Παραλογιστάν: Η Ελλάδα μετά το «πρωτογενές πλεόνασμα» !!!

paganeli

^{«Η παρόρμηση της καταστροφής είναι δημιουργική. Η επιβεβλημένη καταστροφή είναι σήμα κατατεθέν της καπιταλιστικής σκέψης…. Καταστρέψτε το παρελθόν, φτιάξτε το μέλλον»
Ντον ΝτεΛίλλο, Κοσμόπολις}

Νυν υπέρ πάντων το πρωτογενές πλεόνασμα! Τρία δισεκατομμύρια ευρώ πρωτογενές πλεόνασμα ανακοίνωσε χθες η συγκυβέρνηση του “Πάρτα Όλα” για το πρώτο 8μηνο του 2013, έναντι στόχου για…πρωτογενές έλλειμμα 2,5 δισεκατομμύρια την ίδια περίοδο.

Του Γιώργου Στάμκου

Προτείνω να δοθεί με συνοπτικές διαδικασίες το Νομπέλ Οικονομίας στον θαυματοποιό Υπουργό των Οικονομικών μας Γιάννη Στουρνάρα, στον ευφάνταστο Πρωθυπουργό μας Αντώνη Σαμαρά -να μην ξεχάσω και τον παρατρεχάμενό του, τον “Μίστερ Χαράτσι” Βαγγέλη Βενιζέλο – και στους δημιουργικότατους εκπροσώπους της Τρόικας για το εκπληκτικό τους επίτευγμα. Κύριοι κατορθώσατε κάτι το μοναδικό και είστε άξιοι να γραφτείτε με χρυσά γράμματα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία.Μόνον που σας έχουν ξεφύγει κάποιες “επουσιώδεις” λεπτομέρειες…

Το πολυδιαφημιζόμενο πρωτογενές πλέονασμά σας έγινε εφικτό χάρη σε μια τερατώδη οικονομική πολιτική αυστηρής λιτότητας που εκτόξευσε την ανεργία στο 30%, τη σωρρευτική ύφεση στο – 26% του ΑΕΠ, εξαθλίωσε εκατομμύρια Έλληνες, ξεζούμισε φορολογικά τους μικρομεσαίους, έκλεισε δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, ποινικοποίησε τη φτώχεια και την οικονομική αδυναμία, απειλώντας με φυλακίσεις και με κατασχέσεις α’ κατοικίας τους φτωχοποιημένους, εξαιτίας σας, Έλληνες. Τα καταφέρατε στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ως νεομετανάστες – ειδικευμένοι και επιστήμονες οι περισσότεροι – για να ενισχύσουν τις οικονομίες της Γερμανίας κ.α. Το πετύχατε οδηγώντας στην αυτοκτονία τουλάχιστον 4.000 ευαίσθητους συμπολίτες μας καθώς οι επίσημα καταγεγραμμένες (υπάρχουν βέβαια πολλές ακόμη ανεπίσημες) αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά 47% μόνον το 2011 σε σχέση με το 2007. Τα καταφέρατε κλείνοντας την ΕΡΤ -γιατί δε σας έκανε τη χάρη να τη χρησιμοποιήσετε ως προπαγανδιστικό σας εργαλείο –  και απολύοντας χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους – κάτι που στη Νέα Ομιλία σας το ονομάσατε “διαθεσιμότητα”.

Το κατορθώσατε ξεπουλώντας κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως ο ΟΠΑΠ και η ΔΕΣΦΑ και κλείνοντας άλλες δήθεν προβληματικές. Το κατορθώσατε αποδομώντας το Κράτος – Πρόνοιας, κλείνοντας σχολεία και νοσοκομεία, περικόπτοντας κι άλλο το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και κάνοντας αιματηρές περικοπές σε επιδόματα που υποστήριζαν τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες του λαού μας, δημιουργώντας έτσι στρατιές αστέγων και πεινασμένων Ναι, το πετύχατε χάρη στην περικοπή  ακόμη και της “πλουσιοπάροχης” σύνταξης ΟΓΑ της γιαγιάς στο χωριό, ενώ δεν μπήκατε στον κόπο να συλλέξετε ούτε ένα Ευρώ από τα δισεκατομμύρια των ζάμπλουτων Ελλήνων φοροφυγάδων της Λίστας Λαγκάρντ. Το καταφέρατε κάνοντας τους περισσότερους Έλληνες δυστυχισμένους με την ηλιόλουστη Ελλάδα να έχει κατρακυλήσει στην 70η θέση σχετικά με το δείκτη ευτυχίας  μεταξύ 156 χωρών για την περίοδο 2010-2012 – με την Αλβανία να είναι πλέον πιο “ευτυχισμένη” με βάση τον ίδιο δείκτη.

Αλλά εσείς επιμένετε: Νυν υπέρ πάντων το πρωτογενές πλεόνασμα! Δε λέτε όμως πως αυτό το πολύκλαυστο “πρωτογενές πλεόνασμα” είναι στην ουσία εικονικό, αποτέλεσμα “δημιουργικής λογιστικής”, καθώς προέκυψε  από περικοπή πρωτογενών δαπανών  (-2 δισεκατομμύρια Ευρώ) με συνέπειες στην ομαλή λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, από επιστροφή κερδών των ομολόγων (1,5 δισεκατομμύρια ευρώ) που επέστρεψαν οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης και προσμετρήθηκαν στον προϋπολογισμό (αν και δε συνηθίζεται), από αναπτυξιακά κονδύλια (1,3 δισ. Ευρώ) που δεν έχουν αποδοθεί,  από 800 εκατομμύρια Ευρώ έσοδα του ΕΣΠΑ που εμφανίζονται ως κέρδος για το ελληνικό δημόσιο, από 700 εκατομμύρια Ευρώ φόροι δεν έχουν επιστραφεί σε πολίτες και επιχειρήσεις απ’ τις αρχές του έτους. Να μη μιλήσουμε για την καθυστέρηση των πληρωμών των υποχρεώσεων του Δημοσίου στους προμηθευτές του.

Αν σας περισσεύουν σήμερα 3 δισεκατομμύρια Ευρώ στα ταμεία σας είναι γιατί αποξηράνατε την  πραγματική οικονομία της Ελλάδας και ήπιατε το αίμα του ελληνικού λαού. Το ελληνικό κράτος έγινε ο μεγαλύτερος απορροφητήρας ρευστότητας από την πραγματική οικονομία. Ακολουθεί η αφαίμαξη εκ μέρους των τραπεζών, που συνεχίζουν να μαζεύουν ρευστό από νοικοκυριά κι επιχειρήσεις ενώ δε δανείζουν τίποτε, αν και έχουν εισπράξει σχεδόν 50 δισεκατομμύρια για ανακεφαλαιοποίηση κι έχουν καταγράψει ήδη και πάλι εντυπωσιακά κέρδη στους τρίμηνους ισολογισμούς τους.

Το ακούσατε; Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ σας στέλνει προεκλογικώς τα συγχαρητήρια της παραδεχόμενη πως “η λιτότητα στην Ελλάδα έχει πετύχει”. Βάλατε κι εσείς το χεράκι σας για να ξανακερδίσει τις γερμανικές εκλογές. Σας ευγνωμονούν και τα “Ορκ της Μαύρης Νύχτας”, οι εγχώριοι Νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που τα βγάλατε από το σαπροφυτικό τους σκοτάδι και παραδώσατε ένα μέρος του ελληνικού λαού -του πιο αμόρφωτου και χωρίς ταξική συνείδηση- στην τοξική αγκαλιά τους. Όμως όλοι εμείς οι υπόλοιποι, η συντριπτική δημοκρατική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που κουβαλάμε όλα αυτά τα χρόνια αγόγγυστα στις πλάτες μας όλα τα βάρη που μας έχετε αναθέσει χωρίς την παραμικρή ανταπόδοση σας βροντοφωνάζουμε: Φτάνει πια! Ούτε ένα βήμα πίσω, τέρμα οι υποχωρήσεις! Από εδώ και πέρα θα διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και μας τα κλέψατε. Θα διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει κι εσείς μας το στερήσατε για μας και τα παιδιά μας.

Η επίπλαστη “ευημερία των αριθμών” σας δεν έχει κανένα νόημα σε μια κοινωνία κατεστραμμένη,  γεμάτη με ανθρώπους δυστυχισμένους και χωρίς μέλλον. Μας πεθαίνετε πρόωρα και μαζικά πλην όμως “υγιείς” και με “πρωτογενές πλεόνασμα”. Δεν θα σας αφήσουμε. Ο “Τιτανικός” σας έχει μπατάρει αλλά εσείς συνεχίζετε το βιολί σας αρκεί να διασκεδάζετε την Τρόικα. Αν σας αφήσουμε να ολοκληρώσετε το “Success Story” σας τότε θα είναι αργά για όλους μας. Το θέατρο του Παραλογιστάν πρέπει να τελειώνει.

ΥΓ: Αφιερωμένο σ’ όλους τους συμπολίτες μου που στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013, συμμετείχαμε με παλμό και αισιοδοξία στις πορείες και διαδηλώσεις με αφορμή την ολιγόωρη επίσκεψη – ‘ωσάν κλέφτης’ – του Έλληνα πρωθυπουργού στο χώρο της Διεθνούς Έκθεσης. Είμαστε πολλοί αλλά όχι ακόμη ενωμένοι. Να θυμόμαστε όμως πως “λαός ενωμένος ποτέ νικημένος”!

Κομμουνιστές!

Του Νίκου Μπογιόπουλου - "Unfollow"

Την εποχή των δωσίλογων, των μαυραγοριτών, των χιτών, των γερμανοτσολιάδων, πριν απ' αυτούς και αρκετά μετά απ' αυτούς, το κράτος, που τότε λειτουργούσε με Ούλεν και Πάουερ και σήμερα λειτουργεί με Siemens και Cosco, το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα που τότε έφτιαχνε «ιδιώνυμα» και αργότερα έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, διατείνονταν ότι: «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»...

Βέβαια, για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους κομμουνιστές, αλλά ηλίθιοι δεν είναι. Οι κομμουνιστές δεν τα βγάζουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες, τρελοί θα 'τανε να φορτωθούν και τις γυναίκες των άλλων;
Η αλήθεια είναι ελαφρώς αντεστραμμένη: Στην κοινωνία που έχτισαν αυτοί, οι κήνσορες του «πνεύμα και ηθική», εκεί μεγαλούργησε η Τρούμπα. Στη δική τους κοινωνία δέσποζε η επιγραφή «Προσεχώς Βουλγάρες». Και στη δική τους -μεταβιομηχανική, όπως τη λένε- κοινωνία του θεάματος είναι που η πουτανιά λογίζεται ως εφαλτήριο επαγγελματικής και κοινωνικής «καταξίωσης».

