ΠΡΟΣΟΧΗ! Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει ΟΜΟΛΟΓΑ και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας!

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα. Με το ελληνικό οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή! Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους. Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ’ τον Βορρά.

Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.

Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

Γίνεται πολύς λόγος τελευταία για το αγγλικό δίκαιο στο οποίο μας επιβάλλουν οι δανειστές μας να υπάγονται οι δανειακές μας συμβάσεις. Τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

- Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 (1) ότι η Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Αυτό το είχα καταγγείλει τότε αμέσως ως πολύ σοβαρό ζήτημα που είχε δεχτεί η κυβέρνηση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω με απλά λόγια τι σημαίνει αυτός ο όρος: Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντοτε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης, ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιϊκού πολιτισμού της Ευρώπης. Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει. Εκεί επικράτησε η αποικιακή νοοτροπία της αυτοκρατορίας και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη. Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ. Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίος βρίσκεται συνήθως στην ανάγκη να δανειστεί, ισχύει, έστω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο.

Για να καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώστες μας, μπορείτε να μας δώσετε κάποιο παράδειγμα;

1ο παράδειγμα: Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανειστεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν μπορεί να γίνει.

2ο παράδειγμα: Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωσή του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται.

3ο παράδειγμα: Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, δεν μπορεί.

4ο παράδειγμα: Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Βεβαίως, όλα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα. Αυτό το ξέρουν καλά οι δανειστές μας.

Η κυβέρνηση, όταν υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση, δεν το γνώριζε;

- Ασφαλώς το γνώριζε, αφού κάθε κυβέρνηση έχει όλες τις δυνατότητες να γνωρίζει καλά τις νομικές συνέπειες αυτών που υπογράφει. Σήμερα, η κυβέρνηση Παπαδήμου οφείλει, κατά τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης και με βάση το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκε, να αρνηθεί την υπογραφή όρων που θα είναι αντίθετοι προς τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας μας.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά η Ευρώπη και το ΔΝΤ, αφού είναι σε αντίθεση με το δίκαιο των λαών της ηπειρωτικής Ευρώπης;

- Τα κέντρα εξουσίας του χρηματοοικονομικού συστήματος που εκπροσωπεί το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν και στην Ευρώπη αυτά που εφάρμοζαν στον Τρίτο Κόσμο. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι της Ευρωζώνης υπέκυψαν σ’ αυτές τις αξιώσεις και ανατρέπουν την ευρωπαϊκή νομιμότητα που καθιέρωσε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Η κυρία Μέρκελ έχει ήδη διακηρύξει αυτήν την πολιτική, λέγοντας ότι θα προτείνει τη μεταβολή των Συνθηκών της ΕΕ, για να υποτάξει ο Βορράς τις χώρες του Νότου. Αυτό σημαίνει ότι, αντί για ένωση των λαών, επιχειρείται η κατοχή του Νότου από τον Βορρά. Αυτά όλα θυμίζουν έντονα την πορεία ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού στη δεκαετία του 1930.

athensmagazine

Αφού είμαστε πλεονασματικοί γιατί δανειστήκαμε κι άλλο;...

Με πυροτεχνήματα και με την παρουσία της ίδιας της Αυτοκράτειρας, η φτωχική μας αποικία ολοκληρώνει τη μεγάλη γιορτή της ηρωικής εξόδου της στις αγορές.

Ένα μεγάλο ...
κατόρθωμα που συνέπεσε με την επέτειο της εξόδου του Μεσολογγίου, μιας απονενοημένης πράξης που κάναμε την εποχή που ακόμα φερόμασταν ανόητα απέναντι στις αυτοκρατορίες…

Στο μεταξύ:

- Τα διεθνή τοκογλυφικά funds πανηγυρίζουν με το ανέλπιστο κέρδος που τους προέκυψε (επιτόκιο σχεδόν 5%, αγγλικό δίκαιο και τα σκυλιά δεμένα…).

- Η κυρία Μέρκελ μας λέει «μπράβο παιδιά, αλλά βάλτε τα κεφάλια μέσα γιατί έρχονται δύσκολα χρόνια».

- Ο κ. Σόιμπλε μιλά για ανάγκη νέας δόσης, όπως ακριβώς συνιστά στο πρεζόνι του και ένας έμπορος ναρκωτικών που σέβεται το επάγγελμά του.

- Και από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, την ώρα που ο κ. Σαμαράς βλέπει τα πυροτεχνήματα, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, Ρεζά Μογαντάμ του διαμηνύει ότι «το χρέος παραμένει πολύ υψηλό» και ότι «οι ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας (σ.σ. μνημόνια) θα είναι αρκετά μεγάλες τα επόμενα χρόνια».

Και εμείς οι ιθαγενείς αναρωτιόμαστε:

● Αφού είμαστε… πλεονασματικοί γιατί δανειστήκαμε κι άλλα;

● Αφού με την έξοδο αυτή αυξήσαμε το δυσθεώρητο χρέος μας κατά 3,5 δισ. ακόμα, πως βγαίνει ο Βενιζέλος και λέει πως «τώρα αποδείξαμε ότι είναι βιώσιμο»!

● Αφού εγκαταλείψαμε τις αγορές πανικόβλητοι τότε που το χρέος μας έφτασε το 120% του ΑΕΠ, τώρα που είναι στο 180% του ΑΕΠ γιατί ξαναβγήκαμε πανηγυρίζοντας;

Οικονομολόγοι όλου του κόσμου, ξεσκίστε τα πτυχία σας!...
tribune.gr

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!...

Παραδείγματα Σοκ! Τι μας περιμένει το καλοκαίρι από την εφορία...
Λογιστές - φοροτεχνικοί έφτιαξαν σελίδα στο facebook και αναρτούν παραδείγματα φορολογικών δηλώσεων. Δείτε πως θα προκύψει το πρωτογενές πλεόνασμα του...
2014. Αναδημοσίευση από logiastarata.gr με πληροφορίες από Διαδικτυακή ομάδα παρέμβασης λογιστών-φοροτεχνικών

Επειδή οι δηλώσεις θα γίνουν από τους περισσότερους τον Ιούνιο και οι λυπητερές θα έρθουν μετά τις εκλογές δείτε από τώρα τι μας περιμένει:

Παραδείγματα:

1.Κάτοικος εξωτερικού έχει στην ιδιοκτησία του ένα αυτοκίνητο 1400 κ.ε. για να μετακινείται όταν έρχεται στην Ελλάδα και ένα τραπεζικό λογαριασμό για να μεταφέρει τα λεφτά του. Ο τραπεζικός λογαριασμός του δίνει το ελάχιστο ένα λεπτό εισόδημα από τόκους. Στην Ελλάδα δεν έχει εισόδημα. ΦΟΡΟΣ; 2.264,24€
2.Νεαρή δικηγόρος καθαρά το έτος 9.854,41 μείον ενοίκιο 3850 μείον φόρος συν παρακράτηση 3212,15 της μένουν για να ζήσει 2792,26 δηλ.232,69 το μήνα

3.Άνεργος με 100 ευρώ εισόδημα απο επιδοτούμενο πρόγραμμα , μένει σε ένα σπίτι 110 τμ με την μητέρα του ( έχοντας μόνο το 50% ) , και ένα αυτοκίνητο 1149 κυβικά 17ετιας 3,550 ευρώ φόρο



4.Παράδειγμα επαγγελματία, με μόνη ιδιοκτησία ένα αυτ/το 599 cc, φιλοξενούμενος στον πατέρα του, με υποκατάστημα που διέκοψε το 2013 με ζημιές , θα πληρώσει φόρο 3.587,40


5. Ατομική επιχείρηση με κέρδη (και μετά την αφαίρεση ασφαλιστικών εισφορών) της τάξεως των 2.498,33 , φιλοξενούμενος στους γονείς , με μόνο του λάθος την κατοχή ιχ 1800 κε . Φόρος ..... 4.000 και κάτι ψιλά
 
