Στη δημοκρατία του Ελντοράντο

Του Πέτρου Κατσάκου

"Οι ημεδαποί αρνήθηκαν να συμμορφωθούν στις επανειλημμένες κλήσεις των αστυνομικών να επιτρέψουν την είσοδο στις οικίες τους. Κατόπιν τούτου οι αστυνομικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να εισέλθουν με βίαιο τρόπο στις οικίες και να συλλάβουν τους δύο ημεδαπούς, οι οποίοι οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης."

Η δημοκρατία λένε δεν τρομοκρατείται. Αλλά η δική τους Δημοκρατία ξέρει να τρομοκρατεί, και έχει πολλά μέσα να το κάνει αυτό.

Την ώρα που η Ελντοράντο «χρυσώνει» με ταξίδια αναψυχής τα ΜΜΕ, η κρατική τρομοκρατία βαφτίζεται «προάσπιση των επενδύσεων» με κάθε μέσο και κόστος.

Την ώρα που η Ελντοράντο πληρώνει αδρά για την κατασκευή του χρυσού προσωπείου της, οι ίδιοι οι σωματοφύλακές της με μια νυχτερινή κίνηση ΜΑΤ έρχονται και ακυρώνουν την επικοινωνιακή επένδυση των εργοδοτών τους.

Τα ΜΑΤ έρχονται, η Δημοκρατία φεύγει. Κυνηγημένη μέσα στη νύχτα από τους Κονκισταδόρες αφήνοντας πίσω το σκουριασμένο προσωπείο της ανάπτυξης.

Ποιες εξελίξεις είπαμε;;;

Παρακολουθώ ατάραχος τις εξελίξεις, διότι απλώς δεν πρόκειται για εξελίξεις. Παρακολουθώ επίσης ατάραχος τις αντιδράσεις, διότι απλώς δεν πρόκειται για αντιδράσεις.

Ο στόχος τώρα τελευταία ήταν ο Τράγκας και η εκπομπή του στον ΣΚΑΪ, όπου φιλοξένησε 4 νεοναζί επίσημους κι άλλους τόσους ανεπίσημους.

Μέχρι και οι δημοσιογράφοι της «Καθημερινής» βρήκαν ευκαιρία να καταγγείλουν τον Τράγκα δείχνοντας πόσο αντιφασίστες είναι. Μέχρι και η ΕΣΗΕΑ βρήκε ευκαιρία να…δείξει ότι είναι δημοκρατική ένωση, καταγγέλλοντας τον Τράγκα.

Αυτοί όμως είναι γνωστοί κι όλοι ξέρουμε το ρόλο που βαράνε.

Η αταραξία μου ενισχύθηκε όταν διαπίστωσα πόση σκόνη σηκώθηκε από απλούς ανθρώπους για την εκπομπή του Τράγκα. Δηλαδή, είναι δυνατόν τόσος κόσμος να βλέπει ακόμη τον Τράγκα στην τηλεόραση ή να τον ακούει στο ραδιόφωνο;  Τον παρακολουθούν για να ενημερώνονται; Τώρα μαθαίνουν τον Τράγκα; Σε αυτό το σημείο είμαστε;

Βλέπουν Τράγκα, ΣΚΑΪ και ΜΕΓΚΑ για να ενημερώνονται ή έστω να θυμώνουν κι ύστερα να βρίζουν; Μα τότε το Σύστημα ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο Τράγκας, το ΣΚΑΪ και το ΜΕΓΚΑ θα έπρεπε να τα ανακαλύψει για να κρατάει απασχολημένους τους «εξεγερμένους». Το Σύστημα αποδεικνύεται πανέξυπνο. Μ’ ένα σμπάρο, τρία τρυγόνια. Και καίει όσα μυαλά δεν είναι καμένα και εφοδιάζει με ηλίθια προπαγανδιστικά επιχειρήματα τους κολαούζους του και κρατά απασχολημένα τα θύματα των μνημονίων, κάνοντάς τους να θεωρούν ότι είναι εντάξει με τον εαυτό τους εφόσον βρίζουν τον Τράγκα.

Κι από την άλλη είναι η «ΑΥΓΗ» που έχει ανοίξει πόλεμο με τον Πρετεντέρη. Είναι κι αυτό μια εξέλιξη. Σοβαρή. Ο Πρετεντέρης από «χαζούλης Γιαννάκης» εξελίχθηκε σε επίσημο εχθρό της Αριστεράς, σε πολιτικό κεφάλαιο, σε κορυφαίο opinion maker κι έγινε στόχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ούτε στα καλύτερα όνειρά του ο χαζούλης Γιαννάκης δε μπορούσε να φανταστεί τέτοια μεγαλεία. Πόσο λογικό, λοιπόν, θα ήταν να ταραχθώ από την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να μην συμμετέχει ξανά στην εκπομπή του Πρετεντέρη; Πόσο να σε ταράξει μία γελοιότητα, από όποια πλευρά κι αν τη δεις;

Και μέσα σ’ όλα ήρθε και η Τρόικα να παίξει κι αυτή το ρόλο της εξέλιξης. Προσπαθεί κι αυτή να ταράξει τα ήρεμα νερά της ειδησεογραφίας. Να πείσει ότι κάτι γίνεται. Δεν επέτρεψε να συνενωθούν η Εθνική με την Eurobank. Ο κακός χαμός. Σχεδόν εθνικό παραλήρημα. Μόνο που δε βγήκαμε στους δρόμους να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των λατρεμένων μας τραπεζών να διαχειριστούν  τις τύχες τους όπως εκείνες θέλουν. Για τις δικές μας τύχες, σιωπή. Η εθνική μας αξιοπρέπεια λαβώθηκε μέσω της προσβολής των τραπεζών.

Ναι, θέλει η Deutsche Bank να αγοράσει φτηνότερα τις ελληνικές τράπεζες και τα χαρτοφυλάκιά τους. Τώρα το μάθαμε; Αυτό δε λέμε τόσα χρόνια; Θέλει να αγοράσει τα κόκκινα δάνεια και να μαζέψει τα σπίτια των στεγαστικών δανείων που δεν εξυπηρετούνται. Τώρα το ανακαλύψαμε κι αυτό; Μαζί με το ρόλο του Τράγκα, του Πρετεντέρη, του ΜΕΓΚΑ και του ΣΚΑΪ;

Όμως όλα αυτά δεν είναι εξελίξεις. Όχι απλώς δεν είναι ραγδαίες εξελίξεις, αλλά ούτε καν σε slow motion. Πώς γίνεται να ταραζόμαστε; Μήπως τελικά μας αρέσει όλο αυτό; Μήπως είναι μια καλή δικαιολογία ότι διαρκώς βρισκόμαστε σε σοκ; Όταν, λέει, πέσεις σε κινούμενη άμμο είναι καλύτερα να μην αντιδράς και να χτυπιέσαι, γιατί θα σε ρουφήξει ακόμη πιο γρήγορα. Μήπως είμαστε σε αυτό το σημείο; Περιμένουμε γαλήνια να μας καταπιεί η άμμος κι απλώς, που και που, ρίχνουμε κάνα βρισίδι στον Τράγκα, στο ΜΕΓΚΑ, στον ΣΚΑΪ;

Μήπως πρέπει να το ξαναδούμε το θέμα από την αρχή; Ένα προς ένα πρόσωπο, μία προς μία κατάσταση; Μήπως μας αρέσει αυτό που ζούμε; Δε βρίσκω άλλη εξήγηση. Αν πίστευα ότι μας ραντίζουν, τότε θα είχα μια καλή δικαιολογία για να υποψιαστώ ότι μεταλλαχθήκαμε και χάσαμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας. Αρχέγονο ένστικτο μεν, αλλά προφανώς καταφέραμε να το καταργήσουμε κι αυτό. Διαφορετικά, δε μπορώ να κατανοήσω με ποιο τρόπο ακόμη ασχολούμαστε με τα όσα συμβαίνουν στην προανακριτική για τη λίστα Λαγκάρντ.

Αν αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε ως είδηση αυτό το τσίρκο που στήθηκε από κάποιους, αλλά δίνει καθημερινές παραστάσεις με τη βοήθεια όλων όσων συμμετέχουν και νομιμοποιούν με την παρουσία τους αυτό το έκτρωμα, τότε εντάξει. Αν η συμμετοχή της Αριστεράς σε αυτή την παρωδία γίνεται ώστε στο μέλλον το θέμα να θεωρείται λήξαν με τον πλέον επίσημο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, τότε ίσως και να μπορούσα να ταραχτώ. Όμως, δυστυχώς, ανάλογα δείγματα είχαν δοθεί και νωρίτερα, οπότε κατανάλωσα εκεί την ταραχή μου.

Τώρα, όσο οι εξελίξεις, δεν είναι εξελίξεις, αλλά απλώς υπογραφές που επισημοποιούν και οριστικοποιούν το τέλος, το «ευρώ πάση θυσία», τη θυσία των τηλεοπτικών «εξεγερμένων»,  ε πόσο πια να υποκριθώ τον ταραγμένο;

Καρτέσιος

Σκατοαριστεροί...

Τους πρωτοθαυμάσαμε ξημερώματα Μεταπολίτευσης

να κολυμπούν αλλαλάζουσες σειρήνες, πλάϊ σε Σχεδίες

Κομμουνιστικών και Σοσιαλιστικών Ιδεών και Αρχών.

Αργότερα διαπιστώσαμε πως, αοράτως, επιβιβάστηκαν

ως ναυαγοί επαναστάτες - θλιμμένοι και ταλαιπωρημένοι-

στο "δυναμικώτερο" και ταχύτερο μέχρι χτες Πασοκ, 

 και της εθνικής Συγκυβέρνησης σήμερα, μάρτυρες και 
υπερασπιστές της καθώς πρέπει "αλλαγής" 
ή  του σημιτικού "εκσυγχρονισμού" 
ή της "σωτηρίας" ημών των αδελφών τους, 

διεφθαρμένων σωμάτων και πεπνιγμένων ψυχών.

Σήμερα, Μεταπολιτευτικό σούρουπο πια,

τους "καμαρώνουμε" κομψευόμενο πλήρωμα

καπεταναίων, ύπαρχων και πρώτων, στο πολυτελές

κρουαζερόπλοιο του Αστικού Συστήματος.

Σκατοαριστεροί που απέρριπταν το 

"ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο",

ώσπου να υπηρετήσουν την Καπιταλιστική 

Παγκοσμιοποίηση και το τέκνο αυτής, Νεοφιλελευθερισμό.

Σκατοαριστεροί-Κυνηγοί πάσης μορφής Εξουσίας.

Δυνάστες προς τους Κάτω,

Γλείφτες προς τους Πάνω.

..............................  

