μπορεί να μας δανείζει η Ευρωζώνη και το δάνειο που μας δίνει, 240 δις να διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο και εμείς να λέμε  πώς θα διέπεται, από πού θα διέπεται η σύμβαση. Όμως, η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το ελληνικό είκαιο. Άρα, όλα αυτά τα φληναφήματα -θα μου επιτρέψετε να πω- περί κατασχέσεως του ορυκτού πλούτου, των πολιτιστικών μνημείων, των πάρκων, των δασών, είναι ανυπόστατα. Διότι η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το δίκαιο του τόπου της εκτελέσεως και από τη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων και όλα τ’ άλλα, τα οποία αφορούν το ουσιαστικό μέρος της σύμβασης, είναι και για τ’ ασφαλιστικά ταμεία και για τους ομολογιούχους πάρα πολύ καλό να ισχύει το διεθνώς αποδεκτό δίκαιο που είναι το Αγγλικό Δίκαιο. Αγγλικό Δίκαιο έχει χρησιμοποιήσει το ελληνικό Δημόσιο και  το ’80 και το ’90 και το ’70, όταν εξέδιδε τα ομόλογα που έχουμε τώρα στα οποία αναφέρθηκα προηγουμένως και τα οποία είναι ομόλογα ξένου δικαίου, ελληνικά ομόλογα προηγούμενων εποχών.
Αλλά, βλέπετε τότε δεν υπήρχε αυτή η καχυποψία για να γίνει η συζήτηση για το τι δίκαιο διέπει το ομόλογο. Το διέπει το δίκαιο που κάνει το ομόλογο ελκυστικό και μπορούμε να το πουλήσουμε για να ζήσουμε».
Είναι προφανές από τα έγγραφα που παρουσιάζει το koutipandoras.gr, ότι ο κ. Βενιζέλος είχε δυστυχώς προαποφασίσει… τον εγκλεισμό της χώρας του και των συμπολιτών του στο αγγλικό δίκαιο και ενώ σαφώς γνώριζε, ότι την εκτελεσιμότητα των αποφάσεων κρατούν στα χέρια τους τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Να σημειωθεί εδώ πως το Αγγλικό δίκαιο διασφαλίζει απόλυτα τους πιστωτές έναντι της Ελλάδας και αποκλείει κάθε πιθανότητα μη αποπληρωμής των υποχρεώσεων μας προς τους δανειστές.
Άλλωστε και το πρώτο Μνημόνιο διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο, μόνο που τότε η πρώτη δανειακή σύμβαση ποτέ δεν ψηφίστηκε από την Βουλή. Απλά δόθηκε εξουσιοδότηση στον κ. Παπακωνσταντίνου να εκπροσωπεί την Ελλάδα μόνο με μια υπογραφή του… Κοινώς πρόκειται για το χρονικό του μεγαλύτερου εγκλήματος σε βάρος της χώρας από την Ανεξαρτησία αυτού του τόπου και μετά…

http://dakrygono-a.blogspot.ca/2014/05/psi.html

Θα σε φτύσει η Ιστορία όπως σ’ έφτυσε η κοινωνία κύριε Βενιζέλο !!!

Περαστικά σας κύριε Βενιζέλο. Δεν θα μας λείψετε…

Κύριε Βενιζέλο, μάλλον η κατρακύλα του κόμματός σας, του ΠαΣοΚ ή της Ελιάς δεν έχει και τόσο σημασία, από το 44% το 2009, στο 3% σήμερα, δεν στάθηκε ικανή να…

κουρέψει λίγο την αλαζονεία σας την οποία κληρονομήσατε από τους «συντρόφους» σας, τον κύριο Σημίτη, τον κύριο Τσοχατζόπουλο και όλη την υπόλοιπη παρέα.

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Ώστε έτσι κύριε Βενιζέλο! Στη Μολδαβία πληρώνονται οι εργαζόμενοι με 70 ευρώ το μήνα! Δεν μας είπατε όμως πόσο πληρώνονται οι Μολδαβοί βουλευτές; Ένα σκασμό λεφτά όπως εσείς κύριε Βενιζέλο. Και οι Μολδαβοί βουλευτές, μία ώρα δρόμο απέχουν με το αεροπλάνο.

