Γλεντάνε το ματωμένο πλεόνασμα…θα τους ψηφίσεις ξανά;

Ο Αριστερογραμπρός των Μητσοτάκηδων ….πουλέν του Κουβέλη , η κόρη της Ντόρας που βρήκε δουλειά στον ΟΠΑΠ που πούλησε η κυβέρνηση ( γιατί άραγε τα συστημικά ΜΜΕ δεν μιλάνε για…την ανάθεση στην κόρη της Ντόρας των δημοσίων σχέσεων του ΟΠΑΠ ) …. τα σπάνε στα μπουζούκια !

Θα τους ξανά ψηφίσεις ! Επειδή σου τάζουν 500ευρω !

«Υπέρ πάντων αγών» Σαμαρά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Κυοφορούνται ριζικές πολιτικές ανακατατάξεις, όπως όλα δείχνουν, και ο χρόνος είναι ελάχιστος, καθώς σε δύο μήνες θα έχουν όλα κριθεί

Τα πάντα δίνει ο πρωθυπουργός στη μάχη των ευρωεκλογών. Ξέρει ότι η πολιτική του επιβίωση κρέμεται από μια κλωστή. Γνωρίζει ότι η ΝΔ αποκλείεται να βγει πρώτο κόμμα. Πρέπει όμως να αποτρέψει τη συντριβή της. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα την ξεπεράσει πάνω από επτά, οκτώ ή και δέκα μονάδες, ενδέχεται ο Αντώνης Σαμαράς να μην είναι καν επικεφαλής της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές, που σε αυτή την περίπτωση θα γίνουν πριν από το καλοκαίρι! Αν οι ευρωεκλογές πάνε πολύ άσχημα για τη ΝΔ, δεν αποκλείεται να αποδειχθούν η τελευταία μάχη του πρωθυπουργού ως ηγέτη της Δεξιάς. Κυοφορούνται ριζικές πολιτικές ανακατατάξεις, όπως όλα δείχνουν, και ο χρόνος είναι ελάχιστος. Σε δύο μήνες θα έχουν όλα κριθεί.

Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται. Η εμφάνιση του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη επιταχύνει τα αποσυνθετικά φαινόμενα του μόλις προ πενταετίας κραταιού κόμματος που είχε πάρει 44% στις βουλευτικές εκλογές. Εναν (!) ευρωβουλευτή ελπίζει να βγάλει στις 25 Μαΐου το ΠΑΣΟΚ από 8 (!) που είχε το 2009! Ενας αντί οκτώ, εκλογική πανωλεθρία!

Μόνο 4 θα βγάλει η ΝΔ. Τους μισούς δηλαδή από τους 8 που είχε κι αυτή το 2009! ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν στην απερχόμενη Ευρωβουλή 16 βουλευτές και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο 1, αλλά τον Μάιο πιθανότατα ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μόνος του ίσως 6 ευρωβουλευτές και η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ μαζί θα έχουν όλους κι όλους 5! Πώς να διασωθεί και να επιβιώσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αν όντως οι ευρωκάλπες βγάλουν τέτοια αποτελέσματα; Το 2009 το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει το 36,64% των ψήφων και η ΝΔ το 32,29%.

Το άθροισμα των ποσοστών τους δηλαδή ήταν 68,93% και τον Μάιο θα θεωρηθεί «θαύμα» αν πιάσουν από κοινού… 30%! Ούτε το μισό!

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 4,7% των ψήφων το 2009. Μόλις το ένα… δέκατο πέμπτο (!) του αθροίσματος ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Τον Μάιο όμως απειλεί να συγκεντρώσει μόνος του ποσοστό περίπου ίσο ή και μεγαλύτερο από το άθροισμα των ποσοστών των δύο κυβερνητικών κομμάτων! Μιλάμε για πολιτική ανατροπή εκ βάθρων του κομματικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Αν όντως συμβεί αυτό, δεν θα πέσει μόνο η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου αμέσως. Θα αρχίσει και η διαλυτική αποσύνθεση της ΝΔ κατά το πρότυπο της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ! Μια τέτοια προοπτική προκαλεί πανικό στο κατεστημένο.

Ευρωεκλογές-γκιλοτίνα για το κεφάλι του Αντώνη Σαμαρά, με δεδομένο ότι το κεφάλι του Ευάγγελου Βενιζέλου θεωρείται από όλους σχεδόν πως έχει ήδη κυλήσει στο χώμα βάσει του αναμενόμενου μονοψήφιου ποσοστού του ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα πυροδοτήσει και την τελική φάση της πτώσης του. Για να μην τον ακολουθήσει ο πρωθυπουργός εις τόπον πολιτικά χλοερόν και γαλήνιον, έβαλε σε ενέργεια τα μεγάλα μέσα.

«Υπερόπλο» το… 500άρικο! Ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να μοιράσει από ένα πεντακοσάρικο σε ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους. «Κοινωνικό μέρισμα» το ονόμασε. Οποιος νομίζει όμως ότι θα κάνει Πάσχα με τα λεφτά αυτά, πλανάται πλάνην οικτράν. Τους ξέρει καλά τους Ελληνες ο πρωθυπουργός.

Δύο εβδομάδες μόνο πριν τις ευρωκάλπες θα δώσει το πεντακοσάρικο. Να μην έχουν… ντερλικώσει δηλαδή αυτό το ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι και οι οικογένειές τους στο πασχαλινό τραπέζι και – αγνώμονες καθώς είναι όλοι οι Ελληνες – να ξεχάσουν τον ευεργέτη τους την ώρα που θα ρίχνουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο!

Οι 223 λέξεις που άλλαξαν τον κόσμο!

Ο ΔΙΑΝΟΗΤΗΣ ΘΑΝΟΣ, Ο ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΑΣ ΜΑΡΞ, Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Γράφει ο BADDOG 

 «ΜΑΡΞΙΣΤΚΗ ΘΕΩΡΙΑ 

15 εκατομμύρια δίνει η Φούλαμ για τον Μήτρογλου. Ερώτηση προς μαρξιστές: ο Μήτρογλου είναι ένας εργαζόμενος έστω και υψηλά αμειβόμενος. Η Φούλαμ είναι η εργοδοσία, δηλαδή το κεφάλαιο. Πώς εκμεταλλεύεται την υπεραξία του Μήτρογλου; Ποια είναι ακριβώς η αξία του; Όσο διάστημα έμεινε στον Ολυμπιακό, ήταν ο Ολυμπιακός που εκμεταλλεύτηκε την υπεραξία του ή ο Μήτρογλου που εκμεταλλεύτηκε την υπεραξία του Ολυμπιακού που του έδωσε τη δυνατότητα μετά από δυο χρόνια αναπληρωματικός να παίξει στη βασική ενδεκάδα, να βγει στην Ευρώπη, και να τον προσέξουν οι Άγγλοι; +/- Δείτε τη συνέχεια

» Υ.Γ. Η μαρξιστική θεωρία βασίζεται σε μία ανύπαρκτη έννοια: της υπεραξίας. Για να ορίσεις, όμως, την υπεραξία πρέπει πρώτα να ορίσεις την αξία. Ο τρόπος που επιχειρεί ο Μαρξ στο Κεφάλαιο να ορίσει την έννοια της αξίας είναι παιδαριώδης. Δεν στέκει σε καμία κριτική, ακόμα κι όταν αναφερόμαστε στις εργασιακές συνθήκες της εποχής του, πόσω δε μάλλον στις σημερινές. Είναι απίστευτο ότι σ' ολόκληρο τον 20ο αιώνα, η ανθρωπότητα ταλανίστηκε και έφτασε στα όρια της αυτοεξολόθρευσης για μια νεύρωση ενός εξαθλιωμένου τεμπελχανά. Ο Μαρξ δεν εργάστηκε ποτέ, κι όταν πολύ γρήγορα έφαγε τα λεφτά της βαρώνης γυναίκας του, οδήγησε όλη την οικογένειά του στην απόλυτη μιζέρια: ζούσε με δανεικά και του είχαν κατασχέσει μέχρι και τα έπιπλα του σπιτιού του. Τέσσερα παιδιά του πέθαναν πριν από αυτόν και δύο κόρες που έζησαν μετά αυτοκτόνησαν». 

Τόδε γέγραπται επί φεϊσμπουκικού χρονολογίου Αθανασίου – Γλαύκου Τζημέρου (η ορθογραφία δική του). Κρίμα που διάφοροι παππούδες, από τον Έρικ Χομπσμπάουμ έως τον Νορμπέρτο Μπόμπιο, που ενώ έζησαν καμιά 95αριά χρόνια έκαστος και τσίμπλιασαν πάνω από στοίβες βιβλίων και σημειώσεων, έκλεισαν τα ματάκια τους χωρίς να διαβάσουν τις 223 λέξεις του Θάνου Τζήμερου.

Κρίμα που ζώντες τεμπελχανάδες και ζώσες τεμπελχανούδες, φιλόσοφοι και συγγραφείς, από τον Αλέν Μπαντιού έως τη Ναόμι Κλάιν, γράφουν τόσες ακαταλαβίστικες κουταμάρες και ούτε μια λέξη για τη στυγνή εκμετάλλευση του εφοπλιστή Μαρινάκη από τον αδίστακτο Κώστα - παιδί μίας οικογένειας γκασταρμπάιτερ της Γερμανίας.

Κρίμα που ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, αν και διακόνησε με την ιδιαίτερη γραφή του το πολιτικό σινεμά, δεν σκηνοθέτησε ούτε ένα πλάνο με τον κάγκουρα Μήτρογλου να χάνεται με σηκωμένο το γιακά στη λονδρέζικη ομίχλη και τον Θάνο από την άλλη να σημαδεύει τον Μαρξ με τη σφεντόνα (με το «Υ» της σφεντόνας να συμβολίζει το αρχίγραμμα της υπεραξίας!...).

Κρίμα, τέλος, που «Το Κεφάλαιο» του τεμπελχανά Καρλ Μαρξ αποτελεί, λέει, παγκοσμίως το δεύτερο πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο μετά από τη Βίβλο, περισσότερο διαβασμένο και από τις μπροσούρες της «δημιουργία, ξανά». Που όσο να’ ναι, κάνει για τίτλος βιβλίου, περισσότερο απ’ ό,τι για κόμματος…

Ποτέ δεν είναι αργά, όμως, για τον διανοητή Θάνο. Κάποτε, ο μακαρίτης Ρένος Αποστολίδης είχε βγάλει το βιβλίο «Όλα όσα γνωρίζουν οι Νεοέλληνες για τους Αρχαίους Ελληνες», με 240 λευκές σελίδες! Ετσι, ο Θάνος, που εξυπακούεται ότι δεν είναι τεμπελχανάς, μπορεί κάλλιστα να βγάλει βιβλίο με (αυτές τις) 223 λέξεις. Τόσο ιδρώτα έχυσε για να τις βάλει στη σειρά…

 harddog-sport

Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους...

Ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Παναγιώτης Μπαλτάκος δήλωσε πως γεννήθηκε αντικομμουνιστής και θα πεθάνει αντικομμουνιστής. Ο κουμμουνισμός και ο αντικομμουνισμός έχουν να κάνουν με ιδέες. Ας γίνουμε πιο ρεαλιστές: ο κ. Μπαλτάκος θα πεθάνει κακομούτσουνος.

Μετά από...
κάποια ηλικία, το πρόσωπο κάθε ανθρώπου είναι η βιογραφία του. Δεν χρειάζεται να τον ρωτήσεις τίποτα. Είναι όλα γραμμένα στο πρόσωπό του.

Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την ομορφιά των χαρακτηριστικών. Καθόλου.

Ο κ. Μπαλτάκος έχει αυτή την ξινίλα του ακροδεξιού.

Και μου θυμίζει τον τίτλο ενός βιβλίου του Μπορίς Βιάν: Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους...

pitsirikos.net

ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

 Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ

.
“When I use a word,” Humpty Dumpty said, in rather a scornful tone, “it means just what I choose it to mean—neither more nor less.”   “The question is,” said Alice, “whether you can make words mean so many different things.”   “The question is,” said Humpty Dumpty, “which is to be master—that’s all.”