Σκατοαριστεροί που ποιούν την νήσσα

όταν μας επιβάλλουν πατριωτικά προγράμματα

Εξαθλίωσης και Υποταγής

και τα λιοντάρια όταν τους προσφωνούμε

 με το πραγματικό τους όνομα: 

Ε Φ Ι Α Λ Τ Ε Σ.

ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ και ΕΦΙΑΛΤΕΣ. 

 

                                                                                                              Πολιτικό κοράκι

Δένδιας: Γαλατικό χωριό η Ιερισσός

Οι περισσότεροι , νομίζουμε (μπορεί να κάνουμε και λάθος…) είναι με τον Αστερίξ, τον Οβελίξ και την παρέα τους… Δεν ξέρουμε κανένα,να “υποστηρίζει” τους Ρωμαίους.

Σωστά;

Όταν χτυπάνε οι καμπάνες στην Ιερισσό...

Ενταση επικρατεί από τα ξημερώματα στην Ιερισσό Χαλκιδικής. Σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων περίπου στις 4 τα ξημερώματα αστυνομικοί έσπασαν πόρτες δυο σπιτιών και συνέλαβαν, μπροστά στα μάτια των συζύγων και των παιδιών τους, δυο άτομα τα οποία θεωρούνται ύποπτα για τον εμπρησμό στο εργοτάξιο της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής.

Οι κάτοικοι του χωριού ξεσηκώθηκαν αμέσως. Άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία και
κινήθηκαν προς το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Εκεί σύμφωνα με πληροφορίες ξέσπασαν επεισόδια, οι κάτοικοι πολιόρκησαν το τμήμα και οι αστυνομικοί αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν. Αυτή την ώρα η κατάσταση έχει ηρεμήσει ενώ οι κάτοικοι συγκεντρώνονται – και από τα γύρω χωριά – προκειμένου να μεταβούν στον Πολύγυρο, όπου έχουν μεταφερθεί οι συλληφθέντες.                                                     
 alfavita.gr 

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΝΑΥΑΓΙΟ

Απαλλάσσουν ποινικά τους άχρηστους τραπεζίτες για τα θαλασσοδάνεια που έδωσαν σε Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ

Κυβερνητική παράσταση: «Οι κόκκινες γραμμές» !!!

«Σούζα» μπροστά στην «τρόικα»… Έχουν παραιτηθεί -έχουν πολιτικά αυτοκαταργηθεί- από κάθε είδους διαπραγμάτευση με την «τρόικα»… Ακόμα και από μια προσχηματική κίνηση, που θα απέβλεπε σε καθαρά επικοινωνιακούς λόγους…

Αυτό το νόημα έχει η απόφαση της «τριμερούς» της μνημονιακής κυβέρνησης να συνεχίσει -και να μονιμοποιήσει στην ουσία- την είσπραξη του «χαρατσιού»… μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ μέχρι τέλους του 2013 και από το 2014 μέσω των…φοροεισπρακτικών μηχανισμών…

Η ίδια πολιτική στάση ακολουθείται και για τα υπόλοιπα, δήθεν εκκρεμή, θέματα, όπως οι -ουσιαστικές- απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων (που απαξιώνονται ηθικά αλλά και συλλογικά με την κατηγορία των «επιόρκων»), τα ελλείμματα, η μοίρα των ασφαλιστικών ταμείων, η τύχη της Εθνικής Τράπεζας.

Του.. Μενέλαου Γκίβαλου

Υποδείγματα «καλών μαθητών», όπως ακριβώς υπέδειξε ο «παιδονόμος» της Ευρωζώνης, ο κ. Σόιμπλε, παρουσιάζονται ενώπιον των εξουσιαστών τους με σκυμμένα κεφάλια, με «καθαρογραμμένες» τις εντολές της «τρόικας»…

Κάθε φορά, πριν από την επίσημη «τελετή» της πλήρους υποταγής στην «τρόικα» και στο 4ο Ράιχ, προηγείται η θεατρική κομματική παράσταση, που περιλαμβάνει «κόκκινες γραμμές», «αντιρρήσεις», «ενστάσεις», «απειλές» περί καταψήφισης των μέτρων… Στον ρόλο του πρωταγωνιστή ο κ. Φ. Κουβέλης και σε δεύτερο ρόλο ο κ. Ευ. Βενιζέλος, οι οποίοι μέσω των «διαφοροποιήσεων» που διατυπώνουν επιδίδονται στην πραγματικότητα σ’ έναν «ενδομνημονιακό», «ενδοκυβερνητικό» ανταγωνισμό, που στην προέκτασή του αφορά την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των ηγεσιών τους στον χώρο της «Κεντροαριστεράς», του «Κέντρου», του «σοσιαλισμού», αφού το σημερινό θνησιγενές κυβερνητικό «σχήμα» εξαντλεί, μήνα με τον μήνα, τη δυνατότητα επιβίωσής του. Γιατί πολύ σύντομα, στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2013, η «μαύρη τρύπα» των ελλειμμάτων, η ογκούμενη ανεργία και η διάλυση του παραγωγικού ιστού θα οδηγήσουν στην ανάγκη λήψης νέων μέτρων, για τα οποία έχει ήδη δεσμευθεί η σημερινή κυβέρνηση με την περίφημη «ρήτρα» του Μνημονίου…

Δεν θα πρέπει, μάλιστα, να μας εκπλήξει ενδεχόμενη πρόταση της «τρόικας» για κάλυψη των ελλειμμάτων μέσω ενός τύπου φορολόγησης των καταθέσεων… Άλλωστε, η δήμευση των καταθέσεων αποτελεί ήδη επίσημη πράξη στην Ευρωζώνη και μπορεί κάλλιστα να ενεργοποιείται κάθε φορά, είτε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είτε για την κάλυψη ελλειμμάτων…

Το κυβερνητικό «παιγνίδι» παίζεται πια χωρίς προσχήματα. Η ΝΔ και η ηγεσία της έχει ταυτίσει την παρουσία, την επιβίωση και την όποια προοπτική της, με την πλήρη υποταγή στις εντολές της γερμανικής ηγεσίας και των χρηματοπιστωτικών κέντρων εξουσίας. Έχει εγκαταλείψει στην πράξη κάθε προσπάθεια επιχειρηματολογίας και πολιτικής επικοινωνίας με την κοινωνία. Στην κλασική μέθοδο τρομοκράτησης και απειλών έχει ενσωματώσει, μάλιστα, την τελευταία περίοδο το «παράδειγμα» της Κύπρου… Με θρασύτητα, που ανταποκρίνεται στο μέγεθος της ενοχής τους, οι κυβερνητικοί «εταίροι» -και ιδιαίτερα η ΝΔ- ερμηνεύουν την καταστροφή που επέρχεται στη Μεγαλόνησο ως απόρροια του «ΟΧΙ»…

Αυτό είναι το κατάντημα των πολιτικών ηγεσιών που όχι μόνο εγκατέλειψαν αβοήθητο ένα τμήμα του Ελληνισμού, που όχι μόνο επιχαίρουν για την καταστροφή της Κύπρου, αλλά χρησιμοποιούν την καταστροφή αυτή ως «αντεπιχείρημα» της εθελόδουλης στάσης τους, που θα καταγραφεί ως μαύρη σελίδα στη νεώτερη περίοδο της Ιστορίας μας.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν σήμερα ως μοναδικό «ομφάλιο λώρο» επιβίωσής τους το κυβερνητικό στρατόπεδο, έχουν προσδεθεί στο άρμα της ΝΔ και αποτελούν στην πράξη κομματικούς μηχανισμούς νομιμοποίησης της ακροδεξιάς -σε οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο- μετατόπισής της. Μια ενδεχόμενη πτώση της σημερινής κυβέρνησης θα έθετε ευθέως το ζήτημα της πολιτικής τους επιβίωσης.

Οι «αντιρρήσεις» που εκφράζονται, συνεπώς, από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και οι όποιες προσχηματικές διαφοροποιήσεις τους δεν αφορούν τους «τροϊκανούς» -οι οποίοι, άλλωστε, αντιμετωπίζουν περιφρονητικά το σύνολο των κυβερνητικών εντολοδόχων- αλλά την «εγχώρια πολιτική και εκλογική αγορά». Θέλουν να αφήσουν ανοιχτά ορισμένα ενδεχόμενα, όπως μια μελλοντική συνεργασία τους σε κυβερνητικά σχήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ ή μια μεταξύ τους συνεργασία για τη δήθεν κάλυψη του κεντρώου χώρου. Όλα αυτά όμως είναι ασκήσεις επί χάρτου, είναι ο «επιθανάτιος ρόγχος» ενός καταρρέοντος κομματικού οργανισμού, που έχει απολέσει την πολιτικο-ιδεολογική του ταυτότητα και την κοινωνική του νομιμοποίηση, δηλαδή τους βασικούς λόγους ύπαρξής του.

Οι κυβερνητικοί «εταίροι του Μνημονίου» ελπίζουν σε μια ακόμα περίοδο χάριτος, την οποία προσδιορίζουν μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Τάζουν, μάλιστα, στους «ιθαγενείς» και «κούρεμα» του χρέους… Ξεχνούν όμως ότι μια άνετη εκλογή της Άνγκελα Μέρκελ θα ερμηνευθεί πολιτικά ως επικύρωση και πλήρης αποδοχή του μοντέλου λιτότητας που εφαρμόζει. Θα της παράσχει, δηλαδή, το πολιτικό «διαβατήριο» να περάσει στη δεύτερη φάση, της πλήρους κυριαρχίας της γερμανικής ηγεμονίας, που θα επικυρωθεί σε συντακτικό επίπεδο με τη δήθεν πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, δηλαδή με τη συνταγματική αναγνώριση της υποδούλωσης -πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής- των λαών του Νότου.

ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Ιερισs.o.s.

ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Ιερισs.o.s.:  SOS . Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ Πολίτες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μήπως ήρθε η ώρα να αντισταθούμε; Εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις εξουσία...

Αρπαγή καταθέσεων είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ

 Του Γιώργου Δελαστίκ

Νόμος της ΕΕ θα γίνει η... καταλήστευση των τραπεζικών καταθέσεων των πολιτών της! Οσο απίστευτο και αν ακούγεται, αυτό ακριβώς ανήγγειλε προς τους Ευρωπαίους ο τυπικά πιο αρμόδιος άνθρωπος στη γηραιά ήπειρο, ο επί των Οικονομικών επίτροπος της Κομισιόν, Ολι Ρεν....

Μιλώντας στο φινλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο YLE, ο Ολι Ρεν ανακοίνωσε ότι η Κομισιόν προτίθεται να εκδώσει σχετική οδηγία, την οποία τα κράτη - μέλη όχι απλώς της Ευρωζώνης, αλλά ολόκληρης της ΕΕ υποχρεούνται να ενσωματώσουν ως τάχιστα στις εθνικές νομοθεσίες τους! «Η επερχόμενη ευρωπαϊκή οδηγία θα υποθέτει ότι και οι επενδυτές και οι καταθέτες θα αναλάβουν υποχρεώσεις σε περίπτωση εξυγίανσης ή αναδιάρθρωσης μιας τράπεζας» ανήγγειλε ο Φινλανδός επίτροπος, προκαλώντας πανευρωπαϊκό σοκ.