Στη Γερμανία πόσο πληρώνονται οι εργαζόμενοι κύριε αντιπρόεδρε της κυβέρνησης; Ή μήπως η Γερμανία απέχει δύο ώρες με το αεροπλάνο και δεν μπαίνει στο ζύγι για σύγκριση;

Κομπάζετε ότι σώσατε τη χώρα ψηφίζοντας τα μνημόνια, εσείς και οι όμοιοί σας όπως ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης.

Τι καταλάβατε εσείς από μνημόνια και μεσοπρόθεσμα;

Σας απολύσαν μετά από 30 χρόνια δουλειάς;

Σας έκοψε η ΔΕΗ το ρεύμα επειδή δεν είχατε να το πληρώσετε;

Πέρασε το παιδί σας μακριά και δεν πήγε να σπουδάσει;

Στείλατε το παιδί σας στο σχολείο χωρίς χαρτζιλίκι;

Αρρώστησε το παιδί σας και δεν είχατε να το πάτε στο γιατρό; Μήπως το πήγατε στο Παίδων και περιμένατε 3 ώρες να το εξετάσουν;

Χρειαστήκατε φάρμακα και δεν είχατε να τα αγοράσετε;

Αρρωστήσατε εσείς και ψάχνατε για εφημερεύον νοσοκομείο;

Δεν έχετε να πληρώσετε τα χαράτσια;

Δεν έχετε να πληρώσετε το νοίκι;

Μήπως δεν έχετε να φάτε και ψάχνετε για φαγητό στα σκουπίδια;

Χρωστάτε στην τράπεζα – όχι στην PROTON μη συγχύζεστε – και δεν έχετε να πληρώσετε τη δόση;

Σας «ενημερώνουν» μήπως οι καλές εταιρείες ενημέρωσης δανειοληπτών και σας φέρνουν στα όρια της κατάθλιψης;

Μήπως πάτε με τα πόδια στη δουλειά σας γιατί δεν έχετε ούτε αυτοκίνητο ούτε χρήματα για να αγοράσετε εισιτήριο των ΜΜΜ;

Σας μείωσαν το μισθό και δεν μπορείτε να ζήσετε την οικογένειά σας;

Σας πήρε η τράπεζα το κοινωνικό μέρισμα που έδωσε η κυβέρνηση της οποίας είστε αντιπρόεδρος;

Σας έβγαλαν σε διαθεσιμότητα για να σωθούν οι τράπεζες;

Πουντιάσατε τους χειμώνες που πέρασαν γιατί δεν είχατε να βάλετε πετρέλαιο;

Κλάψατε, ίσως, βλέποντας τα παιδιά σας να μαραζώνουν στην ανεργία;

Κοιταχτήκατε ποτέ στον καθρέφτη κύριε Βενιζέλο;

Κοιμάστε ήσυχος, χωρίς τύψεις, τα βράδια;

Βλέποντάς σας και ακούγοντάς σας, μπορώ να συμπεράνω ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν έχετε υποστεί.

Αλήθεια, κύριε Βενιζέλο, τι θα λέγατε να παίρνατε εσείς τα 70 ευρώ το μήνα – και πολλά σας είναι για όσο κακό έχετε προκαλέσει εσείς και οι όμοιοί σας- και να έπαιρναν οι εργαζόμενοι το δικό σας μισθό;

Ξέρετε τι θα σας έλεγαν εκείνοι;

Ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος, ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα χρεοκοπήσουμε, ότι δεν θα έχουμε φάρμακα, πετρέλαιο και τα είδη πρώτης ανάγκης αν φύγουμε από την ΕΕ.

Πάντως, όσο και να προσπαθείτε να κρύψετε τον πανικό σας, δεν μπορείτε.