KARL MARX: Η Γερμανικη Ιδεολογια
- Αρχουσα ταξη και κρατουσες ιδεες

«…Σε καθε ιστορικη περιοδο, οι κυριαρχες ιδεες ειναι οι ιδεες της αρχουσας ταξης… οι κυριαρχες υλικες σχεσεις εκφρασμενες ως ιδεες• οι σχεσεις που καθιστουν μια ταξη κυριαρχη, συνεπως οι ιδεες της κυριαρχιας της…
Οι αρχοντες… μεταξυ αλλων αρχουν και ως διανοητες, ελεγχουν την παραγωγη και τη διαδοση των ιδεων της εποχης τους… Εμφανιζουν το συμφερον τους ως κοινο συμφερον ολων των μελων της κοινωνιας… αποδιδουν στις ιδεες τους οικουμενικη ισχυ, και τις εμφανιζουν ως τις αποκλειστικα μονες ορθολογικες, οικουμενικα εγκυρες ιδεες…»http://goo.gl/fe91L

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ. Η Φαντασιακη Θεσμιση της Κοινωνιας [Ραππας|σ.196-7,171]

«…Ο Μαρξ ηξερε οτι ‘‘ο Απολλων των Δελφων ηταν στη ζωη των Ελληνων μια δυναμη εξισου πραγματικη οσο και οποιαδηποτε αλλη’’… Οταν υπογραμμιζε το γεγονος οτι η μνημη των περασμενων γενεων βαραινει εξαιρετικα στη συνειδηση των ζωντων, εδειχνε αυτον τον ιδιαιτερο τροπο του φαντασιακου, το παρελθον το βιωμενο ως παρον, τα φαντασματα που ειναι πιο ισχυρα απο τους ανθρωπους με σαρκα και οστα, τον πεθαμενο που αρπαζει τον ζωντανο…
Και οταν ο Λουκατς λεει… οτι η φενακισμενη συνειδηση των καπιταλιστων ειναι η προϋποθεση της ικανοποιητικης λειτουργιας της καπιταλιστικης οικονομιας… οτι οι νομοι [της οικονομιας] δεν μπορουν να πραγματοποιηθουν αν δεν ‘‘χρησιμοποιησουν’’ τις αυταπατες των ατομων, επισημαινει παλι ενα ιδιαιτερο φαντασιακο ως εναν απο τους ορους της λειτουργικοτητας…
…σε μια κοινωνια ξενωσης η ιδια η κυριαρχη ταξη βρισκεται σε κατασταση ξενωσης… δεν μπορει να φενακισει την υπολοιπη κοινωνια με την ιδεολογια της χωρις την ιδια στιγμη να φενακιζεται η ιδια…»

Κυριαρχη Ιδεολογια:
ο τροπος που οι αρχοντες νοηματοδοτουν τον κοσμο καθαγιαζοντας το συμφερον τους. Οι εκπεμπομενοι απο το καθεστως μυθοι που ιεροποιουν την κυριαρχια των ποιμενων επι του ποιμνιου. Το software των οιονει ρομποτ. Το “αυτονοητο”, ο “κοινος νους”, αυτο που ο μεσος ανθρωπος αντιλαμβανεται ως “πραγματικοτητα”, δεν ειναι παρα εσωτερικευση της κυριαρχης ιδεολογιας.
Σε παλιοτερες εποχες, “πραγματικοτητα” ηταν η παντοδυναμια του “Θεου”, το Αφεντικο αντιπροσωπευε το “Θεο” και η δουλοφροσυνη ηταν “χριστιανικη αρετη”. Η Εκκλησια ηταν το κεντρο κατασκευης της “πραγματικοτητας”, το καθεστωτικο κεντρο προπαγανδας.
Σημερα “πραγματικοτητα” ειναι η παραγωγη και η καταναλωση ως αυταξιες, η θρησκεια του χρηματος, η ιεραρχια, ο ανταγωνισμος, η εκμεταλλευση. Το Αφεντικο αντιπροσωπευει τη “Δημοκρατια” και τον “Ορθο Λογο”. Η δουλοφροσυνη, ο κομφορμισμος, ειναι “υπευθυνοτητα”, “ρεαλισμος”, “δημοκρατικη συνειδηση”. Κεντρο κατασκευης και διαχυσης του “αυτονοητου”, της “πραγματικοτητας”, ειναι τα media. Οι καθεστωτικοι δημοσιογραφοι και διανοουμενοι ειναι οι συγχρονοι ιεροκηρυκες.

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΣΗΜΑΣΙΩΝ
-Εξουσια, Πολιτικη, Αυτονομια. [Οι ομιλιες στην Ελλαδα - Υψιλον]

«…Πριν και επανω απο το μονοπωλιο της νομιμου βιας υπαρχει το μονοπωλιο του νομιμου λογου. Και το ιδιο το μονοπωλιο του νομιμου λογου δεσποζεται απο το μονοπωλιο της νομιμης σημασιας. Ο Κυριος των σημασιων εχει το θρονο του πιο ψηλα απο τον Κυριο της βιας•(…) για να μπορεσουν τα οπλα να επεμβουν χρειαζεται ο λογος, πρεπει δηλαδη ο λογος της υπαρχουσας εξουσιας, ή αυτου που αντιτιθεται στην υπαρχουσα εξουσια, να επιβαλλεται πανω στις περιφημες ομαδες των ενοπλων ανθρωπων.

Ο τεταρτος λοχος του συνταγματος Παβλοφσκι, σωματοφυλακων της Αυτου Μεγαλειοτητος του Τσαρου, και ολοκληρο το συνταγμα Σεμενοφσκι, ητανε τα πιο ισχυρα στηρηγματα του θρονου, εως τις καταπληκτικες εκεινες ημερες της 26ης και 27ης Φεβρουαριου 1917, οπου συναδελφωθηκαν με τα πληθη και εστρεψαν τα τουφεκια τους εναντιον των αξιωματικων τους.

Ο ισχυροτερος στρατος του κοσμου δεν θα σας προστατευσει εαν δεν σας ειναι πιστος, και το εσχατο θεμελιο της πιστης του ειναι η φαντασιακη του πεποιθηση σχετικα με τη φαντασιακη νομιμοτητα σας και ισχυ…»

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΖΙΝΑΣ:

«…Η πραγματικότητα είναι αυτό που παρουσιάζεται ως η ‘‘φυσική’’ τάξη των πραγμάτων που προσφέρεται άμεσα στις αισθήσεις μας. [...] Όπως λέει η Alenka Zupancic, ‘‘η ίδια η αρχή της πραγματικότητας διαμεσολαβείται από την ιδεολογία· θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ακόμα και ότι αποτελεί την υψηλότερη μορφή ιδεολογίας, της ιδεολογίας που παρουσιάζεται σαν εμπειρικό δεδομένο ή σαν βιολογική οικονομική αναγκαιότητα (την οποία τείνουμε να προσλαμβάνουμε ως μη ιδεολογική)’’. Τα δεδομένα συγκροτούνται συμβολικά, τοποθετούνται ιδεολογικά και ερμηνεύονται από την κυρίαρχη σκοπιά. Η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ αγνή, προφανής και ‘‘πλήρης’’…»http://goo.gl/umM0q

THOMAS SZASZ - The Second Sin

«…Ο πολεμος για τον ελεγχο του κοσμου ειναι πολεμος ορισμων… Ο αγωνας ορισμου [ελεγχου των νοηματων] ειναι αγωνας για επιβιωση… αυτος που πρωτος θα ορισει το νοημα μιας καταστασης, επιβαλλει στον αλλο τη δικη του πραγματικοτητα και τον οριζει, ειναι ο νικητης… ετσι κυριαρχει κι επιβιωνει. Εκεινος που ετεροκαθοριζεται, υποτασσεται, ισως και να σκοτωθει… Για παραδειγμα, αν σε μια οικογενεια υπαρχουν προστριβες μεταξυ των συζυγων, ή μεταξυ μητερας και παιδιου, ποιός θα ορισει ποιόν ως εριστικο και ψυχικα ασθενη; »

NOAM CHOMSKY: ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
N e c e s s a r y I l l u s i o n s . T h o u g h t C o n t r o l i n D e m o c r a t i c S o c i e t i e s – goo.gl/GLNNv

«…Τα media που εχουν τη δυνατοτητα να απευθυνθουν στο ευρυ κοινο ειναι μεγαλες εταιρειες, στενα συνδεδεμενες με ακομα μεγαλυτερες συμφυρματικες (conglomerates). Οπως ολες οι επιχειρησεις, πουλανε ενα προϊον… Αγοραστες ειναι οι διαφημιστικες εταιρειες, και το ιδιο το κοινο ειναι το ‘‘προϊον’’, κατα προτιμηση το πιο ευπορο κοινο, που αυξανει την αποδοτικοτητα των διαφημισεων…

…Τα κυριαρχα ΜΜΕ που οριζουν τη γραμμη με την οποια ευθυγραμμιζονται και τα μικροτερα, ειναι εταιρειες που ‘‘πουλανε’’ προνομιουχα ακροατηρια σε αλλες επιχειρησεις. Φυσικα, η εικονα του κοσμου που εκπεμπουν αντανακλα τα συμφεροντα και τις προοπτικες των πωλητων, των αγοραστων και του προϊοντος. Η συγκεντρωση της ιδιοκτησιας των ΜΜΕ ειναι υψηλη και αυξανεται. Επιπλεον τα διευθυντικα στελεχη των ΜΜΕ και οι [διασημοι] σχολιαστες, ανηκουν στις ιδιες προνομιουχες ελιτ, και ειναι αναμενομενο να συμμεριζονται τις αντιληψεις, τις φιλοδοξιες και τις στασεις των συνεταιρων [εργοδοτων] τους, αναφορικα με το ταξικο συμφερον ολων τους.

Οι νεοεισερχομενοι στο συστημα δημοσιογραφοι ειναι απιθανο να αναρριχηθουν αν δεν συμμορφωθουν στις ιδεολογικες πιεσεις εσωτερικευοντας τις αξιες. Δεν ειναι ευκολο να πιστευεις κατι και να λες το αντιθετο. Εκεινοι που δεν συμμορφωνονται, απορριπτονται μεσω γνωστων μηχανισμων…

…Πολλοι αλλοι παραγοντες καθοριζουν τη συμμορφωση των ΜΜΕ με το κρατικο-εταιρικο συμπλεγμα. Η εναντιωση στην εξουσια ειναι δυσκολη και δαπανηρη· απαιτει υψηλο επιπεδο τεκμηριωσης και επιχειρηματων. Επιπλεον, η κριτικη αναλυση δεν ειναι ευπροσδεκτη απο τους κρατουντες, που αντιδρουν αποτελεσματικα κατεχοντας ποικιλα μεσα επιβραβευσης ή τιμωριας. Αντιθετως, η συμμορφωση με την ‘‘πατριωτικη’’ γραμμη δεν εχει κοστος…

…Το συστημα αμυνεται με ιερη οργη και αγανακτηση οταν αμφισβητειται το δικαιωμα του να εξαπατα προς οφελος της εξουσιας. Η ιδια η ιδεα να υποβληθει το ιδεολογικο συστημα σε ορθολογικη εξεταση, προκαλει αμηχανια ή εχθροτητα, συνηθως καλυμμενη υπο προσχηματα…

Benjamin Ginsberg: …η δυνατοτητα των ανωτερων και των ανωτερων μεσαιων ταξεων να ελεγχουν την αγορα των ιδεων, τους επιτρεπει να διαμορφωνουν τις αντιληψεις ολοκληρης της κοινωνιας σχετικα με την πολιτικη πραγματικοτητα και το ευρος των ρεαλιστικων πολιτικων και κοινωνικων δυνατοτητων… το κρυμμενο χερι της αγορας ειναι οργανο ελεγχου τοσο αποτελεσματικο σχεδον οσο και η σιδερενια γροθια του κρατους…»

John Swinton (δημοσιογραφος. 1829–1901) – goo.gl/ikQAn

«…Η δουλεια του δημοσιογραφου ειναι να καταστρεφει την αληθεια, να ψευδεται καταφωρα, να διαστρεβλωνει, να διαβαλλει, να κολακευει το θεο του χρηματος και να πουλαει τη χωρα του και τους συνανθρωπους του για το καθημερινο του ψωμι. Το γνωριζετε και το γνωριζω και δεν μπορω να καταλαβω τι ανοησια ειναι αυτη η προποση στον ”ανεξαρτητο τυπο”. Ειμαστε υποτελεις και εργαλεια των πλουσιων ανθρωπων που βρισκονται στο παρασκηνιο. Ειμαστε μαριονετες, εκεινοι τραβανε τα κορδονια κι εμεις χορευουμε…»

NOAM CHOMSKY: ΨΕΥΔΟΚΡΙΤΙΚΗ
INTELLECTUALS AND THE STATE – http://goo.gl/ScTJ8

« …Σε μια ολοκληρωτικη κοινωνια, οι μηχανισμοι της πλυσης εγκεφαλου ειναι απλοι και διαφανεις. Το κρατος οριζει την επισημη αληθεια. Οι τεχνοκρατες και οι διανοουμενοι–διαμορφωτες της κοινης γνωμης παπαγαλιζουν το επισημο δογμα, που ειναι ευκολα αναγνωρισιμο… Μπορει κανεις να αναγνωρισει το προπαγανδιστικο μηνυμα και να το απορριψει, τουλαχιστον σιωπηρα. Η δημοσια εκφραση της απορριψης ενεχει κινδυνο, η βαρυτητα του οποιου εξαρταται απο το βαθμο βιαιοτητας του καθεστωτος.