Επίσης εκτός του ότι θα παίρνανε τις γυναίκες, «οι κομμουνιστές θα διαλύανε την οικογένεια». Τώρα ποιος διάλυσε και διαλύει οικογένειες το ξέρουν τα καραβάνια των ελλήνων μεταναστών των αρχών του περασμένου αιώνα. Το ξέρουν καλά τα εκατομμύρια των ελλήνων προσφύγων των δεκαετιών του '50 και του '60. Το ξέρουν και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που σήμερα, τώρα, παίρνουν των ομματίων τους και φεύγουν, αφήνοντας πίσω μανάδες, πατεράδες, φίλους και αδέλφια, ψάχνοντας δουλειά και ελπίδα μακριά από τη ρημαγμένη Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι ιησουίτες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Στο μπουκέτο της ίδιας προπαγάνδας εξέχουσα θέση κατείχε και εκείνο το «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα κτήματα». Βεβαίως, αντί για τους κομμουνιστές, τα κτήματα (όσα δηλαδή δεν κατέχει η Εκκλησία με οθωμανικά χοτζέτια και αυτοκρατορικά χρυσόβουλα) προλάβανε και τα πήρανε η Αγροτική Τράπεζα και η καλή μας η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η τελευταία μάλιστα αποδείχτηκε «κομμουνιστικότερη» κι από τους χειρότερους εφιάλτες των αντικομμουνιστών. Σύμφωνα με την έκθεση του 2002 της Eurostat για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ εξαφανίστηκαν από το χάρτη 185.000 αγροτικά νοικοκυριά.Έκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στη χώρα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο η Ελλάδα, που το 1981 ήταν πλεονασματική σε αγροτικά προϊόντα, σήμερα να εισάγει λεμόνια από την Αργεντινή και πατάτες από την Αίγυπτο...

Εκεί όμως που η φαιότητα των σπηλαίων ζωγράφισε για δεκαετίες με τις καλύτερες αποχρώσεις του γκρι τον εαυτό της ήταν όταν διαλαλούσε πως αν έρθουν «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»! Έτσι έλεγαν οι... πατριώτες.
Αλλά, ας δανειστούμε τα λόγια του σταυραετού της Αντίστασης, του Αρη Βελουχιώτη:
«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Αρη στη Λαμία, οι «σωτήρες» έρχονται να μας πάρουν και τα καλύβια μας! Έρχονται να πάρουν και τα πεζούλια μας! Βγάζουν τα σπίτια του κόσμου στον πλειστηριασμό! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα τον αποκαλούνε «μπαταχτσή» και πάνε να του πάρουν και το σπίτι.
Διότι, όπως λένε, εκτός από «κοπρίτες», εκτός από «τεμπέληδες», οι Έλληνες πάσχουν κι από αυτό το φρικαλέο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ιδίωμα να παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης! Αλλά αυτό, λένε, είναι ανάρμοστο με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας». Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» τους, μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου, που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν ξεχρεώνουν ποτέ.

 Μάλιστα ο κ. Στουρνάρας μιλώντας εξ ονόματος του κ. Σαμαρά, ήταν σαφής: «Ή θα σώσουμε τις τράπεζες -είπε- ή θα σώσουμε τα σπίτια». Και το είπε τόσο μοχθηρά, είχε τόσο αναψοκοκκινίσει, που μας έβαλε σε σκέψεις: Μπας και τελικά ο Στουρνάρας, ο Σαμαράς και οι τραπεζίτες είναι κρυψοκομμουνιστές;

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

«Πρωτογενές»... μπέρδεμα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Προσπερνάμε το γεγονός ότι το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα», αυτή η «κουρελού» που είναι ό,τι έχει απομείνει από τη σημαία του «success story» της κυβέρνησης, ούτε «πλεόνασμα» είναι, ούτε «πρωτογενές», αλλά ένας... «γενοκτόνος» δείκτης που μεγαλώνει ανάλογα με το λογιστικό «μαγείρεμα» και - κυρίως - ανάλογα με τα κοινωνικά ερείπια που σπέρνει η κυβερνητική πολιτική.

Στεκόμαστε, εν προκειμένω, σε αυτό που ακούμε να το λένε οι «τετράγωνης λογικής» και αυθεντίας τηλεπαραθυρόβιοι στα κανάλια. Να το αναμηρυκάζουν στα ραδιόφωνα. Να το γράφουν στις εφημερίδες:

«Μα είναι δυνατόν - ρωτούν ρητορικά για να προσδώσουν τόνο εγκυρότητας και ειλικρίνειας στην κυβερνητική προπαγάνδα - τώρα που έχουμε από πάνω μας τους Ευρωπαίους, να γίνεται από την κυβέρνηση "δημιουργική λογιστική" με το πρωτογενές πλεόνασμα»;

Μα ναι, καλέ! Πώς και δεν το είχαμε σκεφτεί! Είναι δυνατόν να λέει ψέματα η κυβέρνηση και αυτό να το δέχονται οι εταίροι; Σώπα!

Αλλά από την άλλη σκεφτόμαστε:

1) Τη λογιστική του Σημίτη, οι εταίροι δεν ήταν που την θεωρούσαν έγκυρη, πριν έρθει ο Καραμανλής και τη βγάλει «δημιουργική» μέσω της λεγόμενης «απογραφής», γεγονός που δέχτηκαν οι εταίροι, οι ίδιοι, δηλαδή, που πιο πριν τη «δημιουργική λογιστική» την είχαν εγκρίνει σαν έγκυρη;

2) Τη λογιστική του Καραμανλή, οι εταίροι δεν ήταν που την θεωρούσαν έγκυρη, πριν έρθει ο Παπανδρέου και τη βγάλει «δημιουργική» μέσω της δικής του λεγόμενης «απογραφής», γεγονός που πάλι δέχτηκαν οι εταίροι, οι οποίοι πιο πριν και εκείνη τη «δημιουργική λογιστική» την είχαν εγκρίνει σαν έγκυρη;...

Μπέρδεμα...

Κι όχι απλώς μπέρδεμα, αλλά μπέρδεμα στο τετράγωνο, όπως προκύπτει από το χτεσινό αλαλούμ: Από τη μια η Τράπεζα της Ελλάδας να μιλάει όχι για πλεόνασμα αλλά για... έλλειμμα, και την ίδια ώρα το υπουργείο Οικονομικών να ισχυρίζεται ότι και τα δικά του στοιχεία, που μιλούν για «πλεόνασμα», αλλά και τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που μιλούν για έλλειμμα, είναι εξίσου σωστά!

Ο Μπάμπης ο Σουγιάς

Πηγή: Του Πέτρου Κατσάκου - left.gr

Ο Μπάμπης έχει ένα όνειρο. Θέλει να δει την πατρίδα του καθαρή από αλλόθρησκα, αλλόφυλα και κομμουνιστικά σκουπίδια.

Ο Μπάμπης έχει μονίμως στο μπαλκόνι του κρεμασμένη την γαλανόλευκη και όσοι «σκουρόχρωμοι» τον συναντούν στη γειτονιά αλλάζουν πεζοδρόμιο.
Ο Μπάμπης κουβαλάει μονίμως στην κωλότσεπη ένα σουγιά. Αυτό είναι το ιδεολογικό του εργαλείο. Αυτό το έδωσε και το παρατσούκλι που τον ξέρουν όλοι. Είναι ο «Μπάμπης ο σουγιάς».

Πολύ θα ήθελε ο Μπάμπης να κατέβει και στις εκλογές με το κόμμα που ήρθε να καθαρίσει τον τόπο από τους «λάθρο» και τους «αναρχοάπλυτους». Το είχε συζητήσει μάλιστα και πέρυσι το καλοκαίρι με κάτι άλλα παιδιά από το κόμμα. «Καλός και άγιος είσαι ρε Μπάμπη και γνήσιος πατριώτης» του απάντησαν τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες, «αλλά κάτι πρέπει να κάνεις με αυτό το σουγιά» του είπαν και του έκλεισαν με νόημα το μάτι.

Έναν ολόκληρο χρόνο χρειάστηκε ο Μπάμπης για να πιάσει το νόημα από τις κουβέντες των «συναγωνιστών». Ένα χρόνο για να καταλάβει πως αν θέλει να κάνει παιχνίδι στο μέλλον θα πρέπει να κρύψει για λίγο του σουγιά. Να σοβαρευτεί λιγάκι, βρε αδερφέ. Να φοράει που και που κανένα σακάκι, να βρει και καμιά γραβάτα. Να πάψουν τέλος πάντων να τον φωνάζουν ο «Μπάμπης ο σουγιάς» και να γίνει ο «Μπάμπης ο σοβαρός». Έτσι θα φανεί πιο χρήσιμος και στο κόμμα και στην πατρίδα που κινδυνεύει από τους «κατσαπλιάδες» και τους «εαμοβούλγαρους».

Το Λύκειο [ξανά] στην κλίνη του Προκρούστη

του Πάυλου Χαραμή*

Κριτική και σχόλια με αφορμή τις πρόσφατες ρυθμίσεις για το Λύκειο και το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.