Ξέρετε ότι τα ψωμιά σας στην πολιτική ζωή του τόπου τα έχετε φάει και με το παραπάνω. Διαισθάνεστε ότι θα έχετε κι εσείς την πολιτική κατάληξη του κυρίου Πάγκαλου.

Θα γυρνάτε από το ΠαΣοΚ στην Ελιά, από την Ελιά στη ΔημΑρ και από τη ΔημΑρ μάλλον θα καταλήξετε σε κανένα Ποτάμι.

Ακόμη και ο Άδωνις, αν φτιάξει δικό του κόμμα, δεν θα σας θέλει.

Καμένο χαρτί είστε κύριε Βενιζέλο, κι εσείς και ο φίλος σας ο κύριος Σαμαράς.

Έτσι είναι. Όταν κάποιος διαλέγει να γίνει αναλώσιμο πολιτικό προσωπικό των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, ξέρει ότι αργά ή γρήγορα η κοινωνία θα τον φτύσει όπως θα κάνει και η Ιστορία.

Περαστικά σας κύριε Βενιζέλο. Δεν θα μας λείψετε…

paganeli

Ένας Φούχτελ σε κάθε σπίτι! Απίστευτη πρόταση υποψήφιου με το ΠΟΤΑΜΙ !!!

Είναι απολιτίκ το ΠΟΤΑΜΙ;

Το ΠΟΤΑΜΙ διεκδικεί βραβείο για μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Το πρόγραμμά του θα μας το παρουσιάσει αφού πρώτα γίνουν οι εκλογές! Μοιραία λοιπόν μέχρι τότε, τον τόνο τον δίνουν οι …

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ του.

Γράφει ο Νίκος Ξηρουδάκης

Ένας από τους 42 που ‘τους πήρε το ΠΟΤΑΜΙ’ στο ευρωψηφοδέλτιό του, είναι και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Σταύρος Τσακυράκης. Όπως δηλώθηκε, είναι ένας από αυτούς που ενέπνευσαν τον άλλο Σταύρο, τον Θεοδωράκη, να προχωρήσει σ’ αυτήν την κίνηση.

Θέλοντας επομένως κανείς, να πληροφορηθεί για τις θέσεις και το πολιτικό στίγμα που …εκπέμπει το ΠΟΤΑΜΙ, πρέπει να ανατρέξει σε κείμενα και απόψεις αυτών που ενέπνευσαν τον εμπνευστή του. Θα διαπιστώσει τότε, ότι κάθε άλλο παρά απολιτίκ είναι οι θέσεις τους.

Το ΠΟΤΑΜΙ και τα …κακώς κείμενα!

Σε παλαιότερο κείμενό του με τον τίτλο: Κίνημα των 10: Περικοπές στο κράτος πρόνοιας, στην ιστοσελίδα protagon.gr, ο Σταύρος Τσακυράκης στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και παραθέτει τον δεκάλογο που κατά τη γνώμη του θα μας κάνει καλύτερους.

Εκεί, τον Απρίλιο του 2011 –με κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου- λέει μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Διάφοροι βουλευτές έχουν ηθικό πρόβλημα με τον τζόγο, άλλοι εθνικό πρόβλημα με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, μερικοί δεν θέλουν ενοποίηση των σχολείων, άλλοι δεν θέλουν την ενοποίηση νοσοκομείων. Αυτή η ακατάσχετη αερολογία που στέλνει τον λογαριασμό στη Μέρκελ θα σταματήσει μόνο αν απαιτήσουμε από τους πολιτικούς επιχειρήματα και δεν ξεχνάμε τα λόγια τους μέχρι τις επόμενες εκλογές.»

Ας ακολουθήσουμε την προτροπή του. Μια που έρχονται εκλογές, ας σταθούμε λίγο σ’ αυτά που έλεγε παλαιότερα ο σημερινός υποψήφιος ευρωβουλευτής.