Υπο την καπιταλιστικη δημοκρατια, το πραγμα ειναι αρκετα πολυπλοκοτερο. Ο τυπος και οι διανοουμενοι εμφανιζονται ασυμβιβαστοι και ανεξαρτητοι, υπερκριτικοι, ανταγωνιστικοι προς το ‘‘κατεστημενο’’ και αντιπαλοι του κρατους• … ο τυπος δινει την εντυπωση μιας νεας εθνικης αρχης, σκληρου αντιπαλου της κρατικης εξουσιας.

Η πραγματικοτητα ειναι καπως διαφορετικη. Υπαρχει βεβαια κριτικη, αλλα η προσεκτικη εξεταση της δειχνει οτι τα ορια της ειναι στενα. Οι βασικες γραμμες της κρατικης προπαγανδας υποβαλλονται υπορρητα απο τους επικριτες της.Σε αντιθεση με το ολοκληρωτικο συστημα, ο προπαγανδιστικος μηχανισμος δεν διατυπωνει απλως μια γραμμη με την οποια ολοι ειναι υποχρεωμενοι να συμμορφωθουν ― ή την οποια ολοι απορριπτουν εσωτερικα.

Αντι αυτου, επιδιωκεται να οριστει και να περιοριστει το ευρος της σκεψης: η επισημη γραμμη οριζεται ως το ενα ακρο, και ως το αλλο ακρο οριζεται η θεση των πιο σκληρων επικριτων. Μεταξυ αυτων των οριων, υποβαλλονται οι ιδιες βασικες θεσεις [που εχουν κοινες το καθεστως και οι δηθεν επικριτες] αλλα σπανιως διατυπωνονται ρητα. Υπονοουνται, αλλα δεν εκφραζονται ανοιχτα.[…] Οσο πιο σκληρη εμφανιζεται η συγκρουση των ιδεων, τοσο καλυτερα εξυπηρετειται η προπαγανδα, εφοσον οι υπορρητες, υποβολιμαιες προκαταληψεις εμβολιαζοται αποτελεσματικοτερα.

Ο ανεξαρτητος νους πρεπει να επιδιωξει να αποστασιοποιηθει τοσο απο την επισημη γραμμη, οσο και απο την κριτικη των υποτιθεμενων εναντιων. Να σταθει κριτικα εναντι οσων εκπεμπει ο προπαγανδιστικος μηχανισμος• ταυτοχρονα, να διακρινει τις υπορρητες θεσεις που επιδιωκουν να υποβαλλουν απο κοινου το καθεστως και οι δηθεν επικριτες του. Αυτο ειναι πολυ δυσκολοτερο εργο.

Ενας ειδικος της κατηχησης θα επιβεβαιωσει οτι ειναι πολυ αποτελεσματικοτερο να περιορισεις το ευρος της σκεψης μεσα σε ενα στενο πλαισιο υποβολιμαιων προκαταληψεων [και να προκαταλαβεις την κριτικη]― παρα να προσπαθησεις να επιβαλεις δια ροπαλου μια ρητη θεση. Εχει αναχθει σε υψηλη τεχνη απο τον προπαγανδιστικο μηχανισμο των ΗΠΑ η μεθοδος της ψευδοκριτικης, που εφαρμοζεται απο την υπευθυνη διανοηση.

Αλλος σκοπος του προπαγανδιστικου μηχανισμου ειναι η αποκατασταση της πιστης στα ηθικα ιδανικα μας. Δεν ειναι αρκετο να προβαλλουμε τη φαυλοτητα των εχθρων μας και να τους επιρριψουμε την ευθυνη για τις αγριοτητες που διαπραξαμε σε βαρος τους. Ειναι απαραιτητο να εδραιωσουμε την ηθικη μας αγνοτητα. Σε αυτο το τελευταιο, τα επιτευγματα ειναι μυθικα…»

Για να αυτοσυντηρηθει το καθεστως της εμπορευματικης δημοκρατιας πρεπει να συσκοτισει, να καλυψει με θορυβο ή να προκαταλαβει την ουσιασικη κριτικη εναντιον του. Και η πιο αποτελεσματικη μεθοδος ειναι τα βασικα στελεχη του προπαγανδιστικου μηχανισμου να παιζουν το ρολο του αδεκαστου επικριτη του κατεστημενου.

Το κυριο σωμα της καθεστωτικης προπαγανδας δεν εκπεμπεται απο τους κρατικους αξιωματουχους ουτε απο τους ‘‘συντηρητικους’’ δημοσιογραφους και διανοουμενους. Ο ρολος των τελευταιων ειναι να ‘‘κανουν πασα’’ στους κυριους σκηνοθετες της πραγματικοτητας: στους ‘‘φιλελευθερους δημοκρατες’’, τους ‘‘αριστερους’’, τους αδιαλλακτους πολεμιους της ‘‘διαφθορας’’, της ‘‘ανομιας’’, της ‘‘ησσονος προσπαθειας’’, ή τους καταγγελλοντες την ‘‘οικονομικη εξαθλιωση του λαου για τα κερδη των μονοπωλιων’’.

Μεσα σε αυτη τη θεατρικη παρασταση, το σκηνοθετημενο αγωνα της προοδου, της δημοκρατιας, της συνεσης και του ηθους εναντια στη συντηρηση, την αυθαιρεσια, τη βλακεια και τη φαυλοτητα, η κριτικη περιοριζεται στην ηθικολογια, απαιτει ‘‘σεβασμο προς τους θεσμους και τη δημοκρατικη νομιμοτητα’’ ή απαιτει οικονομικη ασφαλεια για του εργαζομενους υπηκοους.

Η ουσια του συστηματος παραμενει ιερο αβατο. Το Αφεντικο, η Αγορα, η Εθνικη Συνειδηση (διαβαζε: η μεταμφιεσμενη δουλοφροσυνη), αρρητα υπονοουνται ως θεμελια της Δημοκρατιας και του Πολιτισμου. Το σιωπηρο μηνυμα που υποβαλλεται ειναι οτι η ιεραρχια, η εμπορευματοποιηση των ανθρωπων, η ανισοτητα, ο ανταγωνισμος, η λατρεια του χρηματος, ειναι φυσικες καταστασεις, πανω απο την κοινωνια και την ιστορια. Μονο καποιος ανισορροπος θα μπορουσε να στραφει εναντιον τους, ειναι σαν να πολεμας τον ανεμο ή τη βροχη.

Slavoj Zizek
«…Δεν έχουμε έλλειμμα αντικαπιταλισμού στις μέρες μας, αντίθετα γινόμαστε μάρτυρες πληθωρικής κριτικής στα δεινά που συσσωρεύει ο καπιταλισμός… Υπάρχει όμως μια παγίδα σε όλο αυτό το χείμαρρο της κριτικής: Αυτό που δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι το δημοκρατικό- φιλελεύθερο πλαίσιο της πάλης εναντίον αυτών των ακροτήτων. Ο ρητός ή υπόρρητος στόχος είναι ο εκδημοκρατισμός του καπιταλισμού, η επέκταση του δημοκρατικού ελέγχου στην οικονομία, μέσω της πίεση των μέσων ενημέρωσης, των κοινοβουλευτικών επιτροπών ελέγχου, της σκληρότερης νομοθεσίας, των εισαγγελικών παρεμβάσεων κλπ- χωρίς όμως ποτέ να αμφισβητείται το θεσμικό πλαίσιο της αστικής νομιμότητας. Αυτή είναι η ιερή αγελάδα που δεν τολμούν να αγγίξουν ακόμη και οι πιο ριζοσπαστικές μορφές «ηθικού καπιταλισμού» όπως τα κινήματα τύπου Σιάτλ και Πόρτο Αλέγκρε…» http://is.gd/D1ckXS

 Πηγή:

http://equalityfiles.wordpress.com/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9-%CF%84%CF%89/

αναρτήθηκε από selana

Ο καθημερινός και οικείος φασισμός

[Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, 31 Οκτωβρίου 2013]