6. Μισθωτος με αποδοχές 15000 vs Ατομική επιχείρηση με κέρδη 15000
ΙΣΟ εισόδημα, τεράστια ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ως προς το πoσό που θα κληθούν να πληρώσουν οι δυο φορολογούμενοι. Ο πόλεμος εξόντωσης του ιδιωτικού τομέα από τη δήθεν φιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά σε φώτο:
Α. μισθωτός (φόρος 1.350 ευρώ)

 

Β. ήρωας που επιμένει να ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα (φόρος 6.845 ευρώ)




stokokkino.gr

Το χρέος είναι ευημερία, τα δάνεια ευτυχία, η άγνοια είναι δύναμη

Οργουελ

10 Απρ. 2014

«Ο πόλεμος είναι ειρήνη», «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», «Η άγνοια είναι δύναμη». Τα τρία συνθήματα του καθεστώτος του Μεγάλου Αδελφού στο 1984 του Τζορτζ Όργουελ θυμίζουν το σήμερα. Την Πέμπτη 10 Απριλίου η Ελλάδα βγήκε στις αγορές για να δανειστεί – με δυσμενείς σημειωτέον όρους – και το πανηγύρισε περίτρανα. Από κυβερνητικά στόματα, διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ έγινε γνωστό πως πλέον: «Το χρέος είναι ευημερία», «Τα δάνεια είναι ευτυχία» και «Η έξοδος στις αγορές επιτυχία». Η άγνοια συνεχίζει να είναι δύναμη. 

«Η υποδοχή του 5ετούς ομολόγου ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ελάχιστοι πίστευαν ότι θα τα καταφέρναμε, όμως τα καταφέραμε, αφήνοντας πίσω κάποιους στη μιζέρια τους» δήλωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς για τη «δοκιμαστική» – και κατά τον ίδιο – έξοδο της χώρας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές τονίζοντας ότι «ανοίξαμε το δρόμο για φθηνότερο δανεισμό στο μέλλον». «Η εμπιστοσύνη στην πατρίδα μας επισφραγίσθηκε από τον πιο αντικειμενικό κριτή: από τις ίδιες τις αγορές» κατέληξε ο πρωθυπουργός.
 
Πρόκειται για τις ίδιες αγορές που είχαν κλείσει την πόρτα στην Ελλάδα του χρέους  της τάξης του 120% του ΑΕΠ αλλά την άνοιξαν για την Ελλάδα του χρέους της τάξης του 170% του ΑΕΠ. Αναλυτές κάνουν λόγο για μια εμπιστοσύνη με το αζημίωτο καθώς βγήκαμε στις αγορές με ομόλογα που με ρήτρα υπάγονται στο αγγλικό κι όχι το ελληνικό δίκαιο. Εξισώνονται λοιπόν με ομόλογα του επίσημου τομέα κι αν δεν αποπληρωθούν στο ακέραιο η χώρα κινδυνεύει με ταυτόχρονη πτώχευση όλων των ομολόγων. (Διαβάστε αναλυτικά: Το μυστικό: Η «Έξοδος» στις αγορές με το Αγγλικό Δίκαιο)
 
Πιο πανηγυρικοί από του πρωθυπουργού ήταν οι τόνοι του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου που έκανε λόγο για «χειροπιαστή αλλαγή σελίδας». Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συγκυβερνώντος ΠΑΣΟΚ «οι αγορές ψήφισαν Ελλάδα» και η έξοδος της χώρας μας σε αυτές ήταν πιο επιτυχημένη από την αντίστοιχη της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας». Επιπλέον οι αγορές επιβεβαίωσαν ότι «το χρέος είναι απολύτως βιώσιμο».
 
Σημειώνεται ότι η Ελλάδα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της πριν δυο χρόνια. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να έχει ένα από τα μεγαλύτερα χρέη ως ποσοστό του ΑΕΠ στον κόσμο αλλά και το υψηλότερο χρέος που είχε ποτέ στην ιστορία της. Σύμφωνα με τον χρηματιστηριακό αναλυτή Πάνο Παναγιώτουη κυβέρνηση επέλεξε την έξοδο στις αγορές: «για να εξυπηρετηθούν οι οικονομικές ανάγκες καθώς τα χρηματοδοτικά κενά είναι δεδομένα (…) και το χρέος μη βιώσιμο».
 
Η σημερινή είναι μια πολύ σημαντική ημέρα γιατί «πλησιάζουμε στο τέλος της προσπάθειας» εκτίμησε ο υπ. Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, ενώ σύμφωνα με τον υπ. Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα «η ελληνική οικονομία δείχνει τα πρώτα σημάδια ισορροπίας και ανάκαμψης». «Ανακτάται η αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας και επαληθεύεται η εμπιστοσύνη» τόνισε από την πλευρά του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου.
 
Την ίδια ώρα κυβερνητικοί κύκλοι διέρρεαν σε διεθνή ΜΜΕ ότι η έκδοση ομολόγων είναι ένα συμβολικό βήμα καθώς «η Αθήνα θέλει να απαλλαγεί από την τρόικα». Τις προηγούμενες εξάλλου ημέρες κυβερνητικά χείλη υπόσχονταν ότι έξοδος στις αγορές σημαίνει έξοδος από το Μνημόνιο.
 
Τις προ της εξόδου ημέρες η κυβέρνηση τηρούσε στάση «σφίγγας» αναφορικά με την κίνηση αυτή. Παραδόξως μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ άφησε στην άκρη στα δημοσιεύματα περί χρηματοδοτικών κενών, νέας βοήθειας και νέου Μνημονίου και άρχισε να ασχολείται επισταμένα με το ελληνικό εγχείρημα στο οποίο σήμερα αφιέρωσε διθυραμβικούς τίτλους.
 
«Ανάρπαστα έγιναν ελληνικά ομόλογα αξίας 3 δισ. ευρώ» σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο των Financial Times που κάνουν λόγο για εντυπωσιακή ζήτηση για τα ομόλογα χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης. Το Bloomberg τονίζει τη σημαντική αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού σε χαμηλά 4 και πλέον ετών. «Η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω μιας εκπληκτικής οικονομικής επιστροφής» σχολιάζει το Reuters. «Η επιστροφή των Ελλήνων» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος τηςSüddeutsche Zeitung ενώ «τεράστιο ενδιαφέρον για τα ελληνικά ομόλογα» βλέπει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. 

Διαβάστε επίσης:
Υπερτριπλάσιο του προ κρίσης το κόστος της «εξόδου» στις αγορές

πηγή:

http://tvxs.gr/news/ellada/xreos-einai-eyimeria-ta-daneia-einai-eytyxia-i-agnoia-einai-dynami

Απώλεια για την δημοσιογραφία

Η υποψήφια ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μαρία Σπυράκη, είπε πως πήρε την απόφαση να παραιτηθεί από το Mega και να κατέβει στην πολιτική, όταν ένα μεσημέρι της τηλεφώνησε ο Αντώνης Σαμαράς και την ρώτησε: «Θέλεις να είσαι μαζί μας στην προσπάθειά μας;».

Η Μαρία Σπυράκη έπρεπε να απαντήσει στον Αντώνη Σαμαρά: «Γιατί, τόσα χρόνια δεν είμαι μαζί σου; Τι κάνω τόσα χρόνια στο Mega;».

Μπορεί η Μαρία Σπυράκη να νόμιζε ότι είναι δημοσιογράφος αλλά δεν ήταν.

Όταν το μόνο που κάνεις είναι να μεταφέρεις την κομματική και κυβερνητική προπαγάνδα, δεν είσαι δημοσιογράφος. Είσαι κάτι άλλο.

Η Μαρία Σπυράκη περνούσε από τα παράθυρα του Mega την προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας. Αμάσητη.

Το ωραίο είναι πως η Σπυράκη δήλωσε πως, αν δεν εκλεγεί, δεν θα επιστρέψει στην δημοσιογραφία. Δεν μπορείς να επιστρέψεις κάπου που δεν ήσουν.

Είναι πολλοί οι τηλεδημοσιογράφοι που κατεβαίνουν στην πολιτική, εκμεταλλευόμενοι την αναγνωρισιμότητά τους από την τηλεόραση. Και τα χάπατα τους ψηφίζουν.