‘Αερολογία’ το ηθικό πρόβλημα με τον τζόγο. ‘Αερολογία’ η αντίθεση στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας…

Πίσω από τον ευφημισμό της ‘ενοποίησης’ των νοσοκομείων και των σχολείων, δύσκολα κρύβονται η διάλυση της Παιδείας και της Υγείας, οι απολύσεις, η ανεργία και ο κοινωνικός πόλεμος που με δραματικό τρόπο βιώνουμε στις μέρες μας. Έχει και παραέχει θέσεις ο υποψήφιος του Ποταμιού, μόνο που δεν φέρνουν τίποτα καινούργιο. Ο στόχος είναι δηλαδή, για να παραφράσουμε τον Κλαούζεβιτς, η συνέχιση της [ίδιας] πολιτικής με άλλα πρόσωπα και μέσα.

Ο λόγος όμως, και πάλι στον καθηγητή, που στη συνέχεια του άρθρου του βγαίνει από δεξιά στον –αντιμνημονιακό τότε, μην ξεχνάμε- Σαμαρά και ζητάει μέτρα για άλλα δέκα χρόνια (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

«Η κυβέρνηση έχει σοβαρές αδυναμίες στην υπεράσπιση της πολιτικής της. Είναι συνεχώς σε άμυνα. Τρέμει μπροστά στον κάθε δημοσιογράφο που την ρωτά αν θα πάρει κι άλλα μέτρα αντί να πει «αφήστε τις ανοησίες, φυσικά και θα πάρουμε κι άλλα μέτρα, συνεχώς θα παίρνουμε μέτρα τα επόμενα δέκα χρόνια». [σ.σ.: Όλα αυτά περί ‘φθαρμένων’ λοιπόν που ‘μας οδήγησαν εδώ’, είναι για τα μάτια… Η κριτική στην κυβέρνηση Παπανδρέου εντοπίζεται στην μη επαρκή υπεράσπιση της -ορθής- πολιτικής της…] Ρίχνει το φταίξιμο στην τρόικα, λες και αυτή τρίβει τα χέρια της με την ευκαιρία που της παρουσιάσθηκε να δανείσει την Ελλάδα. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις φαίνεται να επιβάλλονται με το ζόρι ενώ στην πραγματικότητα έπρεπε να τις είχαμε κάνει πριν από χρόνια. Το χειρότερο είναι ότι ανέχεται μερικοί να το παίζουν κοινωνικά ευαίσθητοι και άλλοι ανάλγητοι. Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είναι ανάλγητος γιατί κόβει μισθούς και συντάξεις ενώ η κ. Β. Παπανδρέου (για να μην πούμε για τον κ. Σαμαρά) είναι κοινωνικά ευαίσθητη γιατί θέλει να «κουρέψει» το χρέος και να δώσει αυξήσεις.»

Αν καταλαβαίνουμε σωστά την αναφορά στον Γ. Παπακωνσταντίνου που έκοβε μισθούς και συντάξεις, δεν ήταν …όλοι οι πολιτικοί κακοί, κατά τον ισοπεδωτικό σήμερα κύριο καθηγητή μας…

Στη συνέχεια το άρθρο υπερασπίζεται το …’κίνημα των αποδείξεων’ που εμπνεύστηκε ο Πάγκαλος (άλλη περίπτωση άφθαρτου αυτός…) και εκτρέπεται προς …ευθυμογράφημα:

«- Λαϊκό κίνημα «πλήρωσε, πλήρωσε»

Είναι αφάνταστα τα στερεότυπα που εξακολουθούν να συνιστούν τη λαϊκή μας κουλτούρα. Η παγκόσμια πρωτοτυπία μας είναι ο συνδυασμός ενός άγριου καταναλωτισμού με κομμουνιστική ιδεολογία.