Οι δηλώσεις του Ολι Ρεν απέδειξαν ότι έλεγε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος μετά την πρώτη απόφαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης για «κούρεμα» από το πρώτο ευρώ των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, στις 15 Μαρτίου, είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε για την Κύπρο αντιπροσωπεύει ένα νέο μοντέλο λύσης τραπεζικών προβλημάτων στην Ευρωζώνη... Την κρίση θα την πληρώνουν μέτοχοι και καταθέτες!». Ακριβώς το ίδιο πράγμα είπε ο Ολι Ρεν, έστω και αν το είπε πιο κομψά - «οι καταθέτες θα αναλάβουν υποχρεώσεις». Ο επίτροπος της Κομισιόν προσπάθησε βέβαια να «χρυσώσει» το χάπι: «Το όριο των 100.000 είναι ιερό. Οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι πάντα ασφαλείς» ισχυρίστηκε, αλλά φυσικά κανένας δεν δίνει πλέον βάση στα λόγια του. Ο λόγος είναι απλούστατος.

Από τη στιγμή που θα καθιερωθεί ως θεμελιώδης αρχή της ΕΕ η κατά βούληση αρπαγή μέρους των καταθέσεων των πολιτών και θα γίνει νόμος όλων των κρατών που τη συναποτελούν, θα αποτελεί πλέον τελείως δευτερεύουσα λεπτομέρεια ο προσδιορισμός του ποσού πάνω από το οποίο θα κατάσχονται οι καταθέσεις ή τμήμα τους. Απολύτως λογικό και αναμενόμενο είναι ότι το ποσό αυτό θα αλλάζει αναλόγως των αναγκών των κυβερνήσεων - όσο πιο πολλά λεφτά θα αποφασίζουν να αρπάξουν, τόσο περισσότερο θα κατεβάζουν το όριο κατάσχεσης!

Οι 100.000 ευρώ πανεύκολα θα γίνονται 50.000 ή 20.000 ή και λιγότερα, όλοι το καταλαβαίνουν αυτό και δικαίως πανικοβάλλονται οι πάντες, μη δίνοντας καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στις διαβεβαιώσεις των πολιτικών ότι δήθεν το όριο των 100.000 είναι «ιερό» και «σίγουρες» οι καταθέσεις κάτω από το όριο αυτό. Αφού οι πολιτικοί είναι αυτοί που αποφάσισαν να ληστέψουν τους καταθέτες, είναι δυνατόν ο κόσμος να πιστέψει στις διαβεβαιώσεις των ληστών ότι θα του πάρουν μόνο τόσα και όχι περισσότερα; Είναι γελοίος ο ισχυρισμός αυτός.

Δικαίως οι πολίτες όλης της ΕΕ γνωρίζουν και φοβούνται ότι με τα χάλια στα οποία έχουν περιέλθει οι τράπεζες όλης της Ευρώπης, ανά πάσα στιγμή μπορούν να μην τηρηθούν τα προσχήματα και να «αποδειχθεί» ότι η μία ή η άλλη συγκεκριμένη τράπεζα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να αρπάζουν τα λεφτά των καταθετών κλείνοντάς την. Εδώ παίζεται ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι και οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν αρχίζοντας και θεσμοποιώντας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο την κατάσχεση τμήματος των καταθέσεων.

Στόχος τους είναι να ενισχύσουν το γερμανικό τραπεζικό σύστημα μέσω της αποδυνάμωσης των τραπεζικών συστημάτων όλων των υπόλοιπων κρατών της Ευρώπης. Μετά την εγκαινίαση της αρπαγής των καταθέσεων στην Κύπρο, ποιος πλούσιος π.χ. είναι τόσο ανόητος για να διατηρήσει τις προσωπικές του καταθέσεις σε τράπεζα της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και πάει λέγοντας; Ακόμη και από τα χρήματα των επιχειρήσεων, ελάχιστα κάθε μέρα, μόνο όσα είναι απολύτως αναγκαία για τα λειτουργικά τους έξοδα ανά 24ωρο θα παραμένουν τη νύχτα στις χώρες αυτές.

Οποιος είναι υποχρεωμένος να έχει χρήματα μέσα στην Ευρωζώνη, αντικειμενικά ωθείται πλέον να τα καταθέτει σε τράπεζες στη Γερμανία. Φυσιολογικά αισθάνεται τα χρήματά του εκεί πολύ περισσότερο ασφαλή από το να τα είχε καταθέσει στην Ιταλία ή στην Ισπανία, ακόμη και στη Γαλλία. Οσο για τους μικροκαταθέτες, ακόμη κι αυτοί θα ψάχνουν να βρουν λύσεις εκτός τραπεζικού συστήματος των αδύναμων χωρών. Εξόφθαλμο είναι ότι αυτή η κατάσταση θα οδηγεί όλο και εντονότερα σε αποδυνάμωση των οικονομιών των κρατών της Ευρωζώνης, κάνοντας τις κυβερνήσεις τους ακόμη πιο πρόθυμες να εκτελούν αναντίρρητα τις εντολές της Γερμανίας, αφού θα εξαρτώνται όλο και πιο πολύ από τα λεφτά που θα τους δίνει δανεικά η ΕΚΤ - δηλαδή το Βερολίνο!
*Δημοσιεύθηκε στο ¨ΕΘΝΟΣ¨την Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Business Insider: «Αν δεν φύγουν από την Ε.Ε. οι χώρες του νότου θα χυθεί αίμα που θα λερώσει όλο τον κόσμο»

«Βλέποντας τις αποδόσεις των ισπανικών και ιταλικών ομολόγων να σημειώνουν πτώση τις τελευταίες ημέρες, είναι αδύνατον να μη διερωτηθεί κανείς τι είναι αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν και να επιλύσουν οι αγορές», αναφέρει δημοσίευμα του Raul Ilargi Meijer, το οποίο αναδημοσιεύτηκε από τον οικονομικό ειδησεογραφικό ιστότοπο Business Insider.

Και προσθέτει: «Το ιταλικό σύννεφο θα…σκεπάζει για πολλούς μήνες ακόμη την Ευρώπη, η Κύπρος βυθίζεται στα σκάνδαλα, ο φίλος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ και Υπουργός Προϋπολογισμού Ζερόμ Καϊζάκ αποδείχτηκε κοινός απατεώνας, ενώ ακόμη και στην Ισπανία η πριγκίπισσα Κριστίνα φέρεται να εμπλέκεται σε οικονομικό σκάνδαλο, όπως επίσης ζήτημα χρόνου είναι να ξεσπάσει σε όλο της το εύρος και η υπόθεση του Πρωθυπουργού Ραχόι».

Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν ακόμη μία φορά τους διεφθαρμένους Έλληνες, Ιταλούς, Κύπριους, Ιρλανδούς, Πορτογάλους και Ισπανούς, ως εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να εθελοτυφλούν και να μη βλέπουν πως και αυτή η νέα απόπειρα διάσωσης της Ε.Ε. είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς και πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την εθελούσια διάλυση, τονίζει εμφατικά το δημοσίευμα.

«Τι συμβαίνει στην Ιταλία πέντε εβδομάδες μετά τις εκλογές; Απολύτως τίποτα. Καμία εξέλιξη», επισημαίνει ο αρθρογράφος, υποστηρίζοντας πως οι Ιταλοί αποδείχτηκαν ανίκανοι να σχηματίσουν κυβέρνηση, ενώ οι εξελίξεις δείχνουν ότι τα πράγματα θα οδηγηθούν πίσω στην πρότερη κατάσταση που έφερε την Ιταλία σε αυτό το σημείο.

Όσον αφορά την Κύπρο: «Η μόλις δύο εβδομάδων κυβέρνηση συμφώνησε με την Τρόικα, ενώ μία εβδομάδα μετά ο υπουργός Οικονομικών παραιτήθηκε και ο γαμπρός του Προέδρου Αναστασιάδη κατηγορείται για μεταφορά 21 εκατομμυρίων ευρώ από τη Λαϊκή Τράπεζα σε τράπεζα της Βρετανίας, μαζί με άλλους 100 καταθέτες με διασυνδέσεις».

Το πρόβλημα όμως δεν είναι τωρινό, αλλά χρονολογείται «από τότε που άρχισε να κάνει την εμφάνισή της η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ευρώπη το 2006-2007»: όπως το σώμα αντιδρά στην υποθερμία, κόβοντας τη ροή του αίματος προς τα άκρα για να σωθεί ο πυρήνας του, έτσι και το κέντρο της Ε.Ε. άρχισε να συνθλίβει την περιφέρεια για να διατηρηθεί το ίδιο εν ζωή.

«Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν έπεσε λόγω μίας μονάχα αιτίας… Όσο περισσότερο συνέθλιβε τις περιφερειακές περιοχές της για να διατηρήσει τον πλούτο της τόση περισσότερη αντίσταση συναντούσε» και τόσο μεγαλύτερο γινόταν το πρόβλημα. Στο τέλος η περιφέρεια ξεζούμισε ολόκληρη την Αυτοκρατορία.

«Η καλύτερη ή, πιο ξεκάθαρα, η μόνη συμβουλή προς τις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου είναι να οδεύσουν εκτός Ε.Ε… Το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας καταρρέει σιγά σιγά και όσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι πιέσεις προς την περιφέρεια. Και αυτό είναι που πρέπει να φοβόμαστε όλοι, διότι αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα χυθεί αίμα, το οποίο θα λερώσει και τον υπόλοιπο κόσμο».

iefimerida

Η ΕΚΤ απειλεί να μας χρεοκοπήσει αν δεν πληρώσουμε!