Λυκειακή βαθμίδα: πεδίο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων
Βασικός στόχος της γενικής εκπαίδευσης είναι να συνδέσει με κατάλληλο τρόπο, σε μια κρίσιμη φάση της ζωής του νέου ανθρώπου, την ατομική βιογραφία με τις ευρύτερες συλλογικές επιδιώξεις.  Οι αξίες, τα πρότυπα, οι γνώσεις και οι εμπειρίες που οικειοποιούνται οι μελλοντικοί πολίτες μέσω της εκπαίδευσης επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα και τις συγκρούσεις που αντιμετωπίζουν σε ατομικό επίπεδο στην καθημερινή τους δραστηριότητα και να οργανώσουν τους όρους και τις συνθήκες της διαβίωσής τους.
Η λυκειακή βαθμίδα επιτελεί ένα πολυδιάστατο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Καταρχάς, στο πλαίσιό της συμπληρώνεται η γενική μόρφωση που παρέχεται στις προηγούμενες βαθμίδες και μάλιστα σε μια ηλικία που σηματοδοτεί την ένταξη των νέων στον κόσμο των ενηλίκων. Παράλληλα, μέσω ποικίλων δραστηριοτήτων παρέχει στα νέα μέλη της κοινωνίας τη δυνατότητα να ασκήσουν τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις ικανότητές τους σε ποικίλους τομείς της επιστήμης, της τέχνης και ενδεχομένως της τεχνολογίας αναβαθμίζοντας με αυτό τον τρόπο και το επίπεδο της αυτογνωσίας τους. Τέλος, τούς οδηγεί σε μορφωτικές επιλογές κρίσιμες για τη μετέπειτα ζωή τους.
Για αυτούς και άλλους λόγους η λυκειακή βαθμίδα αποκτά εκ των πραγμάτων ένα σημαντικό ρόλο σε σχέση με τις προοπτικές της ατομικής βιογραφίας και της διαμόρφωσης του κοινού μέλλοντος. Η σύνδεση της λυκειακής βαθμίδας με την υποκείμενη και την υπερκείμενη εκπαιδευτική βαθμίδα, ο τρόπος με τον οποίο συν-δομούνται τα εξωτερικά περιγράμματα των λυκειακών τύπων σχολείου, το περιεχόμενο της γνώσης και των δραστηριοτήτων που επιλέγονται ανά γνωστικό αντικείμενο για καθένα από αυτούς τους τύπους και οι πρακτικές διδασκαλίας/μάθησης και ανατροφοδότησης που αξιοποιούνται στο πλαίσιό του είναι παράγοντες που επηρεάζουν καθοριστικά την παιδευτική λειτουργία του.
Σήμερα η βαθμίδα του Λυκείου καθίσταται για μια ακόμα φορά πεδίο σημαντικών εξελίξεων. Σε χώρες όπου εξακολουθεί να υφίσταται το παραδοσιακό επιλεκτικό Λύκειο, ιδίως της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, τείνει να μετασχηματιστεί τις τελευταίες δεκαετίες με ταχύ ρυθμό μέσω της διεύρυνσης του μαθητικού δυναμικού σε Λύκειο καθολικής φοίτησης της αντίστοιχης ηλικιακής ομάδας, προέκταση, κατ’ ουσία, της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Η μεταλλαγή αυτή θέτει υπό αμφισβήτηση, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, τον αποφασιστικό ρόλο που διαδραμάτιζε ως πρόσφατα η βαθμίδα του Λυκείου στη διαμόρφωση των επαγγελματικών επιλογών των  νέων. Παράλληλα, οι γενικότερες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές εξελίξεις που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες διαμορφώνουν ένα αρκετά διαφοροποιημένο πλαίσιο απαιτήσεων, που επηρεάζει αναπόφευκτα όλες τις βασικές παραμέτρους της εκπαίδευσης που παρέχει ένα σύγχρονο Λύκειο.
Η κυριαρχική παρουσία του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά χώρες, από την άλλη πλευρά, αναδεικνύεται σημαντικός και συχνά καθοριστικός παράγοντας στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται η εκπαιδευτική πολιτική στο σύνολό της, ιδίως όμως στη λυκειακή βαθμίδα.
Τόσο διεθνώς όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρατηρείται  κατά την τελευταία περίοδο μια ακόμη πιο εμφανής μετατόπιση του αξιακού υποβάθρου των εκπαιδευτικών πολιτικών προς τις τεχνοκρατικές αξίες, κάτω από την πίεση του νεοφιλελευθερισμού. Από ερευνητές αυτού του πεδίου έχει υποστηριχθεί ότι πολλά από τα επίσημα κείμενα της Ε.Ε. σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική ήδη από τη δεκαετία του ’90 «…εδράζονται στις θεμελιώδεις αρχές του νεοφιλελευθερισμού» και προκύπτουν από σύνθεση «… μιας νεωτερικής εκδοχής της θεωρίας του ανθρώπινου κεφαλαίου με το νεο-φιλελεύθερο παράδειγμα εκπαιδευτικής πολιτικής», ενώ σύμφωνα με μια άλλη προσέγγιση της ίδιας περιόδου η εκπαιδευτική πολιτική που ασκεί η  Ε.Ε. χαρακτηρίζεται ως «… ένα μείγμα νεοφιλελεύθερων κατευθυντήριων προτάσεων, κατά κύριο λόγο, με στοιχεία σοσιαλδημοκρατικής προέλευσης (σοσιαλφιλελευθερισμός)». Η τάση αυτή φαίνεται πως ενισχύεται σημαντικά την τελευταία δεκαετία.
Η ανταγωνιστικότητα και η αξιοκρατία εξακολουθούν να παραμένουν στο επίκεντρο του συστήματος αξιών πάνω στο οποίο στηρίζονται οι εκπαιδευτικές πολιτικές. Έτσι, στο Έγγραφο Δημόσιας Διαβούλευσης που διακίνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ανάπτυξη των προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης μετά το 2002 προσδιορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισσαβόνας ως «στρατηγικός στόχος» για την Ευρωπαϊκή Ένωση ως το 2010 «… να γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή».
Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της σχολικής γνώσης, η μελέτη της επίσημης ρητορικής για την εκπαίδευση διεθνώς αποκαλύπτει ότι οι κυρίαρχοι  οικονομικοί κύκλοι επιδιώκουν μια πιο λεπτομερή εξειδίκευση συγκεκριμένων ικανοτήτων που πρέπει να καλλιεργηθούν κατά προτεραιότητα στο σχολείο. Επακόλουθα μιας τέτοιας ιεράρχησης είναι η συνεχής υποβάθμιση των γνωστικών αντικειμένων και δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στη γενική μορφωτική συγκρότηση των νέων και προάγουν τις ανθρωπιστικές αξίες, και η αναβάθμιση “εργαλειακών” γνώσεων και δεξιοτήτων που εξυπηρετούν κατά βάση βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις των επιχειρήσεων.
Τομείς σημαντικοί για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων, όπως είναι οι κοινωνικές-ανθρωπιστικές επιστήμες, η αισθητική καλλιέργεια, η περιβαλλοντική εκπαίδευση, η αγωγή υγείας, η προετοιμασία συνολικά του σύγχρονου ενεργού πολίτη δεν έχουν τη θέση που τους αρμόζει στο σύγχρονο σχολείο. Αυτή η τάση έχει σοβαρές επιπτώσεις στο εκπαιδευτικό έργο, γιατί αφυδατώνει τη μόρφωση από το ανθρωπιστικό της περιεχόμενο και την καθιστά ένα μέσο για την ατομική επιτυχία σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον. Καλλιεργεί ένα αρνητικό κλίμα στο σχολείο και στην κοινωνία, που αντιμάχεται αξίες στις οποίες βασίζεται η κοινωνική συνοχή και η συνύπαρξη.
Η οργάνωση του προγράμματος σπουδών, ιδίως στο επίπεδο του Λυκείου, συνδέεται άμεσα με τη δομή της λυκειακής βαθμίδας. Η ελληνική εμπειρία δείχνει ότι κυριάρχησε παραδοσιακά η δομή των χωριστών, παράλληλων σχολείων, με τη μορφή του διπλού (γενικό και τεχνικό λύκειο) ή του τριπλού εκπαιδευτικού δικτύου (που με τη σημερινή εκδοχή του περιλαμβάνει Γενικό Λύκειο, Επαγγελματικό Λύκειο και Επαγγελματική Σχολή). Το ελληνικό «Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο», αφού συνυπήρξε στενόχωρα ως τα μέσα της δεκαετίας του ’90 με όλους τους παραδοσιακούς τύπους του επιλεκτικού συστήματος, οδηγήθηκε σύντομα όσο και απροσδόκητα στην τελική κατάργησή του.
Δυσλειτουργίες και προβλήματα που συσσωρεύτηκαν περί τη βαθμίδα του Λυκείου, με αποκορύφωμα την ανορθολογική πρακτική της διπλής διδασκαλίας της διδακτέας και εξεταστέας ύλης από τη μια στο δημόσιο σχολείο και από την άλλη στο ιδιωτικό φροντιστήριο, οδήγησαν σε πολλαπλές στρεβλώσεις και τελικά στην αποδυνάμωση και υπονόμευση όλων των παράλληλων τύπων λυκείου. Αυτή η αρνητική εικόνα παρέχει επαρκή λόγο για ριζικές παρεμβάσεις, πράγμα που σπεύδει να αξιοποιήσει και στη συγκεκριμένη συγκυρία η κυβέρνηση με στόχο να προωθήσει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της.
Τα τελευταία χρόνια προβλήθηκε συστηματικά μια επίσημη ρητορική για το λεγόμενο «νέο σχολείο». Σύμφωνα με αυτή, το «νέο σχολείο» στο επίπεδο του Λυκείου, σε όλες τις εκδοχές του, βασιζόταν από την άποψη της δομής σε ένα παραδοσιακό διπλό ή τριπλό εκπαιδευτικό δίκτυο  του οποίου και τα δύο ή τρία σκέλη (Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο - ή/και παράλληλες μέσες σχολές επαγγελματικής κατάρτισης) είχαν έντονα στοιχεία πρώιμης επαγγελματικής ή/και προεπαγγελματικής εξειδίκευσης. Από την άποψη του περιεχομένου σπουδών (αναλυτικό και ωρολόγιο πρόγραμμα) είχαν διατυπωθεί κατά καιρούς διαφορετικές εκδοχές χωρίς σαφή κατάληξη. Φαινόταν, ωστόσο, έντονη η τάση της πρώιμης εξειδίκευσης (από την πρώτη τάξη του Λυκείου) σε βάρος της γενικής παιδείας. Η γενικότερη αβεβαιότητα παρείχε πρόσφορο έδαφος για να αναβιώσουν παλιές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις για τη φυσιογνωμία, τη δομή και το περιεχόμενο σπουδών της λυκειακής βαθμίδας, που συμπυκνώνονται σε αντιθετικά δίπολα όπως: ανθρωπισμός και τεχνοκρατισμός, ενιαιότητα και διαφοροποίηση, θεωρία και πράξη/εφαρμογή, κοινωνικότητα και ατομικότητα κ.ο.κ.
Αυτό που κυρίως αμφισβητήθηκε σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι η γενική μόρφωση, ως ένα επαρκές και συνεκτικό σώμα γνώσεων που παρέχει στο σύγχρονο πολίτη τη δυνατότητα να κατανοεί την πολυπλοκότητα των προβλημάτων του φυσικού και του κοινωνικού περιβάλλοντος και να αντιμετωπίζει με θετικό τρόπο τις προκλήσεις τού σήμερα θεμελιώνοντας τη δράση του σε υγιείς κοινωνικές αξίες.

Οι νέες ρυθμίσεις: κριτικές παρατηρήσεις
Σύμφωνα με όσα ήδη αναφέρθηκαν, μπορούμε να διατυπώσουμε συνοπτικά και πιο συγκεκριμένα τις ακόλουθες παρατηρήσεις σε σχέση με τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο καινούριο νομοσχέδιο.

1. Εξακολουθεί να διατηρείται το λεγόμενο «διπλό» -στην περίπτωση αυτή μάλιστα «πολλαπλό»- εκπαιδευτικό δίκτυο, δηλαδή ο χωρισμός των παιδιών μετά την αποφοίτηση από το Γυμνάσιο στη γενική και στην επαγγελματική εκπαίδευση (Επαγγελματικό Λύκειο, ΣΕΚ). Επίσης, παραμένει κατά βάση ο διαχωρισμός των παιδιών από τη Β΄ τάξη του Γενικού Λυκείου σε διαφορετικές εκπαιδευτικές κατευθύνσεις, έστω για ένα μέρος του σχολικού προγράμματος (Ομάδες Μαθημάτων Προσανατολισμού), ο οποίος εξειδικεύεται περαιτέρω στη Γ΄ τάξη.
2. Αμφισβητείται και υποβαθμίζεται η γενική μόρφωση, την οποία θα έπρεπε πρωταρχικά να υπηρετεί μια αυτόνομη λυκειακή βαθμίδα στο σύνολό της. Αυτό συμβαίνει τόσο στο Γενικό Λύκειο, με την ισχυρή παρουσία των μαθημάτων «Προσανατολισμού» από τη Β΄ τάξη σε βάρος των μαθημάτων γενικής παιδείας, όσο και στο Επαγγελματικό Λύκειο, με τη σημαντική μείωση των ωρών της γενικής παιδείας και κυρίως στις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) .

Το Ενιαίο Λύκειο θεωρίας και πράξης, που ως δομικό πλαίσιο θα μπορούσε να υπηρετήσει αποτελεσματικά τη γενική και πολυδιάστατη μόρφωση όλων των παιδιών, αμβλύνοντας τις υφιστάμενες μορφωτικές ανισότητες, δεν συζητήθηκε ούτε αυτή τη φορά από τους αρμόδιους παράγοντες.