Του Δρ, Γιώργου Ν. Οικονόμου

Η μεγάλη άνοδος του νεοναζισμού δεν εξηγείται μόνο με την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, την απογοήτευση και την απελπισία των άμεσα θιγομένων από την δικομματική λαίλαπα των μνημονίων. Πρέπει να αναζητηθεί επίσης σε ιδεολογικούς και πολιτισμικούς παράγοντες οι οποίοι επιτρέπουν την κυριαρχία ιστορικών μύθων στηριγμένων στον εθνικισμό και στη θρησκεία, που βρίσκουν πάντοτε πρόσφορο έδαφος σε μια κοινωνία πολιτιστικώς υπανάπτυκτη, όπως η νεοελληνική.
Από το 1990 η χώρα έχει γεμίσει από κάθε είδους «πατριώτες» που εκμεταλλεύονται την έννοια του έθνους: από τον Σαμαρά, το «Δίκτυο 21», τους νοσταλγούς της δικτατορίας, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, μέχρι τον Χριστόδουλο, τον Άνθιμο, άλλους μητροπολίτες (Σεραφείμ, Αμβρόσιο, Καλλίνικο) και ακραία έκφραση το εθνικιστικό νεοναζιστικό κόμμα. Τελευταίο παράδειγμα είναι οι διάφορες κινήσεις εφέδρων, στρατιωτικών ή παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως η ΚΕΕΔ και η ΑΚΙΣ, που, εν ονόματι του έθνους, διακηρύσσουν ανοικτά την κατάργηση του Συντάγματος και την πραξικοπηματική ανάθεση της εξουσίας στον Στρατό και στον Άρειο Πάγο! Οι οργανώσεις αυτές είτε είναι διαβρωμένες από φιλοχουντικούς και νεοναζιστές είτε αγκαλιάζονται από αυτούς. Επιβεβαιώνεται ακόμη μία φορά πως ο «πατριωτισμός» είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων και του συστήματος.
Τα ζητήματα που τίθενται εν προκειμένω είναι δύο. Πρώτον, εφ’ όσον ορισμένοι μιλούν ανοικτά για πραξικόπημα, εύλογο είναι να συμπεράνει κάποιος πως θα υπάρχουν και αρκετοί άλλοι που αδήλως επιθυμούν το ίδιο. Τέτοιοι θύλακες υπάρχουν στον Στρατό, στο Λιμενικό, στην Αστυνομία, στην Εκκλησία, στις Μυστικές Υπηρεσίες και στο δικαστικό σώμα, όπως έχει φανεί σε αρκετές περιπτώσεις. Το ζήτημα συνεπώς είναι η εκκαθάριση αυτών των σωμάτων από τα φιλοφασιστικά στοιχεία. Δυστυχώς όμως η Εκκλησία, η κυβερνητική και η δικαστική εξουσία είναι απρόθυμες για την εκκαθάριση αυτή, έτσι όμως υποθάλπουν και ευνοούν τις αντικοινοβουλευτικές αντιλήψεις και τις πραξικοπηματικές κινήσεις. Επομένως η κατάσταση δεν είναι καθόλου προς εφησυχασμό.
Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι: από πού αντλούν οι κινήσεις αυτές το θράσος να διατυπώνουν ανοικτά την κατάλυση του Συντάγματος; Οι αντιλήψεις αυτές εκπορεύονται από αυταρχικές και αντιδημοκρατικές ιδεολογίες που κυριαρχούν εν Ελλάδι, όπως είναι ο εθνικισμός, ο εκθειασμός του ηγέτη και του Στρατού, η λατρεία της ισχύος, η συνωμοσιολογία και η θρησκεία. Οι ανανεωτές αυτών των ιδεολογιών ήταν οι λεγόμενοι «νεοορθόδοξοι» από τη δεκαετία του 1980. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπός τους ο εθνικιστής θεολόγος Χ. Γιανναράς. Σε αρκετά κείμενά του υπονομεύει την έννοια της νομιμότητας και διασπείρει ιδέες αυθαίρετης κατάλυσης του Συντάγματος. Από την απαρχή της κρίσης το 2010 πρότεινε, μέσα από τις στήλες της Καθημερινής, τη διακυβέρνηση της χώρας από προσωπικότητες («κάποια στιβαρά χέρια να πάρουν το τιμόνι»). Μεταξύ αυτών ανέφερε τον Α. Βγενόπουλο, τον Λ. Παπαδήμο, τον sir B. Μαρκεζίνη, τον Θ. Στοφορόπουλο!
Πρόσφατο δείγμα (2012) του αυταρχισμού του, πάλι από τις στήλες της Καθημερινής, είναι η πρότασή του για αυθαίρετη κατάργηση των θεσμών και του Συντάγματος, που ο ίδιος την αποκαλεί παραπλανητικά «εξέγερση των θεσμών». Πρότεινε να συναχθούν σε σύσκεψη οι «κορυφαίοι της κοινωνικής ευθύνης» και να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Ποιοί είναι αυτοί οι «κορυφαίοι» κατά τον Χ. Γιανναρά; Οι πρόεδροι του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, της Ακαδημίας Αθηνών, οι αρχηγοί των τριών όπλων και του ΓΕΕΘΑ και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος! Ο χριστιανός βυζαντινολάτρης παρακάμπτει το γεγονός πως οι θεσμοί τους οποίους εκπροσωπούν οι ανωτέρω προτεινόμενοι είναι οι στυλοβάτες του κομματοκρατικού ολιγαρχικού συστήματος, και συνυπεύθυνοι για την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό και την επιβολή των καταστρεπτικών μνημονίων!
Οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι περιθωριακές, διότι διαδίδονται από τον εν λόγω θεολόγο σε έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας, σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και στα βιβλία του. Διαχέονται επίσης σε ένα ευρύ κοινό με την μία ή την άλλη μορφή από τους υπόλοιπους νεοορθόδοξους και τους ακολούθους τους. Διαδίδονται με πολλούς καθημερινούς και οικείους τρόπους, κυρίως με τον εξωραϊσμό εκ μέρους των νεοορθοδόξων του αυταρχικού, μισαλλόδοξου, μοναρχικού και θεοκρατικού Βυζαντίου. Είναι μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως το γεγονός πως ένα μέρος των διανοουμένων και της κοινωνίας αναζητούν στον Μεσαίωνα, στο αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο Βυζάντιο, έμπνευση, σημασίες και ιδανικά. Αυτό αποτελεί σύμπτωμα παρακμής. Από αυτές τις πηγές τρέφονται οι απόψεις και το θράσος των περί ου ο λόγος στρατιωτικών και παραστρατιωτικών οργανώσεων.
Με άλλα λόγια ο φασισμός δεν βρίσκεται μόνο στο νεοναζιστικό κόμμα. Κυοφορείται με ήπιες, «αθώες» ή παραπλανητικές μορφές σε αυταρχικές ιδέες, αντιλήψεις και πρακτικές που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, δίπλα μας, όπως ο εθνικισμός, η θρησκεία, ο βυζαντινισμός, ο αποκλεισμός του άλλου. Ο φασισμός πριν γίνει κόμμα και εξουσία αλώνει την καθημερινότητα και το φαντασιακό των ανθρώπων, καθίσταται καθημερινός και οικείος. Γίνεται κοινοτοπία, όπως ανέλυσε η γερμανοεβραία φιλόσοφος Χάνα Άρεντ.
eagainst.com

«Το ευρώ είναι ζουρλομανδύας!»

του Γιώργου Δελαστίκ...

Καταπέλτης ήταν ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, τιμημένος με βραβείο Νομπέλ Οικονομίας, μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα «Καλημέρα, Ιρλανδία» του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου RTE: «Το ευρώ είναι ζουρλομανδύας!» τόνισε χωρίς περιστροφές. Δεν σταμάτησε εκεί: «Μια κατάσταση στην οποία το ευρώ χρησιμοποιείται μόνο προς το συμφέρον της Γερμανίας είναι μια κατάσταση που θα γίνει πολύ χειρότερη» υπογράμμισε.
Η συνολική του εκτίμηση για τις επιπτώσεις του ευρώ είναι καταλυτική: «Το ευρώ, που υποτίθεται ότι θα ήταν δρόμος προς την ευρωπαϊκή ενότητα, θα γίνει δρόμος προς μια πολύ διηρημένη ήπειρο, η οποία αισθάνεται ότι κακοποιείται από τον πυρήνα της» δήλωσε.
Ο Πολ Κρούγκμαν εξέφρασε με σαφήνεια την άποψη ότι, όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «κάνουν τον κόσμο να υποφέρει, αυτό δεν βοηθά την υπόθεση της ανάκαμψης». «Το να έχουμε λιτότητα που καταστρέφει τις κοινωνίες στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ελλάδα και σφίξιμο της ζώνης στη Γερμανία και υπερβολικά επιφυλακτική πολιτική μέχρι πολύ πρόσφατα εκ μέρους της ΕΚΤ είναι ο χειρότερος από όλους τους κόσμους» πρόσθεσε.
 
 
«Δούλοι» οι οφειλέτες
Ο Αμερικανός οικονομολόγος δεν έχει αυταπάτες γύρω από τις δυνατότητες που έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών που ανήκουν στην Ευρωζώνη να ασκήσουν αναπτυξιακή, πόσω μάλλον φιλολαϊκή πολιτική, αν το επιθυμούν. «Είναι πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση μιας χώρας της Ευρωζώνης να χαλαρώσει τη λιτότητα, εκτός αν συμφωνούν οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη... Υπάρχει περιορισμένος μόνο χώρος για ελιγμούς» επισήμανε.
Με άλλα λόγια, ό,τι και να διακηρύσσει μια κυβέρνηση ή ένα πολιτικό κόμμα πριν πάρει την εξουσία περί της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει, αν αποδεχτεί την παραμονή της χώρας του στον κατά Κρούγκμαν «ζουρλομανδύα» του ευρώ, αποκλείεται να μπορέσει να το υλοποιήσει στο βαθμό που το πλαίσιο της Ευρωζώνης είναι ασφυκτικό.
Ο Πολ Κρούγκμαν δεν κρύβει την κατάπληξή του και για τη δουλικότητα προς τη Γερμανία που επιδεικνύουν τα κράτη της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση.
«Αυτό που προκαλεί σοκ με την απουσία του είναι ένας συνασπισμός των οφειλετών που να πει “κοιτάξτε, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, αλλά πρέπει κι εσείς να μας κόψετε ένα μεγάλο μέρος του χρέους”» δήλωσε.
Είναι προφανές ότι δεν χωράει το μυαλό του την έλλειψη κάθε αντίστασης των κυβερνήσεων των μνημονιακών κρατών προς τις απαιτήσεις του Βερολίνου – και ο Πολ Κρούγκμαν είναι κορυφαίος οικονομολόγος του κατεστημένου, δεν πρόκειται για κανέναν επαναστάτη φυσικά!
 
 
Περιφρόνηση προς Σαμαρά
Αυτό ακριβώς το κλίμα απαξίωσης της υποτελούς πολιτικής ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αντανακλούσε και ο άκρως περιφρονητικός τρόπος με τον οποίο απευθύνθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου προς τον Αντώνη Σαμαρά ο ηγέτης του βρετανικού Κόμματος Ανεξαρτησίας, Νάιτζελ Φάρατζ – ενός κόμματος που στις ευρωεκλογές του 2009 πήρε 17% και αναμένεται να υπερβεί το 20% στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου.
«Δεν κυβερνάτε εσείς την Ελλάδα! Η τρόικα κυβερνά! Το κόμμα σας ονομάζεται “Νέα Δημοκρατία”, αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να το μετονομάσετε σε... “Μη Δημοκρατία”, διότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον υπό ξένη κατοχή!» είπε ο Φάρατζ στον Σαμαρά εξευτελίζοντάς τον σε πολιτικό επίπεδο.
«Η κυβέρνηση δουλεύει με την τρόικα δεκαοκτώ μήνες και η Ελλάδα έχει πετύχει πολλούς στόχους του προγράμματος» είπε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο για να λάβει πληρωμένη την απάντηση ακόμη και από τον Χάνες Σβόμποντα, τον επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ευρωομάδας: «Η τρόικα πρέπει επιτέλους να καταργηθεί... Στην περίπτωση της Ελλάδας, πολλές από τις απαιτήσεις της τρόικας είναι απαράδεκτες και καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας»!
Πλήρης ο πολιτικός διασυρμός του Αντώνη Σαμαρά – να του λέει ο Αυστριακός ότι με την πολιτική του καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας και να καταργηθεί η τρόικα, την οποία επαινεί με έμμεσο τρόπο ο Έλληνας πρωθυπουργός! Τι να πει κανείς...
 
 
Ευρώ απειλεί Δημοκρατία
«Η Ελλάδα ξεπερνά την κρίση της» είπε στο Ευρωκοινοβούλιο ο Σαμαράς και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι. «Η Ελλάδα θα είναι όρθια και περήφανη σε μια πορεία ανάκαμψης» συνέχισε ακάθεκτος ο πρωθυπουργός προκαλώντας γενική θυμηδία.
Ούτε τους... Financial Times δεν συγκινούν τέτοια φληναφήματα, καθώς η βρετανική εφημερίδα εκφράζει μεν τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να ασχολείται με πολύ σοβαρά προβλήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν διστάζει αρθρογράφος της να κατηγορήσει την ΕΕ και την Ευρωζώνη ακόμη περισσότερο ότι... υπονομεύουν ουσιαστικά τη Δημοκρατία στα κράτη-μέλη τους!
«Στην Ευρωζώνη η εξουσία συγκεντρώνεται σήμερα στα χέρια των κυβερνήσεων των χωρών που δανείζουν τις άλλες, κυρίως της Γερμανίας, και σε ένα τρίο από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες – την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Οι λαοί των χωρών που θίγονται δεν έχουν καμιά επιρροή πάνω τους. Οι πολιτικοί, οι οποίοι είναι υπόλογοι στους λαούς, είναι ανίσχυροι. Αυτό είναι διαζύγιο με την υποχρέωση λογοδοσίας, η οποία χτυπά δυνατά στην καρδιά κάθε είδος δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η κρίση της Ευρωζώνης δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και συνταγματική» καταλήγουν στο συμπέρασμά τους οι Financial Times, κάνοντας λόγο για «συνταγματική διαταραχή της Ευρωζώνης».
 