Αν η Σοβιετική Ένωση μπορούσε να δανειστεί τα λεφτά που εμείς δανειστήκαμε υποθέτω ότι το κομμουνιστικό καθεστώς θα επιβίωνε ακόμη. Το κράτος σαν αστείρευτη αγελάδα που μπορεί αιωνίως να δίνει γάλα χωρίς κανένας να την ταΐζει, εκφράζεται με το λεγόμενο κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Στην πραγματικότητα πρέπει να αναπτυχθεί το λαϊκό κίνημα «πλήρωσε, πλήρωσε», αυτό που έκανε κάποια δειλά βήματα με τις αποδείξεις και τώρα βρίσκεται σε υποχώρηση. Αν όλοι οι ακτιβιστές των διοδίων αποφάσιζαν να διαφυλάξουν τους πεζόδρομους της Αθήνας από τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια ή να καθαρίσουν τα πεζοδρόμια από το παρκάρισμα αναγκάζοντας την τροχαία να επιβάλλει πρόστιμα θα έδειχναν την κουλτούρα που πρέπει να αποκτήσουμε. Η πληρωμή των φόρων και γενικά η εκτέλεση των υποχρεώσεών μας πρέπει να γίνει δημόσια ηθική. Η κολακεία του λαού ότι δεν φταίει σε τίποτε, ότι παρασύρθηκε από τους πολιτικούς ή τις τράπεζες, από τους ξένους, ότι είναι γενικά αμέτοχος για το χάλι μας αποτελεί απλούστατα βαριά προσβολή στη δημοκρατία.»

Πέρα από την παρατήρηση ότι απουσιάζει χαρακτηριστικά η λέξη ‘χρηματιστήριο’, ούτε το ποιος πληρώνει τις τράπεζες με τα δάνεια που φορτώνεται, αναφέρει ο καθηγητής. Επιπλέον, κανονικά σήμερα θα έπρεπε να οργανώνει καμπάνιες για να πληρωθούν οι χιλιάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι. Αλλά ο δεκάλογος συνεχίζεται:

«- Εκποίηση δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων

Για την εξυπηρέτηση του χρέους μας (ακόμη κι αν αυτό «κουρευτεί») είναι αναπόφευκτη η εκποίηση δημόσιας περιουσίας.Μερικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μη τυχόν και ξεπουλήσουμε τα χρυσαφικά μας. Δεν έχουμε χρυσαφικά ούτε φιλέτα (μακάρι να είχαμε και να εξοικονομούσαμε περισσότερα χρήματα). Έχουμε ελλειμματικές δημόσιες επιχειρήσεις, τις οποίες απλούστατα δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε γιατί δεν υπάρχουν δανεικά. Και μόνο η απαλλαγή από αυτές αποτελείανακούφιση.»

λέει ο Σταύρος Νο2. Και συνεχίζει:

«Κάθε τόσο ακούμε ότι η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό, το ίδιο και η υγεία, οι συγκοινωνίες, η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ. Και η πατάτα είναι δημόσιο αγαθό. Μήπως πρέπει να εθνικοποιήσουμε και την καλλιέργεια πατάτας; Ο,τιδήποτε παράγεται σε μια κοινωνία αποτελεί κοινωνικό αγαθό. Το πρόβλημά μας είναι ότι κάθε τι που παράγει το δικό μας κράτος δεν είναι κοινωνικό αγαθό αλλά άγος.»

Άγος λοιπόν κάθε κοινωνικό αγαθό, και λύτρωση η απαλλαγή από το δημόσιο χαρακτήρα του. Επίσης, επειδή ίσως το έχει ξεχάσει ο Σταύρος Τσακυράκης, να του θυμίσουμε ότι τα κοινωνικά αγαθά και τον πλούτο, δεν τα παράγει το κράτος αλλά οι εργαζόμενοι με τον ιδρώτα τους.

Ας δούμε όμως τον εύγλωττο τίτλο από το επόμενο εδάφιο του νεοφιλελεύθερου ‘μανιφέστου’:

- Δραστική μείωση δαπανών στο κράτος πρόνοιας

Σήμερα δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μειώσουμε δραστικά τις δαπάνες για παιδεία, υγεία, ασφάλιση. Ή θα το κάνουμε συντεταγμένα κόβοντας τις σπατάλες και επιμερίζοντας τα βάρη ώστε να μην εξοντωθούν οι οικονομικά ασθενέστεροι ή θα γίνει δια μιας με την κατάρρευση της οικονομίας μας. Αν συμβεί το δεύτερο οι δαπάνες αμέσως θα ελαχιστοποιηθούν με αποτέλεσμα την συντριβή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Οι συνδικαλιστικές μάχες είναι μέχρι τώρα μάχες οπισθοφυλακής για κεκτημένα που έχουν σαρωθεί από τα νέα δεδομένα. Καμία μάχη δεν δίνεται για ουσιαστική κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Οι περικοπές πρέπει να στοχεύουν τους πιο ευνοημένους και να υπερασπισθούν το εισόδημα των πιο φτωχών.