1. Το προτεινόμενο Γενικό Λύκειο, επιφορτισμένο σε όλες τις τάξεις του με συνεχείς εξετάσεις «πανελλαδικού» χαρακτήρα (δηλαδή με θέματα που τουλάχιστον κατά το ήμισυ θα ορίζονται από πανελλαδική τράπεζα θεμάτων), υπηρετεί κυρίως τις απαιτήσεις της διαδικασίας πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι την πρωταρχικής σημασίας απαίτηση για επαρκή και συνεκτική γενική μόρφωση-δικαίωμα κάθε παιδιού. Το Λύκειο μετασχηματίζεται ακόμη πιο δραστικά σε ένα ανταγωνιστικό και βαθμοθηρικό σχολείο. Συνεπώς, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αναμένεται να συρρικνωθεί σημαντικά.
2. Σε συνθήκες συνεχούς μείωσης των δαπανών για την εκπαίδευση και κατάργησης ή υπονόμευσης βασικών θεσμών υποστήριξης των παιδιών που συναντούν δυσκολίες στη μάθηση (όπως είναι η ενισχυτική διδασκαλία, η πρόσθετη διδακτική στήριξη, οι τάξεις υποδοχής, οι τάξεις ένταξης κ.λπ.), οι συνέπειες σε βάρος των παιδιών των πιο αδύναμων κοινωνικά και οικονομικά οικογενειών θα είναι ακόμη πιο τραγικές. Οι δείκτες σχολικής αποτυχίας και μαθητικής διαρροής αναμένεται να αυξηθούν ακόμα περισσότερο, όπως έδειξε άλλωστε και η εμπειρία από ανάλογες προηγούμενες παρεμβάσεις στο Λύκειο και στη διαδικασία πρόσβασης (βλ. «μεταρρύθμιση Αρσένη»).
3. Το Επαγγελματικό Λύκειο και γενικά η ΤΕΕ ουσιαστικά προσδένεται πιο άμεσα, ως προς τους σκοπούς και το περιεχόμενο, στις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.
4. Δημιουργούνται σχολές επαγγελματικής κατάρτισης (ΣΕΚ), που απευθύνονται στους αποφοίτους του Γυμνασίου, οι οποίοι υποχρεώνονται πλέον να επιλέξουν συγκεκριμένη ειδικότητα από πολύ μικρή ηλικία, κάτι που προφανώς δεν είναι ώριμα να πράξουν. Με την επιλογή αυτή στενεύει ο επαγγελματικός τους ορίζοντας, αλλά στερούνται επίσης βασικές εκπαιδευτικές και κοινωνικές γνώσεις (γενικής παιδείας αλλά και του ευρύτερου τομέα στον οποίο ανήκει κάθε ειδικότητα).
5. Καθιερώνεται η μαθητεία, ακόμα και ανήλικων μαθητών (όσων θα φοιτήσουν στα ΣΕΚ) ως υποκατάστατο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με όρους που, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, δεν διασφαλίζουν βασικά δικαιώματα των μαθητών και μαθητριών της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης ούτε τα προφυλάγουν από την εκμετάλλευση της εργοδοσίας.
6. Καταργούνται όλες οι Επαγγελματικές Σχολές (102) που λειτουργούσαν ως σήμερα και δεν μετατρέπονται σε ΕΠΑΛ, όπως προέβλεπαν τα προηγούμενα σχέδια νόμου που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα τα δύο τελευταία χρόνια.
7. Επαυξάνεται η παρουσία ευέλικτων σχέσεων εργασίας των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση.
8. Ενισχύονται οι τάσεις ιδιωτικοποίησης, τόσο στη γενική όσο και, ιδίως, στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, με ταυτόχρονη συρρίκνωση των αντίστοιχων δημόσιων τομέων του εκπαιδευτικού συστήματος.
9. Επανεξετάζονται και ενισχύονται συνολικά οι δομές και οι διαδικασίες αξιολόγησης όλων των παραμέτρων του «νέου σχολείου» με την αξιοποίηση των σύγχρονων αντιλήψεων του νεοφιλελευθερισμού σχετικά με τη «διαχείριση» του ανθρώπινου δυναμικού. Ειδικότερα ως προς το τελευταίο, οι σχετικές ρυθμίσεις βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση τόσο με τις γενικές κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ για την αξιολόγηση όσο και με τις ειδικότερες κατευθύνσεις του που αφορούν την Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελληνική Εκπαίδευση που συντάχθηκε το 2011 προτείνει (σελ. 63, παρ. 113) «να σχεδιαστεί στην Ελλάδα ένα εθνικό σύστημα αξιολόγησης μαθητή, κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί σε πολλά επίπεδα: σε επίπεδο μαθητή, τάξης, σχολικής μονάδας, περιφέρειας και συστήματος.

Συνεκτιμώντας το σύνολο των αλλαγών στη δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης το τελευταίο διάστημα, μαζί με τα προτεινόμενα στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι συνέπειες της ακολουθούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής, με αιχμή το επίπεδο του Λυκείου, είναι συνοπτικά οι εξής:

• Υποβάθμιση της γενικής/ανθρωπιστικής παιδείας και ενίσχυση της στροφής προς την εκμάθηση δεξιοτήτων.
• Καθιέρωση ως κυρίαρχων των κοινωνικών αξιών και των προτύπων της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας.
• Ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και διακρίσεων, αύξηση της μαθητικής διαρροής και περιορισμός της μέσω της εκπαίδευσης κοινωνικής κινητικότητας.
• Παροχή απλής κατάρτισης και πιστοποιημένων δεξιοτήτων σε ένα χαώδες σύμπαν αποσπασματικών πληροφοριών, που αδυνατούν να συγκροτηθούν σε συμπαγές και κριτικό εργαλείο κατανόησης του εαυτού, της κοινωνίας και του κόσμου.
• Μετατροπή της εκπαίδευσης από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους σε εμπόρευμα.
• Προώθηση της ιδιωτικοποίησης σε όλο το εκπαιδευτικό φάσμα και η δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων. 
• Στενότερη σύνδεση της εκπαίδευσης, της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνικής με τις επιδιώξεις των αγορών και την ανάγκη ανταγωνισμού των επιχειρήσεων.

Το Ενιαίο Λύκειο: μια αντίπαλη πρόταση
Η πρόταση του εκπαιδευτικού κινήματος καθώς και πολιτικών και κοινωνικών φορέων για το Ενιαίο Λύκειο θεωρίας και πράξης, ως το μοναδικό τύπο λυκείου σε μεσοπρόθεσμη κλίμακα, που θα υπηρετεί τη γενική μόρφωση συναιρώντας δημιουργικά τη θεωρητική μόρφωση με την πράξη, την τεχνολογία και την εφαρμογή, αποτελεί την εναλλακτική απάντηση στις επίσημες πολιτικές. Η πρόταση αυτή υποστηρίζει ότι η ενιαία δομή της λυκειακής βαθμίδας, που έχει υποστασιοποιηθεί διεθνώς με τις ποικίλες μορφές του «ενιαίου σχολείου», είναι το κέλυφος που διασφαλίζει με τον καλύτερο τρόπο την προοπτική της γενικής μόρφωσης και της ολόπλευρης καλλιέργειας της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου.
Η πρώιμη έμφαση στις ειδικές, προεπαγγελματικές ή και επαγγελματικές κατευθύνσεις, μια τάση που είχε κυριαρχήσει κατά το παρελθόν, δεν μπορεί να ισχύσει σε μια σύγχρονη, μεταβαλλόμενη κοινωνία. Τα πλήθος των ειδικών γνώσεων και η ποικιλία των επιμέρους εφαρμογών τους, σε συνδυασμό με την ταχύτητα παλαίωσης και αχρήστευσής τους, καθιστούν το μορφωτικό αποτέλεσμα ενός τέτοιου προγράμματος εξαιρετικά βραχύβιο. Επιπλέον, μια τέτοια έμφαση δυσχεραίνει την προσπάθεια των εργαζομένων να επιμορφωθούν και να αναπροσανατολιστούν στις νέες συνθήκες της παραγωγής, όπως και τη δυνατότητά τους να κατανοήσουν και να επηρεάσουν τις κοινωνικές εξελίξεις.
Σε  ό,τι αφορά το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που έχει προκαλέσει πολλαπλές στρεβλώσεις στη μορφωτική λειτουργία του Λυκείου, το προοδευτικό εκπαιδευτικό κίνημα έχει προβάλει με αξιοπρόσεκτη επιχειρηματολογία τη σημασία της μετακίνησης των συστημάτων πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προς την κατεύθυνση της ελεύθερης πρόσβασης ως απαραίτητο συνοδό στοιχείο της λειτουργίας του Ενιαίου Λυκείου. Έχουν ήδη προταθεί ενδιαφέρουσες ιδέες, όπως είναι η καθιέρωση της ελεύθερης εγγραφής των αποφοίτων σε μεγάλο αριθμό σχολών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων, για τις οποίες η ζήτηση δεν απέχει πολύ από την προσφορά, η καθιέρωση ενός μεταλυκειακού / προπανεπιστημιακού έτους ή, επίσης, η ελεύθερη εγγραφή σε ένα πρώτο έτος σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που θα οδηγεί σε περαιτέρω εξειδίκευση. Υπάρχουν, από την άλλη πλευρά, εμπειρίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών σε παρόμοιες κατευθύνσεις.
Τελικά, η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη μείωση των μορφωτικών ανισοτήτων πρέπει να στηριχτεί σε εντελώς διαφορετικές εκπαιδευτικές πολιτικές από αυτές που προωθούνται και με το τελευταίο νομοσχέδιο. Πολιτικές που αγκαλιάζουν το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος και βασίζονται περισσότερο στη γενική μορφωτική συγκρότηση των νέων παρά στην πρώιμη εξειδίκευση· περισσότερο στην αρχή της έγκαιρης διάγνωσης και της πρόληψης παρά σε επανορθωτικές πρακτικές· περισσότερο στην καθημερινή ανατροφοδότηση και στήριξη των παιδιών στην τάξη (διαμορφωτική αξιολόγηση) παρά σε μια «εφάπαξ» ανακεφαλαιωτικού τύπου (summative) αξιολόγηση. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απαιτούνται πολιτικές που θα ευνοούν τη διεύρυνση της συμμετοχής των λαϊκών στρωμάτων σε αυτή, ενώ παράλληλα θα συμβαδίζουν με δομικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις ευρύτερου χαρακτήρα.

*Ο Πάυλος Χαραμής είναι πρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης (ΚΕΜΕΤΕ) της ΟΛΜΕ

ΟΛΟΙ στους Δρόμους.

ΟΛΟΙ στους Δρόμους.

Με το παραμύθι της "δημοσιονομικής εξυγίανσης" έσφαξαν

εισοδήματα,μισθούς,συντάξεις κλπ...

Γκρέμισαν ασφαλιστικά/κοινωνικά δικαιώματα 

και κατακτήσεις ενός αιώνα...

Κατακρεούργησαν κοινωνικά επιδόματα...

Χαράτσωσαν τα κεραμίδια, τις αναπνοές, τη Ζωή.

Εκλεισαν χιλιάδες μαγαζιά και μικροεπιχειρήσεις σκορπίζοντας

απλόχερα το Θάνατο της Ανεργίας.

Με το παραμύθι της "βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας" 

σφάζεται ο ιδιωτικός τομέας...

Αμοιβές τριτοκοσμικές, συνθήκες δουλειάς ρωμαϊκής γαλέρας.

Με το παραμύθι της "μείωσης του δημόσιου χρέους"
ξεπουλούν κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις
και υποθηκεύουν τον ορυκτό πλούτο. 
..................................................

Απληστοι, ανικανοποίητοι...

Αφεντικά και Υποτακτικοί...

Ξένοι και Ντόπιοι...

ακονίζουν τις Χαντζάρες τους για το οριστικό 

Ξεκαθάρισμα/Ξεκλήρισμα.

"ΟΛΑ στο τραπέζι" απειλούν  οι Ταξικοί Εχθροί...

Ας τους κάνουμε τη χάρη...να απαντήσουμε:

ΟΛΑ στο τραπέζι και 

ΟΛΟΙ στους ΔΡΟΜΟΥΣ...

politiko koraki

Πιάσατε την Ιωάννα; Ντροπή!...

"Ντροπή, λέξη άγνωστη για τον κύριο Στουρνάρα και τους εφόρους του"...

«Είμαι άνεργη από το 2010 και μου ήρθε εφορία 254 ευρώ... γράψε κάτι».