 
Φιλο-ΕΕ «καλλιστεία»!
Την ώρα που η ΕΕ κατηγορείται ακόμη και ως υπονομευτής της Δημοκρατίας στην Ευρώπη, ο εκπρόσωπος του γραφειοκρατικού μηχανισμού της, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, διαπιστώνει περισπούδαστα «άνοδο του εξτρεμισμού από την Άκρα Δεξιά και την Άκρα Αριστερά» στην Ευρώπη και στην Ελλάδα και διακηρύσσει με πολεμοχαρή διάθεση ότι «η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση του λαϊκισμού».
Όσο για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδονται σε έναν αγώνα τύπου... καλλιστείων σε πολιτικό επίπεδο προκειμένου αφενός να αποδείξουν ότι το δικό τους κόμμα είναι πιο φιλο-ΕΕ από όλα τα υπόλοιπα και, αφετέρου, ότι ο αντίπαλός τους είναι «αντιευρωπαϊστής».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, π.χ., κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι... «υποψήφιος των αντιευρωπαϊστών», ότι «απέδειξε και πάλι την προκλητική άγνοιά του για τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών» και ότι «προσέβαλε ακόμη και τη χώρα του στην τελετή ανάληψης της Ευρωπαϊκής Προεδρίας»!
Πρέπει σίγουρα να βρίσκεται κάποιος σε κατάσταση πολιτικής «τρικυμίας εν κρανίω» για να νομίζει ότι λέγοντας τέτοιες ανοησίες κερδίζει ψήφους στις σημερινές συνθήκες.
Ο Αλέξης Τσίπρας όμως του απάντησε ουσιαστικά κινούμενος στο ίδιο πνεύμα, σε συνέντευξη που έδωσε στην ιταλική εφημερίδα La Stampa: «Είμαστε πιο ευρωπαϊστές από τα συντηρητικά κόμματα που κατέστρεψαν την ιδέα της αλληλεγγύης και δίχασαν τους λαούς» δήλωσε.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε μάλιστα και το... «ζουρλομανδύα» της Ευρωζώνης, προειδοποιώντας τους Ευρωπαίους ότι, αν διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ, θα μείνουν όλοι τους χωρίς ζουρλομανδύα! «Η Ευρωζώνη είναι μια αλυσίδα με δεκαοκτώ κρίκους. Αν σπάσει ένας, σπάει η αλυσίδα και κανείς δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο!» τόνισε με έμφαση.
Αυτό που κατάλαβε ο Τσίπρας είναι ότι κανένας Έλληνας και κανένας Ευρωπαίος δεν θέλει να πάθει τίποτα το ευρώ, τρέμει στην ιδέα μη τυχόν και σπάσει η αλυσίδα του ευρώ που τον κρατάει δεμένο χειροπόδαρα!
 
 
Μούδιασμα
Το χειρότερο είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το πιστεύει κιόλας αυτό. Δεν το λέει, δηλαδή, για να καθησυχάσει το ελληνικό και ευρωπαϊκό κατεστημένο προκειμένου να περιορίσουν τα εμπόδια που βάζουν στην ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού.
Φοβόμαστε επίσης ότι, κρίνοντας από το πολιτικό του περιβάλλον, αδιαφορεί για το μούδιασμα που προκαλεί η θέση του υπέρ του ευρώ στον πυρήνα των πιο μαχητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας ελπίσουμε ότι οι συνθήκες που θα επικρατούν, όταν θα γίνει πρωθυπουργός, θα τον υποχρεώσουν να αλλάξει θέση και πολιτική. Ίδωμεν...
 
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 223)

Success story και άλλες σαχλαμάρες

Η Ελλάδα έχει την Προεδρία της ΕΕ. Αν δεν το έχετε καταλάβει είναι δικό σας αποκλειστικά λάθος. Γιατί η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την Προεδρία ώστε να πετύχει τους στόχους που της θέτουν οι δανειστές. Έτσι όλοι οι δείκτες συνεχίζουν να πηγαίνουν κατά διαόλου, εκτός από το πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό μόνο του αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική “επιτυχία” της κυβέρνησης. Γιατί διαφημίζει με κάθε τρόπο το πλεόνασμα, ενώ αυτό έχει προκύψει από τη στάση πληρωμών που κήρυξε το Δημόσιο, τα χρέη του οποίου προς τους πολίτες είναι περίπου 5 δισ.
Η απόφαση της κυβέρνησης να διανείμει 500 εκ. στους κολλητούς της φίλους και σε κάποιους άλλους, αποδεικνύει ότι προβλέπει άλλο ένα success story στις επερχόμενες εκλογές. 
Το video που ακολουθεί είναι της Initiative Solidarite (Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης) σε συνεργασία με το γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι ZIN TV. Αποτελεί μια συνοπτική “προσφορά” στο success story της κυβέρνησης συνολικά και ειδικά στο δίδυμο των εμπνευστών του, Σα(χλα)μαρά και Βενιζέλου. Mε τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας τους, θα βγάλουμε την Προεδρία. Αν δε καταφέρουμε να μην πάθουμε πανωλεθρία στις εκλογές, ποιος μας πιάνει…

 https://www.youtube.com/watch?v=fNRelmEXYT8

junglereport

Κριμαία: η αρχή του τέλους της Νέας Τάξης

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το δημοψήφισμα της Κριμαίας, όπου αποφασίστηκε η επανένωση με τη Ρωσία, καταδικάστηκε από ολόκληρη την «δημοκρατική» «διεθνή κοινότητα». Δηλαδή, την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) που εκπροσωπεί τις υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων. Η «κοινότητα» αυτή εκφράζεται πολιτικά από τα εγκληματικά κράτη της «Ομάδας των 7» που αιματοκυλούν τον ένα μετά τον άλλο τους λαούς τα τελευταία 25 περίπου χρόνια για να τους ενσωματώσουν στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δεδομένου μάλιστα ότι η άνοδος της ΝΔΤ ήταν αποτέλεσμα όχι μόνο της ανάδυσης της παγκοσμιοποίησης,  ενός νέου συστημικού φαινομένου που έφερε η μαζική εξάπλωση των υπερεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και της παράλληλης κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η συνέπεια ήταν ένας ιστορικά πρωτόγνωρος μονόπολος κόσμος. Ένας κόσμος, όπου το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο, τι δίκαιο και τι άδικο, τι αλήθεια και τι ψεύδος ―όλα καθορίζονται σε τελική ανάλυση από την Υ/Ε, τους διεθνείς θεσμούς που ελέγχει (ΟΗΕ, διάφορες διεθνείς επιτροπές και διεθνή δικαστήρια), και φυσικά τα διεθνή ΜΜΕ που καθορίζουν αποφασιστικά τι και πώς πρέπει να μαθαίνουν οι υπήκοοι της ΝΔΤ. Και βεβαίως, η ίδια Υ/Ε ελέγχει και τα «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης, από τις ΜΚΟ που η ίδια χρηματοδοτεί άμεσα ή έμμεσα, μέχρι ακόμη και τα κοινωνικά μίντια, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις που αφήνονται να λειτουργούν (στον βαθμό που δεν είναι επικίνδυνα βέβαια, οπότε μποϊκοτάρονται με κάθε τρόπο) ως δείγματα πολυφωνικότητας.
Έτσι φθάσαμε στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας με την Ουκρανία, όπου ένα σαφές και τέλεια σχεδιασμένο «πραξικόπημα από τα κάτω», όπως έδειξα σε προηγούμενα άρθρα, βαφτίστηκε επανάσταση, οι νεοναζιστές και τα τάγματα εφόδου που το επάνδρωναν βαφτίζονταν αγωνιστές της ελευθερίας ενάντια σε ένα διεφθαρμένο καθεστώς (λες και υπάρχει και κανένα καθεστώς που δεν είναι διεφθαρμένο!) και η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και πρακτική τους «ξεχνιόταν» (όταν... αλλού στη ΝΔΤ οδηγούσε σε μαζικές φυλακίσεις βουλευτών, χωρίς καν δικαστική απόφαση!) Ακόμη και το ίδιο το δημοψήφισμα στην Οργουελιανή αυτή κοινωνία ορίστηκε «αντιδημοκρατικό» και «παράνομο». Και αυτό, όταν το 82% του λαού συμμετείχε σε αυτό και το 96% ψήφισε υπέρ της επανένωσης της Κριμαίας με την Ρωσία, ενώ όλοι σχεδόν οι εγκληματικοί πόλεμοι της Υ/Ε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.λπ.) ήταν παράνομοι!
Οι στόχοι του πραξικοπήματος ήταν φανεροί: να συντριβεί η απόπειρα δημιουργίας ενός πραγματικά διπολικού κόσμου, ώστε να ολοκληρωθεί το σχέδιο της Υ/Ε για την κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας στη ΝΔΤ. Δηλαδή, για την δημιουργία ενός ομογενοποιημένου κόσμου με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές και, ουσιαστικά, ανύπαρκτους κοινωνικούς ελέγχους πάνω σε αυτές, ομογενοποιημένη κουλτούρα που θα καθόριζαν οι υπερεθνικές επιχειρήσεις με τα «πολιτιστικά» εμπορεύματά τους (Χόλλυγουντ, διεθνή σίριαλ κ.λπ.), ομογενοποιημένη πληροφόρηση από τα ελεγχόμενα διεθνή ΜΜΕ, ομογενοποιημένη «εκπαίδευση» και έρευνα από τα έμμεσα ελεγχόμενα από τις ίδιες υπερεθνικές επιχειρήσεις Πανεπιστήμια και ινστιτούτα, και ομογενοποιημένη «ελευθερία» που θα αφορούσε κάποια επιτρεπόμενα ατομικά δικαιώματα. Δεν αναφέρομαι, βέβαια, στον ψευδο-πολυπολικό κόσμο που η ίδια η Υ/Ε προωθεί, όπου οικονομικά «θαύματα», σαν αυτά της «Ομάδας των 20» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) θα εφάρμοζαν την ίδια ομογενοποίηση με τις ίδιες αρχές, αλλά με διαφορετική ρητορική. Αναφέρομαι σε ένα πραγματικά διπολικό κόσμο που θα αντιτασσόταν σε αυτή την ομογενοποίηση, και κυρίως στην κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας των λαών, και θα είχε την πολιτικό-στρατιωτική δύναμη να την επιβάλλει ―όπως αυτόν της Ευρασιατικής Ένωσης που, με επικεφαλής τη Ρωσική ελίτ, προσπαθούν να δημιουργήσουν λαοί που ανήκαν στο Σοβιετικό στρατόπεδο.
Φυσικά, το θεμέλιο της διάκρισης μεταξύ των δύο πόλων δεν θα ήταν αυτό που χαρακτήριζε τον κόσμο πριν την άνοδο της σημερινής εγκληματικής ΝΔΤ, δηλαδή ο αστικός ή, εναλλακτικά, κρατικός έλεγχος των μέσων παραγωγής και διανομής. Άλλωστε, το κριτήριο αυτό ξεπεράστηκε μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» και σήμερα το θέμα είναι πώς ο έλεγχος των μέσων παραγωγής θα γίνεται άμεσα από το κοινωνικό σύνολο, μέσα από τις συνελεύσεις των εργαζομένων σε αυτά και τις συνελεύσεις των πολιτών που θα καθορίζουν τόσο την οικονομική όσο και την πολιτική διαδικασία, χωρίς την μεσολάβηση διαφόρων ελίτ. Αντί όμως μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» να γίνει ένα μαζικό κίνημα προς αυτήν την κατεύθυνση, έγινε το αντίθετο. Δημιουργήθηκε ο μονόπολος κόσμος που περιέγραψα, ο οποίος αφομοίωσε μέσα στον παμφάγο πεπτικό μηχανισμό του ακόμη και το αίτημα για μια πραγματικά Λαϊκή (ή Περιεκτική) Δημοκρατία και το «ξέρασε» σαν δημοκρατικά κινήματα-μαϊμούδες που κάνουν συνελεύσεις στη γειτονιά τους και αυτοδιαχείριση στην... αυλή τους, διακηρύσσοντας ότι κάνουν άμεση δημοκρατία, ή ότι έστω προετοιμάζουν το έδαφος γι’ αυτήν, χωρίς να διαθέτουν καν πρόταγμα με την έννοια της ιστορικής ανάλυσης, στόχων και στρατηγικής επίτευξής τους!
Είναι, επομένως, φανερό ότι μόνο μια ένωση λαών αντιστεκόμενων στη σημερινή μονοπολική ΝΔΤ θα μπορούσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να ξεπεράσουμε την σημερινή ομογενοποίηση και να βάλουμε τα θεμέλια μιας άλλης, πραγματικά αυτοδιαχειριζόμενης, κοινωνίας. Γιατί, βέβαια, αυτό είναι αδύνατο στο καθεστώς ουσιαστικής κατοχής που ζουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα παντού, όταν αγωνίζονται για την ίδια την επιβίωσή τους.

Σήμερα, για πρώτη φορά μετά την εγκαθίδρυση της ΝΔΤ, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για παρόμοια θεμελιακή αλλαγή. Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής ελίτ και της Υ/Ε με αφορμή τον έλεγχο της Ουκρανίας, που είναι βασικό συστατικό στοιχείο γα την ολοκλήρωση της Ευρασιατικής Ένωσης, δεν είναι υπερβατή στο πλαίσιο της ΝΔΤ (για λόγους που θα επανέλθω). Όμως, αυτό ακριβώς το γεγονός ανοίγει τεράστιες δυνατότητες στους λαούς, όπως ο Ελληνικός, να απαλλαγούν από τα προτεκτοράτα που τους έχει επιβάλλει η ΝΔΤ και την συνακόλουθη αθλιότητα. Με αυτή την έννοια η Κριμαία μπορεί πραγματικά να είναι η αρχή του τέλους για τη ΝΔΤ…​

 Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (23 Μαρτίου 2014)

Ζητούνται παρθένες για κόμμα-σουπερμάρκετ ...