Δεν λέει κάτι διαφορετικό από όλους τους πολιτικούς που κατά τα άλλα καταγγέλλει, αυτός και το ΠΟΤΑΜΙ του, για να ‘ξεπλύνει’ έτσι την πολιτική που υπηρετούν. Από αυτή την άποψη, το σλόγκαν είναι ειλικρινές: «Το ΠΟΤΑΜΙ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ χωρίς κομματικό παρελθόν»

Προχωρούμε στο προτελευταίο εδάφιο του δεκάλογου (ολόκληρος εδώ):

- Καμία ανοχή στη βία

Η ανοχή στη βία κινδυνεύει να μας τινάξει στον αέρα. Κάθε εκδήλωση επιβολής (για να μην μιλήσουμε για τον πόλεμο στη Κερατέα), από τον αποκλεισμό των κρουαζερόπλοιων μέχρι τις καταλήψεις των υπουργείων και των δημαρχείων, έχει βαπτισθεί ανυπακοή και διεκδικεί την ανοχή μας. Μερικοί φαντασιώνονται κιόλας ότι όλη η Ευρώπη θα μιμηθεί τον παραλογισμό μας. Δεν υπάρχει καμία κοινωνία που μπορεί να αντέξει τον καθημερινό τσαμπουκά που επιδεικνύουμε (αν το είχαμε κάνει στη δικτατορία τότε η χούντα θα είχε πέσει πολύ πιο γρήγορα). Υπάρχει θέμα καταστολής της βίας και προτείνωνα αρχίσουμε από την πιο παράλογη και αδικαιολόγητη εκδήλωσή της, τη βία στα γήπεδα.

Μάλιστα. Βία ο ‘αποκλεισμός των κρουαζιερόπλοιων’, όπως κομψά ονομάζεται ο αγώνας των ναυτεργατών. Βία η αντίσταση της Κερατέας, οι καταλήψεις και η ανυπακοή στην πολιτική που έφερε την κοινωνική καταστροφή. Στο στόχαστρο οι πολιτικοί, στο απυρόβλητο η πολιτική που εφαρμόζουν.

Η βία του κράτους, είναι μη ορατή για τον κύριο καθηγητή μας. Ακριβέστερα: την ίδια στιγμή που καταγγέλλει την ‘ανοχή στη βία’, όχι μόνο παραβλέπει και ανέχεται την κρατική βία που επιχειρεί να θωρακίσει τα συμφέροντα του Μπόμπολα, αλλά παρακινεί: «Υπάρχει θέμα καταστολής της βίας [όπως ο ίδιος την όρισε παραπάνω] και προτείνω να αρχίσουμε από τα γήπεδα»…

Πολύ καινούργιες οι νεοφιλελεύθερες ιδέες λοιπόν που κομίζει το ΠΟΤΑΜΙ και οι  επιφανείς υποψήφιοί του. Το καλύτερο όμως, το κορυφαίο, το αφήνει για το τέλος ο ριζοσπάστης Τσακυράκης. Απολαύστε το:

- Αδελφοποίηση με τους Γερμανούς

Αν για διαφόρους λόγους είναι αδύνατο να κάνουμε τις αλλαγές που απαιτούνται υπάρχει μια ριζοσπαστική πρόταση που έχει μεν το φοβερό μειονέκτημα να μην εμπιστεύεται την ικανότητά μας να πράττουμε με αυτονομία, φαίνεται, όμως, αποτελεσματική. Θα λύναμε όλα τα προβλήματά μας αν κάθε ελληνική οικογένεια προχωρούσε στην αδελφοποίησή της με μια γερμανική και ανέθετε σε αυτήν την πλήρη διαχείριση των οικονομικών της. Κάθε πρωί μέσω διαδικτύου ή τηλεφώνου θα έβγαινε το πρόγραμμα της ημέρας και το βράδυ θα γινόταν ο σχετικός έλεγχος. Θα εξανεμίζαμε το έλλειμμα πιο γρήγορα από όσο υπόσχεται ο κ. Α. Σαμαράς. Με την υπόδειξη των αδελφών μας θα πληρώναμε όλοι φόρους και θα περιορίζαμε την σπατάλη. Αυτή η καθημερινή επαφή θα είχε ασφαλώς και γενικότερα ευεργετικά αποτελέσματα στην παιδεία μας, στο σεβασμό των συμπολιτών μας και στην επικράτηση του κράτους δικαίου.

«Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί… Σαν φίλοι ήρθαν»

“Σπατάλη’ οι μισθοί και οι συντάξεις, “σπατάλη’ οι κοινωνικές δαπάνες…

Ένας Φούχτελ σε κάθε σπίτι! Την υποτέλεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την τρόικα και το κεφάλαιο, η “ριζοσπαστική” πρόταση του Τσακυράκη την κόβει σε φέτες και την μοιράζει σε κάθε οικογένεια. Είναι …αδελφοί μας οι Γερμανοί! Έλεγε κάτι διαφορετικό ο (εξαιρετικός ηθοποιός) Δήμος Σταρένιος, στο ρόλο του ρουφιάνου των Γερμανών κατακτητών στη γνωστή κινηματογραφική ατάκα;

Η εκχώρηση της πλήρους διαχείρισης των οικονομικών της κάθε οικογένειας, ο ‘περιορισμός της σπατάλης με υπόδειξη των αδελφών μας’ και ‘ο σχετικός έλεγχος’ από το κεφάλαιο, γίνεται ούτως ή άλλως, σε ευρύτερη κλίμακα, με την τρόικα και την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους.

Το ευρώ μας βγάζει εικαστικά τη γλώσσα από το λογότυπο του Ποταμιού. Του Ποταμιού που, όσο κι αν παρουσιάζεται ως ‘θολό’, όσο κι αν επιφυλάσσεται να μας διαφωτίσει για το πρόγραμμά του μετά τις εκλογές, δεν είναι ‘βουβό’. Και θέσεις έχει, και απόψεις.

Πέρα από τη συμβολή του στην επιχειρούμενη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, πέρα από τις προφανείς εκλογικές σκοπιμότητες, έχει άλλη μία αποστολή: Να διαφυλάξει και να βγάλει ‘στεγνή’ από τη φθορά του πολιτικού προσωπικού, την πολιτική του καπιταλιστικού συστήματος που προσπαθεί να φορτώσει στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους ανέργους την βαθιά δομική κρίση του.

ΚΚΕ: Σα μεγαλώσει θα ρωτήσουν το μωρό;…

Αχ, γιατί ξόδεψα τα καλύτερα μου λόγια/ Στη δική τους/ Άσκοπη κουβέντα;/Έξω όμως/ Διάβαιναν οι αδίδαχτοι/ Διψασμένοι να μάθουν. Γιατί ο δικός μου λόγος/ Είναι στάχτη και μεθυσμένου παραλήρημα στο στόμα/ Εκείνων που είναι χρήσιμοι και δημιουργικοί.