Μην τους ψηφίσετε. Είναι ακατάλληλοι. Και ως δημοσιογράφοι, και ως πολιτικοί.

(Είναι αξιοσημείωτο πως η ιδιωτική τηλεόραση έχει κατακλυστεί από παπαγαλάκια, με αποτέλεσμα η μόνη διαφορετική φωνή να είναι ο Λάκης Λαζόπουλος που δεν είναι δημοσιογράφος. Μου αρέσουν αυτοί που λένε πως ο Λαζόπουλος πολιτικολογεί και δεν κάνει σάτιρα. Γιατί, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης κάνουν δημοσιογραφία; Μην τρελαθούμε κιόλας. Έβλεπα τις προάλλες στο YouTube κάποιες εκπομπές της Μαλβίνας Κάραλη από την δεκαετία του ’90. Δεν υπήρχε περίπτωση η αείμνηστη Μαλβίνα να έβρισκε θέση σήμερα σε ένα τηλεοπτικό κανάλι, με αυτά που έλεγε. Ούτε απέξω δεν θα μπορούσε να περάσει. Πάντως, είναι εντυπωσιακό πως υπήρχε πολυφωνία και ανεκτικότητα πριν από 20 χρόνια στην τηλεόραση και δεν υπάρχει σήμερα. Άντε να κλείσουν τα φασιστοβοθροκάναλα, να τελειώνουμε.)

pitsirikos

ΘΡΙΑΜΒΟΣ! Βγαίνουμε και πάλι Συγγρού…

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για το γεγονός ότι η Ελλάδα ‘’ξαναβγαίνει στις αγορές’’. Σύμφωνα με μια διαστρεμμένη λογική, τούτο θεωρείται θετικό, ‘’κανονικό’’ και ασφαλώς…

επιτυχία.

 by…Παναγιώτης Μαυροειδής

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ποιά Ελλάδα ‘’βγαίνει’’ στο σεργιάνι;

Αυτή που πλέον έγινε ‘’κανονική χώρα’’ κατά τον πρωθυπουργό. Αυτή δηλαδή που σε σχέση με το 2009 (έτος αποκλεισμού από ‘’αγορές’’), έχει τις εξής διαφορές:

• Χρέος 349 δις αντί για 299 δις

• Ποσοστό Χρέους επί του ΑΕΠ 190% αντί 129%

• ΑΕΠ 185 δις αντί για 231 δισ

• Ανεργία 27,5% αντί για 9%

• Αγοραστική δύναμη μισθωτών 37% μειωμένη

Ας μη συνεχίσουμε…

Που βγαίνει; Ποιες είναι οι ΄΄αγορές’’;

Ωραίο εύηχη όνομα η αγορά! Κάτι σαν την ‘’αρχαία αγορά του δήμου’’, που φέρνει κάτι από φιλοσοφία και άμεση δημοκρατία ή σαν την αγορά των πάλαι ποτέ ζωντανών χωριών που παρέπεμπε στην παρέα και τη σχόλη.

Πρόκειται όμως για  συναλλαγή με τους χρηματοπιστωτικούς γύπες, με κοινούς τοκογλύφους. Για οίκους που μεταφέρουν κεφάλαια από εδώ και από κει  για να μαζεύουν παραδάκι. Τώρα, λένε,  αμερικανοί επενδυτές αποσύρονται από τις αναδυόμενες αγορές και επιλέγουν τα turn around stories της Ευρώπης. Οι επενδύσεις σε ευρωπαϊκές μετοχές υπολογίζονται περίπου σε 2,5 τρισ. ευρώ από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο, σημειώνοντας άνοδο του όγκου συναλλαγών κατά 19% αν συγκριθούν με το αντίστοιχο διάστημα του 2013.

Για να πούμε του στραβού το δίκιο, δεν πάει η Ελλάδα σε αυτούς, αλλά αυτοί μυρίστηκαν ψοφίμι και κέρδος.

Τι ζητάει η Ελλάδα στις αγορές;

Όχι δεν είναι έξοδος  μιας φυλακισμένης καλλονής σε περίπατο στο δάσος. Είναι, απλά έξοδος προς αναζήτηση δανεικών. Η Ελλάδα ζητάει δανεικά και εννοείται πρέπει να προσφέρει τόκο για αυτά. Να πληρώσει, ανάλογα με την ‘’αξιοπιστία’’ της. Αλλά και να αναλάβει δεσμεύσεις.

Με ποιό τόκο θα γίνει δανεισμός;

‘’Θα αποφασίσουν οι αγορές’’, ακούγεται με στόμφο η απάντηση, αφήνοντας να υπονοηθεί πως αυτές είναι σοφές και αδέκαστες. Μιλούν  για κάτι μεταξύ 4,5 και 6%. Δηλαδή; Καλό ή κακό είναι αυτό; Θα είναι ένα επιτόκιο δύο ή φορές μεγαλύτερο από το μνημονιακό επιτόκιο δανεισμού που ισχύει τώρα. Και 1000% πάνω από το σχεδόν μηδενικό επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας.

Και επειδή, όλα είναι ανάποδα πλέον, αυτό θεωρείται όχι απλά καλύτερο από πριν,  αλλά και πολύ καλό. Αν δεν το καταλαβαίνετε, ακούστε λίγο παραπάνω Άδωνη.

Γιατί χρειαζόμαστε δανεικά;

Επειδή ξοδεύουμε πολλά σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, όντας κακοί νοικοκυραίοι και σπάταλοι; Όχι φυσικά. Δανειζόμαστε για να πληρώσουμε ταπροηγούμενα χρέη. Με τα υπάρχοντα δάνεια είμαστε, τυπικά, δεμένοι μέχρι το 2030, αλλά, στην ουσία, τουλάχιστον για μισό αιώνα

Μα γιατί έχουμε συσσωρεύσει χρέος;

Κατά τους σοβαρούς αναλυτές της κυβέρνησης, χρέος έχουμε επειδή  ‘’καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε’’. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο, οι ‘’αγορές’’, δηλαδή το πολυεθνικό κεφάλαιο, μέσω κρατών και υπερεθνικών δομών που το υπηρετούν, βαφτίζουν τα δικά τους κέρδη σε ζημιές των τραπεζών τις οποίες και φορτώνουν ως ‘’χρέος’’  στις κοινωνίες. Από το 2009 ως σήμερα δόθηκαν για τη σωτηρία των τραπεζών, περίπου το 1/3 του ΑΕΠ σε Ευρωζώνη και ΗΠΑ (200 δις, σχεδόν ενα ΑΕΠ στην Ελλάδα!).

Ας το δούμε με ένα ζωντανό φρέσκο παράδειγμα: Τι νομοθέτησε τις προάλλες  η κυβέρνηση για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και ειδικότερα στην περίπτωση της EUROBANK; Το ελληνικό κράτος είχε δώσει περίπου 13 δισ. ευρώ  για να ‘’σώσει’’ την τράπεζα και κατέχει σήμερα το 95% περίπου των μετοχών της, με το μεγαλύτερο κομμάτι να ανήκει στο ΤΧΣ. Σήμερα, οι ιδιώτες θα αγοράσουν αυτές τις μετοχές, με ένα ποσό  γύρω στα 2 δισ. ευρώ, αποκτώντας παράλληλα το 60% των μετοχών της. Ποιός λοιπόν πρέπει να πάει φυλακή;

Με ποιά μορφή θα γίνει ο δανεισμός;

Ο δανεισμός θα γίνει μέσω αγοράς ομολόγων, που θα εκδώσει το ελληνικό δημόσιο. Μικρή λεπτομέρεια: Τα νέα ομόλογα θα υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο. Πρόκειται για έναν όρο που ‘’αναμένεται να καταστήσει πιο ελκυστικούς τους νέους τίτλους, καθώς οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές θα αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια για να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους’’. Τίμια πράγματα δηλαδή….

Από ποια μεριά να ξετυλίξουμε το κουβάρι;

Δεν αρκεί όμως να κατανοούμε τι συμβαίνει, αλλά να μη το θεωρούμε δεδομένο, αναπόδραστο. Ούτε να φοβόμαστε να ξετυλίξουμε το μίτο της Αριάδνης.