Συνεχίζει να «καινοτομεί» το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη το οποίο μετά την απόφαση του να μην έχει μέλη και στελέχη αλλά μόνο αρχηγό, προτείνει τώρα στους πολίτες να ...
είναι   αυτοί που θα επιλέξουν τους υποψηφίους του «κόμματος».

Πάνε οι εποχές που τα κόμματα τα ένωνε μια κοινότητα αξιών, που ιδρύονταν από παρέες που πίστευαν σε 5-10 αξίες και αρχές και ήθελαν να πείσουν κι άλλους να τους ακολουθήσουν. Τώρα ήρθε το Ποτάμι Του Σταύρου Του Θεοδωράκη. Τώρα εσείς θα βρείτε τις ιδέες, εσείς και τα πρόσωπα και μετά θα πάτε σε Εκείνον να σας αποδεχθεί.

Διαβάστε εδώ τις οδηγίες για το πως εσείς σεμνά θα προτείνετε κάποιους υποψηφίους για το Ποτάμι, ελπίζοντας ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης (ή σκέτο Σταύρος) θα τους εγκρίνει για να σταθούν δίπλα του, να γίνουν «φίλοι» του αλλά όχι στελέχη του κόμματος γιατί όπως προείπαμε, το κόμμα δεν έχει στελέχη. Αυτά είναι μπανάλ, ντεμοντέ και ξου-ξου. Το Ποτάμι έχει το σακίδιο Του, δεν χρειάζεται κανέναν.

Σύμφωνα με τις οδηγίες πάντως, πρέπει να προσέξετε το εξής:

-Οι προτεινόμενοι θα πρέπει να μην είναι εγγεγραμμένοι ή να κατείχαν αξίωμα σε άλλο κόμμα. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να έχουν εκλεγεί βουλευτές ή ευρωβουλευτές στο παρελθόν ή να έχουν διατελέσει σε κυβερνητικές θέσεις.

Προσέξτε λοιπόν πολύ πριν προτείνετε κάποιον. Οποιοσδήποτε φέρει το φρικτό αμάρτημα του να είναι εγγεγραμμένος σε κόμμα ή να έχει τύχει στο παρελθόν να είχε κάποιο σχετικό αξίωμα, δεν χωράει στο Ποτάμι, δεν τον θέλει δίπλα του ο αναμάρτητος και δίχως παρελθόν Σταύρος Θεοδωράκης.

Μην τολμήσετε να προτείνετε πρόσωπα που έχουν ασχοληθεί με τα κοινά μέσα από τα κόμματα (όπως γίνεται παντού στον κόσμο), που δεν έμειναν σπίτι τους κάνοντας κριτική από τον καναπέ τους, που ανέλαβαν ευθύνες ως ενεργοί πολίτες. Δεν τους θέλουμε αυτούς, είναι κάτι σαν λεπροί και ελπίζω το Ποτάμι όταν κυβερνήσει να φτιάξει και μερικούς χώρους σαν τη Σπιναλόγκα γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν πρέπει να κυκλοφορούν καν ανάμεσα στους κομιστές του νέου, του καινοτόμου και του διαφορετικού.

Γιατί βρε κουτά, ο Σταύρος ο Θεοδωράκης θέλει να ενώσει τους Έλληνες. Το δήλωσε από την Κρήτη, από εκεί που βρήκε αναλογίες μεταξύ της δικής του απολιτίκ ρητορικής και του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Σταύρος Θεοδωράκης, για καλύτερες μέρες.

parapolitiki.com

Σκιές και Φως !!! (το κοστολογημένο σχολείο της αγοράς)

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

 Η μετάλλαξη του σχολείου που ελέγχει και ελέγχεται, αξιολογεί και αξιολογείται

Τον περασμένο αιώνα δίδασκα σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας. Το σχολείο μου ήταν μια πελώρια ανοικτή αυλή-αγκαλιά για μαθητές και δασκάλους, με αίθουσες φωτεινές και χαρούμενες. Όλα λουσμένα στο φως, χαιρόμουνα τη φωτογραφή του…απροσποίητου και της ειλικρίνειας. Ένα σχολείο με όνειρα και οράματα για έναν κόσμο δικαιότερο και ομορφότερο.

by…Ανδριανή Στράνη

Με την αλλαγή του αιώνα, το νέο millenium έφερε το εσπέριο φως της ευδαιμονίας, της προσμονής του νέου νομίσματος και της αναβίωσης του αρχαίου κάλλους των Ολυμπιακών αγώνων. Για τους προφήτες, ο αιών προμήνυε την αρχή του τέλους. Η αρχική ευφορία του millenium δεν κράτησε για πολύ. Το φως της Δύσης ετοίμαζε για τα καλά τα βαθύ σκοτάδι που δεν θα αργούσε να έρθει. Ο Δημόκριτος και ο Αριστοτέλης αναχώρησαν βιαστικά από τις προσόψεις των μεταλλικών κινητών αξιών και οι χάρτινες πύλες και γέφυρες του νέου νομίσματος μας έδιναν τη σιγουριά και την ασφάλεια της Ευρώπης.

Οι ευκάλυπτοι στην αυλή του σχολείου αρρώστησαν, τα κάγκελα και οι σιδεριές χώρισαν σιγά-σιγά τα σχολεία μας, προμήνυμα της απομόνωσης και του επερχόμενου ανταγωνισμού στο πνεύμα του «ολυμπισμού». Τα απόνερα δεν άργησαν να φανούν. Ξαφνικά, σε μια μέρα, από πλούσια καπιταλιστική πρωτεύουσα των Βαλκανίων, μας κάλεσαν να φτωχύνουμε, για να μην πτωχεύσουμε.

Στο ηλιόλουστο Καστελόριζο έπεσαν οι πρώτες σκιές πάνω στην πατρίδα. Ακολούθησε το μνημόνιο-μνημόσυνο φέρνοντας μαζί του τις νέες αξίες. Το «σοκ και δέος» του νέου σχολείου στόχευε τους ανυπότακτους και φωτισμένους δασκάλους που αντιστέκονταν στην υποτέλεια και την εξάρτηση της πατρίδας.

Τα πρώτα δείγματα από την επιχειρούμενη μετάλλαξη του σχολείου έφτασαν στις αυλές και τα γραφεία των «συναδέλφων». Δάσκαλοι αμίλητοι και τρομαγμένοι είχαν κουρνιάσει πίσω από τους υπολογιστές για να κρύψουν τον φόβο τους. Στους διαδρόμους προς τις αίθουσες, στόματα κλειστά, βιαστικές αγχωτικές κινήσεις αποτύπωναν την χαρούμενη εικόνα της καθημερινής ρουτίνας του νέου σχολείου. Οι δάσκαλοι σκυμμένοι και νευρικοί φώναζαν για να ακουστούν, φυσούσαν και ξεφυσούσαν όταν τελείωναν τη δουλειά. Όσοι από αυτούς ύψωναν μια φωνή διαμαρτυρίας φάνταζαν γραφικοί και παράξενοι, απομονωμένοι «δια τον φόβο των Ιουδαίων».

Ο manager του σχολείου, ο επιστάτης του νέου σχολείου εμφανίστηκε στον καιρό του, να φυλάει τα έρμα, δανείζοντας τους φόβους του στους άλλους για να πορεύονται μαζί και χωριστά.

Ο σεβασμός (φόβος) της ιεραρχίας (Ιεράς Αρχής;) εμφανίστηκε στην αξιολόγηση ως απαραίτητος συνοδός και προστάτης του Επιστάτη και του υπηρέτη της Υπηρεσίας. Κάπως έτσι φαίνεται να σχεδιάζεται η μετάλλαξη του σχολείου που ελέγχει και ελέγχεται, αξιολογεί και αξιολογείται, με το ηλεκτρονικό μάτι του σχολείου (e-my school) «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».

Το νέο σχολείο χτίζεται σιγά, αθόρυβα και σταθερά με μάνατζερ-επίτροπο (όχι σε εκκλησία) και δασκάλους σκιές από τον φόβο της αξιολόγησης, σιωπηλούς, συνένοχους και συνυπεύθυνους για την «πρόοδο» των φτωχών και πεινασμένων μαθητών τους. Ωστόσο, ο Μεγάλος Αδερφός δεν είναι άκαρδος, φροντίζει και για τις σχολικές διακοπές τους, προσαρμοσμένες βέβαια στο νέο ευρωπαϊκό χιονισμένο περιβάλλον. Στην χώρα του ήλιου και της θάλασσας, στο μεσογειακό φως του Αλμπέρ Καμύ, η επιβολή υποχρεωτικών «χειμερινών διακοπών» τύπου «λευκής εβδομάδας» προκαλεί έκπληξη και θαυμασμό.

Η σκιά της Δύσης πέφτει βαριά πάνω στο φως της Μεσογείου. Γυρνώντας από τις διακοπές οι δάσκαλοι του νέου σχολείου έσκυψαν από τον φόβο της καταδίωξης, φοβήθηκαν ακόμα και τη σκιά τους.

Ακολουθώντας την προκαθορισμένη πορεία, στον οδικό χάρτη του ΟΟΣΑ (2011), κινδυνεύουν να γίνουν και οι ίδιοι σκιές χωρίς ανάστημα και δύναμη, σκιές ειδώλων, άβουλα εκτελεστικά όργανα σε μία κατάσταση ερημίας, ακινησίας, αγωνιστικής απουσίας και στέγνης. Παρόντες απόντες, πίσω από τα κουτάκια και τους «δείκτες» της περίφημης αυτοαξιολόγησης.

Το νέο αξιολογημένο-κοστολογημένο σχολείο της αγοράς, ο ορισμός του φοβισμένου-σκιαγμένου δασκάλου, αποτελεί για όλους μια πρόκληση για νέους αγώνες και υπέρβαση του φόβου. Βέβαια, ο φόβος είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα απόλυτα χρήσιμο στους ειδικούς της χειραγώγησης και της ψυχολογίας (τρομοκρατίας) της μάζας. Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο φόβος ταιριάζει στον ελεύθερο και φωτισμένο δάσκαλο.

Αυτός ο δάσκαλος, ο παλαιός των ημερών, καλείται να εξέλθει, ως Ελεύθερος Μεσολογγίτης, από το σκοτεινό σπήλαιο του Πλάτωνα στο φως της ημέρας. Ο φωτισμένος δάσκαλος οφείλει να στρέψει το βλέμμα του στο φως και όχι να μείνει καθηλωμένος στις σκιές των ειδώλων του Σπηλαίου. Για να μην βλέπει τον κόσμο μέσα από σκιές, αερικά και φαντάσματα.

Είναι Καιρός, γιατί ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο δάσκαλος να εξεγερθεί αγωνιζόμενος για την υπεράσπιση της Δημόσιας Παιδείας. Να σταθεί όρθιος, πρόσωπο και όχι σκιά. Γιατί σ’ αυτόν έχει οριστεί να ρίχνει φως στα σκοτάδια του κόσμου. Ο εμπνευσμένος δάσκαλος που έχει συνείδηση της τάξης του και γνώση της Ιστορίας δεν έχει ανάγκη από μετρήσεις και κοστο(αξιο)λογήσεις.

Όταν διδάσκει στην τάξη δικαιώνει τον Ποιητή:

«Λάμψιν έχει όλη φλογώδη

χείλος, μέτωπο, οφθαλμός,

φως το χέρι, φως το πόδι,

κι όλα γύρω σου είναι φως»

Ανδριανή Στράνη

Εκπαιδευτικός

2ο Γυμνάσιο Ταύρου «Αθηνά Χατζηεσμέρ»

Έρχονται οι κομμουνισταί!