του Γ. Δελαστίκ

Ξαφνικά, η τρόικα τα στύλωσε. Προβάλλει θρασύτατα υπερβολικές απαιτήσεις. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη σίγουρα θα υποκύψει. Οχι μόνο επειδή ούτως ή άλλως έχουν εκχωρήσει την διακυβέρνηση της χώρας στους ασήμαντους υπαλλήλους της ΕΕ και του ΔΝΤ. Οπως σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, η τρόικα εκβιάζει ακόμη και αυτή την κυβέρνηση, την τόσο πρόθυμη να υπακούσει. Την εκβιάζει ότι δεν θα δώσει την έγκρισή της για να εκταμιευθεί μια σημαντική δόση δανείου προς την Ελλάδα. Σημαντική όχι γιατί θα διατεθεί στην ετοιμοθάνατη ελληνική οικονομία. Σημαντική επειδή σίγουρα θα λήγουν κάποια ελληνικά κρατικά ομόλογα που κάτοχοί τους είναι Ευρωπαίοι ή άλλοι κερδοσκόποι. Επειδή το ελληνικό κράτος δεν έχει φράγκο, αν δεν του δώσουν δάνειο οι Ευρωπαίοι, δεν θα μπορέσει να δώσει σχεδόν όλα τα λεφτά του δανείου στους Ευρωπαίους κερδοσκόπους και έτσι η χώρα μας θα χρεοκοπήσει - όχι υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπό την «ένδοξη» ευρω-συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ!
Για να μην πολυλογούμε, το ίδιο γίνεται και τώρα. Στις 20 Μαΐου, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει κρατικά ομόλογα που λήγουν αξίας 5,6 δισ. ευρώ. Το κωμικοτραγικό είναι ότι αυτά τα 5,6 δισ. ευρώ η χώρα πρέπει να τα πληρώσει στην... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - αυτή δηλαδή που υποτίθεται ότι μας βοηθάει να σωθούμε! Η γελοιότητα του πράγματος έγκειται στο ότι η τρόικα εκβιάζει την κυβέρνηση Σαμαρά και υπολοίπων ότι, αν δεν υπακούσουν τυφλά στις εντολές τους, δεν θα εγκρίνει την εκταμίευση της δόσης Μαΐου προς την Αθήνα, η οποία δεν θα έχει έτσι λεφτά να πληρώσει την ΕΚΤ και με τον τρόπο αυτόν θα μας χρεοκοπήσει ως χώρα η... ΕΚΤ - αυτή που δήθεν μας σώνει!!!
Το τέλειο ευρω-τσίρκο! Πόσα είναι τα λεφτά της δόσης του Μαΐου που θα πάρει δάνειο η χώρα μας; Μα, μόλις 6 δισ. ευρώ, τα οποία αμέσως θα πάνε σχεδόν όλα κατευθείαν στα θησαυροφυλάκια της ΕΚΤ! Από τα 6 δισ. που θα χρεωθούμε, θα μείνουν μόλις τα 0,4 αφού τα 5,6 δισ. ευρώ θα τα πάρει η ΕΚΤ. Εχει κι άλλες γαργαλιστικές λεπτομέρειες η υπόθεση. Η ΕΚΤ θα πάρει 5,6 δισ., αλλά η Ευρωζώνη θα μας δανείσει τον Μάιο μόνο 4,2 δισ. Πού θα βρούμε τα υπόλοιπα; Δανειζόμενοι 1,8 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ. Η Ευρωζώνη δηλαδή «σώζει» την Ελλάδα και «ενισχύει» την οικονομία της χώρας μας δανείζοντάς μας 4,2 δισ. και παίρνοντάς μας η ΕΚΤ... 5,6! Μας υποχρεώνει δηλαδή να δανειζόμαστε και από το ΔΝΤ για να δώσουμε τα λεφτά στην ΕΚΤ! Πρόκειται για πραγματικά εξωφρενικό μοντέλο «σωτηρίας», όπου πολλές φορές οι Ευρωπαίοι δανειστές μάς παίρνουν περισσότερα από όσα μας δανείζουν!
Οποιος νομίζει υπό τέτοιες συνθήκες ότι μπορεί όντως να υπάρξει ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να είναι αθεράπευτα αισιόδοξος - για να μην πούμε κάτι βαρύτερο. Γνωρίζουμε πάντως από τώρα πότε θα παιχτεί και η επόμενη φάση αυτού του κωμειδυλλίου με την τρόικα - λίγο πριν από τον Αύγουστο. Γιατί; Μα επειδή τον Αύγουστο η Ελλάδα θα χρειαστεί άλλα 3 δισ. ευρώ για να πληρώσει... την ΕΚΤ και το ΔΝΤ! Για την ακρίβεια θα χρειαστεί 2,17 δισ. ευρώ για να τα «σκάσει» στην ΕΚΤ και 0,7 δισ. για να πληρώσει το ΔΝΤ. Μπορούμε επομένως να είμαστε βέβαιοι ότι η τρόικα θα ξαναγριέψει μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ενδεχομένως να προκλήθηκε και ένα μικρό αίσθημα ανακούφισης στους αναγνώστες ανάμεικτο με κάποιο ίχνος ευγνωμοσύνης προς την τρόικα, η οποία μας άφησε «ελεύθερους» τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο για να κάνουν οι Ελληνες, αν και λίγο πρόωρα, τα «μπάνια του λαού». Η ΕΕ είναι ευγενέστατη όταν πρόκειται για ιερό σκοπό. Ποιος είναι αυτός; Οχι, βεβαίως, το διάλειμμα στα βασανιστήρια που υποβάλλει τους Ελληνες. Απλούστατα, μας παραδίδει αυτό το δίμηνο στα νύχια των... ιδιωτών κερδοσκόπων.
Μας παραδίδει στους «γύπες», τους ακραίους κερδοσκόπους που δεν εντάχθηκαν στο «κούρεμα» των ελληνικών κεφαλαίων για να χάσουν το 80% του κεφαλαίου τους όπως οι υπόλοιποι ηλίθιοι και ως... «τιμωρία» θα πληρωθούν τα ομόλογα που κατέχουν στο 100% της ονομαστικής τους αξίας! Η κυβέρνηση Σαμαρά θα πληρώσει στους «γύπες» περίπου 1,4 δισ. ευρώ - για την ακρίβεια 853 εκατ. ευρώ τον Ιούνιο και 538 εκατ. τον Ιούλιο! Πανευτυχείς οι «γύπες» θα πίνουν στην υγειά των κορόιδων των Ελλήνων και θα μετρούν τα κέρδη τους, καθώς οι περισσότεροι είχαν αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα πριν από ένα - δυο χρόνια στο... 12% έως το πολύ 20% της ονομαστικής τους αξίας και έτσι θα πάρουν φέτος... πέντε έως οκτώ φορές τα λεφτά που έβαλαν!!!

www.ethnos.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ

 

Editorial του Μάκη Γεωργίου
(από το : crimenet.gr)
Ιδιόμορφο τέρας.
Επικίνδυνο.
Γιατί, διαθέτει συγκροτημένη μέθοδο.
Και, βήμα...

Υποδύεται ταυτόχρονα, τον μηνυτή, τον δημοσιογράφο και τον δικαστή.
Κατά κανόνα έχει εκδώσει ετυμηγορία (κατά συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων).
Συνοπτικά, απλουστευτικά, ισοπεδωτικά. Και, ενίοτε, «αιρετικά».
Το στυλ θρασύ, επιθετικό, άτεγκτο.
Ντόπερμαν.
Κατήγορος, χωρίς κανένα έλεος και πολιτικός αναλυτής ταυτοχρόνως.
Για το τέρας «η κόλαση είναι ο Άλλος».
Διότι το τέρας πιστεύει μόνο στον εαυτό του.
Λίγο, αν αλλάξεις τις λέξεις, το άρθρο – τέρας (Ζωή Κασιδιάρη) ταιριάζει σε πολλούς.
Κι ίσως στον ίδιο, τον αρθρογράφο του.

Άλλη μια «επιτυχία» του Σαμαρά: Η «ανάπτυξη» ξεκίνησε από την Εθνική και την Eurobank!

“ Πριν τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταγγείλει πως η διοίκηση της Eurobank – ο Λάτσης δηλαδή- απειλούσε τους υπαλλήλους της ότι αν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ θα χάσουν τις δουλειές τους και τους ζητούσε να ενημερώνουν τους καταθέτες της Eurobank πως τα χρήματά τους θα κινδυνεύουν σε περίπτωση που σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς. Τώρα, υπάλληλοι και καταθέτες είναι ασφαλείς. Να κοιτάξουν να βοηθήσουν και τον…Λάτση ”

Του Pitsirikou

Με μεγάλη επιτυχία ξεκίνησαν οι συνομιλίες της Τρόικας με την κυβέρνηση, αφού η Εθνική Τράπεζα και η Eurobank δεν συγχωνεύονται αλλά περνούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και κρατικοποιούνται.

Η Εθνική και η Eurobank γίνονται κρατικές και θα ανήκουν στο γερμανικό κράτος. Όπως όλη η χώρα. Τα στελέχη της Τρόικας είπαν στον Αντώνη Σαμαρά πως είχε δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε προτείνει την κρατικοποίηση των τραπεζών και πρέπει να ξεκινήσουν από την Εθνική και την Eurobank. Ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε και με τον Θεό, ο οποίος του είπε να πάει στο διάολο γιατί του τα έχει κάνει μπαλόνια από τότε που έγινε πρωθυπουργός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για την κρατικοποίηση της Εθνικής και της Eurobank, αφού –σε αντίθεση με την Κύπρο- δεν έχουν καταθέσεις στις δυο τράπεζες Ρώσοι, οπότε όλη τη χασούρα θα την πληρώσουν οι Έλληνες.

Η ακύρωση στη συγχώνευση της Εθνικής με την Eurobank θα δώσει την ευκαιρία στη Eurobank να γίνει ο τέταρτος πόλος, αν και μάλλον η Eurobank θα γίνει κώλος. Πάντως, είναι εντυπωσιακό πως τρία χρόνια σώζουν τις τράπεζες και αυτές δεν σώζονται με τίποτα. Σε μια προσπάθεια να μην ναυαγήσει η συγχώνευση των δυο τραπεζών, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας είπε στα στελέχη της Τρόικας «Μην μας πιέζετε άλλο. Αν θέλετε και άλλα μέτρα, πάρτε τα κλειδιά της Eurobank και δώστε τα στον Τσίπρα.».

Μετά τις άσχημες εξελίξεις, ο Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε κατηγορηματικά πως οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι απολύτως ασφαλείς, με την προϋπόθεση να είναι στο εξωτερικό. Επίσης, ο Γιάννης Στουρνάρας τόνισε πως δεν υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου, αφού το Χρηματιστήριο έχει καταρρεύσει εδώ και καιρό. Για τις καταθέσεις στην Eurobank δεν υπάρχει κανένας φόβος, αφού η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να την ενώσει με τον ΟΠΑΠ και να βάλει δελτία ΠΡΟΠΟ μέσα στα υποκαταστήματα, ώστε όσοι πελάτες της Eurobank κερδίζουν 13άρι να μπορούν να πάρουν τις καταθέσεις τους, ενώ οι υπόλοιποι θα πηγαίνουν στον κουβά. Μπροστά στον κίνδυνο bank run, η κυβέρνηση σκέφτηκε να απαγορεύσει την ανάληψη καταθέσεων πάνω από 10 ευρώ και τη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό αλλά μετά θυμήθηκαν πως δεν υπάρχουν και πολλά χρήματα στις τράπεζες -αφού τα πήραν όλα με τα χαράτσια- οπότε δεν υπάρχει λόγος να γίνει κούρεμα των καταθέσεων και δεν θα την πατήσουμε σαν τους Κύπριους που πιάστηκαν κορόιδα.