Γιατί λοιπόν να θεωρείται η πληρωμή του χρέους, ‘’ένα το κρατούμενο’’;

Η Ελλάδα δε χρειάζεται ούτε άλλο μνημόνιο, ούτε  νέα δάνεια.

Τα παραπάνω ερωτήματα αλλάζουν χαρακτήρα ή είναι ανύπαρκτα αν μπει επιτακτικά το ζήτημα της εδώ και τώρα διαγραφής του χρέους. Ενός χρέους, παράνομου, ληστρικού, αλλά και χιλιο-πληρωμένου. Χωρίς διαγραφή του χρέους δεν υπάρχει ακύρωση μνημονίων, ούτε δυνατότητα για απασχόληση, μισθούς, παιδεία, υγεία και πολιτισμό.

Το χρέος όμως, μετά το PSI, είναι επίσημο χρέος, οφείλεται στην ΕΚΤ, σε μηχανισμούς της ΕΕ κοκ, συνεπώς η διαγραφή του χρέους, θέτει επί τάπητος τυο θέμα της ρήξης και της αποδέσμευσης από ευρωζώνη και ΕΕ.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αν ξεκινήσεις από τη διάλυση του μισθού και τις απολύσεις που επέβαλλαν τα μνημόνια, δια μέσου της διαγραφής του χρέους, φτάνεις στη σύγκρουση με την ευρωφυλακή.

Μπορείς το δεις  και ανάποδα βέβαια: Αν είναι προαποφασισμένη η συμμετοχή στην ευρωζώνη και την ΕΕ, τότε δεν μπορείς φυσικά να αθετήσεις τις πληρωμές στους ‘’εταίρους’’ σου.

Κα τότε, πράγματι, αν δε διαγράψεις το χρέος, θα  έχει δίκιο ο Γιώργος Σταθάκης (τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος σε κάθε ευκαιρία ξεκαθαρίζει: ‘’ποτέ δεν είπαμε ότι μπορούν να γυρίσουν οι μισθοί στο 2009’’ ή   ‘’η εισφορά αλληλεγγύης δεν είναι το βασικό ζήτημα. Είναι τεχνική λεπτομέρεια…’’.

Και έχει δίκιο διότι, αν δεν αθετήσεις πληρωμές,  δε θα υπάρχει σάλιο. Και αναγκαστικά θα παρακαλάς…

Είναι ένας λογικός συλλογισμός, στο πλαίσιο μιας παράλογης λογικής.

Εγώ, ο Σταύρος…

ο αφισοκολλητής 
ο επαναστάτης 
ο διαγραφείς (από το ΠΑΣΟΚ)
ο πρωτοπόρος…

Εγωπαθής, κατά τα Μουσολινικά στάνταρς. Ατένιζε αφ’ υψηλού την συνομιλήτρια του, έπαιρνε πόζες, έβαζε επιτηδευμένα την παλάμη με το δαχτυλίδι, στο στόμα. Έδωσε ένα σύντομο βιογραφικό - μικρού ήρωα…

Ήταν…

αφισοκολλητής στα 17 του. Εντάχτηκε στο ΠΑΣΟΚ, αλλά τον διέγραψαν γιατί ήταν επαναστάτης. 

Το μυαλό του το είχε στον Τσε Γκεβάρα και τα επαναστατικά κινήματα, αλλά ερωτεύτηκε την δημοσιογραφία. 

Δεν είχε σκεφτεί να γίνει πολιτικός. Στα γενέθλια του, κάπου τον Φλεβάρη, το είδε ξαφνικά το θέμα αλλιώς.

Στα πολιτικά ζητήματα, μάλλον πελαγοδρομούσε. Και πάντα - ως γνήσιος τηλεοπτικός αστέρας – γύριζε τη συζήτηση στο, υπερτροφικό, «εγώ» του.

Εγώ πολέμησα τον λαϊκισμό.

Εγώ θα μείνω σ’ αυτή τη θέση (του αρχηγού) 8 χρόνια. Είναι καλός χρόνος.

Εγώ είμαι αντίθετος σε κινήσεις (όπως των "58"), που θέλουν να αναστήσουν το παλαιό.

Εγώ δεν έχω κανένα δέος, απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Εγώ, εγώ, εγώ...

Δεν μετάνιωσε για την συνέντευξη που πήρε από τον Μιχαλολιάκο, είδε σαν φοβισμένο σχολιαρόπαιδο – μπροστά στον Κασιδιάρη - τον Μπαλτάκο.

Ήταν θέμα ανικανότητα και βλακείας να μιλά έτσι για τον πρωθυπουργό, μπροστά σ’ ένα χρυσαυγίτη.

Στα οικονομικά είχε φοβερή θέση. Να πληρώνουν, όσοι δεν πληρώνουν(αλλά δεν μπορεί να πει περισσότερα, γιατί δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη το οικονομικό του πρόγραμμα).

Πιστεύει, πως για να μπει κανά φράγκο στα κρατικά ταμεία, πρέπει να διεκδικήσουμε το κατοχικό δάνειο.

Το σακίδιο…

Για το περίφημο σακίδιο είπε, πως δεν πρόκειται να το εγκαταλείψει και δεν έχει σκοπό, να αλλάξει ως πολιτικός τις συνήθειες που είχε ως πολίτης.

«Μπορώ να πάω και σε μια συνάντηση κορυφής με μοτοσυκλέτα», είπε.

Το μνημόνιο…

«Αν ήσουν στην θέση του Παπανδρέου, το 2010, θα έβαζες την χώρα σε μνημόνιο», τον ρώτησε η Σοφία Παπαϊωάννου και κείνος ανασηκώνοντας με τις άκρες των δαχτύλων του το σαγόνι και κοιτάζοντας την δημοσιογράφο, για άλλη μια φορά αφ’ υψηλού, έδωσε μια Μουσολινικής μεγαλοπρέπειας απάντηση. «Εγώ, θα ‘χα λύσει τα προβλήματα νωρίτερα» .

Τον ακούσαμε επίσης να λέει «εμείς, προχωράμε ένα βήμα παραπάνω, για την ελληνική κοινωνία. Και αυτό θα φανεί γρήγορα».

Και μείς, μέχρι εδώ αντέξαμε...

Γιατί ήταν στρατηγικό λάθος αυτός ο δανεισμός...

Έσπευσε να δανειστεί προεκλογικά η κυβέρνηση και δίνοντας επιπλέον και μικρή έκπτωση στην ονομαστική αξία του δανειζόμενου ποσού, προσέφερε απόδοση 4,95% στους ραντιέρηδες, δανειζόμενη 3 δις ευρώ, με αγγλικό δίκαιο. 

Με...