 «Οι πρώην πολιτικές προσωπικότητες απέτυχαν να δείξουν στο λαό οποιαδήποτε ηγετική ικανότητα με αυτό ή τον άλλο τρόπο, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής. Κάποιοι κάτοχοι μεγάλων περιουσιών είναι αντίθετοι στο κίνημα αντίστασης, γιατί βλέπουν τα τεράστια κέρδη που συσσώρευαν από την κατοχή να εξατμίζονται από τον κοινό σκοπό… Αλλά η μάζα του λαού βλέπει τους αντάρτες ως ηγέτες του αγώνα, και η θέση που κέρδισε το ΕΑΜ αποτελεί απόδειξη πως δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση σε αυτό…».

«Σύνοψη της Αναφοράς για την Ελλάδα»: Εκθεση του Foreign Office 1943, Φάκελος HS5/224 (PRO)
_______________________________________________________

Για όσους δεν θυμούνται, ή δε γνωρίζουν, ο αντικομμουνισμός ήταν η κύρια προμετωπίδα της τρίτης και τελευταίας κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη. Εξ'ου και η ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας.  Πάσα ομοιότητα με τη χθεσινή παρουσία του Άδωνη στον Τράγκα και τις δηλώσεις Μπαλτάκου, μόνο τυχαία δεν είναι...

Ο πρώτος, ως κλασσική περίπτωση ηλιθίου και ψυχοπαθούς ψώνιου, αποκάλεσε τον Τράγκα...κομμουνιστή, επειδή ο τελευταίος του επισήμανε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η χώρα τελεί υπό καθεστώς κατοχής κι ότι ο λαός πεθαίνει. Είναι προφανές, ότι η πολιτική κάνει καλό στον Άδωνη. Αν δεν υπήρχαν τα κανάλια κι η Βουλή, σίγουρα θα είχε καταλήξει σε νευρολογική κλινική, διότι πολύ απλά, ουδείς κανονικός άνθρωπος δεν καταδέχεται να συναναστραφεί τύπους με τέτοια ψυχοσύνθεση.

Ο δεύτερος, κλασσική περίπτωση καλοταισμένου παρασκηνιακού παρακεντέ, πιστού δούλου  της εξουσίας και του χρήματος, δήλωσε ότι γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής. Τι άλλο-άλλωστε- θα μπορούσε να ήταν ένα τέτοιο πρόσωπο άλλωστε;

Πέραν της γραφικής και γελοίας διάστασης των παραπάνω, υπάρχει κι η ουσιαστική. Το γερμανόφιλο κυβερνητικό μόρφωμα, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος, ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη ευρωπαική χώρα, στην οποία οι συνεργάτες των Ναζί, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά έλαβαν καίριες κρατικές θέσεις.
Το συγκεκριμένο καθεστώς, που σημειωτέον αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ΕΕ, η οποία συνεργάζεται ανοιχτά με τους Ναζί στην Ουκρανία, δεν πείθει ούτε... τη μάνα του. Κατεδαφίζεται, χάνοντας και τα ελάχιστα κοινωνικά κι επικοινωνιακά του στηρίγματα,

Αφού είδαν ότι δεν έπιασε το κόλπο με την εφάπαξ προεκλογική διανομή του ανύπαρκτου πλεονάσματος, το οποίο δεν θα εμπνέονταν ούτε λαμόγια σε συνοικιακή μπαρμπουτιέρα, έθεσαν σε εφαρμογή το «νούμερο 3», που’λεγε κι ο Ξαρχάκος στο Γεωργίτση: Κατέφυγαν-όπως και οι πρόγονοί τους το 1943 με την κυβέρνηση Ράλλη- στον αντικομμουνισμό, ως τελευταίο σωσίβιο συσπείρωσης των συντριμιών του κατοχικού καθεστώτος.

Μόνο, που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια, την οποία, όπως είναι φυσικό βέβαια, ο Άδωνις δεν είναι σε θέση να συλλάβει: Ο τότε αντικομμουνισμός είχε μια κάποια ελπίδα να αποδώσει καρπούς για τους εμπνευστές του. Τα προπολεμικά πολιτικά πάθη, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα δημοκρατικών-μοναρχικών, η σημαντική δράση του ΚΚΕ τότε στους εργατικούς αγώνες και η τεράστια συμβολή του στο έπος της Εθνικής Αντίστασης, η έντονη πολιτικοποίηση και ιδεολογικοποίηση της εποχής κλπ, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάποια-έστω- αντανακλαστικά σε όρισμένα τμήματα του πληθυσμού, μεγάλα, ή μικρά.

Είναι  απολύτως φυσικό να πιστεύει ο Άδωνις πως υπάρχει κομμουνιστικός κίνδυνος, έτσι όπως τον εννοούσαν ο Μεταξάς κι ο Παπαδόπουλος. Ο Μπαλτάκος όμως δεν είναι ηλίθιος. Όταν ξιφουλκεί ενάντια...στους κομμουνιστάς, δεν το κάνει ενάντια στο ΚΚΕ και την ηγεσία του, διότι όλοι γνωρίζουν πως αυτή κατατρέχεται από τη μεταφυσική κατάρα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και την κρίσιμη στιγμή κάνει τη μια μαλακία πάνω στην άλλη.

Οι μύχιος φόβος τους είναι ένα ΕΑΜ με σύγχρονους όρους. Γι’ αυτό ο Μπαλτάκος αναφέρθηκε στο 1942 και μετά.  Διότι διαβλέπουν ότι πλησιάζει με γρήγορους ρυθμούς η ανακατάταξη του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού με διασπάσεις, οι οποίες θα διαπεράσουν οριζόντια όλους τους κομματικούς μηχανισμούς. Φοβούνται ότι οι εν λόγω ανακατατάξεις, ίσως βρουν τον καταλύτη και μετουσιωθούν σε λαϊκή ενότητα πάνω σε απελευθερωτική, πατριωτική και δημοκρατική βάση, η οποία θα μας επιτρέψει να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με το ξενόδουλο κατοχικό καθεστώς και τους προστάτες του.

Ας επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους.

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
 askordoulakos

Όταν ο Μπαλτάκος διαφημιζόταν από τη Χρυσή Αυγή

«Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής, έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Παναγιώτης Μπαλτάκος, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99,5. Για να προσθέσει: «Επειδή επιτρέπεται κάποιος να είναι κομμουνιστής, γιατι δεν επιτρέπεται να είναι κάποιος αντικομμουνιστής;». (Πηγή)

Θα έλεγε κανείς ότι αν δεν υπήρχε η κομμουνιστική ιδεολογία, οι Μπαλτάκοι, οι Αδώνιδες, οι Φαήλοι, οι Χρύσανθοι, οι Μουρούτηδες και οι λοιποί μερκελοσωτήρες θα βρίσκονταν στο ταμείο ανεργίας. Πράγματι, όλο αυτό το ακροδεξιό παρεάκι του Σαμαρά που υποδύεται με ιδιαίτερο ταλέντο την κυβέρνηση, μοιάζει να μην έχει κανέναν άλλο λόγο ύπαρξης παρά να φαντασιώνεται ότι αποτελεί το στρατιωτικό επιτελείο του ΝΑΤΟ στα χρόνια του Ρήγκαν. Όσο μάλιστα περνάει ο καιρός, με μια κοινωνία στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής αποσύνθεσης, τόσο το παρεάκι του Μαξίμου θα βλέπει στα πρόσωπα των καθαριστριών και των ελλήνων μεταναστών του Λονδίνου, μπολσεβίκους με κονσερβοκούτια που εξοπλίζονται από τους στρατηγούς του Κόκκινου Στρατού για να εισβάλλουν στα χειμερινά ανάκτορα.

Ούτε ο υπερεκατονταετής Παττακός δεν έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό παράνοιας.

Για τον Μπαλτάκο βέβαια δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι διαπνέεται από τις ίδιες ιδέες που ανέθρεψαν γενιές και γενιές ομοφρόνων του, από τους χιτλερικούς σταυροφόρους κατά του "εβραιομπολσεβικισμού" που έφαγαν τα μούτρα τους στο Στάλινγκραντ, μέχρι τον Πινοσέτ, τη Θάτσερ και τα χουντικά πρότυπά του. 

Το ότι ο κ. Μπαλτάκος δεν θα μπορούσε να διαπνέεται από τις ιδέες του κομμουνισμού, της αριστεράς, ή ακόμα περισσότερο του ίδιου του διαφωτισμού και του ουμανισμού, το διαπιστώσαμε με τον πλέον σαφή τρόπο όταν κατά τη συνάντησή του με την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) στις 7/12/2012 δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν τον ενδιαφέρουν (κοινώς έχει χεσμένα) τα ανθρώπινα δικαιώματα...

Η αδιαφορία του για τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν είναι ξεκομμένη από το ενδιαφέρον του και τη λατρεία του για μια σκοτεινή πτυχή της αρχαίας ιστορίας, και πιο συγκεκριμένα για τη σπαρτιατική "Κρυπτεία", για την οποία βέβαια είναι ελάχιστα τα ιστορικά τεκμήρια που διαθέτουμε. Το τι περίπου υπήρξε η "Κρυπτεία" στην αρχαία Σπάρτη, το μάθαμε όταν βγήκε στη δημοσιότητα βίντεο από παλιότερη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες, όπου ο σημερινός βουλευτής της υπόδικης εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης, Ηλίας Κασιδιάρης, προαναγγέλλει με ανατριχιαστική ειλικρίνεια νυχτερινές ρατσιστικές επιθέσεις κατά των "εσωτερικών εχθρών", εμπνεόμενος από τις πρακτικές της "Κρυπτείας".
(Περισσότερα διαβάστε στο ποστ μας Χρυσή Αυγή και τρομοκρατία: Η αναβίωση της "Κρυπτείας" από τον Ηλία Κασιδιάρη).

Τι συνδέει τον κ. Μπαλτάκο με τη Χρυσή Αυγή και τις απάνθρωπες αρχαίες πρακτικές της σπαρτιατικής υπαίθρου;

Μα φυσικά τα δύο βιβλία του, τα οποία έγραψε προ δεκαετίας και που κατά μία περίεργη (;) προσωπική εμμονή του συγγραφέα τους, βασίζονται και τα δυο στο σκοτεινό θρύλο της "Κρυπτείας". 

Την αποκάλυψη για τον θαυμασμό του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης προς δολοφονικές πρακτικές που λάμβαναν χώρα πριν από 24 και 25 αιώνες, την έκανε ο Ιός σε έρευνά του στην Εφημερίδα των Συντακτών. Όπως γράφουν σχετικά οι συντάκτες του άρθρου:

Και τα δύο βιβλία που έχει γράψει ο κ. Μπαλτάκος βασίζονται σε μια προσωπική εμμονή. Και στα δύο κεντρικό ρόλο παίζει η «Κρυπτεία», την οποία ο συγγραφέας περιγράφει ως τη «μυστική υπηρεσία του σπαρτιατικού στρατού». Σ’ αυτήν την Κρυπτεία ανήκουν οι ήρωες των δύο βιβλίων, σ' αυτήν αποδίδει ο συγγραφέας όλα τα σπαρτιατικά ανδραγαθήματα, ενώ η πλοκή της «μυθιστορίας» του βασίζεται στην παντοδυναμία της Κρυπτείας .

Στο πρώτο βιβλίο που έγραψε ο κ. Μπαλτάκος («Το τέλος του Εφιάλτη», εκδ. Libro, Αθήνα 2004) περιγράφεται η εκτέλεση του Εφιάλτη από μονάδες της Κρυπτείας, δέκα χρόνια μετά την προδοσία στις Θερμοπύλες, ενώ στο δεύτερο εξιστορείται η δράση της Κρυπτείας στην Αθήνα κατά τις παραμονές της Σικελικής εκστρατείας και στο φόντο του σκανδάλου των Ερμοκοπιδών («Ερμοκοπίδες», εκδ. Ελληνικά Γράμματα», Αθήνα 2006).

(Περισσότερα στο: Η «Κρυπτεία» του κυρίου Γενικού)

(κλικ για μεγέθυνση)

Το πρώτο βιβλίο του κ. Μπαλτάκου, μάλιστα, γνώρισε τη θερμή υποδοχή του αναγνωστικού κοινού στο οποίο απευθυνόταν, που δεν είναι άλλο από τους χρυσαυγίτες. Η εφημερίδα της Χρυσής Αυγής, με ημερομηνία 21 Απριλίου (!) 2005, αφιέρωσε ολόκληρη σελίδα στην παρουσίαση του βιβλίου του, επιφυλάσσοντάς του μια διθυραμβική κριτική (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Το τέλος του Εφιάλτη είναι ένα ακόμη ιστορικό μυθιστόρημα που κυριολεκτικά συγκλονίζει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας σελίδες. (...)