Οπωσδήποτε, αν υπάρχει Έλληνας που έχει ακόμα τις καταθέσεις του σε ελληνική τράπεζα, δεν πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα γιατί πρέπει να είναι εντελώς καθυστερημένος. Οι εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα απομακρύνουν οριστικά τον κίνδυνο επιστροφής στη δραχμή, αφού θα επιστρέψουμε κατευθείαν στην ανταλλακτική οικονομία.

(Δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που έχει παρατηρήσει πως στην Ελλάδα έχουν ήδη συμβεί όλα αυτά -κατάρρευση του τραπεζικού τομέα, τεράστια ανεργία κλπ-, με τα οποία «κινδυνεύαμε» αν οι κυβερνήσεις έλεγαν «όχι» στα Μνημόνια. Και συνεχίζουμε! Ευρώ ή θάνατος!)

(Πριν τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταγγείλει πως η διοίκηση της Eurobank – ο Λάτσης δηλαδή- απειλούσε τους υπαλλήλους της ότι αν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ θα χάσουν τις δουλειές τους και τους ζητούσε να ενημερώνουν τους καταθέτες της Eurobank πως τα χρήματά τους θα κινδυνεύουν σε περίπτωση που σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς. Τώρα, υπάλληλοι και καταθέτες είναι ασφαλείς. Να κοιτάξουν να βοηθήσουν και τον Λάτση.)

(Στις 14 Ιουλίου 2011, έγραφα για το νέο καταθετικό προϊόν της Eurobank: το «Eurobank Στρώμα».)

(Στις 22 Ιουλίου 2011, έγραφα «αν και είναι κοινό μυστικό πως σύντομα στην Ελλάδα θα υπάρχουν μόνο 2-3 τράπεζες».)

(Και τον μακρινό και ανέμελο Μάιο του 2008, έγραφα «Είστε να κλείσουμε μια τράπεζα;». Δεν θέλατε να κλείσουμε εμείς τις τράπεζες. Δεν πειράζει, τώρα τις κλείνουν άλλοι.)

Οι (Ντερμπεντέρηδες) βιαστές !!!

Ο Στάθης 

Η συκοφαντία είναι τέχνη αρχαιοτάτη

Σκοτώνει ακαριαία όπως το δηλητήριο της κόμπρας ή αργά και μεθοδικά, αλλά το ίδιο αποτελεσματικά όσον οι μελετημένες δόσεις του αρσενικού.

Ιδιαιτέρως εναντίον των γυναικών έκπαλαι η συκοφαντία, αλλά και στις ημέρες μας είναι ακόμα πιο θανατηφόρα, διότι γαργαλάει κι ενεργοποιεί ανδρικούς ατταβισμούς, αρχετυπικούς και δασύτριχους.

Η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου βρίσκεται…στο στόχαστρο τέτοιων συκοφαντιών από την πρώτη στιγμή της εισόδου της στον πολιτικό στίβο, όταν απέδειξε αμέσως ότι είναι αυτόφωτη,

με τις επιχειρήσεις λάσπης εναντίον της να κορυφώνονται, όταν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ορίσθηκε απ’ το κόμμα της μέλος στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ.

Η πρώτη (και κατ’ εμέ κορυφαία) συκοφαντία εναντίον της κυρίας Κωνσταντοπούλου δεν αφορούσε στην πολιτική της στάση, αλλά στηνεπιστημονική της συγκρότηση, την επαγγελματική της υπόσταση και τηνηθική της ακεραιότητα. Ετσι ώστε

η φθορά της κυρίας Κωνσταντοπούλου ως φυσικού και δημοσίουπροσώπου να κάνει εύκολη την ακύρωσή της ως πολιτικού.

Κατηγορήθηκε λοιπόν η Ζωή ως συνήγορος βιαστών. Κι επιπροσθέτως ότι, ως συνήγορος, μετήλθε αμφιλεγόμενων δικονομικών μεθόδων, προκειμένου να παρατείνει χρονικώς την εκδίκαση της υπόθεσης που είχε αναλάβει.

Κατήγορος: η οργάνωση γυναικών του ΠΑΣΟΚ, ο κατάλληλος δηλαδή ευαίσθητος χώρος (γυναίκες γαρ) του πιο «ευαίσθητου» σε θέματα ισονομίας και ισηγορίας κόμματος από γενέσεως νεοελληνικού κράτους – του ΠΑΣΟΚ.

(Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η φυτιλιά της κατηγορίας αποδόθηκε σε «συντρόφισσες» της Ζωής από τον ΣΥΡΙΖΑ, φυτιλιά την οποίαν «ανέδειξαν» στη συνέχεια οι γυναίκες του ΠΑΣΟΚ, ούτως ώστε η κατηγορία να φανεί πιο πειστική.)

Αυτοί όμως που εξαπέλυσαν τέτοιες κατηγορίες όφειλαν να γνωρίζουν(καθώς μάλιστα συχνά-πυκνά αναφέρονται στον «νομικό πολιτισμό») ότι ένας «βιαστής» δικαιούται συνήγορο υπεράσπισης.

Οφειλαν επίσης να γνωρίζουν (πόσω μάλλον καθώς μονίμως, συνεχώς κι ανελλιπώς καταφέρονται εναντίον του λαϊκισμού) ότι δεν υπήρχε κανείς

«βιαστής», αλλά κάποιος κατηγορούμενος για βιασμό, κάτοχος, όπως όλοι μας, του τεκμηρίου της αθωότητος, ώσπου η Δικαιοσύνη να αποφανθεί.

Στοιχειώδη πράγματα. Ναι, αλλά όχι για τους συκοφάντες. Κι εν προκειμένω για τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος αναφέρθηκε από το βήμα της Βουλής απαξιωτικά κατά της κυρίας Κωνσταντοπούλου, μιας υπερασπίστριας βιαστών.Τόσον καλά,

αλλά όχι μόνον! Διότι και η άλλη κατηγορία κατά της κυρίας Κωνσταντοπούλου, ότι δηλαδή χρησιμοποιούσε δικονομικά τεχνάσματα για να αποφύγει την εκδίκαση της υπόθεσης, κατέπεσε βροντωδώς.

Από τον ίδιο τον αντίδικό της δικηγόρο στην ίδιαν αυτήν υπόθεση. Οπου ο άνθρωπος (μάλιστα ΠΑΣΟΚ το θρήσκευμα) εξήγησε δημοσίως ότι για τις υπαρκτές καθυστερήσεις δεν ευθυνόταν η κυρία Κωνσταντοπούλου, αλλά τα κρατούντα στις αίθουσες και τα πινάκια, περί της δυσπραγίας των οποίων όλοιγνωρίζουμε.

Κατόπιν τούτων, όλοι πιστεύαμε ότι η υπόθεση έληξε, ξεκαθαρίστηκε, ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη. Αμ δε!

Σαν να μην άκουσε τίποτα ο κ. Πρετεντέρης, σαν να μη διάβασε τίποτα για όλα αυτά, πήρε την «υπόθεση» και την ξανάγραψε στη στήλη του στα «ΝΕΑ», σε ένα απ’ τα πιο αισχρά συκοφαντικά κείμενα στην ιστορία του ελληνικού Τύπου.

Δεν πά’ να λέει η νομική δεοντολογία, δεν πά’ να υπαγορεύει το δικανικό σύστημα, δεν πά’ να παραδέχεται ο αντίδικος της Ζωής το δίκιο της, η συκοφαντία έπρεπε να συνεχισθεί (λέγε-λέγε-λέγε, που έλεγε και ο Γκαίμπελς, κάτι θα μείνει), ανέλαβε λοιπόν ο κ. Πρετεντέρης και συνέχισε ο κ. Βενιζέλος – όλα αυτά πριν λίγο καιρό, αλλά οι συκοφαντίες προς πάσαν κατεύθυνση δεν τελείωσαν, συνεχίζονται.

Μόλις προ τριών-τεσσάρων ημερών

ο κ. Βενιζέλος, καθ’ έξιν πλέον συκοφάντης, συκοφάντησε την επανεκδοθείσα «Ελευθεροτυπία» ως «όργανο κόμματος» (κατά την κατάθεσή του στην Προανακριτική). Σε επανειλημμένες αιτιάσεις

της εφημερίδας προς τον κ. Βενιζέλο να «ονομάσει το κόμμα» που εννοεί αλλοιώς «είναι κοινός συκοφάντης» ο κ. Βενιζέλος κάνει την πάπια, αποδεικνύοντας ότι όντως είναι ένας «κοινός συκοφάντης» -αν και, η ταπεινότης μου διαφωνώ με το «κοινός», διότι αντιθέτως είναι πολυτάλαντος (συκοφάντης)- τώρα, αναισχύντως, προσπαθεί να ταυτίσει την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλουμε τον κ. Κασιδιάρη, τη Χρυσή Αυγή με τον ΣΥΡΙΖΑ – θα πει κάποιος: αυτό δεν είναι συκοφαντία, είναι πολιτική. Οχι, είναι συκοφαντική πολιτική,

η πολιτική έχει πάντα πρόσημα, αριστερή, δεξιά, καθαρή, βρώμικη, εθνική, προδοτική – πάντα η πολιτική έχει πρόσημο.

Και η πολιτική που μετέρχεται ο κ. Βενιζέλος, όταν προτάσσει τη θεωρία των δύο άκρων ταυτίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή, είναι μια συκοφαντική πολιτική διότι

η μόνη επαφή που έχουν τα δύο άκρα είναι όταν η θρασύδειλη γροθιά ενός Κασιδιάρη προσγειώνεται στο ανυπεράσπιστο πρόσωπο της κυρίας Κανέλλη.

Αυτό, που μόνον ένα φασιστοειδές γουρούνι μπορεί να κάνει, ουδεμία σχέση έχει με το ήθος της Αριστεράς και αυτό ο κ. Βενιζέλος το γνωρίζει, συνεπώς

συνειδητά συκοφαντεί, διότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος που του έχει απομείνει.

Η απαξίωση της Προανακριτικής είναι εκ των ων ουκ άνευ για το σύστημα και ως εκ τούτου η απαξίωση της κυρίας Κωνσταντοπούλου προϋπόθεση.

Ποιο είναι το σύστημα;

Αυτό που παρέστη στην παρουσίαση του βιβλίου Πρετεντέρη σύσσωμο, από τον κ. Σημίτη έως τον κ. Στουρνάρα, απ’ την κυρία Δαμανάκη και τον κ.Κουβέλη έως όλους τους πολιτικούς θαμώνες της Μεγάλης Βρετανίας - ένα σύστημα τρομακτικό και τρομερό

από γραβατοφορεμένους φονιάδες των μισθών, από αρπακτικά σπιτιών, από φορομπήχτες και διαπλεκόμενους, το σύστημα που υπηρετεί

ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς

όταν εξετάζει ο κ. Σαμαράς τον κ. Βενιζέλο αν είναι ένοχος για το στικάκι, σαν να εξετάζει ο Γιωργάκης αν είναι ένοχος για το Μνημόνιο ο ίδιος.