απόδοση (επιτόκιο) 4,95% δανείστηκε τελικά το ελληνικό δημόσιο 3 δις ευρώ σήμερα, εκδίδοντας πενταετές ομόλογο, σύμφωνα με πληροφορίες από κύκλους της αγοράς που παρέχονται πριν από την επίσημη ανακοίνωση. 
Συγκεκριμένα το κουπόνι (δηλαδή το ονομαστικό επιτόκιο) είναι 4,75% αλλά προσφέρθηκε επιπλέον και μικρή έκπτωση στην ονομαστική αξία του ομολόγου, με αποτέλεσμα τη διαμόρφωση απόδοσης (πραγματικού επιτοκίου) 4,95% για τους πρώτους αγοραστές, που γράφτηκαν στο βιβλίο προσφορών. 
Από την κυβέρνηση προβάλλεται η υπερκάλυψη της έκδοσης και γίνεται λόγος για προσφορά 20 δις ευρώ, αλλά αυτό ασφαλώς είναι ενδεικτικό και γίνεται για τους γνωστούς επικοινωνιακούς λόγους. Η έκδοση ήταν πολύ μικρή, μόλις 2-3 δις ευρώ και αν υπήρχε τόσο μεγάλη ουσιαστική προσφορά κι όχι θεωρητική, τότε θα πίεζε το επιτόκιο πολύ χαμηλότερα. 
Οι αγοραστές ακόμα και σε θεωρητική επίπεδο, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαν να πάρουν σοβαρό ποσοστό της έκδοσης, έδωσαν το δάνειο με συγκεκριμένους όρους, που σημαίνει ότι έλαβαν και επιπλέον μικρή έκπτωση, έναντι της ονομαστικής αξίας του δανείου, για να διαμορφωθεί δηλαδή πραγματικό επιτόκιο 4,95%. 
Ο δανεισμός 3 δις ευρώ, δεν αποδεικνύει με κανένα τρόπο πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, ούτε συνιστά απεξάρτηση από την τρόικα. Αν συνέβαινε αυτό, τότε και η Πορτογαλία, με λιγότερα προβλήματα από την Ελλάδα, η οποία βγήκε νωρίτερα στις αγορές, θα είχε επίσης απεξαρτηθεί από την τρόικα. 
Η έκδοση ήταν σχετικά εύκολο να επιτύχει για τόσο μικρό ποσόν, με τέτοιους όρους και εγγυήσεις. Στην πραγματικότητα η έκδοση αυτή καλύπτει ένα μέρος της απαραίτητης ρευστότητας για το δημόσιο, με καλύτερους όρους, από αυτούς που προσέφερε έως τώρα η εσωτερική αγορά (τράπεζες και πελάτες τους) με πολύ ακριβότερα έντοκα γραμμάτια, αλλά με επιπλέον εξασφάλιση του δανειστή από το αγγλικό δίκαιο… 
Γιατί ήταν λάθος τώρα, η έκδοση ομολόγου 
Στρατηγικά για τη χώρα, έχουν ιδιαίτερη σημασία, οι δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Σταθάκη την Τετάρτη, γιατί δεν έπρεπε να βάλει τόσο χαμηλά το στόχο η χώρα δανειζόμενη τώρα. 
Όπως εξήγησε ο βουλευτής: 
«Πρώτον, αποδυναμώνει την αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το οποίο παραμένει εξόφθαλμα μη βιώσιμο. 
Δεύτερον, προσθέτει αντί να αφαιρεί στο δημόσιο χρέος, καθώς κάθε ευρώ με το οποίο θα δανειστεί γίνεται με επιτόκιο πολύ υψηλότερο από το επίπεδο δανεισμού, το οποίο έχει αυτή τη στιγμή η χώρα. 
Το τρίτο μειονέκτημα αυτής της επιλογής είναι ότι δημιουργεί την εντύπωση, αν όχι την ψευδαίσθηση, ότι η αξιολόγηση του ελληνικού δημόσιου χρέους έχει πάψει να είναι αυτό που θεωρούν και εξακολουθούν να θεωρούν ως μη βιώσιμο οι οίκοι αξιολόγησης, που το αξιολογούν στην κατώτερη βαθμίδα ακόμη και σήμερα». 
Ο επικεφαλής του τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε, ότι οι αγορές δεν έπαψαν ποτέ σε βραχυχρόνια βάση να χρηματοδοτούν την Ελλάδα και τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, μέσω εντόκων γραμματίων. «Τώρα γίνεται ένα βήμα παραπέρα, είναι γεγονός, αλλά και πάλι είναι έξοδος στις αγορές η οποία αφορά αυτή την κατηγορία τίτλων. Δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο την αδυναμία της χώρας να αναχρηματοδοτήσει κανονικά το χρέος της με δεκαετή ομόλογα, που είναι και η συνήθης μορφή». 
Ερωτηθείς για το τι θα έκανε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο θέμα, ο ίδιος είπε ότι, «πρώτον θα διαπραγματευόταν τη ριζική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους προκειμένου να γίνει βιώσιμο, κάτι που θα αποτελούσε και τη στέρεα βάση για την έξοδο στις αγορές για μακροχρόνιο δανεισμό. 
Δεύτερον, θα αντέστρεφε το καταστρεπτικό μείγμα των μνημονιακών πολιτικών και θα προσανατόλιζε τη χώρα σε μια γρήγορη επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη». Όλη η συνέντευξη Σταθάκη εδώ:

enet.gr 

Έσπευσε να δανειστεί προεκλογικά η κυβέρνηση και δίνοντας επιπλέον και μικρή έκπτωση στην ονομαστική αξία του δανειζόμενου ποσού, προσέφερε απόδοση 4,95% στους ραντιέρηδες, δανειζόμενη 3 δις ευρώ, με αγγλικό δίκαιο. 

Με...

απόδοση (επιτόκιο) 4,95% δανείστηκε τελικά το ελληνικό δημόσιο 3 δις ευρώ σήμερα, εκδίδοντας πενταετές ομόλογο, σύμφωνα με πληροφορίες από κύκλους της αγοράς που παρέχονται πριν από την επίσημη ανακοίνωση. 
Συγκεκριμένα το κουπόνι (δηλαδή το ονομαστικό επιτόκιο) είναι 4,75% αλλά προσφέρθηκε επιπλέον και μικρή έκπτωση στην ονομαστική αξία του ομολόγου, με αποτέλεσμα τη διαμόρφωση απόδοσης (πραγματικού επιτοκίου) 4,95% για τους πρώτους αγοραστές, που γράφτηκαν στο βιβλίο προσφορών. 
Από την κυβέρνηση προβάλλεται η υπερκάλυψη της έκδοσης και γίνεται λόγος για προσφορά 20 δις ευρώ, αλλά αυτό ασφαλώς είναι ενδεικτικό και γίνεται για τους γνωστούς επικοινωνιακούς λόγους. Η έκδοση ήταν πολύ μικρή, μόλις 2-3 δις ευρώ και αν υπήρχε τόσο μεγάλη ουσιαστική προσφορά κι όχι θεωρητική, τότε θα πίεζε το επιτόκιο πολύ χαμηλότερα. 
Οι αγοραστές ακόμα και σε θεωρητική επίπεδο, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαν να πάρουν σοβαρό ποσοστό της έκδοσης, έδωσαν το δάνειο με συγκεκριμένους όρους, που σημαίνει ότι έλαβαν και επιπλέον μικρή έκπτωση, έναντι της ονομαστικής αξίας του δανείου, για να διαμορφωθεί δηλαδή πραγματικό επιτόκιο 4,95%. 
Ο δανεισμός 3 δις ευρώ, δεν αποδεικνύει με κανένα τρόπο πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, ούτε συνιστά απεξάρτηση από την τρόικα. Αν συνέβαινε αυτό, τότε και η Πορτογαλία, με λιγότερα προβλήματα από την Ελλάδα, η οποία βγήκε νωρίτερα στις αγορές, θα είχε επίσης απεξαρτηθεί από την τρόικα. 
Η έκδοση ήταν σχετικά εύκολο να επιτύχει για τόσο μικρό ποσόν, με τέτοιους όρους και εγγυήσεις. Στην πραγματικότητα η έκδοση αυτή καλύπτει ένα μέρος της απαραίτητης ρευστότητας για το δημόσιο, με καλύτερους όρους, από αυτούς που προσέφερε έως τώρα η εσωτερική αγορά (τράπεζες και πελάτες τους) με πολύ ακριβότερα έντοκα γραμμάτια, αλλά με επιπλέον εξασφάλιση του δανειστή από το αγγλικό δίκαιο… 
Γιατί ήταν λάθος τώρα, η έκδοση ομολόγου 
Στρατηγικά για τη χώρα, έχουν ιδιαίτερη σημασία, οι δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργου Σταθάκη την Τετάρτη, γιατί δεν έπρεπε να βάλει τόσο χαμηλά το στόχο η χώρα δανειζόμενη τώρα. 
Όπως εξήγησε ο βουλευτής: 
«Πρώτον, αποδυναμώνει την αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το οποίο παραμένει εξόφθαλμα μη βιώσιμο. 
Δεύτερον, προσθέτει αντί να αφαιρεί στο δημόσιο χρέος, καθώς κάθε ευρώ με το οποίο θα δανειστεί γίνεται με επιτόκιο πολύ υψηλότερο από το επίπεδο δανεισμού, το οποίο έχει αυτή τη στιγμή η χώρα. 
Το τρίτο μειονέκτημα αυτής της επιλογής είναι ότι δημιουργεί την εντύπωση, αν όχι την ψευδαίσθηση, ότι η αξιολόγηση του ελληνικού δημόσιου χρέους έχει πάψει να είναι αυτό που θεωρούν και εξακολουθούν να θεωρούν ως μη βιώσιμο οι οίκοι αξιολόγησης, που το αξιολογούν στην κατώτερη βαθμίδα ακόμη και σήμερα». 
Ο επικεφαλής του τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε, ότι οι αγορές δεν έπαψαν ποτέ σε βραχυχρόνια βάση να χρηματοδοτούν την Ελλάδα και τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, μέσω εντόκων γραμματίων. «Τώρα γίνεται ένα βήμα παραπέρα, είναι γεγονός, αλλά και πάλι είναι έξοδος στις αγορές η οποία αφορά αυτή την κατηγορία τίτλων. Δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο την αδυναμία της χώρας να αναχρηματοδοτήσει κανονικά το χρέος της με δεκαετή ομόλογα, που είναι και η συνήθης μορφή». 
Ερωτηθείς για το τι θα έκανε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο θέμα, ο ίδιος είπε ότι, «πρώτον θα διαπραγματευόταν τη ριζική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους προκειμένου να γίνει βιώσιμο, κάτι που θα αποτελούσε και τη στέρεα βάση για την έξοδο στις αγορές για μακροχρόνιο δανεισμό. 
Δεύτερον, θα αντέστρεφε το καταστρεπτικό μείγμα των μνημονιακών πολιτικών και θα προσανατόλιζε τη χώρα σε μια γρήγορη επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη». Όλη η συνέντευξη Σταθάκη εδώ:

enet.gr 

Πως στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό

Πως στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

«Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)

Πηγή: pitsirikos.net , Οκτώβριος 2012

Αρχηγοί φερέφωνα , βουλευτές μαριονέτες!

Αντί προλόγου αρκεί η δήλωση του μέχρι χτες βουλευτή της ΝΔ, Νικήτα Κακλαμάνη: «Δεν υποκύπτω -είπε- σε πολιτικούς εκβιασμούς και δεν συμβάλλω στην καταστροφή κοινωνικών ομάδων, για να ωφεληθούν μεγάλα οικονομικά…

συμφέροντα του εσωτερικού και του εξωτερικού».

Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Και συνέχισε: «Δεν νομοθετώ με εντολή της τρόικας. Το άρθρο 1 είναι δόλιο, γιατί συνδυάζει την αποκατάσταση κάποιων αδικιών (πλεόνασμα) με την καταστροφή της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, που είναι οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις». Εκτός από το γάλα (υπονόμευση της ελληνικής παραγωγής) το οποίο οι βουλευτές τις συμπολίτευσης το ήπιαν μονορούφι, εκτός από το θέμα τωντραπεζών (για τις οποίες κόπτεται ακόμη και  ο Γ. Παπανδρέου) οι βουλευτές της συμπολίτευσης με το πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν (χωρίς καν να το διαβάσουν γιατί και διάθεση να είχαν δεν προλάβαιναν) τακτοποίησαν μια σειρά ζητηματάκια. Από σήμερα, λοιπόν «και με το νόμο»:

1. Μειώνονται δραστικά οι επικουρικές

2. Δίνεται η χαριστική βολή στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών,

3. Επεκτείνεται και διευκολύνεται η εφαρμογή της ενοικιαζόμενης εργασίας σε όλους τους κλάδους της οικονομίας και κυρίως στην οικοδομή και στα μεγάλα έργα.

4. Καταργούνται (όσο κι αν …διαφωνεί ο αρμόδιος υπουργός)  από 1-1-2017 οι τριετίες που θα συμπιέσουν όλους τους μισθούς προς τον ήδη μειωμένο κατώτερο μισθό

5.  Ανοίγει ο δρόμος  για την πλήρη απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές,

6. Κατεδαφίζονται απολύτως  εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

7.  ετοιμάζονται  και νέες διαθεσιμότητες-απολύσεις στο δημόσιο τομέα.

Υστερόγραφο: υποθέτουμε ότι οι βουλευτές της συμπολίτευσης που με την ψήφο τους έσωσαν τον τόπο θα μπορούν να κυκλοφορούν επευφημούμενοι στην επικράτεια και τα κόμματά τους προφανώς θα σαρώσουν στις επερχόμενες εκλογές…

Δεν μας χέζεις ρε Τεχεράνη!

Ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, τοπικοί παράγοντες, ανθυποβλαχοδήμαρχοι, σφουγγοκωλάριοι και λοιπά θεόπνευστα παράσιτα ασκούν έντονες πιέσεις στον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βαγγέλη Μαρινάκη να διεκδικήσει τη δημαρχία Πειραιά. Πλέον, η είδηση συζητιέται σε κάθε σοκάκι του μεγάλου λιμανιού, τα πλήθη αδυνατούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους, ενώ ετούτη την πρωτοβουλία χαιρετίζουν οι τοπικές οργανώσεις της ακτιβιστικής-ανθρωπιστικής Χρυσής-Εθνικής Αυγής, οι μονίμως απολιτίκ σύνδεσμοι οπαδών του ΟΣΦΠ, καθώς και η Φιλόπτωχος Ένωση Φίλων Λοβοτομής «ο όσιος Πατάπιος».

Αργά ή γρήγορα, επικεφαλής της όλης εκστρατείας θα τεθεί ο Πειραιώς Σεραφείμ, καθώς είναι πασίγνωστο ότι τίποτε θετικό δεν μπορεί να υλοποιηθεί σ’ αυτή τη χώρα, χωρίς να έχουν προηγηθεί οι ευλογίες της εκκλησίας. Πρόκειται μάλιστα για τη δεύτερη, κατά σειρά, εντυπωσιακή πρωτοβουλία του σεβασμιότατου, αφού μετά την πρόσφατη καμπάνια κατά του πεοθηλασμού, αλλά και των μιαρών ομοφυλόφιλων, τώρα επιστρέφει δριμύτερος προτείνοντας τον δημαρχιακό θώκο στον Β.Μαρινάκη. Μια αλληλουχία κινήσεων που αναγκάζουν τους απανταχού σημειολόγους να σκίσουν τα πτυχία τους και να τα κάνουν κορδελάκια.

Τα τεκταινόμενα στο λιμάνι ζήλεψαν οι πιστοί του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, ζητώντας ήδη από τους μητροπολίτες Αττικής και Νέας Φιλαδέλφειας να σηκώσουν τα μανίκια στα ράσα και να προσεγγίσουν αντίστοιχα τον Γιάννη Αλαφούζο και τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Παναθηναϊκοί και αεκτζήδες απαιτούν, με τη σειρά τους, να αναλάβει τα ηνία των δήμων τους ένα πραγματικό αφεντικό, ένας αυθεντικός εξουσιαστής και όχι θλιβεροί υπάλληλοι του, έχοντας προφανώς κουραστεί ψυχικά από την κακόμοιρη παρουσία του κάθε atenistaΚαμίνη.

Οι στιγμές άλλωστε είναι κρίσιμες και χρειάζονται στιβαρά χέρια να κρατούν τα γκέμια των υποζυγίων. Όχι καρικατούρες που έχουν το νου τους είτε να πλέκουν πουλόβερ στις νεραντζιές, είτε να περιφέρονται σαν τις άδικες κατάρες με πλακάτ-σάντουιτς, διαδηλώνοντας κατά «της-βίας-απ’-όπου-κι-αν-προέρχεται». Σε τελευταία ανάλυση, ποιος τους είπε ότι ο μέσος όρος των Έλληενς έχει καμιά διάθεση να καταδικάσει τη βία; Δεν βλέπουν π.χ. ότι το λιντσάρισμα από κρατικά όργανα του κρατούμενου Ιλία Καρέλι (και πάνω απ’ όλα Αλβανού-Αλβανού-Αλβανού, να μην ξεχνιόμαστε) έγινε δεκτό με ρίγη ενθουσιασμό; Ακόμα να καταλάβουν ότι πολλοί συμπολίτες-συνάνθρωποι-φιλήσυχοι νοσφεράτου έτρεξαν να ξανασηκώσουν τις σημαίες στα μπαλκόνια, ξεχειλισμένοι από εθνική υπερηφάνεια για το θεάρεστο γεγονός;

Οι εξελίξεις αυτές φανερώνουν ότι ήρθε η ώρα του πανελλήνιου ξεσηκωμού και της εθνικής χειραφέτησης. Οι Έλληενς δείχνουν πλέον ξεκάθαρα ότι αρνούνται να ακολουθήσουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ζωής και διακυβέρνησης, που θέλουν να επιβάλλουν οι αποκτηνωμένοι Πινοσέτ των Βρυξελλών. Απαιτούν-ψηφίζουν ολόδικα τους μοντέλα, θέλουν οικείους κοτζαμπάσηδες όπως ένας εφοπλιστής, ένας ποδοσφαιροπαράγοντας ή ένας εθνοσωτήρας γιδοβοσκός, πάντα υπό τη σκέπη και την υψηλή προστασία του Πανάγαθου και των ορθόδοξων μπιστικών του.