Η φωνή, γνώριμη από τα παλαιά. Από...
τα παιδιά του διαγωνισμού του 1998 του ΑΣΕΠ που πέτυχαν, αλλά δεν μπήκαν ποτέ στο Δημόσιο. Γίνεται αυτό; Οπως γίνεται να μην έχεις εισοδήματα τρία χρόνια και να πληρώνεις εφορία 254 ευρώ γιατί, λέει, έχεις στο όνομά σου σπίτι στις Σέρρες. «Από τις ελεημοσύνες των συγγενών ζω, πού θα τα βρω αυτά τα λεφτά;» ρωτάει με απελπισία η Ιωάννα, αγαπημένη του παππού, που της έγραψε το σπίτι στις Σέρρες, χτισμένο από το 1930, χωρίς να φαντάζεται ότι αυτή η προσφορά αγάπης θα της γίνει βρόχος το ταραγμένο 2013. Οταν οι παππούδες απαγορεύεται να αγαπάνε τα εγγόνια τους, αν αυτά είναι άνεργα. Διότι το σπίτι, από το 1930, αποτελεί «τεκμαρτό» εισόδημα, για τον κ. έφορο. Που δεν ντρέπεται, διότι εντέλλεται από τον κ. Στουρνάρα να πιάσει τους φοροφυγάδες. Κι έπιασε την Ιωάννα. Χωρίς ντροπή, γιατί αυτό το συναίσθημα είναι λέξη άγνωστη και για τον κ. Στουρνάρα και για τους εφόρους του. Και κυρίως δεν «βγάζει» 254 ευρώ τεκμαρτό...

ΕΛ.ΔΕΛ.(enet.gr)

Φιλελευθερισμός και φασισμός. Όταν το φλερτ καταλήγει σε έρωτα!

Και όχι, δεν μιλάμε για τον γραφικό «λαγό» κ.Τζήμερο που αναγκάστηκε να τον διαγράψει το ίδιο το κόμμα που αυτός ίδρυσε, ούτε για κάποιον που δεν διστάζει να προβάλλεται κιόλας από την πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία) ως «ο άνθρωπος της», όπως ο Alexis Papahelas, εάν πήγε ο νους σας εκεί.

Μιλάμε για τον «υπεράνω υποψίας» κ.Τάκη Μίχα, επί χρόνια αναλυτή της «έγκριτης» και καθ’όλα «αριστερής» «Ελευθεροτυπίας», του οποίου το βιογραφικό αναφέρει μεταξύ άλλων και συνεργασίες με αστέρες της «αριστεράς» όπως ο Ν.Τσόμσκι και ο Γκ.Γκρας.

Μιλάμε για έναν καθόλα «αξιόπιστο», και για χρόνια συνομιλητή της «αριστεράς», μέρος της οποίας καθόλου δεν δίστασε εξάλλου να συνταχθεί μαζί του στην τοποθέτηση του «ακροδεξιού» (τι ειρωνεία...) πρόσημου, στον γενικευμένο αντιδυτικό πνεύμα που επικρατούσε στην Ελλάδα κατά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, και να δώσει τότε και το πασαπόρτι του τάχαμου «αντιεθνικισμού» και «προοδευτικότητας» σε τέτοιου είδους απόψεις.

Αυτός λοιπόν ο τόσο «κοσμοπολίτης» κύριος, που ένιωσε βαθύτατα προσβεβλημένος από το γεγονός πως ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς διατηρούσε τραπεζικό λογαριασμό στην Κύπρο (στο βιογραφικό του αναφέρεται μέχρι και σχετικό βιβλίο), μας επιβεβαίωσε με τον πιο ισχυρό τρόπο πως ο φασισμός είναι η φυσική ιδεολογία του ιμπεριαλισμού σε περίοδο κρίσης.

Αυτός που κάποτε κατακεραύνωνε ως «εθνικιστές» τους αντιπολεμικούς διαδηλωτές ενάντια στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, μέσα από τις στήλες της «ελευθεροτυπίας», σήμερα εξανίσταται για το γεγονός πως δεν αποκαλούμε «εθνικοσοσιαλιστές» τους ναζί (ως να είχαν την οποιαδήποτε ιστορική ή άλλη σχέση, τόσο με την πατρίδα όσο και με τον σοσιαλισμό).

Για να καταλαβαίνουμε και ποιοί διαμόρφωσαν τις αντιλήψεις του μέσου «αριστερού» και «προοδευτικού» ανθρώπου τα προηγούμενα χρόνια, και να μην απορούμε με αυτά που ακούμε και βλέπουμε γύρω μας...

_________________

*

Το άρθρο του κ.Μίχα γράφτηκε μέσα στο καλοκαίρι, και είχαμε δημοσιεύσει και τότε κάτι για αυτό. Το ξαναπιάσαμε σήμερα και από μία άλλη οπτική, με αφορμή κάποιο σχόλιο στο διαδίκτυο, και μας το θύμισε.

**

Δυστυχώς τα ηλεκτρονικά αρχεία έχουν καταγράψει ελάχιστα από όσα είχαν γραφτεί από αδελφομένους τους αστέρες του κοσμοπολιτισμού και τους ανοιχτούς υπερασπιστές του ιμπεριαλισμού κατά την διάρκεια της σχεδόν δεκαετούς σύρραξης της Γιουγκοσλαβίας. Οπότε και γράψαμε από μνήμης για τότε που ο Μ.Παπαγιαννάκης συναγωνίζονταν την Σώτη Τριανταφύλλου, και όλοι μαζί τον Σολάνα, στις καταδίκες του «εγκληματία» Μιλόσεβιτς, την ώρα που οι ΝΑΤΟϊκές βόμβες έσκαγαν στα κεφάλια των Σέρβων...

***

Να συνδεθεί με προηγούμενο άρθρο εδώ 

fadomduck2

ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Οχι, καθόλου καλά δεν πάει το δημόσιο χρέος της χώρας μας, παρά τα ανείπωτα οικονομικά και κοινωνικά δεινά που υφίστανται οι Ελληνες στο όνομα της δήθεν τιθάσευσής του. Σαν να μην έφτανε η διαρκής καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας, η οποία από μόνη της θα ήταν αρκετή για να εκτοξεύσει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, τα πράγματα γίνονται χειρότερα από
την εκ νέου αύξηση του απόλυτου ποσού του δημόσιου χρέους και μετά την καταλήστευση όσων δυστυχών κατείχαν ελληνικά κρατικά ομόλογα, μετά το «κούρεμα» και την «επαναγορά» που υπέστησαν.
Τα στατιστικά στοιχεία διαψεύδουν παταγωδώς την κυβερνητική προπαγάνδα. Ας τα δούμε όμως καλύτερα. Πρώτα πρώτα πρέπει να επισημάνουμε ότι η εισαγωγή ως νομίσματος του ευρώ απογείωσε κυριολεκτικά το δημόσιο χρέος. Στα τέλη του έτους 2000 το ελληνικό δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 124,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2007, πριν δηλαδή από την κρίση, το δημόσιο χρέος της χώρας μας είχε σχεδόν... διπλασιαστεί μέσα σε εφτά χρόνια! Οσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό, είχε φτάσει στα 239,7 δισ. ευρώ. Το 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή τού προσέθεσε πάνω από 20 δισ. ευρώ και το πήγε στα 262 δισ. Το 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή για τους πρώτους εννέα μήνες και η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου προσέθεσαν άλλα 30 δισεκατομμύρια, στέλνοντάς το στα 292 δισ. ευρώ. Από εκεί και πέρα ο Γ. Παπανδρέου υπάγει την Ελλάδα σε καθεστώς μνημονιακής υποτέλειας και χάνεται πλέον κάθε έλεγχος.
Ο καταστροφέας Γ. Παπανδρέου κατορθώνει το ακατόρθωτο: μόνο μέσα στο 2010 αυξάνει το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κατά... 50 δισεκατομμύρια ευρώ! Από τα 292 δισ. το εκσφενδονίζει στα 340,3 δισεκατομμύρια! Ακάματος φορέας της οικονομικής συμφοράς, προσθέτει το 2011 άλλα... 30 δισεκατομμύρια και το φτάνει στη «στρατόσφαιρα» των 368 δισεκατομμυρίων ευρώ! Μέσα σε δύο χρόνια ολέθριας μνημονιακής διακυβέρνησης αύξησε το ελληνικό δημόσιο χρέος σχεδόν κατά εκατό δισεκατομμύρια! Η χώρα απαλλάχτηκε από αυτόν, αλλά η κατάσταση δεν διορθώθηκε. Οι διάδοχοί του λήστεψαν εν ψυχρώ τα χρήματα όσων κατείχαν ελληνικά ομόλογα - είτε αυτοί ήταν δυστυχείς μικροεπενδυτές που νόμιζαν αφελώς ότι αγοράζοντας κρατικά ομόλογα εξασφαλίζουν τα λεφτά τους είτε ήταν νομικά πρόσωπα (ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, ΤΕΙ κ.λπ.) που υποχρεωτικά από τον νόμο διατηρούσαν τα αποθεματικά τους σε ομόλογα ή τράπεζες που διευκόλυναν την κυβέρνηση. Μετά την αρπαγή των χρημάτων όλων αυτών και την οικονομική καταστροφή πολλών από αυτούς, το 2012 έκλεισε με το δημόσιο χρέος να μειώνεται στα 305,5 δισ. ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια όμως έπρεπε να σωθούν οι ελληνικές τράπεζες, που αφενός λεηλατήθηκαν από την κυβέρνηση μέσω του «κουρέματος» και της «επαναγοράς» των ομολόγων και αφετέρου υπέφεραν από την απόσυρση καταθέσεων ύψους πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, χώρια από τα απαράδεκτα χρηματοοικονομικά παιχνίδια που έπαιζαν.
Στο τέλος Ιουνίου του 2013, όπως αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα από τα επίσημα στοιχεία που προκάλεσαν νέο σοκ, το ελληνικό δημόσιο χρέος είχε εκτοξευθεί εκ νέου στα 321,4 δισεκατομμύρια, εξαιτίας κυρίως των δανείων που έδωσε η κυβέρνηση στις τράπεζες για να τις σώσει, αλλά όχι μόνο. Στο μεταξύ, η διάσωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος (ειρήσθω εν παρόδω ότι είναι άκρως αμφιλεγόμενο αν όντως έχουν σωθεί οι ελληνικές τράπεζες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) θα αργήσει πολύ να έχει ορατά αποτελέσματα στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.
Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, στις ελληνικές τράπεζες υπάρχουν καταθέσεις ύψους 162 δισ. ευρώ, αλλά οι τράπεζες έχουν χορηγήσει δάνεια ύψους... 223 δισεκατομμυρίων! Εξήντα δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω τα δάνεια από τις καταθέσεις - πέρα από το γεγονός ότι αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό των δανείων που δεν εξυπηρετούνται. Υπό το καθεστώς αυτό, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας όποιος νομίζει ότι οι τράπεζες θα χρηματοδοτήσουν την οικονομία ή την «ανάπτυξη» που λέει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Με τι λεφτά; Δανεικά παίρνουν κι αυτές συνεχώς από το ευρωσύστημα για να εμφανίζουν ρευστότητα - τον Ιούλιο π.χ. είχαν πάρει 78 δισεκατομμύρια ευρώ από την ΕΚΤ για να μπορούν να δίνουν λεφτά σε όσους καταθέτες έκαναν αναλήψεις. Σε μόλις τριάμισι χρόνια, από τον Δεκέμβριο του 2009 μέχρι φέτος τον Ιούνιο, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες από 237 δισ. ευρώ που ήταν έπεσαν κατά... 75 (!) δισεκατομμύρια και τώρα ήταν μόλις 162,5 δισ. ευρώ. Το Μνημόνιο έφαγε και τις καταθέσεις των Ελλήνων.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Συνέντευξη με τον έλληνα γιατρό της Συρίας Δημήτρη Μόγνιε: Φόνοι, πλιάτσικο και βιασμοί από τους "εξεγερμένους"

Το ραντεβού μέσω Skype με το Δημήτρη Μόγνιε που ειδικεύεται στην ιατρική εν καιρώ πολέμου ήταν για μετά τις 7 το βράδυ. Τις ώρες, δηλαδή, που κρατάει για κείνον. Εκτός απροόπτου, βεβαίως. Διότι στη Συρία που χειρουργεί κι εκπαιδεύει γιατρούς πάνω από ένα χρόνο τώρα, το απρόοπτο είναι ο κανόνας.