Αλλά, όταν γράφεις ένα άρθρο 420 λέξεων για τον Τσάβες και λες 824ψέματα για αυτόν, όπως έκανε σε άλλο μνημειώδες άρθρο του ο κ. Πρετεντέρης, σιγά που δεν θα την πέσεις στην κυρία Κωνσταντοπούλου γιατί υπερασπίζεται «βιαστές» (που, αυτοί, μπορεί να αποδειχθούν κι αθώοι,

ενώ εσύ εν σχέσει με την αλήθεια, αποκλείεται).

Διότι τι άλλο από βιαστές της αλήθειας είναι οι συκοφάντες;

«ΧΑΡΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ»

Τι κάνουμε τώρα; (1) - Τάκης Φωτόπουλος

Ενώ στην Ευρώπη ένα αντί-ΕΕ τσουνάμι έχει ξεσπάσει από την Βρετανία μέχρι την Ιταλία, η μόνη χώρα  όπου το θέμα της ΕΕ δεν είναι καν στην δημόσια ατζέντα, είναι η Ελλάδα. Δηλαδή, η χώρα στην οποία έχει επιβληθεί μια ολοκληρωτική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων από την υπερεθνική ελίτ, ώστε να αναγκαστούν να προσφέρουν το μόχθο τους αλλά και τον κοινωνικό πλούτο της χώρας σε τιμές ευκαιρίας. Ήδη φθάσαμε στον έσχατο ευτελισμό να ξεπουλάμε νησιά μας στον γνωστό πειρατο-«επενδυτή» Εμίρη του Κατάρ! Aυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο της «ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων» που υπόσχονται οι ελίτ, αλλά υιοθετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την επιχειρούμενη εξαπάτηση  ότι θα... αποκλείσει τους πειρατές. Και είναι εξαπάτηση, όταν ακόμη και η πελώρια «κομουνιστική» Κίνα δεν μπόρεσε να τους αποκλείσει, πληρώνοντας την «ανάπτυξη» που της έφεραν οι πολυεθνικές με την ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος και την αγριότερη δυνατή εκμετάλλευση της εργασίας. Ο λαός της Χαλκιδικής όμως έδειξε τον δρόμο! Και ο λαός στα Ιόνια δεν θα επιτρέψει να τον εξευτελίσουν ξεπουλώντας τα νησιά του  για τις παλλακίδες του Εμίρη...

Η εξαπάτηση της κοινής γνώμης δεν γίνεται επομένως μόνο από συστημικά κανάλια και αναλυτές, αλλά και από κόμματα και αναλυτές της «Αριστεράς». Όλοι αυτοί συμμερίζονται την ευθύνη για τη σημερινή καταστροφή που μας οδήγησε πίσω στη δεκαετία του ’50, στα παιδικά μας χρόνια, όταν ζεσταινόμαστε με μαγκάλια και όποιον πάρει ο Χάρος. Το κρίσιμο πια ερώτημα στα χείλη όλων, είναι : τι κάνουμε τώρα; Στη σειρά αυτή των άρθρων θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα, κατατάσσοντας τις απαντήσεις, με βάση τρία κριτήρια: αίτια-προτεινόμενες λύσεις-αποτίμηση. Ο στόχος είναι να περιληφθεί όλο το πολιτικό φάσμα (οι κατηγοριοποιήσεις δεν είναι βεβαια στεγανές): νεοφιλελεύθεροι * Κεϋνσιανοί * ΣΥΡΙΖΑ * εκτός Ευρώ * ΚΚΕ * «Ελευθεριακοί» * Αυτοδύναμη οικονομία.

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Αίτια: η διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων και η ανικανότητά τους να εισαγάγουν τις απαιτούμενες από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση «μεταρρυθμίσεις».

Λύσεις: Άμεση εισαγωγή των «διαρθρωτικών» μεταρρυθμίσεων που επιβάλλει η ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή: «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, «Βουλγαροποίηση» μισθών, ουσιαστική διάλυση του Κράτους-πρόνοιας και συνακόλουθη μείωση φόρων για τους επενδυτές, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές θα φέρουν «ανάπτυξη» αυτού του είδους, στον βαθμό που αρκετές πολυεθνικές θα προσελκυστούν να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Αποτίμηση: αν δεχτούμε ότι η παραμονή μας στην ΕΕ και η σύνδεσή μας με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι... θέλημα Θεού, τότε η παραπάνω ανάλυση δεν είναι αβάσιμη. Όμως, η «λύση» αυτή θα μονιμοποιήσει τη σημερινή λαϊκή καταστροφή, γεγονός που επιβάλλει την άμεση μονομερή έξοδο από την ΕΕ.

ΚΕΫΝΣΙΑΝΟΙ

Αίτια: ανεξάρτητα από τα ποια είναι ακριβώς τα αίτια, όπου υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, όλοι τους συμφωνούν ότι η κρίση επιδεινώθηκε ραγδαία, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζει η ΕΕ, τις οποίες χαρακτηρίζουν «μυωπικές» (ή, εναλλακτικά, ως ηγεμονικές πολιτικές της Γερμανίας).

Λύσεις:  ανατροπή της  ύφεσης με πολιτικές... Ρούζβελτ, «ξεχνώντας» ότι σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία παρόμοιες πολιτικές είναι ανέφικτες! Ακόμη και ο Ομπάμα, που θαύμαζε ο Τσίπρας, σήμερα εφαρμόζει «αυτόματες» πολιτικές λιτότητας, ενώ ο «σοσιαλιστής» Ολάντ, αντιμετωπίζοντας «φυγή κεφαλαίου», ήδη άρχισε στροφή 180 μοιρών. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, οι Κευνσιανοί συνιστούν παραγωγικές επενδύσεις για να καλυφθεί το έλλειμμα της ανταγωνιστικότητας

Αποτίμηση: Το αναπάντητο ερώτημα είναι από που θα προέλθουν τα σχετικά κεφάλαια για παρόμοιες επενδύσεις, ιδιαίτερα όταν οι περισσότεροι από αυτούς δεν αμφισβητούν ούτε το Ευρώ, ενώ κανένας δεν αμφισβητεί την ΕΕ! Μήπως απο... «μη πειρατές» επενδυτές; Ή μήπως απο την ΕΚΤ, με βάση κάποια παραλλαγή του Αμερικάνικου ομοσπονδιακού συστήματος; Όμως, η Ευρώπη έχει μικρή οικονομική, και ελάχιστη πολιτιστική, ομοιογένεια για να εφαρμόσει παρόμοιο σύστημα που θα σήμαινε ότι ακόμη και χώρες σαν την Γαλλία και την Ιταλία θα έχαναν σχεδόν κάθε εθνική και οικονομική κυριαρχία.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_03_10.html

Τι κάνουμε τώρα; (2) — Η ανάγκη για παλλαϊκό Μέτωπο

http://www.periektikidimokratia.org/fotopoulos/grE/04_07/ti-kanoume-2-metopo

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 

Με την ανεργία και τη φτώχεια να καλπάζουν, έχουμε ήδη επιτύχει, εν μέρει, τον στόχο που έβαλε η ελίτ το 2010: να μείνουμε στην ΕΕ για να μην γυρίσουμε στη δεκαετία του 1950. Ετσι, μείναμε μεν στην ΕΕ, αλλά γυρίσαμε— μέσα σε τρία χρόνια— στη δεκαετία του 1950! Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Σύμφωνα με την απογραφή του 1961, περίπου 24% του ενεργού πληθυσμού  ήταν τότε άνεργο ή υποαπασχολούμενο. Σήμερα, μόνο οι άνεργοι φθάνουν το 27%. Μολονότι δεν υπάρχουν, από όσο γνωρίζω, ακριβή στοιχεία για τη φτώχεια στη δεκαετία του ‘50, μπορούμε να κάνουμε κάποιες λογικές υποθέσεις. Το 2011, στην αρχή της κρίσης, με ανεργία περίπου 18%, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, σχεδόν οι μισοί Έλληνες ζούσαν στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, δηλ. δυσκολευόντουσαν να καλύψουν βασικές ανάγκες (ενοίκιο, ηλεκτρικό, θέρμανση, διατροφή με κρέας ή ψάρι δύο φορές την εβδομάδα, διακοπές κ.λπ.). Με την ανεργία σήμερα αυξημένη κατά 50% σε σχέση με το 2011, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσοι θα είναι οι κοινωνικά αποκλεισμένοι σε σχέση με το 2011 και το 1961.

Ο μόνος λόγος που η φτώχεια δεν είναι το ίδιο φανερή όσο το 1961 είναι ότι, ενώ η εισοδηματική φτώχεια σήμερα θα πρέπει να είναι σημαντικά υψηλότερη από τότε, πολλοί από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα βρίσκονται ακόμη με περιουσιακά στοιχεία (αυτοκίνητο, ιδιόκτητο σπίτι κ.λπ.) που απέκτησαν με τον εύκολο δανεισμό, τον καιρό της “ισχυρής Ελλάδας” (της φούσκας). Όσο όμως παραμένουν στην ανεργία και τη χαμηλόμισθη απασχόληση θα τα χάνουν και αυτά σταδιακά. Και αντίθετα με τα αναίσχυντα ψεύδη των ντόπιων και ξένων ελίτ καθώς και των άθλιων ΜΜΕ που ελέγχουν οι ίδιες, (τα οποία, όπως στα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα, έχουν “κομμένη” κάθε συζήτηση ενάντια στην ΕΕ), τόσο η ανεργία όσο και οι άθλιοι μισθοί θα παραμείνουν βασικά στα ίδια επίπεδα, παρά τις όποιες στατιστικές αλχημείες. Ακόμη και να έλθουν οι ξένοι ληστο-επενδυτές, που όπως ελπίζουν οι ελίτ θα προσελκυστούν από την Κινεζοποίηση της εργασίας στην Ελλάδα, όσο το επίπεδο και η διάρθρωση της παραγωγής και της απασχόλησής μας θα συνεχίζει να προσδιορίζεται από την παγκόσμια αγορά και την ΕΕ,  και όχι από εμάς τους ίδιους συλλογικά σε μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία που θα μας εξασφαλίζει την οικονομική και εθνική κυριαρχία, η κατάσταση θα παραμένει βασικά η ίδια.