Τις παραδόσεις μας δεν θα τις εγκαταλείψουμε έτσι αμαχητί. Για να μάθουν και οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες, και οι Ιρανοί μουλάδες ότι δεν τους έχουμε ανάγκη – έχουμε τις δικές μας πορτοκαλιές που βγάζουν δικά μας πορτοκάλια.
 http://canivalos.wordpress.com

Τηλεάνεργοι

Κάθε Δευτέρα βράδυ, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο Star, εμφανίζεται και κάποιος άνεργος. Ο άνεργος εμφανίζεται γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα –μπορεί να έχει και άλλους άνεργους πιο πριν αλλά εγώ εκείνη την ώρα επιστρέφω σπίτι- και λέει τα παράπονά του σε ζάπλουτους.

Νομίζω πως είναι λάθος οι άνεργοι να πηγαίνουν στον Χατζηνικολάου.

Οι άνεργοι πρέπει να πηγαίνουν κατευθείαν στον Μπόμπολα, τον Βαρδινογιάννη, τον Λάτση, τον Κόκκαλη και τους άλλους εθνικούς ευεργέτες.

Θα ήταν μάλιστα πολύ όμορφο να γίνει ένα τηλεοπτικό σόου, όπου οι κλαψομούνηδες άνεργοι θα πηγαίνουν στο στούντιο και θα λένε τι ζόρια τραβάνε στους Έλληνες ολιγάρχες.

Όποιος άνεργος καταφέρει να κάνει τους ολιγάρχες να γελάσουν περισσότερο ή να δακρύσουν με το δράμα που ζει, να παίρνει ένα ποσό για να την περνάει φίνα.

Θα μπορούσαν οι ολιγάρχες να πλειοδοτούν –«εγώ δίνω 5 χιλιάδες ευρώ στον πεινάλα», «εγώ δίνω 10 χιλιάδες ευρώ στον πτωχούλη» κοκ-, ώστε αφενός να έχει ενδιαφέρον το σόου και αφετέρου να γίνεται αναδιανομή του πλούτου.

(Πάντως, μου λύθηκε η απορία που έχουν πολλοί Έλληνες για το «πού είναι οι άνεργοι;». Είναι στα τηλεοπτικά στούντιο. Γι’ αυτό δεν κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις. Γιατί μπορεί να είσαι άνεργος αλλά τουλάχιστον να γίνεις διάσημος άνεργος. Στη διαδήλωση αποκλείεται να γίνεις διάσημος αλλά, αν πας στον Χατζηνικολάου, την άλλη μέρα θα σε ξέρει η μισή Ελλάδα.)
pitsirikos

Δες το και ξαναδές το !!!

 

Μια κορυφαία στιγμή στην ιστορία της Βουλής. Δεν είναι λοιπόν όλα θέατρο, ενδέχεται η εξουσία να ξεγυμνωθεί μπροστά στα μάτια σου. Ε, αυτή ακριβώς τη σκηνή θέλησαν να εξαφανίσουν. Ας μην το επιτρέψουμε. Κυρίες και κύριοι, 0…

Δ. Σταμάτης!

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Όλη η Ελλάδα το είδε προχθές, τουλάχιστον όσοι παρακολουθούσαν ζωντανά τη συζήτηση στη Βουλή. Με το που υπέβαλε ο Αλέξης Τσίπρας την πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών, έσπευσε ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης να απαντήσει για λογαριασμό της κυβέρνησης:

«Εμείς αποδεχόμαστε αμέσως την πρόκληση! Γιατί δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο». Και λίγο πιο κάτω, δεύτερη φορά: «Εμείς αμέσως κάναμε αποδεκτή την πρόταση.Τυπικά έχετε δίκιο, έχετε δικαίωμα, το πρόβλημά σας δεν είναι τυπικό, είναι ηθικό.»

Και όμως, εις μάτην έψαχνα χθες και προχθές να ξαναδώ στα δελτία ειδήσεων τη δήλωση του υπουργού, τον οποίο έσπευσε λίγο αργότερα να αδειάσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αμέσως μετά ο ίδιος προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, να πει ότι δεν είπε τα όσα είπε.

Έδειξαν τον Αλέξη Τσίπρα. Έδειξαν τον Βενιζέλο. Έδειξαν τον Μεϊμαράκη. Ακόμα και τη νομικιστική παρέμβαση του Φώτη Κουβέλη έδειξαν μερικοί. Αλλά τη δήλωση Σταμάτη, που έσπευσε «να αποδεχτεί την πρόκληση» δηλώνοντας ευθαρσώς ότι «τυπικά έχετε δίκιο, έχετε δικαίωμα», όχι! Αυτή -και μόνον αυτή- τη σκηνή δεν την έδειχναν, λες και δεν είχε γίνει ποτέ ή λες και ο προσωπικός συνεργάτης και πολιτικός φίλος του Σαμαρά ήταν ένας άσχετος που κατάφερε να παρεισφρήσει στη Βουλή και να πει τα δικά του.

Ήταν μια κορυφαία στιγμή στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου, μια στιγμή όπου βλέπεις πώς τα αδιέξοδα οδηγούν σε κωλοτούμπες, οι κωλοτούμπες σε ψεύδη και τα ψεύδη σε δημόσια απόκρυψη της πραγματικότητας, του ντοκουμέντου.

Γι’ αυτό πρέπει να δούμε και να ξαναδούμε το βίντεο, να το διαδώσουμε, να γίνει σλόγκαν, βιντεοκλίπ, σποτάκι. Γιατί η αποσιώπηση, ιδίως όταν είναι κατευθυνόμενη και οργανωμένη, ίσως και να είναι χειρότερη από τη μονταζιέρα.

paganeli

Διάλυση (πριν τη λύση)!

Ο Τρωικός ο πόλεμος είχε αφορμή το γάλα,

είναι δε βέβαιον ότι θα τον κερδίζαμε εκ νέου, αν δύο ριψάσπιδες και τρεις πεμπτοφαλλαγγίτες δεν…

ψήφιζαν εν τέλει αυτό που ορκίζονταν σε θεούς και δαίμονες ότι ποτέ δεν θα ψηφίσουν, αχ ωραίε μου, σαν τον θλιμμένο υπολοχαγό της Αλβανίας, Τζαμτζ

by…Στάθης 

κι εσύ καημένε Κασσή, πώς έγινε και προσκυνήσατε εν τέλει την κακούργα Τρόικα; Πού πήγε το «ή ταν ή επί τας» για τις πέντε μέρες φρεσκάδας

(σαν την πρωινή δροσούλα) κι έγινε επτά ημερών μπαγιατίλα (σαν κατσιασμένο γαλακτομπούρεκο); Τώρα σας φέρνουν ξαπλωμένους σαν γομάρια πάνω στις ασπίδες σας (επί τας) πίσω στο χωριό,

με τους τράγους να άδουν (εξ ου και τραγωδία), ζήσε, μαύρε μου, να φας ολλανδικό τριφύλλι.