Στην περίπτωσή μας, ευτυχώς, ίσχυσε η εξαίρεση. Μικροπροβλήματα ήχου και εικόνας μόνο, που ελάχιστα επηρέασαν την επικοινωνία μας. Έτσι, για 50 ολόκληρα λεπτά είχα την ευκαιρία να μιλήσω μ' έναν παλιό, καλό φίλο από τους πολέμους, να "δω" με τα μάτια του και ν' ακούσω τις πάντα εύστοχες επισημάνσεις του.

Υπάρχει μεγάλος πανικός αυτή την ώρα. Όλοι φοβούνται το χτύπημα των Αμερικανών. Λένε πως θα γίνει κόλαση ολόκληρη η περιοχή. Είναι κρίσιμο το επόμενο 48ωρο. Σήμερα μοιράσαμε και μάσκες. Στον κόσμο, στους πολεμιστές, σε όλους. Εφοδιάσαμε και το πρόχειρο νοσοκομείο μας με Ατροπίνη, Υδροκορτιζόνη, Πραλιδοξίμη, αντίδοτα, δηλαδή, σε περίπτωση που υπάρξει μαζικό χτύπημα με χημικά. Από κάθε είδος έχουμε 20.000 φιαλίδια.

Αυτή τη στιγμή ο Δημήτρης Μόγνιε βρίσκεται στη νότια Συρία κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία. Σ΄ένα μικρό χωριό της επαρχίας Ντεράα, πολύ κοντά στην πόλη Μπόσρα αλ Χαρίρ που ελέγχεται από τους "αντάρτες". Ασκεί την ειδικότητά του, δηλαδή χειρουργική πολέμου, σ' ένα πρόχειρο νοσοκομείο εκστρατείας μιας ευρωπαϊκής ανθρωπιστικής οργάνωσης ενώ ταυτοχρόνως εκπαιδεύει και συντονίζει την ομάδα των γιατρών και των νοσοκόμων που δουλεύουν μαζί του. Βλέπεις, οι καλοί γιατροί, οι γιατροί με ειδικότητα, έχουν εδώ και καιρό φύγει από τη Συρία. Αφενός διότι είχαν την οικονομική ευχέρεια να το κάνουν αφετέρου διότι δεν πιστεύουν σ' αυτήν την "επανάσταση". Εξαρχής δεν την πίστεψαν.
Εκείνοι που έμειναν πίσω είναι οι γενικοί γιατροί, οι άπειροι και οι φοιτητές. Το αντίθετο, δηλαδή, απ' ότι συνέβαινε στη Λιβύη. Εκεί, οι καλοί γιατροί του εξωτερικού γύριζαν μαζικά για να βοηθήσουν. Και μάλιστα δίχως αμοιβή. Σκέψου ότι εδώ οι άνθρωποι πεθαίνουν άδικα από μια αιμορραγία γιατί δεν υπάρχουν γνώστες να τη σταματήσουν. Στο νοσοκομείο μας, εκτός από εμένα, ειδικευμένοι είναι άλλοι δύο. Κι αυτοί ξένοι. Ένας ισπανός χειρούργος, κι ένας ινδονήσιος εντατικολόγος. Οι υπόλοιποι της ομάδας είναι σύροι. Δύο τελειόφοιτοι ιατρικής, δύο κτηνίατροι (!!) ένας φαρμακοποιός, ένας οδοντίατρος, ένας φοιτητής οδοντιατρικής και 20 τελείως άσχετοι με την ιατρική που τους έχουμε εκπαιδεύσει για να παρέχουν επί τόπου πρώτες βοήθειες. Για μένα είναι προδοσία η φυγή. Είσαι γιατρός. Πρέπει να κάτσεις να βοηθήσεις.

Η εκτίμησή του για το αμερικανικό χτύπημα που έρχεται είναι πως μόνο βλαξ θα επιχειρούσε σοβαρή εμπλοκή τύπου Ιράκ στη Συρία. Μην ξεχνάς ότι εδώ στη μάχη είναι η Χεζμπολά. Και Χεζμπολά σημαίνει 100.000 πύραυλοι έτοιμοι να φύγουν από το το νότιο Λίβανο προς το Ισραήλ. Και τότε το Ισραήλ θα χτυπήσει το Λίβανο. Και μετά θα γίνει το σώσε...

-Και για το σώσε που γίνεται περίπου τρία χρόνια στη Συρία -τι λες;

Ο πιο βρώμικος πόλεμος που έχω ζήσει σ' όλη μου τη ζωή είναι αυτός εδώ. Αντάρτικες συμμορίες που δεν ακούν κανέναν. Από 50 μέχρι 150 μέλη. Αυτοαποκαλούνται κατίμπα που σημαίνει διμοιρία. Ανεξέλεγκτες. Σκοτώνουν κι αλληλοσκοτώνονται, συνήθως γιατί δεν τα βρίσκουν στη μοιρασιά της λείας από τα σπίτια που έχουν κλέψει. Πάρα πολλοί πρώην κατάδικοι. Αλ Κάιντα οι περισσότεροι. Η Νούσρα, η Νταουλάτ αλ Ισλάμ φι Μπιλάντ αλ Σαμ και κάποιες ομάδες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού είναι αυτές που πρωτοστατούν. Η Νούσρα έχει ήδη επιβάλλει ισλαμικό νόμο στις περιοχές που ελέγχει και απαγορεύει στις γυναίκες να κυκλοφορούν χωρίς μαντήλα. Κυρίως στη Ράκα και το Χαλέπι.'Επειτα, είναι οι βιασμοί. Πολλοί βιασμοί. Παιδιά, Γυναίκες.
 Στις αρχές του χρόνου εκπαίδευα γιατρούς στη Ράκα. Βόρεια Συρία. Γνωρίζω έναν καταπληκτικό άνθρωπο που προσπαθούσε να φυγαδεύσει τη γυναίκα και τις τρεις του κόρες στην Τουρκία. Κλαίγοντας και ουρλιάζοντας μου περιέγραφε πώς δεν τα κατάφερε, διότι ένας "αντάρτης" σ' ένα μπλόκο απαιτούσε για να τους αφήσει να προχωρήσουν να περάσει μία ώρα με μία από τις μικρές. 
Άκου κι αυτή την ιστορία. Μια κοπέλα μου φέρνει την τραυματισμένη αδελφή της στο νοσοκομείο. Και την επομένη μπαίνει κλαίγοντας στο γραφείο και μου λέει ότι ένας "αντάρτης" απέξω την απειλεί πως αν δεν πάει μαζί του θα κάνει κακό και στην τραυματία και σ' όποιον πετύχει από την οικογένειά τους.
Έχουν θησαυρίσει οι "αντάρτες". Με βαλίτσες περνάνε τα δολάρια στην Τουρκία για ν' αγοράσουν τάχα μου πετρέλαιο και είδη πρώτης ανάγκης. Κάθε καρυδιάς καρύδι είναι εδώ. Ιορδανοί, Υεμενίτες, Τσετσένοι, Τυνήσιοι, Λίβυοι. Μόνο οι Λίβυοι είναι 7000. Μαχητές που είχα γνωρίσει εκεί τους είδα κι εδώ.
-Ντοκτόρ Ντιμίτρις, ντοκτόρ Ντιμίτρις - μου φώναζε από μακριά ένας τις προάλλες.
-Βρε Ιμάντ εσύ είσαι;
-Εγώ, ντοκτόρ. Τι κάνεις εδώ;
-Τη δουλειά μου.
-Κι εγώ τη δικιά μου ντοκτόρ...

Ένας άλλος, σύρος αυτός, μου έλεγε
 -ήταν ωραία χώρα η Συρία. Την καταστρέψαμε.
-Και γιατί πολεμάς τότε;
-Ε, αφού παίρνω 1200 δολάρια το μήνα...

Και δεν είναι μόνο τα 1200, δηλαδή ο μισθός που τους κόβουν σαουδάραβες και καταριανοί που δεν θέλουν τον 'Ασαντ, είναι κι η λεία απ' το πλιάτσικο. Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που παρακαλάνε να μην τελειώσει ο πόλεμος. Όχι ότι το καθεστώς είναι καλύτερο... Γι αυτό σου λέω -ο πιο βρώμικος πόλεμος που έχω ζήσει μέχρι σήμερα.

Να φύγεις πάντως δεν λες...

Όχι. Δηλαδή, ναι. Πρέπει να φύγω τώρα. Είμαι στο δεύτερο υπόγειο που έχω τον υπολογιστή. Το νοσοκομείο είναι από πάνω. Πρέπει να γυρίσω. Έχουν έρθει κάποιοι τραυματίες. Ο συριακός στρατός έχει ξεκινήσει μεγάλη επιχείρηση από το μεσημέρι . Συνέχεια έρχονται τραυματίες. Με φωνάζουν. Πάω πάνω να δω...

Πηγή: Karchilaki

*Τα εισαγωγικά στις λέξεις "αντάρτες" και "επανάσταση" μπήκαν από εμάς. Δεν πιστεύουμε πως αλλιώνουν στο ελάχιστο το πνεύμα της μαρτυρίας, αντίθετα μάλιστα...

Τεράστια τα κέρδη της Γερμανίας από το ευρώ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη - "Επίκαιρα"

Εντελώς αυθαίρετα και κινδυνολογικά αποδεικνύονται τα επιχειρήματα που επικαλούνται οι ελληνικές κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν την απροθυμία τους ακόμη και να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές τη διαγραφή μέρους έστω του δυσθεώρητου δημόσιου χρέους.

Ποιο επιχείρημα προτάσσουν οι αξιωματούχοι των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Αντ. Σαμαρά σταθερά την τελευταία τριετία; Ότι κάθε προσπάθεια διαφοροποίησης από τις επιλογές και τις επιταγές του Βερολίνου σχετικά με το δημόσιο χρέος αυτόματα θα προκαλούσε τη μήνιν του, καθώς θα του επέφερε οικονομικές ζημίες, και ως αντίποινα θα μας πέταγε έξω από την Ευρωζώνη.
Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και η πιστή υιοθέτηση των όρων που θέτουν η Άνγκελα Μέρκελ και οι πιστωτές είναι μονόδρομος για την Ελλάδα! Διαφορετικά, μας περιμένει η διεθνής απομόνωση και ο οικονομικός μαρασμός, σύμφωνα με τους κήρυκες της υποτέλειας και του ενδοτισμού.

Στην πραγματικότητα τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τα προηγούμενα  επιχειρήματα αποδεικνύονται φύλλο συκής για να καλύψουν την εγκληματική υποχωρητικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων και τη μετατροπή τους σε πειθήνια όργανα των πιστωτών. Κι αυτό το συμπέρασμα προκύπτει με κάθε σαφήνεια από μελέτη που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα το γερμανικό Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, το οποίο ανήκει και χρηματοδοτείται από τον ομώνυμο γερμανικό κολοσσό που δραστηριοποιείται στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, λειτουργώντας σε περισσότερες από 50 χώρες και απασχολώντας περισσότερους από 100.000 εργαζόμενους. Δεν πρόκειται, επομένως, για κάποιο ήσσονος σημασίας κέντρο.