Ένας από τους λόγους που που προκαλεί εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας του είναι Έλληνας, πράγμα ασυνήθιστο για τα δεδομένα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, καθώς ή "ελίτ" της προτιμάει να ασχολείται με την συγγραφή ρομάντζων και γλυκανάλατων μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστές κιναίδους, λεσβίες και λοιπές "ευαίσθητες" υπάρξεις.

(...)

Ο Έλλην συγγραφέας Π.Δ.Μπαλτάκος κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με την Αρχαία Ελλάδα: ερευνά σε βάθος το θέμα και ασχολείται επισταμένως με αυτό που θέλει να παρουσιάσει.

(...)

Ο αναγνώστης διαβάζοντας την εκπληκτική αυτή ιστορία ουσιαστικά εντρυφεί στον τρόπο ζωής, στη στρατιωτική εκπαίδευση, στις αξίες, τα ιδανικά, τις πεποιθήσεις και την εν γένει αντίληψη των Σπαρτιατών και κατανοεί τι τους ωθούσε να πολεμούν μέχρι τέλους και να είναι ανίκητοι και αξεπέραστοι τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο οργάνωσης της πόλης.Πρόκειται για ένα ψυχογράφημα του σπαρτιατικού τρόπου ζωής που παρουσιάζεται από τον συγγραφέα με τρόπο περιγραφικό και επεξηγηματικό. Αιώνια ερωτήματα σχετικά με τον τροπο οργάνωσης των Σπαρτιατών απαντώνται με τρόπο ικανοποιητικό, και εξυμνούνται αιώνιες και διαχρονικές αξίες όπως η φιλία, η συντροφικότητα, η γενναιότητα, η τιμή και η φιλοπατρία που τότε αποτελούσαν τρόπο ζωής και τώρα για τους περισσότερους είναι άγνωστες.

Ενδεικτικό όλων αυτών είναι το σημείο ενός διαλόγου που καταρρίπτει την άθλια φήμη που κατά καιρούς διέδωσαν εγχώριοι και ξένοι κομπλεξικοί, που θέλει τους αρχαίους προγόνους μας να κινούνται μεταξύ ομοφυλοφιλίας και οργίου. Για τα ανώμαλα μυαλά τους, η ανιδιοτελής αγάπη προς τον σύντροφο και συμπολεμιστή φαντάζει ως ομοφυλοφιλική. Έτσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ανωμαλία με την οποία έχουν γεννηθεί ή έχουν αποκτήσει. Το χαρακτηριστικό απόσπασμα προκαλεί ρίγος: "...ο καθένας μάχεται προσπαθώντας να προστατεύσει τον διπλανό του. Έτσι, όποιος χάσει την ασπίδα του στην μάχη τιμωρείται με θάνατο. Αν αυτή την ταύτιση ψυχών εσείς την ονομάζετε ομοφυλοφιλικό έρωτα, τότε πρόβλημά σας...". Και πιο κάτω: "...ο διπλανός μου δεν είναι άλλος, είμαι εγώ ο ίδιος...". Το ανυπέρβλητο αυτό μεγαλείο ψυχής προσπαθούν να αμαυρώσουν οι διάφοροι "προοδευτικοί", χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνουν.

Εξέχουσα θέση στην πλοκή της υπόθεσης κατέχει η "κρυπτεία", η οποία φαίνεται να διαδραματίζει ένα διαφορετικό ρόλο από αυτό που της προσέδιδαν τόσο οι σύγχρονοι, όσο και οι μεταγενέστεροι.

Σε μια τελική ανάλυση, το βιβλίο είναι ένα από τα κορυφαία στο είδος του, κάτι που μαρτυρά και το γεγονός ότι βρίσκεται στην τρίτη ή τέταρτη πιθανόν έκδοσή του και πραγματικά αξίζει να διαβαστεί, τόσο για τις ιστορικές του πληροφορίες όσο και για την καλλιέργεια του γοήτρου. (...)" 

Παρόμοιο ενθουσιασμό για τους Σπαρτιάτες μοιράστηκε ο κύριος γενικός με τους χρυσαυγίτες και κατά την προβολή της ταινίας "300", μια ταινία στην οποία ξεχειλίζουν οι ιστορικές ανακρίβειες, ο φυλετισμός, η πολεμοχαρία, η ακατάσχετη αιματοχυσία και η ακραία -αισθητικής βιντεογκέημ- υπερβολή ως προς την παρουσίαση της μάχης των Θερμοπυλών:

«Για μένα η ταινία είναι ένας εικαστικός ύμνος στον Λεωνίδα και την Σπάρτη. Θα έλεγα σπανιότατος ύμνος, σε ό,τι αφορά κάτι ελληνικό, που παρουσιάζεται από το Χόλιγουντ…».

Πώς είδε ο Τάκης Μπαλτάκος τους «300»

Κατανοώντας σε βάθος τα ιδεολογικά κίνητρα που ώθησαν τον κ. Μπαλτάκο να συγγράψει ένα βιβλίο που έγινε δεκτό με τόσο θερμά λόγια από τους χρυσαυγίτες, αντιλαμβανόμαστε ακόμη περισσότερο γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ υιοθέτησε με τόση ευκολία τη ρατσιστική και αυταρχική ατζέντα της Χρυσής Αυγής, καθυστερώντας ενάμιση χρόνο να βάλει φραγμό στη δολοφονική δράση της.

Μετά τις εκατοντάδες επιθέσεις σε αλλοδαπούς, έπρεπε να φτάσουμε στη δολοφονία και ενός Έλληνα για να μάθει το πανελλήνιο ότι η χρυσαυγίτικη κρυπτεία δεν δολοφονεί μόνο αλλοεθνείς "είλωτες".


Κατόπιν όλων των παραπάνω, ασφαλώς και αναγνωρίζουμε στον κύριο γενικό κάθε δικαίωμα να δηλώνει αντικομμουνιστής.

Είναι απλός κανόνας της ελληνικής:
Κάποιος που στρέφεται εναντίον του κομμουνισμού προφανώς και δικαιούται να τον ονομάζουμε αντικομμουνιστή.
Ας μας επιτρέψει όμως και ο κύριος Μπαλτάκος, κάποιον που στρέφεται εναντίον του ίδιου και της κυβέρνησής του να τον ονομάζουμε αντιφασίστα.

jungle-report.blogspot.gr

Πέφτω από τα σύννεφα

Από το facebiik του Κριπλ Χορς

Και έτσι ανακαλύπτουμε ένα πρωί ότι υπάρχει κάτι που λέγεται Μπαλτάκος, είναι γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, δηλώνει πράγματα του στυλ «Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής, έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω. Επιτρέπεται κάποιος να είναι κομμουνιστής, γιατι δεν επιτρέπεται να είναι κάποιος αντικομμουνιστής;» και ενοχλεί και τα στελέχη του Πασόκ με ρατσιστικές εμμονές του όπως το να απελαύνονται μετανάστες που καταγγέλουν ένστολους για ρατσιστική συμπεριφορά. Οι εναπομείναντες Πασόκοι είναι μάλλον κάποιο ειδικό είδος ανθρώπου που θυμάται πόσο ακροδεξιά είναι η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν μία φορά το δίμηνο η κάτι τέτοιο. Μόνο που ο Μπαλτάκος δεν έπεσε από κανένα σύννεφο. Θεωρείται ο ιθύνων νους του κλεισίματος της ΕΡΤ, όπου παρακολουθήσαμε την αποθέωση της πασοκίλας «διαφωνούμε αλλά δε θα ρίξουμε την κυβέρνηση». Ήταν από αυτούς που μπλόκαραν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που ήταν να πάει στη βουλή και που όταν συνάντησε την Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά, τους εκμυστηρεύτηκε ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ήταν επίσης ο ίδιος που έλεγε στους διαδρόμους της βουλής ότι αν αποχωρούσε το Πασόκ από την κυβέρνηση, η ΝΔ θα συγκυβερνούσε με τη Χρυσή Αυγή. Ούτε τους θυμάμαι να διαμαρτυρήθηκαν για την παραμονή του στη θέση του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης όταν γραφόταν ότι έκανε ιδεολογικά σεμινάρια στη ΓΑΔΑ στα οποία μιλούσε στους μπάτσους για την Κρυπτεία που δολοφονούσε τους πιο δυνατούς είλωτες στη Σπάρτη, ναι, την ίδια Κρυπτεία που λέει ο Κασιδιάρης ότι θα πρέπει να μιμηθούν κι οι «συναγωνιστές» του που καθαρίζουν τους «προδότες».
Επίσης βλέπω διάφορους να ανακαλύπτουν σήμερα ότι οι μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα παραμένουν φυλακισμένοι πέρα από το 18μηνο που ορίζει ο νόμος. Λες και πριν από αυτό υπήρχε οποιοδήποτε ψήγμα νομιμότητας στη φυλάκισή τους για ένα πταίσμα, χωρίς δίκη, δυνατότητα να ζητήσουν άσυλο κλπ. Λες και δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί βάφτισαν τις φυλακές «κέντρα φιλοξενείας». Η παράταση της φυλάκισής τους επ’αόριστο δεν ήταν εξάλλου μία ξαφνική πρωτοβουλία της ΝΔ, όταν ο Χρυσοχοϊδης ξεκινούσε αυτή την πολιτική επί μονοκομματικής κυβέρνησης Πασόκ, έλεγε ότι οι μετανάστες κι οι πρόσφυγες στα ελληνικά Γκουαντάναμο «θα παραμένουν κλεισμένοι εσσαεί». Και την τροπολογία περί εκδικητικής απέλασης για όποιον μετανάστη καταγγείλει ένστολο και το Πασόκ τη θεώρησε ρατσιστική, ποιος την έφερε πριν την αποσύρει; Μα ο Γρηγοράκος του πασόκ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι έχει δίκιο το Πασόκ όταν θυμάται ξαφνικά ότι η ΝΔ του Σαμαρά κυβερνά μέσω μιας κλίκας φανατικών ακροδεξιών κολλητών του, του Μπαλτάκου, του Φαήλου, του Λαζαρίδη, του Βορίδη, του Άδωνι, του Δένδια κλπ. Μόνο που όλο το υπόλοιπο διάστημα, όπου δεν ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον τρόπο να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, ξεχνάει ότι όχι μόνο τους στηρίζει έτσι κι αλλιώς, αλλά και ότι δε διαφέρει σε τίποτα από αυτούς.

No news, good news… Κωλόχαρτο !!!

Κλαψομούνιζε ο Σαμαράς ότι δεν αναγνωρίζουν τι πέτυχε… “Θα σας ανακουφίσουμε” είπε -αντί “θα σας εξαφανίσουμε” που σκεφτόταν- και άνοιξε ο οχετός του…Γεωργιάδη “Κωλόχαρτο έχετε;”

Έχετε κωλόχαρτο αλήθεια; γιατί τα σκατά μας έχουν πνίξει.

Κλαίνε  οι δασκάλες και οι μπάτσοι ευτυχισμένοι περιμένουν να ξεπουλήσουν την ψυχή τους -αν έχουν τέτοια- ακόμη μια φορά για 500 ευρώ. Εκτάκτως αυτή τη φορά διότι το κάνουν καθημερινά για το μισθό τους. Έχω την εντύπωση ότι θα το έκαναν και από απλή διαστροφή αλλά μένει να αποδειχθεί.

Το κράτος που απολύει δασκάλους και δίνει λεφτά σε μπάτσους είναι τυραννία, τόσο απλά.

Η χώρα που απολύονται οι δάσκαλοι και αμείβονται οι μπάτσοι δεν έχει κανένα μέλλον, ούτε καν παρόν.

Ο Λαός που ανέχεται να απολύονται δάσκαλοι, γιατροί και να πληρώνονται οι μπάτσοι είναι τελειωμένος.

“Αντικομμουνιστής” δηλώνει εν έτη 2014 ο στενός συνεργάτης του φερόμενου ως πρωθυπουργού Μπαλτάκος ο μπαλτάς της λογικής και της αξιοπρέπειας και βρίσκεται ακόμη στη θέση του… “O tempora, o mores” 

kopria