(Μπ. Μπρεχτ, Μήνυμα του ετοιμοθάνατου…

ποιητή στη νεολαία)

Βέρα Δαμόφλη – “Δρόμος της Αριστεράς”…via…ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Από τις καινούργιες κεραίες μάς έρχονται οι παλιές βλακείες. Νέοι και νέες που ασπάζονται μία επαναστατική ιδεολογία, απαρνούνται τα νιάτα τους και ενστερνίζονται την ψυχολογία της ήττας των παλιών λαθών. Αντικαθιστούν την έλλειψη επιχειρημάτων, την πολιτική, τη στρατηγική, την επαναστατική σκέψη και δράση με την επιθετική αμηχανία.
Ωστόσο, εκπλήσσει που στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας ή σε ένα τμήμα της, επικρατεί μία αισθητική Θέμου, Πάνιας, Ψαριανού και δεν συμμαζεύεται. Ενα μωρό ξεκαρδίζεται στα γέλια όταν κάποιοι σκίζουν μπροστά του κάτι χαρτιά που υποτίθεται ότι είναι τα μνημόνια.
Ποτέ δεν θα μάθουμε αν το μωρό, όταν μεγαλώσει, θα εγκρίνει το σχετικό βιντεάκι.Ήδη η χρησιμοποίησή του αποτελεί πολιτικό και ηθικό φάλτσο. Τον τόνο, βέβαια, έδωσε και ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας. Χαρακτήρισε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα «σκυλάκι του καναπέ» , ενώ εκείνος εκπαιδεύει ντόμπερμαν του σπαραγμού της Αριστεράς.

Αφού υπάρχει γέλιο, υπάρχει και κλάμα. Εως εκεί φαντάζεται κανείς ότι τους έχουν διδάξει. Τα μωρά που κλαίνε από την πείνα, τα μωρά που κινδυνεύουν να πεθάνουν από την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης υπάρχουν. Δεν τα επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσει τη «ρεφορμιστική» πολιτική του.
Ίσως τα τραβήξουν οι Κνίτες σε βίντεο, ίσως τα ανεβάσουν στο Διαδίκτυο υποστηρίζοντας ότι πρέπει να κλαίνε μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και να πάρει το ΚΚΕ την εξουσία, για να μην έλθει στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ και γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ κ. λπ.

Το μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ το 1981, το ΚΚΕ το έκανε. Τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά το 1989, το ΚΚΕ την έκανε. Εδώ και χρόνια το εκπροσωπεί η Λιάνα Κανέλλη.
Τώρα δεν μπορούν οι αριστερές νεολαίες να αγωνιστούν μαζί για τα δικαιώματά τους, για να αποτρέψουν την καταστροφή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και να μην τα καταφέρει. Αλλά σε κάθε προσπάθειά του, εκτός από τις δυνάμεις της εγχώριας και διεθνούς αντίδρασης, θα βρει αντιμέτωπους και το ΚΚΕ και την ΚΝΕ;
Τέτοιο κλίμα φανατισμού και μάλιστα στη νεολαία δεν υπήρχε ούτε μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Ναι μεν λέγονταν όσα φοβερά λέγονταν, αλλά η Αντίσταση κατά της χούντας -και κυρίως το αντιδικτατορικό κίνημα της νεολαίας- έδωσαν μαθήματα ενότητας.
Εμπνεύστηκαν από το Ε AM, τους Λαμπράκηδες, τα διεθνή κινήματα. Διεκδίκησαν όλοι μαζί -Κνίτες, Ρηγάδες, Μαοϊκοί, Τροτσκιστές, Σοσιαλιστές- «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».

Διαφωνίες μεγάλες στις συζητήσεις για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, αλλά κοινή δράση για το γκρέμισμα της δικτατορίας. Και αλληλεγγύη, και αγάπη. Μετά δεν έγιναν όλα σωστά. Άπειροι οι νέοι του αντιδικτατορικού κινήματος έπεσαν σε παγίδες. Όμως τον αγώνα τον έδωσαν και μολονότι αρκετά ανιστόρητοι, έγραψαν Ιστορία.

Καμία προοδευτική, αριστερή, κομμουνιστική ιδεολογία δεν εμπνέει την απομόνωση και τη μισαλλοδοξία. Μία γενιά που απέρχεται, αντί να πει την αλήθεια, αφήνει ως παρακαταθήκη δηλητήριο. Ποιος Ιανός φυλάει τις πύλες του ΚΚΕ;