Ποιο είναι το συμπέρασμα της έρευνας του; Εν συντομία, ότι τα οφέλη της Γερμανίας από την ύπαρξη της Ευρωζώνης είναι τόσο μεγάλα, που μπορεί εύκολα να απορροφήσει το κόστος μιας πιθανής διαγραφής ακόμη και του 60% του δημόσιου χρέους, μάλιστα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των τεσσάρων χωρών που πλήττονται από την κρίση χρέους, αν πρόκειται έτσι να διατηρήσει τη συνοχή της!

Υπάρχει επομένως εδώ και χρόνια τεράστιο περιθώριο διαπραγματεύσεων, το οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις ουδέποτε διερεύνησαν και ουδέποτε αξιοποίησαν, επιλέγοντας να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση παρότι υπήρχαν άλλες λύσεις.

Ασύμφορη η επαναφορά του μάρκο 

Αξίζει όμως να δούμε με περισσότερε: λεπτομέρειες τη μελέτη του Ιδρύματος Μπέρτελσμαν, μόνο και μόνο για να υπογραμμίσουμε τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες της ελληνικής πλευράς τώρα που άνοιξε ξανά το θέμα του ελληνικού δημοσίου χρέους με τη γερμανική πλευρά να αποκλείει την προοπτική ενός νέου «κουρέματος».

Οι ερευνητές του Μπέρτελσμσαν προσδιορίζουν σε τέσσερις τις σημαντικότερες επιπτώσεις που θα είχε μια πιθανή υιοθέτηση από τη Γερμανία από φέτος κιόλας, το 2013, ενός ανεξάρτητου εθνικού νομίσματος - πρόκειται για το «σενάριο του γερμανικού μάρκου».

Πρώτον, άνοδος του συναλλακτικού κόστους για τις γερμανικές επιχειρήσεις, καθώς θα πρέπει να προστατευτούν από τις διακυμάνσεις στη συναλλαγματική ισοτιμία του μάρκου, ενώ οι Γερμανοί πολίτες θα πρέπει να πληρώνουν επιπλέον ποσά για νομισματικές μετατροπές, τραπεζικές μεταβιβάσεις στο εσωτερικό της σημερινής Ευρωζώνης και τη νομισματική διαχείριση. Υπ'αυτό το πρίσμα το ευρώ εξοικονομεί ποσά που σε ετήσια βάση ισούνται με το 0,5% του ΑΕΠ. Το 2013 αυτές οι εξοικονομήσεις θα φτάσουν τα 12 δις ευρώ, ενώ στο μέλλον, αν υιοθετούνταν το ευρώ, οι τιμές θα αυξάνονταν κατά 1,1%.

Η δεύτερη επίπτωση από την εισαγωγή του μάρκου σχετίζεται με την εξάλειψη της «διαφάνειας των τιμών», όπως αποκαλείται  η σημερινή δυνατότητα σύγκρισης των τιμών χωρίς να μεσολαβεί ο παραμορφωτικός καθρέφτης των συναλλαγματικών ισοτιμιών μεταξύ διαφορετικών νομισμάτων. Τα οφέλη που αποκομίζουν οι γερμανικές επιχειρήσεις είναι αναντίρρητα στο βαθμό που απολαμβάνουν το μοναδικό προνόμιο να προσφέρουν τις χαμηλότερες τιμές λόγω της υψηλότερης παραγωγικότητας και των οικονομιών κλίμακας που εκμεταλλεύονται.

Η τρίτη επίπτωση σχετίζεται με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Από το 1999 μέχρι σήμερα η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία στη Γερμανία έχει μειωθεί κατά 23%, όπως αναφέρεται στη μελέτη, ενώ η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία στην υπόλοιπη Ευρωζώνη έχει αυξηθεί κατά 7%. Επομένως, πιθανή επανεισαγωγή του μάρκου θα οδηγήσει από τη μια σε ανατίμηση του κατά 23%, αυξάνοντας την τιμή των γερμανικών αγαθών και υπηρεσιών σε άλλες χώρες με αρνητικές επιπτώσεις για τις εξαγωγές της οικονομικής ατμομηχανής της Ευρώπης, ενώ από την άλλη θα οδηγήσει σε υποτίμηση του ευρώ κατά 7%, τονώνοντας έτσι τις εξαγωγές των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης, που τώρα κινούνται σε επίπεδα χαμηλότερα από εκείνα που τους αναλογούν.

Απ' αυτή τη «μεροληψία» που εισάγει το ευρώ αξίζει να κρατήσουμε ότι οι γερμανικές εξαγωγές κεφαλαιοποιούν κέρδη που δεν τους ανήκουν, ενώ οι οικονομίες των άλλων χωρών στερούνται μεριδίων αγοράς και κατ' επέκταση κερδών τα οποία δικαιούνται και θα εισέπρατταν αν δεν υπήρχε ο οδοστρωτήρας του ευρώ. Κι αυτό είναι ένα συμπέρασμα το οποίο εξάγουν ερευνητές του κορυφαίου γερμανικού Ιδρύματος Μπέρτελσμαν, όχι πολέμιοι του ευρώ!

Η τέταρτη και τελευταία επίπτωση είναι η μόνη θετική για τη γερμανική οικονομία από μια πιθανή διάσπαση της Ευρωζώνης και την υιοθέτηση του μάρκου. Σχετίζεται με την πτώση των επιτοκίων δανεισμού σε σχέση με αυτά που επικρατούν σήμερα στην Ευρωζώνη. Ως αποτέλεσμα της μείωσης του κόστους δανεισμού θα μειωνόταν το κόστος παραγωγής και θα αυξάνονταν οι επενδύσεις.

Πάση θυσία παραμονή στο ευρώ

Συνυπολογίζοντας τις τέσσερις παραπάνω επιπτώσεις, η γερμανική οικονομία μόνο χαμένη θα έβγαινε από την έξοδο της από την Ευρωζώνη. Τα οφέλη που προκύπτουν σε επίπεδο ΑΕΠ, εισοδήματος και απασχόλησης ποσοτικοποιούνται ως εξής: Το ΑΕΠ το 2025 στο «σενάριο του μάρκου» θα ήταν 2,63 τρις ευρώ, ενώ σε περίπτωση συνέχισης της παραμονής στην Ευρωζώνη θα είναι 2,8 τρις ευρώ. Άρα, η εισαγωγή του μάρκου θα στοιχίσει περίπου 170 δις ευρώ ή σχεδόν ένα ελληνικό ΑΕΠ. Το εισόδημα που θα εξανεμιστεί αν εισαχθεί το μάρκο, λόγω της συρρίκνωσης της ανάπτυξης, μεταξύ 2013 και 2025 θα ισούται με 1,2 τρις ευρώ. Επιμερίζοντας αυτό το ποσό στους κατοίκους της Γερμανίας σημαίνει σωρευτική απώλεια 14.000 ευρώ για τον κάθε έναν. Τέλος, η απασχόληση, λόγω μικρότερης οικονομικής μεγέθυνσης, θα μειώνεται κατά 200.000 εργαζόμενους ετησίως. Μόνο το 2013, αν η Γερμανία αποχωρήσει από το ευρώ, η ανεργία θα αυξηθεί από 6,9% σε 7,4%.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από το προηγούμενα είναι σαφές για τους ερευνητές του Μπέρτελσμαν, που κυρίως απευθύνονται στο εσωτερικό της Γερμανίας, όπου το 65% των ερωτηθέντων με βάση περσινή αντιπροσωπευτική έρευνα του ίδιου Ιδρύματος πιστεύει πως θα ζούσε καλύτερα αν εξακολουθούσε να υπάρχει το μάρκο.
Συνοψίζεται δε στα εξής, που αναφέρονται στη σελίδα 6 της έρευνας, στο κεφάλαιο με τίτλο «Πολιτικές συνέπειες»:
«Η Γερμανία δρέπει σημαντικά οφέλη από το ευρώ. Η συμμετοχή στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα οδηγεί σε μια τροχιά μεγέθυνσης που είναι σε κάθε περίπτωση υψηλότερη εκείνης που θα επιτυγχανόταν στην περίπτωση ενός ξεχωριστού νομίσματος. Χωρίς το ευρώ, το ετήσιο ποσοστό αύξησης του γερμανικού ΑΕΠ θα ήταν 0,5% χαμηλότερο. Ακόμη κι αν η Γερμανία και οι άλλες πιστώτριες χώρες πρέπει να παραγράψουν ένα σημαντικό μέρος των δανείων που έχουν δώσει στις υπερχρεωμένες χώρες της Νότιας Ευρώπης στο πλαίσιο των διαφόρων μέτρων διάσωσης του ευρώ, τα προτερήματα της Νομισματικής Ένωσης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη Γερμανία, ξεπερνούν τα μειονεκτήματα»!

Το ταμείο, μάλιστα, είναι θετικό ακόμη κι αν υπολογιστεί ένα «κούρεμα» της τάξης του 60% για τέσσερις χώρες. Τότε η ετήσια μείωση του ΑΕΠ θα ανερχόταν στο 0,05%, αμελητέα ποσότητα μπροστά στο κόστος εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ.

Δυνατότητα εκβιασμών

Κατά συνέπεια, είναι πέρα για πέρα αδικαιολόγητη και προϊόν πολιτικών υπολογισμών η υποχωρητικότητα που δείχνει η ελληνική πλευρά όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στους πιστωτές, χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί έστω και μία μελέτη που να διερευνά το κόστος εναλλακτικών σεναρίων, όπως η παύση πληρωμών και η άρνηση πληρωμής του χρέους ως αποτέλεσμα μονομερών ενεργειών. 
Ακόμη κι αυτό το σενάριο, με βάση μελέτη του Μπέρτελσμαν, η Γερμανία θα το δεχόταν προκειμένου να διασώσει το ευρώ! Στη διακριτική ευχέρεια της ελληνικής κυβέρνησης είναι επομένως αν θα το αξιοποιήσει ή αν για ακόμη μια φορά θα κινηθεί με το δόγμα «ό,τι είναι καλό για τη Γερμανία είναι και για την Ελλάδα»...  

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Το νόημα της ζωής, η παρακαμπτήριος του σεξ και άλλα πρόχειρα εδέσματα

 Γελωτοποιός

Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Όχι για να μου δείξουν το μέλλον, αφού μέλλον δεν υπάρχει.
Το μέλλον δεν είναι τίποτα άλλο από πιθανότητες. Κάτι μπορεί να συμβεί και κάτι άλλο όχι. Κάτι θα συμβεί και κάτι άλλο όχι.
Αλλά μπορεί να μη συμβεί και τίποτα απολύτως.
Μέχρι να πραγματωθεί η κάθε πιθανότητα δεν υπάρχει.

Ούτε το παρελθόν υπάρχει, αφού αυτό έχει ήδη τελειώσει, με τον ένα και μοναδικό τρόπο που πραγματώθηκε.

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ανύπαρχτες χρονικές καταστάσεις είναι συμπιεσμένο αυτό που προσπαθούμε να αντιληφθούμε ως παρόν.
Αυτό το «τώρα», που ακριβώς μόλις το προφέρεις ή το σκέφτεσαι έχει γίνει ήδη παρελθόν, έχει τελειώσει.

Ως άνθρωποι είμαστε βιολογικά –ίσως και μιμιδιακά- καθορισμένοι να ζούμε μέσα σε έναν απόλυτα γραμμικό χρόνο, με αρχή, μέση και τέλος.
Είμαστε παγιδευμένοι σε έναν λαβύρινθο που αποτελείται από μία και μοναδική ευθεία. Σε έναν κυλιόμενο διάδρομο, όπου πάντα τρέχουμε και πάντα βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο.

Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Όχι με τον ψυχαναλυτικό τρόπο, γυρεύοντας φαλλικά σύμβολα και απωθημένες επιθυμίες, οιδιπόδεια συμπλέγματα και πατροκτονικές ενορμήσεις, σε κάθε παντόφλα-σπηλιά-κατσαρίδα-μπαστούνι που ονειρεύομαι.
Ο Φρόιντ φανέρωσε στην σεμνότυφη κοινωνία του 19^ου αιώνα την πρωτοκαθεδρία της σεξουαλικότητας –και η κοινωνία του 21^ου ακόμα να την αποδεχτεί.
Αυτό που δεν αντιλήφθηκε ο πατριάρχης της ψυχανάλυσης, εξ’ άμβωνος και παρά την κοκαΐνη, είναι ότι το σεξ παύει να είναι τυραννικό όταν το απολαμβάνεις.
Γιατί, δυστυχώς, ο Φρόιντ δεν το απολάμβανε.

Ας βγω για λίγο από τη λεωφόρο του νοήματος της ζωής, ακολουθώντας μια παρακαμπτήριο που έχει ένδειξη: «Σεξουαλική Απελευθέρωση. Προσοχή! Κίνδυνος εντερικών διαταραχών!»
Ο Βίλχελμ Ράιχ, ο απόλυτος υπέρμαχος του οργασμού και του έρωτα, είχε καταδείξει με μια παραβολή τους κινδύνους της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Φανταστείτε ‘την ως ένα τεράστιο τραπέζι, γεμάτο με τα πιο νόστιμα, εξωτικά, πικάντικα εδέσματα. Όλα σε απόλυτη δαψίλεια (που τη θυμήθηκα αυτή την λέξη;!)
Όποιος βρίσκεται μπροστά σε αυτό το τραπέζι μαθαίνει ότι έχει το δικαίωμα να φάει όσο και ό,τι θέλει, χωρίς κανένα περιορισμό.
Ο στερημένος άνθρωπος, σε αυτήν την περίπτωση, θα πέσει με τα μούτρα στα φαγητά και θα τρώει μέχρι που να τον πάνε στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου.
Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να φάει, είτε για λόγους φυσιολογίας είτε για λόγους ηθικής, θα μισήσει όλους εκείνους που τρώνε. Στη χειρότερη περίπτωση θα γίνει κάτι σαν τον Αδόλφο, ο οποίος, όπως φανέρωσαν τα γράμματα του παθολόγου του πρόσφατα, ήταν σεξουαλικά ανίκανος.
Ο απελευθερωμένος άνθρωπος, σαν βρεθεί σε αυτό το λουκούλλειο γεύμα, θα φάει ό,τι του αρέσει και ό,τι θέλει, και θα το απολαύσει χωρίς να επιδίδεται σε νευρωτικές ακρότητες, αλείφοντας –για παράδειγμα- τον παστό μπακαλιάρο με μαρμελάδα και τρώγοντας σοκολάτα με πατσά, αφού καταβροχθίσει 69 χωριάτικα λουκάνικα.
Αυτά με την παρακαμπτήριο της σεξουαλικής απελευθέρωσης, βλέπω ότι ο δρόμος μας ξαναβγάζει στη λεωφόρο του νοήματος της ζωής. Ας μην χάσουμε την έξοδο.


Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Όχι τα «όνειρα της ημέρας», όταν φαντασιώνομαι με ανοιχτά τα μάτια και κλειστό το μυαλό. Τα ενύπνια όνειρα μπορούν να σου φανερώσουν πολύ περισσότερα από κάθε αναζήτηση σε εγρήγορση.
Γιατί τότε, όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλος λειτουργεί χωρίς περιορισμούς.
Όταν κοιμόμαστε –και ειδικά όταν βρισκόμαστε στη φάση του παράδοξου ύπνου (REM)-  ο εγκέφαλος κάνει μια γρήγορη αρχειοθέτηση. Επιλέγει ποιες εικόνες-σκέψεις-λέξεις θα αποθηκεύσει ως αναμνήσεις και ποιες θα πετάξει στον κάδο των αχρήστων –ήτοι ασυνείδητο, προκειμένου να αφήσει χώρο για νέες εμπειρίες.
Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύουν οι τελευταίες έρευνες για τον εγκέφαλο και την ενύπνια δραστηριότητα.
Όμως ο εγκέφαλος έχει ένα προτέρημα –θα μπορούσε να είναι και ελάττωμα: Δεν ανέχεται την έλλειψη νοήματος.
Έτσι, καθώς ενεργοποιούνται εκατομμύρια νευρώνες και αποκτούν νοητική ύπαρξη χιλιάδες άσχετες εικόνες-σκέψεις-λέξεις ανά νανοδευτερόλεπτο, ο εγκέφαλος (με ταχύτητα που δεν μπορούμε να επιτύχουμε όταν είμαστε ξύπνιοι και κατακλυζόμαστε από τα εξωτερικά ερεθίσματα) τους δίνει νόημα, τις κάνει μια «ιστορία».
Αυτό είναι το όνειρο: Το νόημα που δίνει ο σχολαστικός εγκέφαλος μας στις άσχετες πληροφορίες που επεξεργάζεται.
Όπως η φύση μισεί το κενό, έτσι και ο νους απεχθάνεται την έλλειψη νοήματος. Μέσα από το χάος της «αρχειοθέτησης» δημιουργεί τάξη, πριν πάθει κάποιο αλλεργικό σοκ (καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε την ελληνική λέξη «κλονισμό») λόγω της αταξίας.

Ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης, ο μεγαλύτερος μυθιστοριογράφος, ο μεγαλύτερος φιλόσοφος, ο μεγαλύτερος παραμυθάς, είναι ο κοιμισμένος μας εγκέφαλος.
Αρκεί να μάθεις να αποδέχεσαι την χαοτική του τάξη.

Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Πριν πολλά χρόνια είδα στον ύπνο μου τον νεκρό παππού μου και τον ρώτησα για το νόημα της ζωής. Αυτό το όνειρο το περιγράφω στο κείμενο: «Το νόημα της ζωής -όπως μου το φανέρωσε ένας νεκρός.»
Επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν χρόνο για να διαβάσουν ένα κείμενο- μέσα-σε-ένα-κείμενο, θα σας πω το συμπέρασμα του συγκεκριμένου ονείρου:
«Νόημα; Δεν υπάρχει νόημα. Απλώς ζούμε… Απλώς ζούμε.»
Αυτό μου είπε ο νεκρός παππούς του εγκεφάλου μου, σε έναν μεταθανάτιο κόσμο πλασμένο από τον Πιρανέζι.

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι που να δω –ή να μπορέσω να θυμηθώ- ένα όνειρο που να συμπληρώνει αυτήν την αγνωστικιστική, ίσως και απαισιόδοξη, αποκάλυψη για το «νόημα της ζωής»
Θα σας καταθέσω, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, τι μου αποκάλυψε ο ενύπνιος –και καθόλου «κοιμισμένος»- εγκέφαλος μου για το νόημα της ζωής και για το επέκεινα.

Γνωρίζω ότι το παρόν κείμενο είναι ήδη πολύ μεγάλο και όσοι βρεθήκανε τυχαία στον ύπνο του Γελωτοποιού θα λένε «σιγά μη διαβάζω δέκα λεπτά τις ονειροφαντασίες του πρώτου τυχόντα μπλόγκερ».
Αλλά αν, αλήθεια, με ένοιαζε να αυξήσω την επισκεψιμότητα αυτού του μπλοκ πατώντας επί πτωμάτων, θα έγραφα πέντε αράδες για τους προδότες-πολιτικούς και για τα ελικόπτερα που πετούν κάθε απόγευμα πάνω από τη Βουλή -αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα, χρησιμοποιώντας το γνωστό κωμικό τέχνασμα reductio ad absurdum για να προκαλέσω το γέλωτα.
Ο σώφρων γελωτοποιός (sanejoker) δεν πασχίζει για τη θυμηδία, αλλά για τη σωτηρία –της ψυχής του.

Όμως τώρα που βλέπω την ώρα και το άδειο μου μπουκάλι, αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω αυτό το κείμενο απόψε.
Φάσκω και αντιφάσκω, θα μου πείτε, αλλά: «Ποτέ μην εμπιστεύεσαι έναν συγγραφέα που δεν πέφτει σε αντιφάσεις.» Έναν άνθρωπο μάλλον.
Αύριο το βράδυ –ή μπορεί και μεθαύριο, αφού τελειώσω με το ψήσιμο σουβλακίων, λουκάνικων και παρεμφερών πρόχειρων εδεσμάτων, θα γράψω για το όνειρο που μου φανέρωσε -κυριολεκτικά- το νόημα της ζωής και μου έδωσε μια ένδειξη για το επέκεινα.
Μέχρι τότε θα πρέπει να συνεχίσετε να ζείτε με τις αυταπάτες σας, τρέχοντας αναίτια στο διάδρομο της ζωής και ψάχνοντας γι” αυτό το «κάτι» που θα σας κάνει ευτυχισμένους.
Αλληλούια και αμήν –βάλτε και λίγο ωσαννά αν δεν σας βρίσκεται μουστάρδα. Άθεοι, υποκριτές και αδελφοί μου.

Μη πεθάνεις τώρα ρε!!

Τι σου ζητάνε ρε;; 

Να μείνεις ζωντανός!!

Τώρα ξεδιπλώνεται το success σήριαλ με τους κινέζους,

τους εταίρους, τους επενδυτές, τα πλεονάσματα !!

Τώρα νοικοκυρευόμαστε με κλείσιμο σχολείων,

νοσοκομείων, δημόσιων επιχειρήσεων !!

Τώρα ξεσκαρτάρουμε το δημόσιο !!

Τώρα αφήνουμε απλήρωτους 1.000.000 "τυχερούς",

που δουλεύουν -ακόμα- στον ιδιωτικό !!

Τι σου ζητάνε ρε;;

Να μείνεις ζωντανός !!

Να τρέφεσαι με φτηνότερα ληγμένα στα super

ή και τζάμπα από τους σκουπιδοτενεκέδες!!

Να φαρμακώνεσαι με γεννόσημα !!

Να πληρώνεις 25άρικα να μπεις σε νοσοκομείο !!

Τι σου ζητάνε ρε;;

Να πάψεις νάσαι μίζερος!! Γκρινιάρης!!

Να στηρίξεις την εθνική κυβέρνηση στον τιτάνιο

αγώνα που δίνει!!

Να πληρώνεις τους φόρους και τα χαράτσια σου!!

Κι αν δεν έχεις, να πουλήσεις το σπίτι σου.

Κι αν δεν μπορείς, να στο κατασχέσει η τράπεζα. Η εφορία!!

Μη πεθάνεις τώρα!!

Κρατήσου μέχρι την άνοιξη.

Τότε θα πλακώσει η ανάπτυξη!!

Και οι εκλογές!!

Μείνε ζωντανός...

Να βολεύονται οι τραπεζίτες, οι τοκογλύφοι,

η κυβερνητική Συμμορία!!

Τότε...άνοιξη κι αφού τους ξαναψηφίσεις

δικαιούσαι μερίδιο του πλεονάσματος!!

Τρία γραμμάρια γιαούρτι παραπάνω

κι εφτά σπόρους σουσάμι...

.......................................

Είσαι ζωντανός ρε!! Ακόμα!!

Δώσε τη δική σου απάντηση στους ξενόδουλους

"κυβερνήτες". Στα άπληστα Αφεντικά.

Βγες στο Δρόμο. Πάλεψε. Αγωνίσου.

Γκρέμισε τους.

ΤΩΡΑ. 

Αύριο θάναι αργά. Θάχεις πεθάνει...

politikokoraki