Δεν χρειάζεται βέβαια να ασχοληθούμε με τους απατεώνες της «Αριστεράς», οι οποίοι, ακόμη και μετά τα καταστροφικά μέτρα που επέβαλαν στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου οι ξένες και ντόπιες ελίτ  συνεχίζουν την εξαπάτηση ότι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν λύσεις «αντιμνημονιακές» μέσα στην ΕΕ, ή να αραδιάζουν παραμύθια για Μέτωπο του Νότου, όταν όλες οι χώρες αυτές συμφώνησαν στην καταστροφή της Κύπρου!  Και είναι εξαπάτηση, διότι οι Ευρω-ελίτ έδειξαν, στη πράξη, πόσο εύκολα μπορούν να υποτάξουν κάθε λαό, αρκεί να κόψουν τη ρευστότητα (που την ελέγχουν) σε μια οικονομία. Ούτε χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις κούφιες εκκλήσεις για «γενικό ξεσηκωμό» κ.λπ., όταν μετά τρία χρόνια «ξεσηκωμών», απεργιών, «αγανακτισμένων» στις πλατείες και «αυτο-οργάνωσης» στη διαχείριση της φτώχειας μας, οι κοινοβουλευτικές Χούντες που διαδέχονται η μια την άλλη εφαρμόζουν στο ακέραιο το πρόγραμμά τους, γράφοντας στα παλιότερα των παπουτσιών τους κάθε παρόμοια «αντίσταση».

Η αιτία γι’ αυτή την καταστροφική ήττα του λαϊκού κινήματος είναι βέβαια ότι δεν υπάρχει οργανωμένο λαϊκό κίνημα με συγκροτημένο πρόγραμμα για την έξοδο των λαϊκών στρωμάτων από την οικονομική καταστροφή. Και γι’ αυτό φέρει ακέραια την ευθύνη η Αριστερά. Διότι παρόμοια κινήματα σχετικά με μια καταστροφική  οικονομική και κοινωνική κρίση δεν μπορούν να ανακύψουν «από κάτω», αφού προϋποθέτουν σημαντικό βαθμό συνειδητοποίησης για τα αίτια και τους τρόπους διεξόδου από αυτήν. Δεν μιλάμε για μια ξένη στρατιωτική κατοχή, οπότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη συνειδητοποίηση για να αντιληφθεί κανείς ποιος είναι ο στόχος και τι πρέπει να κάνει. Μιλάμε για ένα σύστημα που ελέγχει όχι μόνο την οικονομική και πολιτική ζωή αλλά και την ίδια τη σκέψη.

Και όταν υπάρχουν τμήματα της «Αριστεράς» (τα οποία βέβαια έχει κάθε λόγο να τα προβάλει το σύστημα) που ηθελημένα ή μη εξαπατούν τα λαϊκά στρώματα για τους πραγματικούς στόχους και τρόπους διεξόδου από την καταστροφή, τότε η ευθύνη της αντισυστημικής Αριστεράς είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και αυτό, διότι μόνο αυτή η Αριστερά μπορεί να  συνειδητοποιήσει ότι οι πραγματικοί στόχοι δεν είναι η κακιά Μερκελ, ή οι κακοί νεοφιλελεύθεροι, ή το κακό Ευρώ, αλλά το ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (όπως εκδηλώνεται μέσα από την ένταξή μας στην ΕΕ) —που μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι.

Είναι επομένως επιτακτική η ανάγκη για ένα οργανωμένο, παλλαϊκό  Μέτωπο  που θα πρέπει να αγωνιστεί όχι για την ανατροπή ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος και την κατάκτηση (με αυτή την έννοια) της λαϊκής εξουσίας—κάτι που προϋποθέτει εντελώς διαφορετικές υποκειμενικές συνθήκες από τις σημερινές—αλλά  για την άμεση μονομερή έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ και την αποκοπή από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Έτσι μόνο θα αποκτήσουμε οικονομική και, κατά συνέπεια, εθνική κυριαρχία και θα μπορέσουμε να στηριχθούμε στις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις και όχι στις πολυεθνικές. Και γι’ αυτόν τον στόχο, που είναι και αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε συστημική αλλαγή στο μέλλον, υπάρχουν τόσο οι αντικειμενικές όσο και οι υποκειμενικές συνθήκες. Αλλά για τις οικονομικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις μιας παρόμοιας στρατηγικής θα χρειαστεί να επανέλθουμε.

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Αποσταθεροποίησε ακόμη περισσότερο τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη όσον αφορά στη λαϊκή αποδοχή της, η καταλήστευση των καταθέσεων στην Κύπρο κατ’ εντολή της Γερμανίας. Η επίσημη μετατροπή του πολιτεύματος στις χώρες της ευρωζώνης σε …Γερμανική Λησταρχία στέρησε τον κατάπτυστο πρωθυπουργό από το τελευταίο κοινωνικό στήριγμα που του είχε απομείνει – τουςσυντηρητικούς εισοδηματίες με αξιόλογες καταθέσεις που θεωρούσαν ότι τους διασφάλιζαν για το υπόλοιπο της ζωής τους ανεξάρτητα από την ασκούμενη οικονομική πολιτική και την καλπάζουσα φτώχεια που αυτή συνεπιφέρει. Η επισημοποίηση από τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ της αρπαγής των καταθέσεων δικαίως τους πανικόβαλε.
Μαζί με αυτούς όμως αισθάνονται εξαιρετικά ανήσυχοι και οι πλούσιοι και τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και της ΝΔ – ο εσμός δηλαδή των απατεώνων που πλούτισαν με εντελώς παρασιτικές δραστηριότητες λόγω των διασυνδέσεων τους με το πολιτικό σύστημα, το οποίο ταΐζουν διαρκώς μέχρι σκασμού με άφθονα χρήματα.
Όλοι αυτοί ξαφνικά διαπιστώνουν ότι όχι μόνο είναι πια πολύ δύσκολο να αυξήσουν τα πλούτη τους, αλλά επιπλέον οι Γερμανοί και η πολιτικά δοσίλογη κυβέρνηση Σαμαράκαι λοιπών πάνε να τους φάνε και όσα λεφτά έχουν μαζέψει!
Παρά τον προσεταιρισμό του Γερμανού «γκαουλάιτερ», του κατοχικού Χορστ Ράιχενμπαχ από τους Έλληνες αστούς με δοκιμασμένες και αποδοτικές μεθόδους, κανένα έργο δεν προχωράει. Όλες οι εξουσίες της κατοχικής διοίκησης έχουν περάσει στον ταμία της Μέρκελ, τον Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ, ο οποίος έχει αποστολή την εξαγορά δημάρχων και τοπικών κοινωνιών με μικροποσά της τάξης των 500.000 ή ενός εκατομμυρίου ευρώ.
Ο Φούχτελ δηλαδή στρατολογεί «γερμανοτσολιάδες» συνεργάτες των κατοχικών αρχών, όσο πιο αθόρυβα μπορεί. Τα πάει πολύ καλά. Όσο περισσότερους εξαγοράζει, τόσο λιγότερος λόγος γίνεται γι’ αυτόν. Κοντεύει σχεδόν να ξεχαστεί η αδιάλειπτη παρουσία του στη χώρα μας.
Η Ελλάδα ζει μια μεγάλη πολιτική αντίφαση....................Από τη μια πλευρά, όλο και περισσότερος κόσμος που είναι πλέον η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, πείθεται ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι, δεν πάει άλλο.

Από την άλλη, δεν υπάρχει καμία πολιτική δύναμη που να πείθει το λαό ότι θέλει και μπορεί να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική. Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ όχι να εκβιάσει την άνοδο της στην εξουσία μέσω της περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης ενός θυελλώδους λαϊκού κινήματος, αλλά μέσω της απόσπασης της έγκρισης ή της ανοχής της αστικής τάξης, των ΗΠΑ και κάποιων Ευρωπαίων, έχει δύο τουλάχιστον σοβαρές αρνητικές συνέπειες.
Πρώτον, αδρανοποιεί τον κόσμο και δεύτερον, αφήνει σχεδόν ελεύθερο το πεδίο στην αστική τάξη να κάνει ό,τι αυτή κρίνει πως είναι προς το συμφέρον της. Με την πολιτική αυτή, αν δεν αλλάξει ριζικά, οι εργαζόμενοι και ο λαός γενικότερα θα είναι χαμένοι οπωσδήποτε όποιες και αν είναι οι εξελίξεις. Ακόμη και μια έξοδος από το ευρώ υπό αστική ηγεσία θα αποδειχθεί πολύ πιο επώδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα και τα εργατικά στρώματα από όσο αν γινόταν με την πολιτική ηγεμονία μιας φιλολαϊκής, πόσω μάλλον αριστερής κυβέρνησης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες αστοί δεν πιέζονται. Πρώτα πρώτα βλέπουν τον προσωπικό τους πλούτο να μειώνεται κατά το τμήμα που αφορά μετοχές και χρεόγραφα και να απειλείται με κατάσχεση τμήματος του σε ό,τι αφορά τις καταθέσεις τους.
Γνωρίζουν επίσης άριστα ότι πλούτος που δεν αυξάνεται, εύκολα εξανεμίζεται, αν απλώς τρώνε από τα έτοιμα. Επιπροσθέτως, οι αστοί αντιλαμβάνονται ότι με αυτή την πολιτική των μνημονίων δεν έχουν περιθώρια άσκησης πολιτικής ενσωμάτωσης στο σύστημα διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων, πράγμα που αντικειμενικά υποσκάπτει και κλονίζει την κυριαρχία τους, όσο και αν αυτό προσωρινά δεν εκδηλώνεται.
Το ίδιο πρόβλημα όμως, έστω και σε διαφορετικό εθνικό πλαίσιο, αντιμετωπίζουν όλες ανεξαιρέτως οι αστικές τάξεις των ζωρών της ευρωζώνης. Μόνο οι Γερμανοί αστοί βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση, καθώς αυτή η κρίση αξιοποιείται από την πολιτική του Βερολίνου για να αυξήσει τον πλούτο τους, να καθυποτάξει τους ανταγωνιστές τους από άλλες χώρες του ευρώ και παράλληλα να επεκτείνει την οικονομική και πολιτική επικυριαρχία της Γερμανίας σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, πράγμα που συνιστά ποιοτικό άλμα για το γερμανικό καπιταλισμό.
Οι αστικές τάξεις των κρατών της ευρωζώνης πιέζονται από τις εξελίξεις να αποφασίσουν αν θα υποταχθούν από σαφώς υποδεέστερη θέση στο τέταρτο Ράιχ ή αν θα αντιταχθούν στη Γερμανία και θα αποχωρήσουν από το ευρώ για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους. Το γεγονός ότι πουθενά στην ευρωζώνη δεν έχουν σημειωθεί ακόμη κοινωνικές εξεγέρσεις ή επαναστάσεις, παρά μόνον εκλογικές ήττες όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, αφενός ενισχύει την επιθετικότητα του γερμανικού καπιταλισμού και αφετέρου ενισχύει τις τάσεις συνδιαλλαγής και υποταγής των Ευρωπαίων αστών.
Αν δεν παρέμβουν οι λαοί, αυτό δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό. Βρισκόμαστε στις παραμονές λήψης ούτως ή άλλως μεγάλων αποφάσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που θα ανατρέψουν εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό σε κάθε χώρα. Αν η Αριστερά δεν μπορέσει να παρέμβει τώρα, το μέλλον θα είναι ζοφερό.
*Δημοσιεύθηκε στο «Πρίν» της Κυριακής 7 Απριλίου 2013

Γενόσημοι μισθωτοί;;;

ΚΥΠΡΟΣ: Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ . Άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη από το Δεκέμβρη του 2012

Δημοσιεύτηκε στο blog: filoftero στις 11 Δεκεμβρίου του 2012.