Καλημέρα σας. Διάλυση και αποσύνθεση. Σ’ αυτήν την κατάσταση βρίσκεται η κυβέρνηση κι ας την ποτίζουν αψέντι τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ – η εικόνα της αυτό το διήμερο στη Βουλή ήταν αξιοθρήνητη. Χαρακόπουλος: παραιτήθηκε και ψήφισε υπέρ των λόγων που τον οδήγησαν σε παραίτηση. Για Γκίνες κακομοιριάς. Απόστολος Κακλαμάνης: διαφοροποιήθηκε απ’ το ΠΑΣΟΚ (ή μήπως την Ελιά; ή τους 58; ή το Ποτάμι ;) κι άκουσε απ’ τον Μπενίτο Μπενύτο όσα «γαλλικά» δεν έχουν ακούσει οι Γάλλοι βορείως της Βουργουνδίας τους τελευταίους δύο αιώνες,

Νικήτας Κακλαμάνης: του έκανε την τιμή ο Απών -τελείως Απών- από το Κοινοβούλιο Πρωθυπουργός να εμφανισθεί επί δίλεπτον στην Αίθουσα και να τον διαγράψει ο ίδιος, προσωπικώς και ιδιοχείρως. Την ίδια ώρα

η κυρία Φωτεινή Πιπιλή επικοινωνούσε με τα πνεύματα και διαβεβαίωνε το πανελλήνιον ότι αν ο εθνάρχης κατήρχετο απ’ τα Ηλύσια Πεδία, θα πλάκωνε στις μπάτσες (κοινώς φάπες, μάπες, μπούφλες) τον έρμο, μιαρό κι αποσυνάγωγο Νικήτα. Ηρωικές στιγμές!

Κατά τη διάρκεια των οποίων ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης («ψυχοπαθής»κατά τη διάγνωση της ΔΑΚΕ) έτρεχε πάνω κάτω σαν δαιμονισμένος ανάμεσα στα υπουργικά έδρανα και το προεδρείο της Βουλής, καταθέτοντας και αποσύροντας τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, σε ένα πολυνομοσχέδιο-πολυβόλο

που έτσι κι αλλιώς εξ όλων μόνον ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε προλάβει να διαβάσει όλο. Προσέτι ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης σε μιαν επίδειξη σεμνότητος πρόλαβε να παραπονεθεί, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε στον ίδιο την πρόταση μομφής που έκανε εναντίον του κ. Στουρνάρα.

Την οποίαν πρόταση μομφής βρήκε πολύ άξεστη και μπανάλ ο κ. Φώτης Κουβέλης. Ενώ η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΚΚΕ, κυρία Αλέκα Παπαρήγα, υποστήριξε μεν την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με σκεπτικόπου την ακύρωνε, ή μάλλον με το σκεπτικό που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να αντικρούσει την πρόταση. Διότι όπως είπε και η κυρία Παπαρήγα, το επίδικον δεν ήταν η πολιτική του κ. Στουρνάρα, αλλά η συνολική κυβερνητική πολιτική. Σωστό. Κι επειδή από την προηγούμενη πρόταση μομφής κατά της κυβερνητικής πολιτικής δεν έχει παρέλθει ακόμα εξάμηνο, το θέμα παρεπέμφθη για τις ελληνικές καλένδες. Βεβαίως, επί του θέματος είχε προλάβει να τα μπερδέψει ο κ. Σταμάτης, όστις έσπευσε να «σηκώσει το γάντι» και να δεχθεί τη συζήτηση επί της πρότασης μομφής - πλην όμως

τον τάπωσε (κοινώς τον άδειασε, χωρίς όμως να τον δείρει) ο αντ’ αυτού(του κ. Σαμαρά) πολύς Μπενύτο που ανέβηκε στο βήμα, άστραψε και βρόντησε, ζητώντας να ανακληθεί ο κ. Τσίπρας στην τάξη (και να του κουρέψουν το τσουλούφι). Αλλά κυρίως

να ξυρίσουν το μουστάκι του Γιωργάκη. Διότι μόλις ο Γιωργάκης ψήφισε«όχι» στην κα
More…τάληξη και το φυσικό επακόλουθο όλων εκείνων για τα οποία ψήφιζε έως τώρα «ναι», όρμησε ο Μπενύτο στο γραφείο του και τα μπινελίκια ακούστηκαν έως το Σούνιο. Πολύ ευπρεπή πράγματα, κομιλφώ μεταξύ συντρόφων (και συνενόχων). Της μουρλής! Της μουρλής αγελάδας - πάνω στη φάση ο κ.Κρεμαστινός δήλωνε ότι «δεν θα έπρεπε να ψηφίσω τις διατάξεις για τα φάρμακα, αλλά δεν θέλω να ρίξω την κυβέρνηση» – πλην όμως, τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε! Οι δύο Ηρακλείς του στέμματος, κ. Λοβέρδος και κ. Αηδόνης, έσπευσαν να ξανακάνουν τις ψήφους της πλειοψηφίας 151, ο μαγικός αριθμός

της δεδηλωμένης, εναντίον της οποίας δεν θα στρέφονταν όμως ούτε ο κ.Ψαριανός ούτε ο κ. Οικονόμου, έχοντας φροντίσει να το στρίψουν αλά γαλλικά. Προσέτι ο ένας εκ των δύο, ο κ. Ψαριανός, δεν περιορίσθηκε στην απουσία του απ’ την Αίθουσα (να τον ψάχνει ο κ. Κουβέλης και να μην τον βρίσκει), αλλά στον απόηχο της συνεδρίασης άρχισε τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ στις ψιλές (το κόμμα λειτουργεί ψιλοπροσωποπαγώς κι άλλα τέτοια).

Κορυφαία πάντως στιγμή σε όλη αυτή την κασκαρίκα, όπου το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής είχαν πάει για τυρί στα μαντριά της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ήταν όταν ο διαρκώς μαινόμενος κ. Βενιζέλος ωρυόταν από του βήματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να σαμποτάρει την «ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος», δηλαδή την ομαλή εκτέλεση των εντολών της Τρόικας άνευ ετέρας και χωρίς δεύτερη κουβέντα. Γίγαντας.

Ισοϋψής, αλλά αδικημένος (δεν ξέρει κανείς αν ο θόρυβος γύρω του αφορά σε φουσκιές ή χειροκροτήματα) ο κ. Κωστής Χατζηδάκης. Το τι έχει υπογράψει το χέρι του δεν λέγεται (δυστυχώς όμως γίνεται). Απ’ τις μετοχές των τραπεζών που θα τις πουλάει όσο θέλει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώς τη γενοκτονία των περιπτεράδων, από το φάρμακο και το βιβλίο έως την 24ωρη εργασία εφτά μέρες την εβδομάδα, ο «χαμηλών τόνων» (σαν τη μουχρίτσα) Υπουργός θριαμβεύει. Υπουργός Ανάπτυξης της Διαπλοκής, των τραστ και  των καρτέλ, Υπουργός (της τελικής) μονοπώλησης διά (του προσωρινού) ανταγωνισμού ο κ. Χατζηδάκης, εξακολουθεί να απαγγέλλει το ποίημά του για προσδοκώμενη μείωση των τιμών – μια μείωση που ουδαμού κι ουδέποτεεπετεύχθη στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο. Είναι

αξιοθαύμαστη όμως η άνεση με την οποίαν λένε ψέματα αυτοί οι άνθρωποι. Οπως με το πλεόνασμα. Διανέμουν βοήθημα κάτι εφ’ άπαξ ψίχουλα και κόβουν κι άλλο τις επικουρικές συντάξεις ή κόβουν τελείως τα επιδόματαμητρότητος.

Σε διάλυση κι αποσύνθεση οι ίδιοι, διαλύουν κι αποσυνθέτουν την κοινωνία. Κι αυτό θα κάνουν ώς το τέλος. Το δικό τους ή της κοινωνίας - δεν τίθεται τέτοιο θέμα ως ερώτημα. Διότι οι κοινωνίες, όσον κι αν δοκιμάζονται, δύσκολα τελειώνουν, αποτελειώνουν όμως κάποτε όσους αναλαμβάνουν το άχαρο έργο των εχθρών του λαού.

Δύσκολα αυτή η κυβέρνηση θα αντέξει άλλο το έργο της…