Το άρθρο γράφτηκε πρίν από τις πρόσφατες εκλογές στην Κύπρο και γι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. 

Το εισαγωγικό σχόλιο στο άρθρο είναι του συντάκτη του blog filoftero

Το άρθρο αυτό, του Γιάννη Βαρουφάκη*, μου εστάλη από την Κύπρο, από φίλο που το βρηκε αναρτημένο στο facebook του διευθυντή της "Καθημερινής" Κύπρου, Ανδρέα Παράσχου. Το βρίσκω ενδιαφέρον, από την άποψη ότι η επικρατούσα άποψη εκεί είναι ότι η χώρα σύρθηκε αναγκαστικά στο Μνημόνιο εξαιτίας της έκθεσης των τραπεζών της στα ελληνικά ομόλογα. Το άρθρο, κρίνοντας από τον επίλογο, θα πρέπει να έχει γραφεί πριν από μερικές εβδομάδες, αφού ο κ. Βαρουφάκης προβλέπει, ορθά όπως αποδείχτηκε, ότι η Κύπρος θα προσφύγει, θέλει-δεν-θέλει, στον Μηχανισμό Στήριξης. (Επί τη ευκαιρία, αξίζει να επισκεφθεί κάποιος το protagon.gr, και να εντρυφήσει σον έντονο διάλογο που έχει ανοίξει μεταξύ του πολυγραφότατου και περιζήτητου κ. Βαρουφάκη, τον κ. Γιώργο Προκοπάκη, αλλά και αρκετούς αναγνώστες, σχετικά με την "θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς"). 

ΚΥΠΡΟΣ: Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ 

του Γιάννη Βαρουφάκη   

Λέγεται ότι η πτώχευση της Κύπρου οφείλεται στις επενδύσεις των τραπεζών της στο ελληνικό δημόσιο χρέος, του οποίου η καθίζηση (ιδίως με το PSI των αρχών του 2012) ήταν η αρχή του μεγάλου κακού. Δεν είναι όμως έτσι. Αν και, προφανώς, το κυπριακό τραπεζικό σύστημα κλονίστηκε από το κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, τα αίτια των δεινών που βιώνει σήμερα η Κύπρος πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Και, συγκεκριμένα, πρέπει να αναζητηθούν επί κυπριακού εδάφους.

Το 2011, σύμφωνα με επίσημα κυπριακά στοιχεία, από τους 862 χιλιάδες κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας οι 434.236 συγκαταλέγονταν στο ενεργό εργατικό δυναμικό (δηλαδή είτε εργάζονταν είτε έψαχναν για δουλειά) και μόνον 33.951 ήταν οι άνεργοι. Τρεις μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2012, ο αριθμός των ανέργων είχε ήδη αυξηθεί κατά το ήμισυ στους 48.166, δηλαδή η ανεργία είχε τιναχθεί στο 11,1%, από εκεί που πριν μερικά χρόνια κυμαινόταν κάτω του 4%. Εϊναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι μια τέτοια αύξηση δεν οφειλόταν στο PSI που χτήπησε τις τράπεζες λίγο αργότερα. Τα αίτια της Κρίσης ήταν άλλα.

Τι συνέβη λοιπόν; Αν αναλύσουμε τα στατιστικά στοιχεία ως προς την κατανομή της αυξημένης ανεργίας μεταξύ οικονομικών κλάδων, παρατηρούμε αμέσως ότι η μεγαλύτερη αύξηση προέκυψε στον κλάδο της οικοδομής, όπου η απασχόληση μειώθηκε κατά 12,5% την περίοδο 2009 με 2011. Αν επί πλέον ρίξουμε μια ματιά στον ρυθμό ανάπτυξης της οικοδομής στην Κύπρο από τότε που η χώρα εισήλθε στην Ευρωζώνη, θα παρατηρήσουμε ρυθμούς αντίστοιχους με εκείνους της φούσκας στην αγορά ακινήτων της Ιρλανδίας, την περίοδο 2002-2008. Είναι ξεκάθαρο ότι, όπως και στην Ιρλανδία, η οικονομική άνθηση του νησιού οφειλόταν, ως επί το πλείστον, στην εισρροή κεφαλαίων στην αγορά ακινήτων. 

Αυτή η εισρροή είχε δύο αποτελέσματα: Πρώτον, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες του κλάδου της οικοδομής, και παραπλήσιων δραστηριοτήτων, είδαν τα εισοδήματά τους να φουσκώνουν. Δεύτερον, η αύξηση των τιμών των ακινήτων έδωσαν μια αίσθηση πλούτου στους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα να νιώθουν πιο «έτοιμοι» να δανειστούν από τις τράπεζες για καταναλωτικές αγορές (χρησιμοποιώντας τις αυξανόμενες αξίες των ακινήτων τους ως τραπεζικά εχέγγυα). 

Όπως πάντα συμβαίνει με τις φούσκες, η μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι η εγγύηση πως κάποια στιγμή θα σκάσουν. Όταν κατέστη φανερό ότι η Ευρωζώνη μπαίνει σε μια διαδικασία σειριακής καθίζησης αδύναμων κρατών και των τραπεζικών συστημάτων που βασίζονται πάνω τους (μια ακολουθία που ξεκίνησε από την Ελλάδα και έφτασε στην Κύπρο του Ατλαντικού – την Ιρλανδία), τα κεφάλαια που είχαν εισρρεύσει στην αγορά ακινήτων, μέσω των κυπριακών τραπεζών, εξαφανίστηκαν – εγκατέλειψαν το νησί. Που πήγαν; Ποια ήταν αυτά τα κεφάλαια; Σε ποιούς ανήκαν;

Στην περίπτωση της Ιρλανδίας, που είναι σχεδόν πανομοιότυπη με της Κύπρου (καθώς η ανάπτυξη βασίστηκε σε κεφάλαια που εισέρευσαν στην αγορά ακινήτων λόγω ευρώ και λόγω χαμηλού φορολογικού συντελεστή – 12,5% στην Ιρλανδία, 10% στην Κύπρο), τα κεφάλαια ήταν γερμανικά. Στην περίπτωση της Κύπρου;

Πριν απαντήσω στο ερώτημα, να σας θυμίσω ότι τον Οκτώβρη του 2010 επισκέφτηκε την Μεγαλόνησο ο Πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Το γραφείο τύπου του, πριν την επίσκεψή του, είχε σημειώσει (για να δικαιολογήσει το ταξίδι εκείνο) ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στην Ρωσία. 

Μεγαλύτερος ακόμα και από την Γερμανία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο! Είναι δυνατόν; Κι όμως, ήταν. Πράγματι, στο πρώτο εξάμηνο του 2010, ένα τσουνάμι κεφαλαίων κατευθύνθηκε από την Κύπρο προς την Ρωσία. Βέβαια, επρόκειτο για χρήματα Ρώσων τα οποία είχαν καταθέσει προηγουμένως στην Κύπρο για δύο λόγους: επειδή προσπαθούσαν να «αποδράσουν» από την Ρωσία (και τα πλοκάμια του καθεστώτος Πούτιν) και επειδή ένιωθαν ασφάλεια να τοποθετούνται σε μια χώρα της Ευρωζώνης με χαλαρό όμως εποπτικό μηχανισμό όσον αφορά τις τράπεζες (και, συγκεκριμένα, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος). 

Εν συντομία, τα χρήματα των Ρώσων ολιγαρχών που είχαν βρει καταφύγιο στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα, με αποτέλεσμα την φούσκα στην αγορά ακινήτων του νησιού, μετανάστευσαν ξανά προς την Μητέρα Ρωσία όταν οι ολιγάρχες έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην Ευρωζώνη. Δεδομένου ότι τα ποσά των Ρώσων ολιγαρχών, που βρίσκονταν στις τράπεζες της Κύπρου, ανέροχνταν στο 150% του ΑΕΠ της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μην καταρρεύσει, αρχικά, το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου και, σε δεύτερη φάση, το κυπριακό δημόσιο που κλήθηκε, θέλοντας και μη, να διασώσει τις άφρονες τράπεζες. Το γεγονός ότι οι ίδιες, ανόητες τράπεζες είχαν επενδύσει μαζικά σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου αλλά και (αυτό έχει σημασία) σε ομόλογα και μετοχές των ανόητων ελληνικών τραπεζών, απλά μεγέθυνε το πρόβλημα.

Σήμερα, εδώ που ήρθανε τα πράγματα, η Κυπριακή Κυβέρνηση αντιμετωπίζει το εξής αμείλικτο δίλημμα: Ο ένας δρόμος που μπορεί να ακολουθήσει είναι ο δρόμος του Μνημονίου α λα ελληνικά, ο οποίος διατηρεί στο ακέραιο την εξουσία των τραπεζιτών (που πέταξαν τις τράπεζές τους στα βράχια μέσα από ηλίθιες επενδυτικές επιλογές όσον αφορά τα Ρωσικά κεφάλαια και το ελληνικό, ιδιωτικό και δημόσιο, χρέος). Ο άλλος δρόμος είναι εκείνος της ρήξης με τις τράπεζες. Π.χ. την υποχρέωσή τους να διαγράψουν τα μη εξυπηρετούμενα χρέη, το κλείσιμο της μιας μεγάλης και αμαρτωλής τράπεζας (που μόνο κατ’ όνομα είναι Κυπριακή), την εγγύηση ποσών από το Κυπριακό Κράτος των τραπεζικών λογαριασμών Κυπρίων και ευρωπαίων πολιτών κάτω από ένα όριο, π.χ. 150 χιλιάδων ευρώ (μετά από δανειακή συμφωνία με την Ρωσία που θα περιλαμβάνει άνοιγμα των λογαριασμών των Ρώσων πολιτών, όπως π.χ. γίνεται πλέον στην Ελβετία μετά από αίτημα άλλων ευρωπαϊκών χωρών).

Πάτε στοίχημα ότι η Κυπριακή ηγεσία θα διαλέξει τον δρόμο του Μνημονίου, όσο και να αντιστέκεται ο κ. Χριστόφιας;